zaterdag 30 augustus 2014

Slotwoord

Zaterdag 30 augustus hebben we onze laatste gasten uitgezwaaid en daarmee komt er ook een einde aan ons camperavontuur met Rent a Tent en daarmee ook verslaglegging via dit blog.

Het voornaamste doel van dit eerste seizoen was voor ons om er achter zien te komen of dit is wat we de komende jaren willen gaan doen gedurende het zomerseizoen. We zijn blij dat we dit project hebben mogen doen en staan nog steeds voor 100% achter ons besluit om dit eens te proberen. We zijn een ervaring rijker.

Terugkijkend vinden we dat de klus voor ons als onervaren beheerders te groot was voor de 1e keer. (Te veel eenheden, seizoen te lang en te weinig ondersteuning).
Tegelijkertijd hebben we hier ook zo'n beetje alles meegemaakt wat er maar mee te maken valt, dus moeilijker kan een volgende keer haast niet worden.
Ook het uitzonderlijke slechte en natte weer heeft onze beleving geen goed gedaan.
Maar met name het akelige en onsympathieke gedrag van een aantal gasten heeft toch wel een negatieve invloed op ons plezier gehad.
Natuurlijk hebben we gelukkig voornamelijk leuke ervaringen gehad.

De komende tijd gaan we alles eens goed laten bezinken en kijken wat er dan boven komt drijven en is blijven hangen. Als we zo onze ervaren collega beheerders horen, is het beheerder zijn een soort virus waar je niet meer van af komt. Een kleinere camping met minder eenheden en/of een korter seizoen lijkt ons een aantrekkelijk vooruitzicht.

We zijn er best een beetje trots op dat we dit seizoen op deze drukke camping tot een goed einde hebben gebracht en zijn ervan overtuigd dat de meeste gasten een geslaagde vakantie hebben gehad en we zijn blij dat wij daar een steentje aan hebben kunnen bijdragen.

Voor dit moment zijn we blij dat we  afscheid hebben genomen van het oorverdovende rumoer op een camping met deze omvang (750 plaatsen, 3000 gasten), bestaande uit huilende en schreeuwende kinderen, aangeschoten jongeren en ouderen, massale knokpartijen en meer dan 40 avonden karaoke, popmuziek, draaimolen, clowns, circus, goochelaars, kinderanimatie, etc.
Ook de lucht van aangebrande worstjes op de barbecue's die elke avond weer massaal worden aangestoken zullen we niet  missen.
We verheugen ons op onze nieuwe, nog niet gebruikte regendouche thuis en op ons eigen sanitair.
Na 4 1/2 maanden te hebben stilgestaan is het tijd dat onze camper weer gaat rijden en dat we hem gaan gebruiken waar we hem voor hebben gekocht, nl rijden van het ene naar het andere mooie, stille plekje. We verheugen ons weer op de weekendjes weg en vakanties naar onze favoriete stekjes.

Enkele statistieken:

De zomer was extreem nat:

In mei, Juni, Juli en Augustus hadden we tot nu toe:
62 droge dagen
61 dagen met neerslag
556 mm neerslag

En verder:
Meer dan 20% van de gasten heeft zijn vakantie voortijdig afgebroken (met name door het slechte weer)
We hebben  bijna 1000 gasten ontvangen, begeleid en uitgezwaaid in 250 aankomsten en 250 vertrekken.

Wij bedanken iedereen hartelijk voor het volgen van dit blog en we zijn dankbaar voor alle lieve reacties en tips die we (vooral van collega beheerders van Rent-a-Tent)  hebben gekregen, we hebben er dankbaar gebruik van gemaakt en veel steun aan gehad.

Hartelijke groeten en we wensen iedereen alle goeds,
Erik en Wilma Veltkamp.

dinsdag 19 augustus 2014

We zijn er bijna

Beddenlogistiek.
Een onderdeel van ons beheerderswerk is zorgen dat het juiste aantal bedden in een tent staan, afgestemd op het aantal gasten dat in een tent verblijft.
Standaard is een Rent-a-Tent ingericht met 5 slaapplaatsen, nl 1 tweepersoonsbed en 3 eenpersoonsbedden, totaal dus 4 bedden.
Wij beheren 27 tenten, met daarin dus 27 tweepersoonsbedden en 81 eenpersoonsbedden.

De standaarduitrusting aan inventaris is toereikend voor zes personen. De tenten kunnen dus ook worden verhuurd aan een gezin of gezelschap van zes personen.
Zodra dat het geval is, dan moeten wij ervoor zorgen dat er een 5e bed wordt "geleend" uit een andere tent en worden bijgeplaatst in de tent waar de 6 personen in komen.
We zoeken dan naar een tent die en in de buurt staat en waar slechts 4 personen in verblijven. 
De tenten op onze camping staan in groepjes verspreid over het gehele terrein, max afstand ca 600 meter.

We merken dat het vaak voorkomt dat er zes personen worden geboekt voor een tent. Dat zijn meestal "samengestelde" gezinnen, bv van gescheiden ouders die elkaar hebben gevonden en elk hun eigen kinderen meenemen.
Als het niet lukt om in een nabije tent een vrij bed te vinden moeten we afstanden overbruggen' via ons transportkarretje. 
Omdat we volgeboekt zitten, moeten we vaak een beroep doen op gasten die al in de tent wonen met het verzoek of we een bed uit hun tent mogen "lenen". Gisteren kregen we bij twee families " nee" als antwoord, omdat ze de bedden zo slecht vonden liggen dat ze de matrassen dubbel gebruikten. Dus maar weer de hele camping rondgesjouwd met twee bedden.  

De beoordelingen.
Natuurlijk zijn wij ook benieuwd wat gasten op de website schrijven over de camping maar ook over ons, dus zo af en toe bezoeken we de website van Rent-a-Tent en in het bijzonder het tabblad " beoordeling" van onze camping.
Reviews zijn altijd subjectief, want het is de perceptie van de individuele gast. Zo vindt de een het sanitair vies en verouderd, en de ander kan er prima mee leven.
Dat geldt ook voor wat men van onze gastvrijheid vindt; gelukkig zijn de meeste gasten tevreden met onze dienstverlening, maar ook aan paar op zijn zachts gezegd ontevreden. Het lastige van zo'n beoordeling op de website is dat je je daar als beheerder niet tegen kunt verdedigen, vandaar dat we er iwat aandacht aan willen schenken op dit blog.

De mevrouw die aangaf dat wij aan het einde van het seizoen erg teleurgesteld zouden zijn omdat wij te kritisch waren op de schoonmaak heeft helaas voor haar ongelijk gekregen. Wij zijn juist over het algemeen erg tevreden over hoe schoon de gasten het achterlaten. Deze mevrouw pochtte dat ze 4 uur had gepoetst terwijl ze alleen maar buiten hadden geleefd. (hoe vies heb je het dan gemaakt?). Ze was erg trots op het feit dat ze de koelkast had ontdooid, terwijl dat toch een normale activiteit is die op de kaart staat vermeld. De kruimels op de kussens waren niet van hun. (meest gehoorde excuus, " dat was al zo"). We hebben veel voor deze gasten gedaan; bij aankomst hadden ze pech met hun motoren en wij hebben hun hierbij geholpen, gereedschap geregeld, als tolk met de klusjesman opgetreden en verder erg leuke gesprekken met ze gehad. "Leuk" om dan een steek in je rug als dank te krijgen.

De mevrouw die vond dat wij niet echt hartelijk en te streng waren door de stoelpoten op de onderkant op modder te controleren begrijpt het niet. De hele week had ze de stoelen in de regen buiten staan, en als dat opdroogt weet je hoe het groene tapijt eruit komt te zien bij verplaatsen van de stoelen. We hebben bij deze mevrouw veel door de vingers gezien, want erg schoon was het bij oplevering allemaal niet. Ook haar hebben we geholpen met het zoeken naar een verloren identiteitsbewijs. Kennelijk was het niet genoeg om toch positief over ons te denken.

Tenslotte de mevrouw die vind dat wij als beheerders niet op onze plaats zitten en naar een andere baan(?) moeten uitzien. Bij haar aankomst bleek het licht in de kinderkamer niet te werken en ook niet vlot te repareren. Erik heeft er voor nood een tentlamp in geplaatst en is een dag later naar de Bricomarche gereden om een kinderschemerlampje te kopen. Beide lampen heeft ze uiteindelijk niet gebruikt en de tentlamp niet teruggebracht. De hele week vroeg de mevrouw veel aandacht, die ze natuurlijk ook met plezier kreeg van ons. Ze snapte het hekje van de hoogslaper niet en wij hielpen haar.
Toen ze eerder wilde uitchecken vond ze het maar vreemd dat wij dat moeten plannen in ons dagschema. Bij haar vertrek hebben we helaas niet goed genoeg gecontroleerd, want later bleek er een vouwstoel te missen. Een dag later stond ze op de voicemail met demededeling dat ze de reservesleutels van haar auto in de caravan had laten liggen en of we even wilden zoeken, wat we natuurlijk direct hebben gedaan. Ze zou een dag later nog terugbellen. Samen met de nieuwe bewoner en toen die vertrokken was later met zijn tweeen de hele caravan op de kop gezet om de sleutels te zoeken zonder resultaat. Mevrouw heeft nooit meer teruggebeld, maar vond het plaatsen van de beoordeling op de website kennelijk belangrijker.

Van deze mindere beoordelingen slapen we gelukkig geen seconde slecht en het doet ons helemaal niets, de leuke beoordelingen hebben veel meer effect op ons. Wat opvalt is dat alle personen die een mindere beoordeling over ons gaven het niet schoon hadden opgeleverd en veel aandacht hebben gevraagd (en gekregen). 

Wij houden vast aan onze koers en gaan met iedereen op dezelfde, gastvrije manier om. Dat betaalt zich terug in de vele positieve reacties die wij ter plekke al ontvangen van gasten, en dat is erg fijn. Je weet dan waar je het voor doet.

Woensdag 13 augustus.
Alsof er nog niet genoeg water is gevallen, regende het vandaag weer eens flink. Niet van die kleine buien, maar echte plensregen, 20 mm in korte tijd.
We hadden 3 vertrekken en 2 extra vertrekken van gasten die het niet meer zagen zitten in de regen, en 4 aankomsten.

Een van de reserveringen bestond uit een gezelschap van 6 volwassenen. We hadden de 6 bedden al keurig neergezet en we vroegen ons al af hoe dit gezelschap zou zijn samengesteld. Het bleek een vriendengroep van drie jonge stellen te zijn die voor het eerst samen op vakantie gingen. Na het drankje en het welkomstpraatje bracht Erik de dames en heren naar hun plekje en ze waren enthousiast. Een half uurtje later kwamen twee heren bij ons vragen hoe dat zat met de slaapcabines. Ze hadden voor hun vakantie nog voor de zekerheid bij de organisatie per mail nagevraagd of er drie slaapcabines in de tent waren en naar hun zeggen "ja" als antwoord gekregen. Ze gingen er dus helemaal van uit dat ze per stel apart konden liggen met hun eigen privacy.

De indeling van de twee slaapcabines (met optionele scheidingswandjes) bleek voor hun een grote tegenvaller. Begrijpelijk, want wat wil je als jong verliefd stel? Juist ja, lekker knus met zijn tweeen bij elkaar liggen. In de ene slaapcabine staat nu een tweepersoons bed met daarnaast een eenpersoons bed, en in de andere drie eenpersoons bedden. Het scheidingswandje heeft hier geen zin, want dan liggen twee stellen samen en het andere stel van elkaar gescheiden in aparte slaapcabines. Ook de drie heren in de ene slaapcabine en de drie dames in de andere slaapcabine is zeer waarschijnlijk niet de indeling die de dames en heren voor ogen hadden. Op ons advies hebben ze contact opgenomen met de touroperator, omdat wij hun helaas ook geen passende oplossing kunnen bieden.

Donderdag 14 augustus.
Vanmorgen in de stromende regen een uitcheck gedaan van een mevrouw met twee kinderen.
Gisterenavond hadden we al gezien dat ze alles netjes binnen had gezet en de stofzuiger gehaald.
Op de afgesproken tijd stond ze al keurig klaar, kinderen in de auto en mevrouw half in de auto; de tent was klaar voor oplevering. Het zag er allemaal perfect uit, tapijt als nieuw, binnentent gedweild, lade onder gascomfoor  schoon, stoelen schoon, alles keurig op de plek. Zo kan het dus ook en ben je binnen 5 minuten klaar.


Zaterdag 16 augustus.
De laatste topdag wat betreft vertrekken(10) en aankomsten (10). De uitchecken gingen redelijk vlot, met uitzondering van de mevrouw en meneer waarvan we al verwachtten dat het problemen zou gaan opleveren, nl de mevrouw die zo onbeschoft was tegen Wilma bij aankomst. Het verbaasde ons niet dat deze mensen het niet schoon genoeg hadden opgeleverd. Toen we mevrouw vroegen om de stoelen en het tapijt nog wat beter schoon te maken, was het weer helemaal mis. we hebben niet gereageerd op haar uitlatingen en zijn omgekeerd met de mededeling dat we over een kwartier terug zouden komen. Toen was het wel schoon (dus het kan wel). mevrouw gaf ons nog even mee dat wij door zowel de ontvangst als haar vertrek haar vakantie hadden verpest en dat ze een klacht in zal dienen, het zal wel. Ook hier hebben we verder niet op gereageerd en haar een goede reis gewenst en tot ziens (hoewel dat laatste niet echt gemeend was).
De aankomsten vanmiddag gingen vlotjes.
En o ja, het was een bijna droge dag vandaag, op een paar buitjes na dan.

Omdat we op de laatste dag (30 augustus) veel vertrekkers hebben (ca 20) passen we onze werkwijze iets aan. Het is onmogelijk om tussen 8 en 10 uur al deze vertrekkers te doen (we splitsen ons bewust niet op en doen elke uitcheck gezamenlijk). Daarom hebben we op deze laatste seizoensdag de vertrektijden aangepast tussen 8 en 12 uur. We hebben een intakelijst gemaakt waarop de gasten zelf een voorkeurstijd aan kunnen geven. Hiervoor geldt dat wie het eerst komt die het eerst maalt, wel zo eerlijk vinden wij.

De tentverwarming.
De tentverwarming, oftewel de kacheltjes, is ook een onderwerp waard. Bij de aankomsten informeren we gasten dat het kacheltje op een vlakke ondergrond moet staan in verband met de veiligheidsschakelaar aan de onderkant. Deze voorkomt dat het kacheltje blijft branden als hij omvalt. Hoe vaak komen gasten niet de volgende dag klagen dat de kachel het niet doet; in de meeste gevallen is de veilgheidspal de oorzaak en hebben ze toch niet goed geluisterd. 
Als alternatief ontsteken ze dan maar de 3 pitten van het gasfornuis. Als we vertellen dat dit niet de bedoeling is omdat het gascomfoor er is om te koken, en we geen reserve flessen voor de tenten hebben, levert dat boze reacties op. "Ik heb betaald voor verwarming", en als het kacheltje het niet doet (gebruikersfout!) zoeken ze een alternatieve warmtebron.
Een andere veel gehoorde klacht is dat de lampjes op de knoppen niet gaan branden. We leggen dan uit dat dit geen lampjes zijn, maar rode stippen verf die markeren wanneer het kacheltje aan of uit staat. We vertellen dit er nu ook maar direct bij. Toen Erik dit onlangs aan een gast wilde demonstreren in zijn tent, had hij toevallig een kacheltje te pakken waar wel lampjes in de aan/uit knoppen zitten. zucht. 

Nu het 's avonds kouder begint te worden (ca 6 graden) komen er ook meer klachten over de kacheltjes. Regelmatig blijkt er maar 1 gloeispiraal te werken. Als we de gasten erop wijzen (conform het handboek) maar 1 spiraal te gebruiken in verband met overbelasting van het stroomnet op de camping, willen ze hier niets van weten. Er zitten 2 standen op en ze willen ook 2 spiralen aan het gloeien hebben, want daar hebben ze recht op. (Als je een auto hebt die 250 km per uur kan rijden wil dat toch ook niet zeggen dat je dat er mee moet rijden?).

Erik heeft inmiddels al heel wat spiralen weer aan het gloeien gekregen. Door slijtage of stoten of omvallen van de kacheltjes breekt de spiraal meestal aan het einde bij het contactpunt af. Als we de defecte kacheltjes hadden weggegooid, hadden er nu zeker 10 tenten zonder kacheltje gezeten (met alle klachten vandien).
Reparatie is even een prutswerkje, maar het levert wel voldoening op om het weer aan de praat te krijgen en tevreden gasten. De stroomvoorziening op onze camping kan de twee standen overigens met gemak aan; mensen nemen sowieso van alles mee, zoals electrische barbecue's, steengrillen, haarfohnen, ventilatoren, Senseo's en het draait er allemaal even vrolijk op los.

Ik.
Het woordje "ik" is ons dit seizoen bijzonder opgevallen. Veel van de zinnen van gasten beginnen met dit kleine woordje.
"Ik wil", "ik eis", "ik heb recht op", "ik vind dat", "Ik kom wanneer mij dat uitkomt", "ik ga wanneer mij dat uitkomt", "ik overleg niets", "ik moet", "ik verlang", "ik pak", "ik neem", "ik heb", etc, etc.
Maar niet alleen het gebruik in zinnen, maar ook de algemene houding is bij veel mensen volledig gericht op zichzelf. Als ik het maar voor elkaar heb, de rest kan mij niet schelen.
Het is net of de samenleving steeds meer "ik gericht" wordt.

Kinderen.
Hierover zouden we een apart blog kunnen schrijven. 
Als de gasten aankomen, vragen we o.a. eerst of de kinderen een lollie lusten. Sommige kinderen pakker er direct 2. Een dank je wel hoor je niet. Het papiertje en later het stokje worden gewoon op de grond gegooid. Dan vragen we de ouders of ze iets willen drinken. De kinderen scheeuwen dan al ik wil een cola, of ice tea, voordat de ouders iets hebben kunnen zeggen. Als Wilma dan klaar is met inschenken, zitten de kinderen op de stoelen, wij als beheerdersechtpaar moeten dan staan. 
Sommige kinderen openen in de receptietent alle kastjes of gaan de voorraadcabine in. Tijdens ons welkomstwoordje kletsen kinderen constant tussendoor en luisteren ouders niet meer naar ons.
Als we dan de gasten begeleiden naar de tent, hebben we nog maar 1 rits van de tent open of de kinderen zijn al op modderschoenen binnen en hebben zich meester gemaakt van de slaaptent. De rits wordt met 2 handen "opengescheurd" i.p.v. met het lipje.
En dit zijn dan nog maar enkele voorbeelden van het gedrag van de kinderen van onze gasten.
Wij waken ervoor om de prinsjes en prinsesjes te corrigeren. Dat heeft Wilma 1 x gedaan toen er een meisje van het toilet kwam en bleek dat ze haar grote boodschap niet had doorgespoeld. Toen ze zei dat er nog even doorgespoeld moest worden kreeg ze van de moeder, die iets verderop stond te wachten, te horen waar bemoei je je mee. Ze maakt zelf wel uit of ze doorspoelt of niet en meer van die verwijten.

Geluiden.
De  hele dag horen we kinderen huilen, krijsen, jengelen en schreeuwen. En als je eens geen kind hoort, dan is het wel de draaimolen, stuiterende ballen, een campinggast met luide radio, dronken gelal of de entertainment waar we tegenover staan of het bandje dat muziek maakt in het restaurant. 
Ook de in deze periode overvoerde eenden, kippen en ganzen maken een herrie alsof ze erg gestresst zijn.
En aangezien we naast het vuilnis staan, hoor je elke zak die in de container wordt gegooid en elke fles die in de glasbak gaat. Tel daarbij de auto's, campers en motoren op die langs rijden, ook midden in de nacht. We verlangen zo langzamerhand naar stilte.
Kan ook niet anders dan op een camping met 3000 gasten.

Zondag 17 augustus.
Het begint nu echt op te schieten. Het stapeltje in het voren geschreven borgformulieren wordt steeds dunner, we hebben nog 25 aankomsten te gaan. We verwachten zondag 24 augustus onze laatste nieuwe gasten, tenzij er nog een last minute binnen komt. Vanaf maandag 25 augustus hopen we dat we kunnen beginnen met het opruimen van tenten die niet meer verhuurd gaan worden.
Komende week zal Erik alvast een start maken met het schoonmaken van de dakgoten van de stacaravans.

Maandag 18 augustus.
Vandaag 4 aankomsten.
Terwijl wij zeer geamuseerd aan het praten waren met de eerste gasten stond er op de achtergrond al een vrouw met papieren in de hand wat opdringerig heen en weer te ijsberen. Als er meerdere aankomsten zijn, dan moet je soms even op je beurt wachten. (Bij Vacans Soleil staan soms wel 15 gezinnen te wachten). Natuurlijk houden we er wel rekening mee dat als er mensen staan te wachten wij doorstoming creeeren, maar iedereen krijgt de aandacht die hij nodig heeft. Erik wilde het 1e gezin naar hun plek brengen, toen de ongeduldige dame hem aanschoot en zei dat ze wilde inchecken. Erik vertelde de mevrouw dat hij even de gasten ging wegbrengen en dat ze zich alvast bij Wilma (die bij de tafel zat) kon melden voor de incheck. Ze keek een beetje vreemd. De man en kinderen bleven met lopende motor in de auto zitten. Wilma stelde zich ook voor en nodigde haar uit om samen met haar gezelschap te komen zitten. Dat vond mevouw maar raar, ze had zich al gemeld bij de receptie van de camping en wist niet waarom ze nu bij ons moest zijn. Wilma vertelde haar dat we de gasten van Rent a Tent ontvangen met een drankje en een praatje, de borg afrekenen en dat we wat uitleg geven over de tent en eventueel wat over de omgeving e.d. Toen begon ze te mopperen dat ze het belachelijk vond dat ze op haar beurt moest wachten, we waren met z'n 2-en en 1 van ons had haar moeten helpen en ze bleef maar doorgaan. Ik wil, ik vind, ik heb recht op enz. Tja, hadden we hieraan moeten voldoen? Wellicht was dan de gast waarmee we in gesprek waren not amused. We proberen elke gast onze volledige aandacht te geven, ook als ze soms even op hun beurt moeten wachten. Het was wel een anticlimax na de bijzonder leuke ontvangst daarvoor.

Dinsdag 19 augustus.
Vandaag is onze wekelijkse boodschappendag. We gaan naar de Super-U in Champagnole om een deal proberen te sluiten met de wasserij om 150 hoeslakens te wassen. Het is niet te doen om dit met de 7 wasmaschines (die meestal bezet zijn) op de camping te doen. Daarnaast moeten ze ook nog in de droger of worden opgehangen en uiteindelijk opgevouwen. We proberen een haal/droog/opvouw/terugbreng afspraak te maken voor een mooie prijs.
Het is nu ook tijd voor wat adminsratieve zaken, zoals: camper kenteken weer activeren, internet thuis regelen, voorschot energie thuis weer ophogen enzoort.  De thuisreis komt nu echt dichtbij.



dinsdag 12 augustus 2014

Nog een paar weken

Maandag 4 augustus.
Dag 100 van ons avontuur, wat gaat de tijd snel, al meer dan 14 weken onderweg.
Gisteren kwamen Eibert en Corrie (beheerders op Le Fayolan) spontaan op visite en vandaag kregen we bezoek van (ook collega's) Anne en Fraukje van Beauregard. Ze hadden gehoord van alle toestanden die we hier  meemaken en kwamen eens even poolshoogte nemen hoe het met ons gaat. Erg fijn dat ze zo betrokken met ons zijn, dat doet ons goed.
Vanavond de "modder" tent weer ingeruimd, koelkast en kookkast gesteld en het groene tapijt goed gezogen. Morgen de rest doen, schoonmaken, weer verder inruimen en dan kan de famile hun intrek nemen en hun tijdelijke verblijf weer verlaten.
's Avonds alweer een fikse onweersbui (10 mm); houd het hier dan nooit op met regenen? We houden ons hart vast wat betreft de "moddertent". Hij staat natuurlijk nog steeds in een kuil en zo droogt het natuurlijk nooit een keer op.

Dinsdag 5 augustus.
Na de reguliere vertrekkers van vandaag weer verder gewerkt aan de moddertent. Wilma heeft het groene tapijt goed gezogen en de tent schoongemaakt. De vorige gasten hadden zo genoeg van de tent dat ze ook maar niet schoongemaakt hebben. We hebben het maar geaccepteerd; ze waren vast niet in de stemming om aan te horen dat de schoonmaak los staat van de wateroverlast. (Ze hebben tot het eind droge voeten gehouden). Later vanmiddag konden de nieuwe gasten verhuizen van hun tijdelijke (Intercamp) tent naar de Renat-a-modder-Tent. Morgen moeten wij nog hun tijdelijke verblijf weer schoonmaken (want dat wilden ze niet zelf doen) en een erg dankbare indruk maakten ze niet voor de oplossing waar we veel tijd in hebben gestoken. Maar goed, we hebben gedaan wat we konden en hier houdt het voor ons op.

Een nieuwe gast kwam later vanmiddag haar beklag doen over de stacaravan waar ze in verblijven. De dekbedden waren niet gelucht en roken muf en ze vond ze de matrassen te dun. (en ze hebben er nog niet eens in geslapen).We  zullen het doorgeven aan de organisatie.

De aankomsten waren om 15.30 uur allemaal binnen (de eerste stond er al om 10 uur vanmorgen) dus we hebben zowaar eens een uurtje kunnen relaxen en op tijd van ons avondeten kunnen genieten. Nog een uurtje gefietst richting de watervallen van Herisson (Fraukje belde nog even om te vragen hoe het was gegaan, leuk!) en om 21.00 uur was het tijd voor een avondje herrie. (er speelt een funk-band in de openlucht, want het is mooi weer). Prima bandje trouwens, hele strakke en technische drummer. Daar wordt Erik vrolijk van.

Woensdag 6 augustus.
Vandaag 1 vertrek en 2 aankomsten op het programma, en natuurlijk het schoonmaken van de Intercamptent. Tussendoor vullen we onze tijd met het doen van allerlei klusjes en afhandelen van de vragen en opmerkingen die de gasten hebben aangegeven op het notitieblok.
's Avonds nog een wandeling gemaakt naar het laatste uitzichtpunt boven de camping die we nog niet hadden bezocht.

De camping van bovenaf gezien.



Vrijdag 8 augustus.
Eindelijk weer eens lekker weer bij het opstaan, blauwe lucht, dat hebben we lang niet gezien. Na de 5 vertrekkers alles ge fine-tuned en nog even tijd gevonden om een uurtje naar het strand te gaan voordat de 5 aankomers alweer kwamen. Later in de middag werd het alweer bewolkt en tegen de avond begon het te regenen. Morgen weer een drukke dag met veel vertrekken en aankomsten .

Zaterdag 9 augustus.
Vannacht om 01.00 uur wakker geschrokken van enorme onweersknallen en harde regen en wind; het is weer eens mis. In de regenmeter zat vanmorgen al weer 20 mm van die nachtelijke onweersbui; het houdt dus nog niet op. We hadden vandaag 11 vertrekken en 10 aankomsten. De gasten doen nog steeds niet wat we van ze vragen: koelkasten worden niet uitgezet, stoelen blijven buiten staan en paraslols liggen in de modder. Een gast vertelde dat de parasol van zijn buurman vannacht tijdens de heftige bui 20 meter door de lucht vloog; die gaan we dus in rekening brengen.
We begonnen om 07.30 met uitchecken en hadden om 11.30 iedereen uitgezwaaid. Er moest nog een hoop worden gedaan aan fine-tuning voordat we de nieuwe gasten welkom konden heten; de lunch schoot er helaas wederom bij in. Omdat we op zo'n dag tussendoor vaak in de receptietent komen, lazen we een briefje van een gezelschap (bestaande uit een vader met 2 kinderen en een moeder met 2 kinderen die samen 2 tenten zouden gaan bewonen) was aangekomen en wilde inchecken. Om 13.00 kwam meneer ons persoonlijk vertellen dat hij er was, en wij zeiden hem dat we nog niet klaar waren en hij om 15.00 uur kon inchecken. "Maar ik ben er nu, en ik wil in mijn tent". Nogmaals verteld dat we er nog niet aan toe waren. Wilma was even later bezig een gast te helpen die had aangegeven twee dagen eerder te willen vertrekken vanwege een ziek kind, toen de andere helft van het gezelschap, mevrouw, heel onbeleefd tussenbeide kwam en eiste dat ze nu in haar tent wilde. Toen Wilma ook aan haar vertelde dat we nog niet klaar waren en het niet voor 15.00 uur kon, ontplofte de vrouw en kreeg Wilma de wind van voren op een zeer onfatsoenlijke en a-sociale manier. De "je's" en "Jij's" vlogen Wilma om de oren. Op dat moment was het te danken aan de professionele instelling en jarenlange klant-ervaring van Wilma dat de stoppen bij Wilma niet doorsloegen. Om 14.50 uur wilde mevrouw Wilma geen hand schudden en met haar praten, maar gek genoeg wilde ze wel wat drinken toen Wilma haar daar om vroeg. Fatsoensnormen had ze niet, want een dankjewel kon er niet af toen Wilma de ice-tea aanbood met een correct "Alstublieft" . De meneer van het gezelschap probeerde nog even om "opnieuw te beginnen" maar daar was mevrouw niet van gediend. Lekker begin van je vakantie, denken we dan.

Omdat het spitsuur was wat betreft aankomsten, moest het volgende gezin dat ook al klaarstond nog even wachten. " Geen probleem hoor, doet u vooral rustig aan, wij hebben vakantie en alle tijd" . Hoe anders kan het dus zijn.

Dit zijn wel de momenten waarop we dit project als eenmalig beschouwen en volgend jaar lekker iets anders  gaan uitproberen. Het is weliswaar een momentopname, maar toch....
Wilma voelt zich af en toe behandeld als voetvolk, waar je alles maar tegen kan zeggen en alles maar van kunt eisen. De klant zegt ons te springen en verlangt van ons dat wij vragen "hoe hoog" .
Uiteindelijk vandaag een werkdag van bijna 12 uur (de laatste gast kwam, zonder bericht,  om 18.30 uur) en een dag met veel stress. We snakken nu echt naar het einde van het seizoen, nog drie weken.
Dan gaan we heerlijk wat anders doen.

We denken wel, en dat is ons al bevestigd door vele collega-beheerders, dat we ten onrechte in het diepe zijn gegooid als onervaren beheerders en dan direct op een van de grootste campings met de meeste eenheden zijn geplaatst. Daardoor hebben we niet de kans gehad om ons in te werken en om eerst eens de leuke kanten van de klus te kunnen zien. Wij vinden deze camping en de vele accomodaties absoluut te groot voor twee personen om te beheren, en dan helemaal als je nul ervaring hebt en alles maar zonder hulp moet zien uit te zoeken. De negatieve ervaringen overheersen nu ons gevoel en dat is erg jammer.

Als toetje kreeg Erik vanavond nog een grote mond van een gast toen hij ging vragen hoe laat ze morgenvroeg wensten uit te checken. "Ik heb recht om tot 10.00 uur te blijven en ik weet nog niet hoe laat ik morgen wakker ben". Uitgelegd dat we meer vertrekkers hebben en toch een planning moeten maken, verzuchtte ze " Godsamme, ergens tussen half tien en tien". Wordt vervolgd; het is tijd voor een glas wijn, einde dag.
En o ja, het regent en onweert al weer (21.30 uur)

Tussen de vertrekken en aankomsten slepen met kinderbedjes en -stoelen



Zondag 10 augustus.
De dag na een drukke aankomstdag komen nieuwe gasten vaak met vragen, opmerkingen en wensen. Zo liggen de bedden niet goed (veel gehoorde klacht!). We adviseren dan en helpen mee om het extra bed op te zetten en overdwars te gaan liggen in het 2p bed, of we verdubbelen de matrassen. Lampen blijken het niet te doen (meestal blijkt de zwarte stekker niet in het stopcontact te zitten) en ondanks de uitleg snapt men de werking van het kacheltje niet.

Vandaag ook maar weer eens een kapotte koelkast verwisseld in een tent. Om de koelkast te kunnen vervangen moesten we (ondanks dat we een tijd hebben afgesproken) eerst de halve tent opruimen, en de heer des huizes keek geamuseerd toe. Ook hoe Wilma en ik samen aan het sjouwen waren met de koelkast (Wilma heeft het al in de rug en is als vrouw natuurlijk sowieso minder gebouwd voor dit soort werk) dan het mannelijke geslacht. Ik vraag de gast niet om te helpen, dit moet spontaan gaan. Maar men is kennelijk zo gefocusd op zijn vakantie dat dit stukje attentie er niet meer inzit.)

In de avond weer een hoosbui. Ook augustus zet tot nu toe het slechte weer voort zoals we dat in juli bijna de hele maand hadden.

Maandag 11 augustus.
We gaan naar bed met regen en we staan op met regen. We zijn er al aan gewend. In tegenstelling tot de weersverwachting plenst het opnieuw aan een stuk door. We hebben mededelijden met de gasten die vandaag aankomen, zich op een fijne vakantie in de zon verheugen en dan zo binnenkomen. Door de vele regenval in eigenlijk al de hele zomer, is het terrein zo verzadigd dat het een drassige bende is en geen tijd heeft om fatsoenlijk op te drogen.

Het terrein van de camping ziet er op veel plaatsen zo uit.




Nu het einde van ons avontuur nadert verheugen we er ons natuulijk op om weer naar huis te gaan. Aan de andere kant voelen we ons ook een beetje weemoedig. Zou dat nu het Rent-a-Tent virus zijn waar elke beheerder mee besmet schijnt te zijn? We hebben tot nu toe heel wat meegemaakt, nare dingen maar toch meestal leuke dingen.
De nare dingen hebben impact en dat is vervelend. De leuke dingen en positieve reacties geven ons het gevoel dat we het "best wel goed" gedaan hebben.
Wordt vervolgd.

maandag 4 augustus 2014

Het seizoen loopt ten einde

Maandag 28 Juli.
Het begint nu aardig op de schieten: nog vier en een halve week en het seizoen zit er op.
Vanmorgen twee vertrekkers (dames met kinderen die bij elkaar hoorden) waar we meer dan een uur en een kwartier mee bezig zijn geweest. We hadden 10.00 uur afgesproken voor de uitcheck, toen we aankwamen waren ze nog niet klaar. Er was een probleem met de stofzuiger (die ze de avond ervoor al hadden opgehaald). De stofzak bleek vol te zitten, en ons werd verweten dit niet te hebben gecontroleerd voordat de stofzuiger door hun was opgehaald(!) Hoe dan ook, het was verre van schoon en we gaven de dames de gelegenheid om het te verbeteren. De social talk waarmee ze bij onze komst (waarschijnlijk als afleidingstactiek)) begonnen maakte plaats voor gemopper en verwijten onze kant op dat het ook niet schoon was bij oplevering, etc.  We leren steeds beter om daar niet op te reageren. Als er iets gevraagd wordt geven we correct en zakelijk antwoord, wordt er iets naar ons hoofd geslingerd dan nemen we daar notie van waarvan akte. Bij de 2e controle-ronde zei mevrouw ons geirriteerd dat ze nu eindelijk wel eens weg wilden. Snappen we, maar we doen toch eerst ons werk. Na nog wat uitwisselingen van inventaris tussen de twee tenten, afrekenen van ontbrekende spullen en innemen van dubbele spullen (mevrouw had bij het begin aangegeven dat er zaken ontbraken die wij hebben aangevuld maar had toch niet goed gekeken) kon de borg terug worden betaald. Erik vroeg of ze nog kans zagen om de stofzuiger terug te brengen naar de receptietent, en daar ging mevrouw schoorvoetend mee akkoord. (u heeft mij ook een niet werkende stofzuiger aangeboden, daar had u dan ook naar moeten kijken). We snapten de logica niet helemaal, maar goed. Uiteindelijk zijn de stellen weggegaan na eerst uitvoerig met hun overburen adressen te hebben uitgewisseld en afscheid genomen (ze wilden toch eindelijk weg?) zonder ons nog te groeten of een blik waardig te gunnen, en de stofzuiger hebben ze buiten zichtsveld naast de tent gesmeten.
Toch zijn we tevreden met de manier waarop wij deze uitcheck hebben benaderd. Zakelijk, correct en redelijk zonder in een discussie te belanden. De dames zullen er anders over denken, maar wij kunnen onze nieuwe gasten van vanmiddag een schone en nette accomodatie aanbieden en daar gaat het om.

Het regent weer eens. Tot nu toe is het na een mooie Juni maand toch wel een erg natte zomer. Onze regenmeter geeft in totaal al meer dan 250 mm in de maand Juli aan, normaal tussen de 30-60 mm. Bijna 6 keer de gemiddelde hoeveelheid dus en we zijn er nog niet. 

Vanmiddag kregen we een SMS'je van Rent a Tent waarin we namens een een gast die vorige week is vertrokken complimenten kregen over de service die wij aan hun hebben geboden. Kijk, dat is nou leuk! Het bevestigt dat we het goed doen en plaatst de vervelende ervaringen snel naar de achtergrond.

Dinsdag 29 Juli: regen, regen, regen.
We hebben tot nu toe wel een erg slechte Juli-maand, met al bijna 300 mm regen. Het camping terrein is verzadigd en kan het vele water niet meer aan. De hele dag is het klusteam van de camping aan het rondrijden met een traktor met zand en gooit dat op plekken waar geen tent of caravan meer kan staan. Ook de Rent a Tent tenten krijgen nu last van het vele water. Het gezelschap van 11 personen en twee honden waar ik eerder over blogde vertrok vanmorgen. De schoonmaak was beslist niet op orde en doordat de personen en honden in en uit hadden gelopen dwars door de modder met schoenen aan zagen de tapijten maar ook de binnententen er niet uit. Ook de stoelen, tafels en koelkasten etc. waren verre van schoon. Toch lieten we ze maar gaan omdat er in de stromende regen niet veel te corrigeren viel en wij eigenlijk zelf aan de slag wilden met de tenten. We zijn flink aan het poetsen gegaan en kregen de tenten van binnen redelijk schoon. Wat niet lukte waren de tapijten en de geur van de honden en eten. Het is hoogseizoen, en de tenten waren dus al weer geboekt voor vandaag en twee families moesten er helaas wel in. We hadden wel wat medelijden met ze. We hebben excuses gemaakt voor het niveau van de tapijten en beloofd dat we komen stofzuigen zodra het een tijdje droog is. Maar wanneer dat is, we houden ons hart vast. Geheel volgens de wet van Murphy kwamen de gezinnen even later vragen waar ze de dekbedden en bedlinnengoed konden vinden. Helaas, dat wordt niet bij de tenten geleverd en moeten de gasten zelf meenemen.
Lezen mensen hun voucher eigenlijk wel?





We hebben ook een tent waarin je het gevoel hebt op een waterbed of moeras te lopen. Gelukkig houdt de kuip het water (nog steeds) buiten, maar comfortabel is het niet. Eigenlijk moet zo'n tent gedeeltelijk worden afgebroken, zand eronder gestort en weer opnieuw worden opgebouwd. Dat kan allemaal niet omdat ook alle "probleem" tenten volledig zijn volgeboekt tot einde seizoen en er dus geen tijd voor is. (afgezien van het feit dat we daar sowieso geen tijd voor hebben. We komen steeds meer tot de conclusie dat deze camping (met het grote aantal eenheden, in dit extreme weer en met dit type gasten) niet te doen is voor twee personen.

Het is tijd om wat positiefs te melden. Voor het eerst in ons nu bijna 33 jaar durende huwelijk zijn we gedurende zo'n lange tijd  24x7 helemaal samen en ook nog eens collega's in plaats van alleen maar man en vrouw. En dat gaat uitstekend, we zitten op 1 lijn, werken goed samen, zijn trots op wat we allemaal bereiken en zijn ervan overtuigd dat we het seizoen tot een goed einde gaan brengen.
Natuurlijk, we hebben al best kritische noten laten vallen in dit blog, maar we geven bewust een realistische weergave van hoe wij het ervaren. We horen en lezen van andere beheerders ook best wel kritische noten, maar er moet toch iets zijn waardoor men toch altijd weer het volgende jaar met frisse moed een seizoen tegemoet treedt. Wij moeten dat nog ervaren in ons eerste jaar. Als het seizoen er straks opzit, gaan we thuis eens goed uitblazen en de zaken op een rijtje zetten.
Hoe dan ook, het is in ieder geval tot nu toe geen saaie belevenis en we hebben ons tot nu toe nog geen moment verveeld. Ook het schrijven van het blog kostte geen enkele moeite, stof genoeg.

Gas.
Sommige gasten knutselen zelf met de geyser en gasflessen. We hebben bij elke mobil home een reserve gasfles staan, zodat we snel kunnen wisselen als een gasfles leeg is. (het gasdepot is nogal een eindje lopen en heuveltje op en heuveltje af en het halen van volle gasflessen doen we dan op een rustig moment).

Zodra ik hoor of op ons notitieblok lees dat er een gasfles leeg is, ga ik er zo snel mogelijk heen om te vervangen. Zo ook gisteren. Toen ik aankwam bij de mobil home, had de gast de fles zelf al vervangen en zei dat het naar gas stonk. De drukregelaar zat niet op zijn kop, en de fles was uiteraard ook niet eerst schoongeblazen. Met een waterpomptang de drukregelaar goed vast gezet (op zijn kop) en de gast gevraagd het verwisselen van gasflessen en aansteken van de waakvlam maar liever door ons te laten doen. Hij gaf aan niet te kunnen wachten vanwege redenen. (ivm privacy gasten wijd ik hier niet verder over uit). De volgende dag opnieuw een berichtje op het notitieblok dat het weer naar gas stonk. Nu bleek een lolbroek de gaskraan op de fles bijna dicht te hebben gedraaid. De gast had zelf opnieuw de geiser "aangevonkt" zoals hij dat noemde, maar wel met de knop in bedrijfsstand, en niet in de " aansteekmodus". Hij deed het wel, maar nu is de temperatuurregelaar knop niet meer te bedienen en zit helemaal vast. Natuurlijk had hij hier niet aangezeten. Ik houd mijn hart vast voor de laatste vier weken in deze stacaravan. Een andere mobil home heeft het probleem dat als het hard regent de geyser van binnen nat wordt en de waakvlam niet meer is aan te steken voordat de geyser van binnen helemaal is opgedroogd. De schoorsteen zit van buiten af gezien normaal op het dak, het zal een combinatie zijn van regen en windrichting. Ook hier proberen gasten van alles uit. Moet er een slotje op de geyserkast?

Donderdag 31 Juli.
Het is droog! Voor het eerst in 12 dagen is het bij het opstaan droog. Nog niet zonnig, wel mistig. Maar je kunt  niet direct alles hebben he?  We hebben vandaag 1 vertrekker en 3 aankomsten, waarmee we weer 100% vol zitten. Donderdag 3 Juli was onze laatste keer dat we helemaal geen vertrek en aankomst hadden. We zien nu in de lijsten dat we in ieder geval tot 16 augustus elke dag wel vertrekken en aankomsten hebben. Behalve 15 augustus. Dat wordt dan onze vrije dag. Die gaan we koesteren.

Veel overleg vandaag met het hoofdkantoor over " ramptent" 511. Morgen vertrekken de gasten en komen ook de nieuwe er weer in. Doort de extreme regenval voelt de tent van binnen aan als een waterbed, en nadert het moment dat de kuip van het leefgedeelte en slaaptent over gaat stromen met rasse schreden. De nieuwe gasten hebben een baby en een kleuter. Wij vinden de tent onbewoonbaar en hebben bij Rent a Tent nogmaals aangegeven dat wij gasten niet op deze manier willen ontvangen en huisvesten in deze tent. We snappen heel goed dat alles is volgeboekt en dat de gasten dus niet kunnen worden overgeboekt naar een andere tent, maar we kunnen hier niet achter staan en zijn wel het loket en 1e aanspreekpunt en in de ogen van de gasten zijn we vertegenwoordigers van de organisatie Rent a Tent. Na veel onderling overleg met het management kunnen de gasten tot en met dinsdag (tijdelijk) terecht bij collega verhuurder en partner Intercamp en zullen dan weer moeten verhuizen naar de Rent a Tent. Dat geeft ons een paar dagen de tijd om het probleem op te lossen; de collega-beheerders van Le Fayolan en Beauregard zullen ons dinsdag komen helpen om de klus te klaren.

Vrijdag 1 augustus.
De laatste maand is begonnen! Vandaag 3 extra vertrekkers (i.v.m. zwarte zaterdag morgen op de Franse autosnelwegen).
Ook de familie uit de waterttent is vertrokken; aandoenlijk om te constateren dat ze nog zo hun best hebben gedaan om zo goed en kwaad als het kan de tent schoon te maken.
De familie die tijdelijk naar de Intercamp tent gaan hebben we vanmiddag ontvangen, en het verhaal uitgelegd. Ze hadden er begrip voor en waren ons dankbaar dat we hebben geregeld ze niet in de "watertent" hoefden.
Na de ontvangsten van vandaag hebben we een begin gemaakt om de ramptent leeg te pakken. Nadat alles eruit was werd de impact van het water ook pas echt zichtbaar. Het kookgedeelte van de tent staat in een diepe kuil en volgens ons had deze tent zo nooit opgezet moeten worden. Na het avondeten heeft Erik alle modderwater met een mop alvast verwijderd zodat het plastic onderzeil vast kan drogen. Morgen even kijken hoe het er voor staat en als het kan het zeil opvouwen zodat ook het moeras eronder wat kan opdrogen. 
Het wordt daarnaast zaterdag weer een drukke wisseldag, dus we hoeven ons niet te vervelen. (wat is dat trouwens ook al weer, vervelen?)



Zondag 3 augustus.
Vandaag 4 vertrekkers, dus vroeg opstaan. We hebben inmiddels geleerd dat gasten die uitnodigend "kom maar binnen" zeggen, de zaak pico bello op orde hebben. Zodra een gast echter begint met social talk, weten we dat we op onze hoede moeten zijn. Zo ook vanmmorgen, meneer kwam ons al ophalen en op weg naar de tent begon hij te keuvelen over het weer etc. Aangekomen bij de tent stonden de stoelen en de tafel (uiteraard nat en onder de modder) buiten (evenals de buren die bij Vacans Soleil logeren en bevriend zijn geraakt en kennelijk graag ook de inspectie wilden bijwonen). Het gascomfoor was niet schoon, parasol kletsnat en vies, jerrycan niet schoon en gevuld met water en er ontbrak nogal wat bestek. Mevrouw regaeerde op onze opmerkingen over de stoelen met "nou, veel succes ermee", maar toen we haar meedeelden dat dan een deel van de borg zou worden ingehouden omdat wij in dat geval moesten schoonmaken, bond ze in en ging mopperend opnieuw aan de schoonmaak. De buren gingen driftig meehelpen. Het ontbrekende bestek kon niet, want zo hadden wij het ook opgeleverd(!).
Na onze volgende uitcheck terug naar de familie; de schoonmaak versie 2.0 was nu redelijk (maar nog niet naar onze norm), het bestek was aangevuld door de buurman (?) en we betaalden de borg terug. Er kon toen geen woord meer vanaf. Wij zijn vriendelijk en zakelijk gebleven met " alstublieft, "dankuwel" en " tot ziens en goede reis"  maar er kwam geen woord meer terug en men vertrok. Hoe anders was dat bij de incheck waarbij we onder het genot van een drankje de familie zoals iedereen een hartelijk welkom gaven en alles koek en ei was.

Maandag 4 augustus.
De camping klusjesman heeft vanmorgen een vrachtje zand/grit gebracht en in de moddertent gelegd.
Het voelt nog wel erg instabiel aan als je erover loopt, maar hier zullen we het mee moeten doen de laatste weken. Het is nu een kwestie van de spullen weer terugzetten, schoonmaken en waterpas stellen van de koelkast en kookkastje en de familie kan er weer in. En nu maar hopen dat het in Augustus droog zal blijven.