Faro 23 t/m 28 december

 

Vrijdag 23 december

Erik staat geregeld even op de speciaal aangelegde spottersplek en Wilma zit buiten te lezen. In de middag lopen we de brug over naar het strand. We lopen langs de camping die dicht is tot 3 januari, en zien ondanks dat het hier in de straten verboden is voor campers toch diverse staan. Het zijn allemaal surfers en we zien ook meerdere mensen in de golven hun capriolen uithalen. We drinken koffie bij het pontje naar Faro en kijken een tijdje bij een oesterverkoper.

Zaterdag 24 december

Toen we het bootje dat naar Faro gaat zagen gisteren, besloten we hiermee vandaag naar Faro te gaan. We bezoeken een kerkje met een lugubere kapel. Deze is gedecoreerd met botten en schedels. We wandelen naar de supergrote overdekte markt en in het historische centrum. We eten een döner, kijken naar de ooievaars en de winkelstraat en gaan dan met het bootje terug.

Zondag 25 december

Vandaag een dag van luieren in de zon en vliegtuigen kijken.

Maandag 26 december

Een herhaling van gisteren.

Dinsdag 27 december

We moeten nu toch echt een keer verzorgen, beide toiletten zijn vol en het water en boodschappen zijn bijna op. Op een km of 3 richting Faro is een betaalde camperplek, waar je tegen betaling van € 4,00 mag verzorgen. En er zit een Aldi vlak bij. We rijden hier naar toe, doen wat we moeten doen en gaan weer terug naar het vliegveld. Helaas staat er nu een ander op ‘ons’ plekje, maar ruimte genoeg we gaan nu helemaal aan de andere kant staan. We komen mensen tegen die we al eens eerder gesproken hebben. Tja en het is onvoorstelbaar, maar we hebben nog steeds zon en daar genieten we van.

Woensdag 28 december

Erik gaat een stukje hardlopen en dan pakken we de fiets en gaan via de vlonders dwars door het natuurgebied, helemaal tot het eind van de vlonders. Daar een hapje gegeten, een paar schelpen gezocht en natte voeten gehaald en toen weer terug.

Sao Bras de Alportel, Loulé, 16 t/m 22 december

 

vrijdag 16 december

Vannacht alweer regen. En heel veel hondengeblaf, echt de hele nacht door. We hadden een koude nacht, de extra deken is weer overgegaan. We blijven de hele dag rond en in de camper. Als de zon schijnt is het lekker, maar heel vaak zit die ook achter de wolken en regent het af en toe. Het zonnepaneel staat dan wel weer te laden en dan gaat die weer naar binnen omdat deze niet nat moet worden. Erik filmt wat, we kletsen met deze of gene. Poetsen de camper en kijken een serie van Netflix.

Zaterdag 17 december

Opnieuw heel veel geblaf van de buurhonden, het weer is nog steeds niet goed. Gelukkig is het wel droog,  we pakken de fiets en gaan naar de overdekte markt. Er zijn weinig kramen met vis, maar groente en fruit is er genoeg. Er speelt een fanfare orkest kerstliedjes.  We blijven ’s middags  bij de camper, meer erin dan buiten.

Zondag 18 december

Weer een nacht weinig geslapen vanwege de honden. We besluiten om weg te gaan naar de andere camperplek bij de Lidl. We geven de reden aan en Paula vertelt dat het wel meer gebeurd dat gasten vertrekken vanwege de honden. Ze hebben overal al aangekaart dat dit een probleem is, bij de eigenaren van de honden, de burgemeester, de politie enz. Er is zelfs een petitie verzonden maar tot nu toe helpt niets. We beloven haar er ook een mail aan te wagen. We krijgen zonder vragen om geld terug en vertrekken van deze mooie plaats. Vanaf de nieuw plek doen we een paar boodschappen en lopen ’s avonds nog even het stadje in. De kerstverlichting is minimaal. 

Maandag 19 december

Ook hier was vannacht een hond, maar gelukkig was deze nog wel een keer stil. Hennie en Marian die bij Paula staan komen aanrijden met hun Smart. Ze zijn nieuwsgierig waar we nu staan en samen met de buren die ze ook kennen, staan we een uurtje te kletsen. We  lunchen en gaan dan een adventurelab lopen. De informatiepagina geeft aan dat het ¾ uur tot 1 uur lopen is, maar uiteindelijk doen wij er meer dan 3 uur over en lopen bijna 10 kilometer. Het is al bijna donker als we terug zijn.

Dinsdag 20 december

Wat weer een regen vannacht en vanmorgen. We pakken onze laptops er maar eens bij en doen wat administratie en maken recensies en video’s. Om een uur of 2 is het even droog en we wandelen naar een andere Chinese bazaar. En we kopen niets. Bij terugkomst kletsen we nog wat met de buren en andere Nederlanders en dan gaan we weer naar binnen vanwege regen.

Woensdag 21 december

Wilma wil graag naar Loulé, omdat ze gezien heeft dat daar mooie kerstverlichting is. We parkeren de camper bij de Lidl. Hier zijn 3 normale en 2 kleine plaatsen om de camper neer te zetten en overnachten is er ook mogelijk. Er is nog 1 klein plekje waar wij parkeren, maar na een uurtje komt er een grotere plek vrij en we verplaatsen. Erik  poets wat in de garage en Wilma de binnenkant. Rond een uur of 3 lopen we naar het centrum, hier zijn 2 wandelroutes uitgezet. Het stadje bestaat al van 400 jaar voor Christus en heeft enkele zeer oude gebouwen. We lopen een stuk van een route en komen op enig moment uit op een op kinderen georiënteerde kerstmarkt. Heel erg leuk. Het is nog niet donker, de verlichting is ook nog niet aan. We eten ergens een hapje en wandelen dan nog een stukje van de route. En dan gaat de verlichting aan, het is heel erg mooi. 

We wandelen weer terug en zien dan dat er nog maar 2 campers staan. Wij en mensen met een camper gekocht in Engeland, maar wonend in Australië. Ze reizen 9 maanden door Europa en gaan dan met camper en al terug.

Donderdag 22 december

We lagen al in bed toen er een auto met een daktent naast ons kwam. En nog eens een uur later 3 hele grote campers, Fransen, die eerst een half uur overlegden wie in de vakken zou gaan staan en wie op de parkeerplaats voor de auto’s. En eindelijk om middernacht was het stil. We hebben tot een uur of 8 goed geslapen. We rijden naar Faro, naar het vliegveld. Daar is een grote parkeerplaats die in de zomer gebruikt wordt voor lang parkerende auto’s, maar nu is ingenomen door campers. We parkeren vrij vooraan, met uitzicht op de Rio Formosa. Een heel mooi plekje. Je kijkt je de ogen uit, als je de verscheidenheid aan voertuigen ziet. Klein, groot, supergroot, met aanhanger en auto, caravans, oud, nieuw, met generator en veel zonnepanelen, al dan niet zelf in elkaar gezet. En honden, loslopende en veel. De zon schijnt uitbundig, we zitten de rest van de dag buiten en kijken vliegtuigen.

Alvor, Quarteira, Sao Brás de Alportel 9 t/m 15 december

 

Vrijdag 9 december

We hebben prima geslapen in Alvor,  de plaats is niet geruimd door de politie. Na  het ontbijt gaan we naar de volgende plaats Quarteira, een rit van 91 kilometer. We gaan langs de Chinese bazaar, Erik koopt een witte schilders canvas die hij gaat gebruiken als tv scherm voor de beamer. De plaat die we hadden is iets te klein. We kopen een kaartje voor 2 dagen en zoeken een plekje vrij vooraan op deze mega grote camperplaats. Het kost € 6,-- inclusief stroom en verzorging. Schoon water koop je voor € 2,-- voor 100 liter. We kletsen wat met de Nederlandse buren en ’s avonds komen Jan en Annemie Nederland Argentinië kijken. Nederland verliest na penalty’s.

Zaterdag 10 december

We pakken de fiets en gaan naar het centrum. Er wordt hard gewerkt aan een kerstdorp voor kinderen. We treffen er Saskia Eikenaar met haar man en vrienden. Vorig jaar stonden we samen in Costa de Lavos. We kletsen een tijdje, Wilma koopt nog een korte broek en dan fietsen we terug. Het weer is niet bijzonder, maar het is droog. Daar zijn we al blij om. We drinken koffie bij Jan en Annemie en kijken met een schuin oog voetbal.

Zondag 11 december

We pakken opnieuw de fiets en gaan naar het zogenoemde tomatenstrand. Dit is een camperplek bij een restaurant, Dos Tomates. Het heeft afgelopen nacht heel veel geregend en dat is hier te zien. De plek staat voor de helft onder water en de toegangsweg van zand zit vo gaten, gevuld met water. Toch staan er een paar campers, die zijn dus door de kuilen gereden zonder te weten hoe diep die zijn. We eten een hapje in Villamoura, het St. Tropez van deze kust.

Maandag 12 december

We drinken een koffie met Koos en Annet en lopen later nog even naar de Lidl. Die zit op 500 meter van de camperplaats. We zitten nog even buiten, maar al snel gaan we weer naar binnen vanwege het weer. We bereiken met onze films op Y.T. een mijpaal. 20.000 abonnees. 

Dinsdag 13 december

We zitten een tijdje buiten bij elkaar, Jan en Annemie, Koos en Annet, Mieke en Michel en wij. Het wachten is op de evacuatie van de camperplek. We moeten allemaal plaats maken voor de zigeunermarkt die hier op dit terrein morgen plaats vindt. Naast dit terrein is een heel groot veld waar we allemaal naar toe gaan. Als we verkassen moeten we nog 2 dagen afrekenen, maar ondanks de hulp van de Portugese parkeerwacht lukt dit niet. Uiteindelijk mogen we zo door. Onze buren moesten ook bijbetalen, sommige zelfs 4 dagen, maar zij waren slim en kochten met een foefje gisteren een kaartje voor één nacht en konden zo uitrijden.

Woensdag 14 december

Het opbouwen van de kramen begon al vroeg en we namen natuurlijk een kijkje op de markt. Het was een warenmarkt, alleen maar kleding, schoenen en tassen, speelgoed en prullaria. Wilma kocht nog 2 kerstkleedjes voor op tafel en Erik een prachtig vest. Deze koste in eerste instantie € 45,-- maar Erik mocht hem voor een speciale prijs van € 35,-- kopen. Uiteindelijk na wat onderhandelen kreeg hij hem voor € 25,--. We drinken op de markt met zijn allen een koffie en Mieke trakteert op een donut. Om een uur of 12 beginnen sommige campers al weer te rijden en zetten zich in een rij voor de ingang, zij willen verzekerd zijn van het beste plekje. Komisch is het wel, want we mogen pas vanaf 16.00 uur weer op het terrein. Langzamerhand gaan steeds meer mensen in de rij staan, zelfs op deze parkeerplaats vormt zich een rij. Wij sluiten uiteindelijk achteraan, en kunnen zo doorrijden.

Donderdag 15 december

Wat hebben we vannacht weer een wind en regen gehad. Voor we verder gaan drinken we nog even koffie bij Jan en Annemie, maar vanwege de regen is dit buiten zijn heel kort. Eerst gas tanken, dan door naar Sao Brás de Alportel. Bij de Intermarche zijn wasmachines en die willen we eerst gebruiken.

 Het wassen lukt wel, maar helaas is er een droger kapot, en zijn er 2 voor ons die de droger ook willen gebruiken. We eten op de parkeerplaats, doen wat boodschappen en uiteindelijk zijn we om 14.30 uur klaar. Dan rijden we door naar de camperplaats. Paula vindt het een grote eer dat we haar camperplaats weer aandoen. We moeten in het voren betalen. Erik en ik hebben een miscommunicatie over het aantal dagen dat we hier verblijven en uiteindelijk betalen we voor 11 nachten. We zien wel of we het hier zolang volhouden. Onzer plaats is in ieder geval lekker ruim. Als de zon schijnt, kunnen we rondom zitten.

Comporta, Sao Teotonio, Sagres, Alvor 3 t/m 8 december

 zaterdag 3 december

Het is een stralende dag, we zitten heerlijk buiten en lopen nog eens naar het strand. We drinken opnieuw een kopje koffie. Er komen  heerlijke geuren uit het restaurant en we beloven elkaar hier morgen te gaan eten. Aan het eind van de middag wil Erik het vuilnis weggooien als hij in zijn ooghoek wat ziet bewegen. Een insluiper die we liever kwijt dan rijk zijn.

Zondag 4 december

Van de belofte komt niets terecht, niet omdat we niet willen, maar het regent alweer en om ons nu 2 x een kwartier nat te laten regenen vinden we niet nodig. We twijfelen nog een tijdje en besluiten dan om naar de volgende plek te gaan. We verzorgen de camper en rijden naar Sao Teotonio. We waren hier vorig jaar ook en weten dat je daar op verharde grond staat. Onderweg komen we langs een supermarkt en we slaan flink in. Op de cp aangekomen worden we voordat we überhaupt de camper op de plek hebben staan al benaderd door de Nederlandse buren die ons zien aankomen en herkennen. We gaan eerst door met de camper goed zetten en gaan dan pas  het praatje aan. We hoeven ons niet te melden want in de avond wordt het geld opgehaald. Er staan ook mensen die we vorig jaar in La Azohia leerden kennen, wat is de wereld klein. We gaan heerlijk onder de douche en moeten dan noodgedwongen binnen zitten, het regent alweer behoorlijk.

Maandag 5 december

Er is niemand geweest gisteravond om  het stageld op te halen. Erik belt maar even met het tel. nummer dat bij de toiletten staat. Mevrouw komt er zo aan krijgt hij te horen. Gisteravond en vannacht regende het behoorlijk, nu motregent het. We gaan ontbijten, maken ons verder klaar, kletsen nog wat met de buren en zo zijn we een uur verder, maar geen mevrouw die geld komt ophalen. We wachten nog een tijdje, maar dan besluiten we toch om 10.00 uur om te gaan rijden. In de stromende regen gaan we naar Cabo de Sao Vicente. Vroeger dacht men dat de wereld hier ophield en dat je van de horizon af viel als je de zee opging. Men zou op de toegangsweg naar de Kaap handgemaakte truien, eigen gemaakte honing en verschillende noten kunnen kopen. Met als klapstuk de laatste braadworst voor Amerika, met zelfs een certificaat dat je hier geweest bent. Nou niks van dat alles. De vuurtoren staat in de steigers, het hek is gesloten en nergens een kraampje waar je iets kunt kopen. En ook nog eens geen golven die op de kust beuken. Jammer van het ritje. We rijden een stukje terug om dan maar zelf wat broodjes te kopen die we op de parkeerplaats bij het fort gaan opeten. Er staan wel 30 campers en wat we vorig jaar nog niet durfden, doen we nu. We gaan hier overnachten. Overal staan borden dat je tussen 22.00 en 8.00 uur hier niet mag staan. Tegen de avond staan er wel 50 busjes en campers. Er is zelfs een groepje surfers die een vierkant hebben gemaakt en met kerstverlichting zitten ze gezellig samen buiten. We hebben in de middag een tijdje geen regen en we wandelen nog even naar het strand.

Dinsdag 6 december

Ondanks dat er zoveel campers staan is het stil geweest vannacht en geen politie die ons weg heeft gestuurd. We worden wakker met zon en het zonnepaneel gaat direct naar buiten. Er komen een stel Nederlanders bij ons kletsen en om een uur of 11 lopen we Sagres in. Eerst kijken we nog even bij een strandje waar heel veel surfers zijn. Erik maakt een foto van de surfers en krijgt van een meisje te horen dat hij daar niet moet gaan staan. Hij vraagt of het strand haar eigendom is, hij mag toch staan waar hij wil. En dan krijgt hij een grote bek, ze gaat zo de golven in, dat moet hij maar fotograferen, en ook als ze zich omkleedt en als ze verzuipt. Bijna had ik gezegd, hou je grote mond en verzuip je dan red ik je in ieder geval niet. We zijn de oudsten, dus de wijzere zeggen niets, en gaan verder het stadje in. We komen DW tegen, een freelance vlogger in dienst van ANWB, Campingtrend enz. 

We kletsen een tijdje en gaan dan ergens een hapje eten. Het smaakte heerlijk. We lopen weer terug Wilma gaat nog even buiten zitten, maar het begint te betrekken dus om 16.00 uur ook naar binnen.

Woensdag 7 december

Helaas vandaag alweer een regendag. Tussen de buien door zijn we heel even buiten. We rijden naar het tankstation bij de intermarche om te verzorgen. Er staat een pylon voor de plek waar je de camper moet inrijden om je vuil water te laten lopen. Erik parkeert ervoor en gooit het toilet leeg. Als hij bijna klaar is komt de pompbediende vragen wat we doen. Erik kan ineens geen Engels meer. De man laat het maar zo, maar hij was not amused. Om een uur of 4 wordt er op de deur geklopt. Volgers zijn een weekje in een  hotel in de buurt en waren aan het rondrijden toen ze plotseling onze camper zagen. En ze wilden ons zo graag in het echt zien dat ze gestopt zijn. We kletsen even buiten, hebben een fotomomentje, ze krijgen een pen en een sticker en dan begint het alweer te regenen. Zij gaan verder en wij gaan naar binnen. Naast ons staat al een aantal dagen een hele oude, verroeste camper met een hippie er in. En vanavond hadden we voor de eerste keer heel veel lawaai van hem. Om 22.00 uur besluiten we om de camper te verzetten. Gelukkig is er plaats genoeg.

Donderdag 8 december

Tjonge wat een wind vannacht en ontzettend veel regen. Het leek wel een tropische storm, zo schudde de camper heen en weer en roffelde de regen op  het dak. We hebben hier een aantal nachten illegaal gestaan en gaan nu weer verder. Onderweg komen we langs een Chinese winkel. We stoppen hier en kopen nieuwe sokken voor Erik, 2 matten en nog wat klein spul. Dan rijden we door naar Alvor. We hadden met Annemie en Jan gebeld om naar de camperplaats te gaan waar zij staan, maar stellen dat nog een dagje uit. In Alvor sta je dicht aan zee, met een parkeerplaats voor auto’s. We zagen hier vorig jaar tijdens het fietsen, ook campers staan en nu willen we het zelf uitproberen. Het mag wel niet, we zullen zien  hoe het afloopt vannacht. Het wordt warempel droog om 13.00 uur en we wandelen een rondje eerst een stukje over het aangelegde wandelpad en dan via het stadje weer terug. Erik gooit het toilet nog even leeg, en pakt alweer de eerste druppels van een regenbui mee. De plaats staat nu vol auto’s, geparkeerd tussen de campers. Er is een voetbalwedstrijd gaande en er is veel publiek. Tot een uur of 8 is er nog veel geklets en dan is bijna iedereen wel vertrokken.

 

Obidos, Alcácer do Sal, Comporta 28 november t/m 2 december

 Maandag 28 november

We zijn gisteravond na het voetballen, dat we redelijk konden zich tussen de buien door, naar het centrum gelopen. De kathedraal is verlicht en daar wilden we nog wat foto’s van maken. Op het moment dat wij komen aanlopen, gaat de verlichting uit. Jammer dan, dan maar van de kerstverlichting wat beelden maken. We zijn vanochtend wat vroeger wakker dan de vorige dagen. Het verkeer komt op gang, dat zijn natuurlijk auto’s van de mensen die naar hun werk gaan. We doen rustig aan, de zon schijnt, maar na een uurtje wordt het toch bewolkt. We kijken elkaar aan en hoeven eigenlijk niets te zeggen, we ruimen de boel op en gaan naar onze volgende bestemming. Eerst nog naar een bouwmarkt we missen een nippeltje voor op een waterkraan. Als Erik deze zoekt, gaat Wilma nog even een supermarkt is, broodjes en melk moeten altijd wel aangevuld worden. We rijden naar Obidos, een middeleeuws stadje dat we willen bezoeken. Vanaf ca. 713 is de stad in handen van de moslims van Al-Andalus, die op de heuvel een versterking bouwden. In maart 1147 valt de stad aan Alfons I van Portugal, die het op de moslims veroverde. De legende verhaalt over de ridder Gonçalo Mendes da Maia die in zijn eentje verantwoordelijk zou zijn voor de overwinning op het kasteel. De inname van Óbidos betekende het einde van de Reconquista in Estremadura. Het oudste gedeelte van Óbidos, dat nog volledig ommuurd is, is in zijn geheel een belangrijke trekpleister. Het Kasteel (Castelo de Óbidos) uit de 12de eeuw bevindt zich in dit ommuurde stadsgedeelte. Heel typisch zijn de witgekalkte huizen, die bijna allemaal omlijnd zijn met blauwe, rode of gele strepen. In de straatjes is het zeer gezellig (en relatief fris in warme periodes). 

  

Op de omwalling heb je niet alleen een spectaculair zicht op de oude stad, maar ook op de omgeving. We parkeren op de parkeerplaats bij het klooster, maar deze ligt dicht aan straat en is vrij modderig. We rijden door naar de camperplaats die dichter bij de stad ligt en zetten daar de camper neer. We eten warm en gaan daarna het stadje in. Wilma drinkt een ginja.  Ginja de Obidos, is de bekende kersen likeur uit het stadje Obidos. De Ginja is een wilde wat zurige, zeer smaakvolle, kers. De likeur wordt geschonken in een cupje chocolade met daarin een kers. Het wordt een soort van kersenbonbon. We wandelen door de pittoreske straatjes, drinken ergens nog een kop koffie en zijn om 17.00 uur terug bij de camper. Naast ons staan Fransen, die vanmiddag al erg luidruchtig waren en nu bij onze terugkomst nog steeds. We verplaatsen de camper naar de overkant in de hoek. De hele plek is verder leeg en toch vindt een andere Fransman het nodig om tegen 19.00 uur aan te komen en pal naast ons te parkeren. Soms snappen we het niet meer. Er komt een mannetje langs on € 6,00 te incasseren.

Dinsdag 29 november

Gisteravond was er een hond zeer dichtbij langdurig aan het blaffen. Gelukkig was hij stil toen we naar bed gingen. Echter om een uur of 3 begon hij weer, het leek wel of hij onder de camper zat te blaffen. Erg irritant, Erik sliep overal doorheen. We zijn al redelijk vroeg wakker en na de verzorging, waar we op onze beurt moesten wachten – hoe is het mogelijk dat van de 4 campers die er staan er 3 op hetzelfde moment klaar zijn en moeten verzorgen – rijden we via de tolweg naar Alcácer do Sal. We waren hier vorig jaar ook, toen stonden we samen met een caravan op deze gedoogplek. Nu staan er 6 campers en bij het restaurant op de parkeerplaats ook nog eens 2. De zon schijnt en Erik zet het zonnepaneel neer, Wilma zit in de zon en Erik is aan het monteren, terwijl hij tegelijkertijd naar het Nederlands elftal kijkt. Ze winnen en zijn groepswinnaar. Op naar de volgende ronde. Na het eten lopen we het stadje in. We wilden de kerstversiering filmen, dat doen we ook, alleen deze is nog niet aan. We lopen een adventurelab, maar ook deze kunnen we niet afmaken, omdat we een antwoord niet kunnen vinden. In de kerk waar het antwoord zou staan, is een condoleance en we gaan maar niet naar binnen.

Woensdag 30 november

Een klein stukje vandaag, naar Comporta. We komen langs een bijzonder vissersdorpje, Porto Palafita da Carrasqueira, waar we naar toe willen wandelen. 

Maar 6 km heen, daar rondwandelen en 6 km terug is iets te veel. Daarom rijden we met de camper er naar toe en zetten deze op een parkeerplaats. Het haventje is heel bijzonder want de steigers zijn gemaakt van sloophout. We hebben geluk, want net als we uitgekeken zijn begint het te regenen. We rijden naar de camperplaats en zitten de rest van de dag binnen.

donderdag 1 december

Het heeft de hele nacht geregend, maar nu is het droog en de zon schijnt. We verplaatsen de camper, want we hebben een zwembad aan de voorkant en droog uitstappen lukt ook niet.

We zitten heerlijk in de zon, het zonnepaneel staat te laden. Zo hadden we ons overwinteren voorgesteld. Tegen 15.30 uur lopen we naar het strand, Wilma wordt verrast door een golf en heeft de korte broek nat. We drinken aan het strand in een strandtentje een koffie, we krijgen er een mini pastel de nata bij. 

Als we terug zijn gaan we wel naar binnen, want dan is de zon achter de huizen gezakt. We krijgen om 21.00 uur een busje met schuifdeur naast ons, die ongeveer 20 x getest wordt. En als wij al bijna een uur in bed liggen, om 23.00 uur nog eens, en aangezien hier overal kleine steentjes liggen, worden de schoenen ook nog even schoon geschraapt op hun opstapje. Dan laten ze een kwartier later nog iets vallen. Heerlijk, busjes en schuifdeuren!!

Vrijdag 2 december

Om 6.00 uur vanochtend werd de vuilnis gehaald, onze buren met schuifdeur werden er ook wakker van en testten opnieuw hun deur. Als ze om 10.00 uur eindelijk zich laten zien kan er nog geen goedemorgen af. Ach ja, Duitse jonge mensen hoeven dat blijkbaar niet. We zitten opnieuw lekker buiten. Na de lunch gaan we nog een keer naar het strand. De golven zijn prachtig. Erik gaat dit keer het water in, hij past beter op en wordt niet nat. We drinken opnieuw in het tentje van gisteren een koffie. Dit keer zijn we om 16.00 uur terug bij de camper. De Duitsers zijn weg! We gaan naar binnen, want als de zon weg is, wordt het behoorlijk fris.

Costa de Lavos, Fatima, Cos en Alcobaça 23 t/m 27 november

 

Woensdag 23 november

We hadden bij mooi weer hier langer willen blijven, maar het duurt nog een aantal dagen voordat het iets opknapt. We gaan toch verder, we willen nog een aantal highlights van Camper Contact aandoen, we gaan naar Fatima. 

Een plaats in Centraal-Portugal in de gemeente Ourém, ten noordoosten van de hoofdstad Lissabon en is vernoemd naar een Moorse prinses. Nadat een verschijning van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima werd gemeld in oktober 1917, werd het dorp een rooms-katholiek bedevaartsoord. In 1944 werd een basiliek gebouwd. Sinds 12 juli 1997 heeft Fátima de status van stad. Het Sanctuarium van Fátima is één van de belangrijkste bedevaartsoorden voor Maria verering, waar pelgrims van over de hele wereld dan ook samen komen. De plaats waar zich het Santuário de Fátima bevindt, Cova da Iria, was vóór 1917 een onbekend gehucht in de gemeente Ourém, deelgemeente Fátima. Een religieuze gebeurtenis in dat jaar heeft voor altijd de geschiedenis van deze plaats veranderd. Drie herderskinderen, Jacinta, Francisco en Lúcia waren getuigen van een serie verschijningen van de Heilige Maagd Maria, Nossa Senhora do Rosário. De Kerk reageerde in eerste instantie terughoudend, maar het fenomeen werd door de bevolking gekoesterd. Pas in 1930 werden de verschijningen van Maria door de bisschop van Leiria erkend. Vanaf dat moment kende Fátima een opmerkelijke ontwikkeling. Het werd in 1977 verheven tot gemeente en kreeg in 1997 de status van stad. De wereldwijde bekendheid van Fátima is vooral toegenomen tijdens het pausdom van Johannes Paulus II, die openlijk vereerder was van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima. De paus kwam in 1982 naar Fátima als dank omdat hij een jaar eerder een aanslag had overleefd. In 2000, tijdens zijn derde bezoek aan het bedevaartsoord, kondigde hij de zaligverklaring aan van Jacinta en Francisco. Aan deze twee herdertjes werd door het Vaticaan een wonder van genezing toegewezen. 13 mei was de datum van de eerste verschijning, gevolgd door andere verschijningen op de dertiende dag van de daaropvolgende maanden tot oktober. Het is daarmee ook de datum van de belangrijkste viering in Fátima. Een van de hoogtepunten is de kaarsenprocessie (Procissão das Velas), de avond van 12 mei. Duizenden kaarsen van aanwezige gelovigen verlichten het immense plein voor het Sanctuarium en zorgen voor een magische sfeer van samenhorigheid en religieuze devotie. Even indrukwekkend is de Afscheids-processie op 13 mei. Het is een indrukwekkend gezicht, de gebouwen, de devotie van de mensen en de boetedoening. Op hun knieën naar de kapel kruipend. Ronde de plaats waar we staan loopt een man, die overal vraagt of we Engels spreken, dan vraagt hij om geld. We negeren hem, maar vinden het wel heel vervelend. Als Wilma staat te koken met de deur open, komt hij zelfs voor de deuropening staan en roept steeds hallo, hallo. Zeker wel 5 minuten. Wat moet je doen in zo'n situatie? Na  het eten gaan we nog een keer naar het plein en de kathedraal. Nog steeds zijn er veel biddende mensen en worden kaarsen gebrand. 

Donderdag 24 november

We kregen een tip dat er in Coz ook een klooster ligt dat erg mooi moet zijn. Nadat we boodschappen hebben gedaan rijden we naar dit hele kleine plaatsje. In de dertiende eeuw is in deze beboste en vruchtbare landbouwstreek een Cisterciënzer zusterorde neergestreken. Door slim te handelen worden ze al gauw een groep steenrijke devote vrouwen. Tot 1834 is er religieus leven in dit klooster. In de negentiende eeuw is hun rijkdom de wereldlijke macht, zelf aardig verpauperd, een doorn in het oog. Het gevolg is dat de staat in 1834 religieuze ordes dwingt om alles af te staan. Daarna treedt het verval langzaam in. Je kunt tot op de dag van vandaag zien dat dit een rijke kloosterorde geweest is. In de zestiende eeuw wonen er zelfs zo veel rijke Cisterciënzerzusters dat de kerk rijkelijk versierd kan worden. Van buiten komt het gebouw ietwat sober over, van binnen spatten de barokke ornamenten ervan af.

 Het dakgewelf is beschilderd door Pedro Peixoto en dateert uit begin achttiende eeuw.

 In de kerk is ook een typisch houten traliewerk.

Ook dit klooster nam dames van rijke komaf op. Vaak was er voor deze vrouwen geen bruidsschat en was intreden een oplossing om onder de bruidsschat uit te komen de enige oplossing. Ze arriveerden met dienstmeisje en hadden in het klooster enige privileges, zoals een grotere cel. Bezoek mochten ze achter de tralies ontvangen. Zuster Mariana heeft ruim driehonderdvijftig jaar geleden  een (pikant) tipje van de sluier opgelicht in haar Lettres Portugaises. Het zijn brieven van een Portugese non aan haar vrijer. In het kort komt het hier op neer: veel heren maken gebruik van het feit dat in de kloosters vrouwen zitten die weinig met het celibaat op hebben en hunkeren naar wat vleselijk vertier. Als we de overlevering mogen geloven, wordt er samen veel pret gemaakt, maar als zo’n zuster zwanger raakt, is het leed voor de vrouw niet te overzien.

We zetten de camper op de camperplek en melden ons bij de oude adega voor het klooster, nu omgebouwd tot winkeltje met rieten mandjes van COZART, een meneer komt met de sleutel en vervolgens kregen we een privérondleiding. En geweldig is dit klooster, juist door de geschiedenis vonden we dit klooster erg indrukwekkend. 

Er wordt geen entreegeld gevraagd, wij hebben een gift gedaan, die dankbaar werd ontvangen. Het dorp stelt verder niets voor. Een paar  huizen, een cafeetje en het eerder genoemde winkeltje waar de voor deze streek zo karakteristieke rieten tassen en manden worden gemaakt. Het regent alweer daarom zitten we de rest van de middag binnen.

Vrijdag 25 november

We hebben heerlijk geslapen. We rijden naar het volgende stadje, Alcobaça. Hier is een camperplek met verzorging en gratis stroom en toiletten. We volgen de aanwijzingen van de navigatie en komen in een straatje naast de cp terecht. We zien de plek liggen, daarom rijden we op ons gevoel er naar toe. Er komt direct een Duitser naar ons toe en zegt dat we geluk hebben, want ‘Karlsruhe’ rijdt net weg, daar kunnen we staan. Er is een straatje met wel 10 campers vlak naast elkaar. We zetten eerst maar eens de camper aan het eind en kijken dan even verder. De enige Nederlander die er staat wijst ons andere plekjes aan. En inderdaad er zijn veel mooiere plaatsen, alleen daar heb je geen stroom. Dat maakt ons niet uit, we hebben tenslotte ons extra zonnepaneel. We installeren ons en hebben een schitterende ruime plek. Hoog, we kijken over het straatje met campers en ruim, we kunnen aan alle kanten van de camper zitten. 

We horen van de Nederlander dat de Duitser er een half jaar staat, als ook een aantal Portugezen die hier zelfs wonen. Ook staat er een camper met heel veel spullen ernaast onder een dekzeil. Dit zouden Oekraïners zijn, zolang ze hier wonen hoeft de stad ze geen woonruimte aan te bieden. We zitten een tijdje in de zon en wandelen even een stukje richting het stadje. De stad, Alcobaça  werd gesticht  nadat de eerste koning van Portugal, Afonso Henriques, in 1147 besloot een kerk te bouwen ter herdenking van de verovering van Santarém op de Moren. De kerk evolueerde later naar het klooster van Alcobaça, een van de mooiste gotische monumenten in het land. 

In de kerk bevinden zich de graven van Pedro I van Portugal en zijn vermoorde minnares Inês de Castro.

Door de eeuwen heen heeft dit klooster een belangrijke rol gespeeld in de vorming van de Portugese cultuur.

Zaterdag 26 november

We hebben heerlijk geslapen. Gisteravond om 20.00 uur kwam er een meisje alleen in een busje naast ons staan. Ze vroeg ons of dat goed was, want ze wilde vanochtend al vroeg vertrekken en hoopte geen overlast te geven. Uiteindelijk  hebben we haar gisteravond niet meer gehoord en vanochtend is ze pas om 9.30 uur vertrokken. Haha, zelfs wij slapen niet zo lang uit. We  zijn op zoek naar een extra slot voor de fiets en we hebben gezien dat er een Declathon in de buurt zit. We gaan via de markthal, waar we broodjes kopen er naar toe. Eigenwijs als we zijn lopen we over mooie wandelpaden waarvan we denken dat we er dan ook wel komen. Dat klopt ook, alleen moeten we over een stukje gras, waar een zeer grote plas water op ligt. Dat gaat dus niet lukken, we moeten terug. Als met al lopen we een heel stuk verder, in plaats van af te korten. En de wandeling leverde geen slot op. We wandelen via een prachtig aangelegd pad terug en drinken een koffie in het cafeetje naast de camperplek. Kosten € 1,70. ’s Avonds lopen we nog even naar het pleintje voor de camperplek om de prachtige kerstversiering op de foto te zetten.

Zondag 27 november

Vandaag willen we het klooster bezoeken. Wilma had gelezen dat je op zondag tot 14.00 uur gratis toegang hebt. Echter dit geldt alleen voor inwoners van Portugal. We kopen een kaartje met seniorenkorting. We krijgen het advies in de kerk te beginnen, want als straks de dienst begint, kunnen we daar niet vrij rondlopen.

Het is  prachtig. We kijken onze ogen uit naar de tegeltjes, de beelden en de ruimte. 

Als we uitgekeken zijn, drinken we tegenover de kerk een koffie. Het wordt steeds goedkoper, dit keer betalen we maar € 1,60. We lopen via het historische centrum terug. Het stadje heeft een heel gezellige uitstraling en heeft overal al kerstversiering hangen. Het mooie weer zwakt alweer af, het is bewolkt en het zonnepaneel doet niets. Gelukkig kunnen we bij de eerste van het straatje campers onze stroomkabel inprikken, op deze manier kunnen we alles even opladen naar 100%. ’s Avonds probeert Erik voetbal te kijken, maar omdat het behoorlijk regent valt het beeld steeds weg.

Praia Gelfa, Esposende, Costa Nova, Costa de Lavos 16 t/m 22 november

 

Woensdag 16 november

Naar ons gevoel hebben we de hele nacht regen en wind gehad en bij het opstaan regent het nog steeds. Het wordt ook de hele dag niet droog. We vermaken ons met lezen, op de computer wat recensies schrijven, vlog bijschaven en plekken uitzoeken waar we nog naar toe willen. Af en toe proberen we even naar buiten te gaan en naar de wilde golven te kijken, maar het is zo nat dat we snel weer naar binnen gaan.

Donderdag 17 november

Vannacht heeft het minder geregend en vanochtend was het warempel even droog. Na het ontbijt rijden we naar Esposende, onderweg even diesel getankt. We missen een afslag, maar kunnen dit snel corrigeren. De weg loopt ook wel heel raar en we moeten echt goed opletten om nu wel goed te rijden. We komen over een brug waar maar maximaal 3,5 ton mag. Gelukkig wegen wij niet meer. En zomaar opeens liggen er 2 grote betonblokken op de weg en worden we door hele kleine dorpen geleid. Uiteindelijk komen we wel weer op de grote weg uit. Esposende heeft 3 plaatsen waar je mag staan, wij kiezen voor de plek langs het water. Er loopt wel een weg voorlangs, hopelijk rijdt er vanavond en vannacht niet al te luidruchtig verkeer langs. De voorspellingen voor het weer vanmiddag zijn dat het vanaf 12.00 uur tot ongeveer 15.00 uur droog zal zijn. We lunchen vroeg en gaan dan wandelen over de promenade en het strand. We drinken voor € 2,40 koffie, Erik kan mooi de vlog uploaden, en dan gaan we terug naar de camper. We rennen de laatste kilometer bijna, want er komt een erg donkere regenlucht aan. We redden het maar net. We zijn nog geen minuut terug in de camper of het barst weer los. Mark belt, we wisselen de laatste nieuwtjes uit en lezen de rest van de middag.

Vrijdag 18 november

Onze volgende etappe gaat naar Barcelos, stad van de hanen. De Haan van Barcelos (Portugees: Galo de Barcelos) is een Portugese legende. Het is tevens een van de meest bekende zinnebeelden van dat land. De legende gaat als volgt: Op een dag in de 17e eeuw werd er zilver gestolen van een landeigenaar. Een bedevaartganger onderweg naar Santiago de Compostella wordt als schuldige aangewezen. Deze ontkent maar wordt wel schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Hij vraagt of hij de rechter thuis mag bezoeken. De rechter blijkt aan een maaltijd te zitten en de veroordeelde wijst naar een geroosterde haan op tafel. Hij vertelt dat de haan zal gaan kraaien op het moment dat hij opgehangen wordt en dat hij daarmee zijn onschuld zal bewijzen. De rechter besluit hierop de haan niet meer te eten. Wanneer de man wordt opgehangen begint de haan te kraaien. De rechter ziet zijn fout in en rent naar de galg maar is net te laat. De man heeft het echter toch overleefd doordat de knoop het niet gehouden heeft.  Het is wel weer een route met obstakels. De navigatie stuurt ons graag dwars door het centrum van de dorpjes en als we er bijna zijn moeten we over een zeer smalle brug. Laat er nu net op het moment dat wij er langs willen een auto met hefbak staan die de kerstverlichting aanbrengt. Het is echt centimeterwerk.  We gaan naar de camperplaats, ook dat is een uitdaging met werkzaamheden aan de weg en een hele steile helling tot aan de plek. We lunchen en gaan dan de stad in middels een adventurelab. We filmen en fotograferen diverse hanen. Af en toe schuilen we even voor de regen. Bij de een na laatste lab regent het zo hard dat we eerst maar eerst even een koffie gaan drinken. Nu betalen we maar € 2,00. Als we weer terug zijn bij de camper zegt Erik dat hij het geen fijne plek vindt en graag weg wil. Dat is de afspraak ook, vindt een van tweeen het niets verkassen we. We gaan terug naar Esposende en gaan dit keer achter het busstation bij de Aldi staan.

Zaterdag 19 november

We hebben beter geslapen dan gisteren. We waren een beetje huiverig voor de bussen die al vroeg hun motor aanzetten en dan tijden dieselen. Gelukkig vandaag niet. We waren van plan om hier 2 nachten te blijven, maar er is niets in de buurt waar je even naar toe kan of iets te zien. We plannen onze volgende etappe, naar Costa Nova, een klein vissersdorp net onder Aveiro. Deze oude badplaats gelegen tussen de stranden van de Atlantische Oceaan en de lagune, was al bekend in de 19^e eeuw. De  houten huisjes (palheiros) zijn met kleurrijke stroken beschilderd. Dit werd gedaan om de vissers hun huisjes terug te laten vinden tijdens dikke mist. We wandelen en filmen een stukje, maar opnieuw gooit het weer roet in het eten. We gaan terug naar de camper.

Zondag 20 november

Onze trouwdag, 41 jaar al weer. Wat gaat de tijd snel. We krijgen een appje van Jan en Annemie, ze zijn op weg naar ons. Tegen de middag arriveren ze en we drinken bij ons in de camper wat. Na de lunch gaan we wandelen. We proberen een adventurelab, maar helaas we kunnen er één niet vinden. Jan en Annemie nodigen ons uit voor een etentje, vanwege Wilma’s verjaardag en onze trouwdag. We vinden een leuk tentje en eten een heerlijke pizza. We wandelen terug en drinken nog een koffie samen. Het was een gezellige middag en avond.

  

Maandag 21 november

Jan en Annemie trekken verder naar Coimbra en wij gaan richting Costa de Lavos. We zijn benieuwd of we het net zo leuk vinden als vorig jaar. Het weer is natuurlijk heel anders, vorig jaar zaten we in korte broek en nu hebben we bijna een jas aan. De plek op zich is niet veranderd. De wandelvlonders zijn vernieuwd en er is een bar gebouwd aan het strand. Er staan een aantal campers, en natuurlijk weer een hele grote Duitse, met voor zijn camper zijn aanhanger en daarvoor zijn auto. Hij heeft op de mooiste plaats 3 plaatsen in gebruik. Wij zetten de camper voor zijn auto en dat is exact hetzelfde plekje als waar we vorig jaar stonden. Als we heel eerlijk zijn, vinden we de plek niet meer zo mooi, dat komt natuurlijk omdat we veel mooiere aan de kust hebben gehad dit jaar. En het internet is waardeloos, dat waren we even vergeten. Het stormt nog steeds, we zijn alleen even naar het strand gelopen en weer terug. Voor de rest zitten we binnen.

Dinsdag 22 november

In de ochtend is het nog steeds nat en winderig. We lopen ’s middags naar het barretje waar we vorig jaar vaak kwamen. Het is er nog steeds en de koffie kost nog steeds € 0,70. We eten een tosti en internetten wat. Erik upload de vlog en zo komen we de middag wel door. Als we terug zijn bij de camper staat er een Nederlandse camper waarvan de bewoners ons herkennen. We kletsen even in zijn deuropening, maar niet te lang want dan wordt het donker.

Guitiriz, Ames, Pontevedra, Vila Nova de Cerveira en Praia Gelfa 10 t/m 15 november

 

Donderdag 10 november

We hebben goed geslapen vannacht, alle apparaten zijn weer eens helemaal opgeladen, zelfs de accu’s van de fietsen. Omdat het geen weer is om buiten te zitten, gaan we weer een stukje rijden. We komen langs Santiago en zoeken een plek om de camper neer te zetten, want Erik moet een pakje halen bij de UPS. Dat is nog niet zo eenvoudig. We parkeren voor een school, of het mag is onduidelijk en Erik loopt naar het opgegeven adres. Hij kan het echter niet vinden en komt met lege handen terug. We rijden daarom maar naar een stadion in de buurt, dan kan Erik op de fiets op zoek gaan. Dat is maar goed ook, want we zijn nog geen 10 seconden weg of er komt een bus die op deze plek gaat staan. Wilma blijft bij de camper. Na ongeveer een uur is Erik terug, met zijn pakje. Hij vertelde dat hij in het winkelcentrum moest zijn, maar niet bekend was naar welke winkel. Hij heeft alle ruiten van de winkels afgespeurd, net zolang totdat hij een plakker van UPS zag. En gelukkig daar was zijn pakje. We lunchen en gaan dan niet zo ver en dit keer niet naar beneden, maar wat opzij,  naar Ames. Een plek die op de foto’s in campercontact mooier is dan in werkelijkheid. De campers staan achter elkaar naast een strook gras. Je mag er echter geen campinggedrag vertonen. Maar als in de middag de zon toch nog even tevoorschijn wil komen, zet Wilma toch haar stoel een uurtje buiten. We hebben boodschappen gedaan bij de Mercadona.

Vrijdag 11 november

We hebben goed geslapen. Erik pakt de fietsen, Wilma smeert een paar boterhammen en dan gaan we op de fiets naar Santiago de Compostella. De route loopt langs de camperplek en is nog 8 km tot aan het nulpunt. Wij fietsen deze kilometers over het pelgrimspad. Eerlijk gezegd vonden we het plein voor de kathedraal tegenvallen. Het nulpunt is een ingemetseld stuk tekst en er liepen meer toeristen rond dan pelgrims. Een bezoek aan de kathedraal, waarin een 1,60 meter hoog wierookvat hangt kost 10 euro per persoon. Dat slaan we dan maar over. Wilma komt aan de praat met een fietser die een pelgrimsroute heeft gefietst en hij vertelde dat de oorkonde die je hiervoor koopt, in de kathedraal te verkrijgen is. En ook dan moet je 10 euro entree betalen. Het hele stadje ademt commercie uit. We wandelen een ronde door het stadje en door het nabijgelegen park en stappen dan weer op de fiets terug naar de camper.

Zaterdag 12 november

We waren van plan om het weekend over op deze plaats te blijven, maar op het gras naast ons werd een tent en een podium opgebouwd waar ook nog eens gigantische versterkers op neer gezet werden. We wachten niet af wat hier gaat gebeuren en rijden naar de volgende plaats op ons lijstje. Onderweg komen we langs een tankstation waar we gas tanken. We gaan naar Pontevedra. Deze stad heeft 2 camperplaatsen en door een misverstand tussen ons komen we uit aan de rand van de stad in plaats van iets verderop. Ach we staan hier ook goed, er kunnen er 20 staan en de plek is vol. Erik gaat hier de camper van binnen versieren voor Wilma’s verjaardag. 

We zitten op de bankjes naast de camperplek, want naast of voor de camper is geen ruimte. Eindelijk weer eens geen wind. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat we in een stad staan.

Zondag 13 november

We wandelen door Pontevedra, een verrassend mooi stadje. We eten op een plein een pizzapunt, kijken naar de vele duiven en wandelen dan weer terug. We eten nog een boterham en dan gaat Erik keen video opnemen over de beamer, die hij gisteren ophaalde. Wilma gaat nog een uurtje wandelen. De camperplaats loopt leeg tegen de avond.

Maandag 14 november

We hebben vannacht veel meer verkeer gehoord dan de vorige nacht. Waarschijnlijk omdat er nu maar 6 campers stonden. Veel minder campers die het verkeerslawaai tegenhouden. En waarschijnlijk is ook het werkverkeer op gang gekomen. We gaan weer richting de kust, maar komen nog niet uit op de plek die we in de navigatie hadden gegeven. We rijden nog steeds de route van campercontact en als highlight werd daarin genoemd het plaatsje Vila Nova de Cerveira. Direct over de grens, dus in Portugal. Cerveira betekent hert en een hert staat boven op een berg. We zetten de camper op de parkeerplaats voor de camperplaats, naast een caravan. De man die daar in verblijft komt een praatje maken en biedt Erik een fles wijn aan. Het lijkt op zelfgemaakte in een limonadefles. Wij drinken geen alcohol, dus neemt Erik dit niet aan. Na de lunch fietsen we naar het hert (Miradouro da Cervo da Pedra Furado) boven op de berg.

Het is behoorlijk steil, maar we redden het. Als je boven bent heb je een prachtig uitzicht op de rivier, met aan de ene kant Spanje en de andere kant Portugal en op de oceaan.

We vliegen naar beneden. We staan langs een spoor en geregeld komt er een trein langs. We zetten de klok een uur terug en gaan daardoor al vroeg naar bed. Om 22.30 uur horen we nog een goederentrein.

Dinsdag 15 november

Om 7.00 uur hoorden we auto’s en bussen dieselen. En een Duits busje zette een generator neer. We staan daarom maar op, van slapen komt toch niets meer. We hebben vannacht heel veel regen en wind gehad, maar geen enkele trein meer gehoord. We zijn al vroeg klaar en na de verzorging rijden we dan naar de plaats waar we gisteren al naar toe wilden Praia Gelfa in Vila Praia de Ancora.

Een ritje van 23 km. Een geweldige plek aan de oceaan. De golven gaan tekeer. Prachtig. Alleen jammer dat op de hele grote parkeerplaats waar we alleen staan, na een uurtje een busje komt, die hem pal naast ons parkeert. Met een schuifdeur die getest moet worden, zo vaak gaat deze open en dicht en een hond die overal pist. En natuurlijk moet er luid en duidelijk een telefoongesprek buiten gevoerd worden.

 

Foz en Guitiriz 4 t/m 9 november

 

Vrijdag 4 november

Wat een nacht!! Gisteravond kwamen er 3 huurbusjes met hefdak, gevuld met Spanjaarden, tegenover ons staan. Per direct werden er tafel en stoelen uitgeladen en met 8 man sterk en een aantal kinderen werd er muziek gemaakt, gedanst en gekrijst. Pas om een uur of 12 gingen de kinderen naar bed en werden de gitaren weggelegd. Echter de volwassenen bleven tot 2.30 uur zitten en zoals bekend, Spanjaarden praten niet tegen elkaar maar schreeuwen. Waren we de eerste 2 dagen nog vol lof over deze camperplaats, nu zijn we dat wat minder. De plaats kan er niets aan doen natuurlijk, het zijn de mensen die er staan, maar we hadden van de eigenaar/beheerder toch wel enig ingrijpen verwacht. We douchen, verzorgen de camper en rijden dan 3 kilometer verderop naar de gratis plaats die Foz aanbiedt. Er staan ongeveer een 40 campers, allemaal met het zicht op de riviermonding die wel onder invloed van eb en vloed staat. We zitten de rest van de middag heerlijk buiten.

Zaterdag 5 november

We zitten aan de koffie als de telefoon gaat. Jan, of we zin hebben in koffie. Jan en Annemie zijn ook in Foz gekomen en staan 4 campers van ons vandaan. We zitten gezellig bij elkaar. Na de lunch gaan we samen een wandeling maken.

Zondag 6 november

Het heeft behoorlijk gewaaid vannacht.  En Wilma blijf het eng vinden. Er was veel lawaai van een discotheek in de buurt. Eerst tot middernacht heel veel technomuziek. Toen werd het stil tot 2.30 uur, de muziek begon opnieuw met veel dreunende bassen, tot 5.00 uur vanochtend. In de ochtend doen we elk ons eigen ding en in de middag gaan we weer samen een ronde wandelen.

Erik filmt nog wat onderweg. We drinken koffie in een tentje waar een hele goede barista de koffie prachtig versierd. ’s Avonds drinken we bij Jan en Annemie koffie.

Maandag 7 november

Het waait zowel overdag als ’s nachts hevig. De wind is te koud om buiten in de zon te zitten. Erik moet nog een productvideo maken en gebruikt daar de ochtend en een deel van de middag voor. Wilma gaat in haar eentje wandelen. Later op de middag moeten we in het stadje nog iets filmen en gaan we weer koffie drinken bij de tent waar we gisteren ook waren. Erik filmt er en de barista laat zien hoe hij de koffie maakt en versierd. Hij vroeg ons of we iets bij de koffie wilden, maar wij zeiden van nee, teveel suiker en teveel calorieën. Hij moest lachen en we begrepen dat hij zei dat alle lekkere dingen suiker bevatte en gaf ons een klein stukje koek. Dat smaakte inderdaad lekker. Na het filmen wilden we betalen, maar dat werd niet geaccepteerd. Hij begreep dat hij in de film kwam en dat was onze betaling aan hem. ’s Avonds komen Jan en Annemie nog even wat drinken.

Dinsdag 8 november

Er is markt vanochtend en de camperplaats wordt overgenomen door alle mensen die de markt bezoeken. Wij lopen er om 10.00 uur naar toe en vinden het maar niets voorstellen, maar langzamerhand worden er meer kraampjes neergezet en uiteindelijk is het een flinke markt. Wij lopen eerst door, doen wat boodschappen in de supermarkt en later op de markt. ’s Middags monteert Erik de vlog en dan gaan we naar de wasserette, daar is gratis internet zodat de vlog alvast geüpload kan worden. Wilma gaat mee, die kan mooi wat vragen van de leesclub beantwoorden.

Woensdag 9 november

Na een redelijk rustige nacht, het waaide niet meer zo hard, maar er was wel regen en om 6.30 uur de vuilniswagen, maken we ons klaar om naar de volgende plaats te gaan. We rijden 90 km naar de parking van Guitiriz, een plek voor 4 campers. Met volledige verzorging, er is een toilet en er is zelfs gratis stroom. We zetten de camper naast een camper uit Zweden. Wel vrij dicht tegen de verzorging aan, maar we gaan liever niet op het gras staan, we lazen in de reviews dat het daar drassig kan zijn. We vloggen wat en Erik gaat met een stukje film aan de gang voor Campercontact. We gaan verder niet het stadje in, het regent af en toe, en zo kan Erik ook alvast monteren. Later op de middag komt er nog een camper aan de andere kant van de verzorging staan en er gaat een auto staan, met een oude vrouw alleen erin. Als we er langs lopen, zit ze bijna rechtop te slapen. Om ongeveer 18.30 uur zet ze de motor van de auto aan. Wel een half uur lang. Op enig moment loopt Erik langs haar auto en kijkt naar binnen. Dan duurt het maar even of ze rijdt weg.

Potes, Riaño, Gijon en Foz 28 oktober t/m 3 november

 

Vrijdag 28 oktober

Vanaf Puente San Miguel rijden we de eerste etappe door de Picos naar Potes Aan het begin van de weg is een grote cp waar je kunt verzorgen, het is wel op een vlakte, dus zal het er behoorlijk kunnen waaien. 

Het is een behoorlijke slingerweg met stijgen en dalen. De cp is een parkeerplaats achter een supermarkt, behoorlijk scheef. Er zijn direct achter de winkel een paar wat rechtere plekken en daar is er een van vrij. We parkeren de camper en wandelen door Potes, het is een verrassend leuke stad. Wat later op de middag gaan we de camper toch wat verplaatsen wat verder bij de winkel vandaag, aangezien de airco wel wat luidruchtig is.

Zaterdag 29 oktober

We hebben goed geslapen, ondanks het onweer en de regen. We gaan op pad voor het volgende deel door de Picos, naar Riaño . De stad werd volledig gesloopt in juli 1987 vanwege de bouw van het Riaño-reservoir en enkele meters verderop weer opgebouwd. Als we aankomen in de regen zien we dat het hele grote meer heel weinig water bevat. We parkeren op de parkeerplaats met zicht op het meer. Er mogen officieel 5 campers staan, maar uiteindelijk staan er meer dan 40. ’s Middags is het droog en maken we een wandeling door en om Riaño.

Zondag 30 oktober

Het weer is behoorlijk opgeknapt en we rijden de laatste etappe door de Picos.

We zijn al vroeg vertrokken, de klok ging vannacht een uur terug, daardoor reden we al voor 9.00 uur weg. Onderweg is een plaats waar we kunnen verzorgen en rond 11.00 uur komen we aan in Gijon. Het is een heel bijzondere cp waar we staan, auto’s en campers door elkaar. We wandelen de boulevard op, staan voor het eerst met onze voeten in zeewater en drinken vervolgens wat op een terrasje.

Maandag 31 oktober

We gaan de binnenstad niet in, het is een grote stad en druk, daar hebben we niet zoveel zin in. We rijden naar, La Playa de las Catedrales in de provincie Lugo. Indrukwekkende kliffen, bogen en gewelven, uitgeslepen door de Cantabrische Zee en de wind. Eén van de hoogtepunten in Galicië! Het is ongelooflijk wat water, wind en een paar rotsen voor elkaar kunnen krijgen.

Als we aankomen is het net droog en eb, zodat we het spektakel goed en droog kunnen bekijken. Er is een cp, maar wij willen eens lekker lang douchen en er moet gewassen worden daarom rijden we door haar cp Atalaia. Hier betalen we 10 euro per nacht.

Dinsdag 1 november

We luieren. We moeten even bijkomen van een doorwaakte nacht, eerst van storm en daarna van de hippie die achter ons staat en om 4.30 uur vannacht vond dat hij buiten moest gaan staan bellen met een dusdanig volume dat we er wakker van werden.

Woensdag 2 november

Het bevalt ons hier goed, we boeken voor 2 nachten bij en fietsen dan naar het centrum. Hier zien we een grote gratis cp en we besluiten hier over 2 dagen ook nog even te gaan staan. Op die cp heb je zicht op de zee. De hele middag is de muziek van de hippie erg luid, maar zachter zetten wil hij niet. En er staat een tot camper omgebouwde auto waar om de 5 minuten het alarm afgaat. Helaas hebben we al betaald, anders waren we nu nog naar de andere cp gereden.

Donderdag 3 november

Wat een regen en een storm vannacht. Het kan niet, maar af en toe dacht Wilma dat de camper zou omwaaien. Vanaf 11.00 uur begon het weer op te klaren en hebben we lekker buiten gezeten.