dag 1
We vertrekken om 8.45 uur terwijl het dan al warm is. We zijn de snelweg nog niet op of we krijgen al een file melding. Bij Azelo zou een flinke file staan. We besluiten dan maar direct om deze file te ontwijken en rijden eromheen. Het blijkt een dag te worden met veel ongelukken op de Nederlandse wegen. Ook de ring Antwerpen was vol en het reed maar langzaam. Daarentegen gingen we langs Lille in Frankrijk zonder oponthoud. Om 15.00 uur en 400 km verder kwamen we aan in Avelin, net onder Lille. We staan bij een boer van de France Passion. Een prachtige plek. Omdat het zo heet was, opende de boer speciaal voor ons een weiland, dan hadden we tenminste wat schaduw van de bomen.
Later komen er nog 2 campers en we staan allemaal in de schaduw van de bomen, heerlijk rustig.
Het is ruim boven de 30°.
Deze familie gans kwam geregeld even buurten. En ze liepen allemaal mooi in "ganzenpas". Vermakelijk om te zien.
dag 2
We slapen heerlijk en doen rustig aan. We vertrekken als laatste. We rijden 200 km verder naar camperplek St. Saire, een parkeerplaats bij een voormalig station.
Er loopt een fietsroute over het oude spoor, maar het is te warm om iets te ondernemen. We zoeken opnieuw de schaduw van de bomen.
Het is maar liefst 38° in de schaduw. Aan de andere kant van de weg loopt een beekje. We zien daar jongelui in baden en besluiten om onze badkleding ook aan te trekken en koelen een aantal keren heerlijk af in het water.
Tot middernacht bleef het heet in de camper (28°).
dag 3
Vannacht is het bewolkt geraakt en behoorlijk afgekoeld. Omdat we met de dakluiken open slapen hebben we daarom weinig last gehad van de warmte. We halen even boodschappen bij de dichtbij gelegen Super U.
We rijden 300 km, naar een groot camperpark op 3 km van Le Mont St. Michel, in Beauvoir. Veel regen gehad onderweg, zodat we toen we op de Pont de Normandië reden, weinig uitzicht hadden.
Alleen voor het rijden over de brug betaal je met de camper al € 6,30.
We hadden Honfleur willen aandoen, maar met deze hoeveelheid regen hebben we dat maar overgeslagen. Gelukkig is de temperatuur een stuk gezakt, het is nu aangenaam. We zien onderweg een vrachtwagen de berm in rijden.
De auto die ervoor reed is geraakt, maar gelukkig geen gewonden.
Het is in Nederland nu snikheet. Na de lunch fietsen we zover als mag richting Le Mont St. Michel.
Over de speciaal aangelegde weg mag je overdag niet fietsen of met de auto komen, maar niet iedereen houdt zich aan het verbod. Er rijden speciale pendelbussen, met aan beide kanten een stuur en een bestuurdersplaats, net als bij een trein.
Eigenlijk is er geen voor/achterkant. We besluiten in ieder geval de heenweg van ongeveer 2 km te lopen. Hoewel het nog geen hoogseizoen is, was het wel druk. Veel Japanners ook.
Deze koektrommels zullen we nog vele malen vaker zien. Het is typisch Bretons.
Moet je je eens voorstellen hoe dat in het hoogseizoen eruit zal zien. Via de winkelstraat omhoog geklauterd en met de trappen aan de andere kant weer terug.
Wat is het hier toch ongelooflijk toeristisch. We gaan met de gratis bus terug naar de fietsen. Na het warme eten
gaan we tegen de avond nog een keer naar Le Mont St. Michel, nu mogen we wel met de fiets tot aan het eind.
We lopen nog even door de winkelstraat, maar er is nu niet veel meer te doen. de winkeltjes zijn dicht en in de restaurants is men ook aan het opruimen. We zien de zon ondergaan in de zee en gaan dan terug naar de camper.
Het begint ook mistig en daardoor koud te worden.
dag 4
Na het ontbijt wandelen we samen naar het dorp en kopen bij de bakker een broodje. Dan ruimen we op en rijden naar Campeneac.
Een voormalige camping die nu als camperplek gebruikt wordt. De hele camping is scheef, er is nergens een vlakke plaats te vinden. Enkel het hurktoilet is open, maar wij zijn blij dat we een eigen toilet aan boord hebben. De camperplek is wel prachtig gelegen aan de rand van een meertje, waar je helaas niet in mag zwemmen. Daar trekt de plaatselijke jeugd zich niets van aan. Helaas is het daardoor ook een plek die hangjongeren aantrekt. We verkassen uiteindelijk naar de andere kant van het terrein, daar horen we ze iets minder.
dag 5
We zijn al vroeg op pad voor de laatste etappe. Onderweg halen we nog een aantal boodschappen en om 11.30 uur komen we aan op onze eindbestemming camping Le Ty Nadan in Locunolé.
We drinken koffie met Hans en Bea, kennissen van Rent a Tent en installeren daarna de camper.
Hier blijven we een tijdje. We vermaken ons hier wel met hardlopen, lezen, luieren, wandelen en zwemmen.
Als het weer het toelaat koken en eten we buiten. We hebben dan eerst wel de boodschappen op de fiets gehaald. We laden de fietstassen vol, want een grote supermarkt is op 10 kilometer en het is hier verrassend genoeg erg heuvelachtig. We fietsen de accu's heen en terug bijna leeg.
We hadden al zoveel gasten gezien die een ritje op de Segway maakten, dat Erik dacht dat wil ik ook wel eens proberen.
We fietsten naar Les Roches du Diable. De rotsen van de duivel. Een rivier die heel woest kan zijn. Nu was het een rustig water, met mooie rotsformaties.
Er liep een eng paadje tussen de rivier en een meertje.
In Locunole groeit een boom in de klokkentoren.
Markt in Quimperle.
We verkennen de omliggende dorpen per fiets en waar we kunnen zoeken en vinden we schatten. Dit pad loopt tussen de omgevallen boom door.
Ja weer een gevonden.
We zwemmen niet zoveel, want we vinden het zwembadwater niet zo helder.
dag 6
We hebben het hier gezien en we vertrekken weer naar de volgende bestemming. We rijden om 9.45 de lege camping af en gaan eerst bij de Aldi en de Lidl onze voorraden aanvullen. Dan rijden we naar Aire du Porcu in Concarneau.
Vlak bij het strand en naast een bos. Er zijn keurige toiletten. We staan hier gratis. We zijn er al vroeg, maar toch zijn er maar 3 vrije plaatsen van de 20. We lopen naar de zee.
Het is eb en we zien veel mensen kokkels zoeken en waar Bretagne zo beroemd om is, de bootjes liggen allemaal op hun kant.
Na de lunch gaan we de andere kant op richting "close ville" de gesloten stad.
Het lijkt wel een beetje op de Mont St. Michel. Een burcht die is omgeven door water.
Je kunt er met een elektrische veerpont voor € 1,00 per persoon naar toe varen in 2 minuten of je kunt omlopen, maar dat is zeker 5 km. Wij kiezen voor het bootje.
Ook op de terugweg. Vanaf de camperplek tot hier is ook 4 km. Het is prachtig weer en het lopen door dit stadje is erg leuk, er wordt erg veel snoep en koek verkocht en ook de Bretonse streepjeskleding is goed vertegenwoordigd. Het is er gezellig druk.
Op de terug wandeling zitten we een tijdje te kijken naar een visser die elke 2 minuten wel een visje vangt. 's Avonds lopen we nog een keer naar de zee, dit keer is het vloed.
dag 7
Goed geslapen, ondanks dat we dicht op elkaar stonden. Wel hoorde ik de grote koelkast van de buren geregeld aanslaan. Om 9.45 op weg naar Pont Aven.
De plek is in 1e instantie moeilijk te vinden. Later blijkt waarom. Er wordt in het dorp aan een museum verbouwd en de materialen en hekken daarvoor staan gedeeltelijk op de weg en voor het richtingbord. Maar gelukkig lukte het wel via een andere route. We lopen naar de haven door het centrum en naar een kapelletje.
Pont Aven is een kunstenaarsdorp er zijn dus veel galerieën met schilderijen, aardewerk en sieraden. Erg gezellig allemaal.
Er loopt een schilderachtig straatje door het dorp, vol met bloemen en aan beide kanten water.
Van het openbaar toilet is zelfs een kunstwerk gemaakt.
Het blijft mooi om te zien dat 's middags alle boten weer droog lagen en dat ze 's avonds allen weer dreven.
Ook zien we hoe creatief sommige kunstenaars zijn met een winkelwagentje.
De gratis camperplek staat helemaal vol. Er zit nog geen meter tussen de campers.
dag 8
We hebben een plekje gevonden op Guidel Plage. Een plek op 100 meter van de zee, met uitzicht op zee. Het waait behoorlijk dus buiten zitten is er niet bij. Dan maar actief bezig zijn. We gaan eerst maar eens hardlopen.
's Middags wandelen we door de duinen naar een fort in het water, Fort Beloque.
Helaas is het fort privé bezit zodat we er niets kunnen bekijken.
We knopen onze schoenen aan de rugtas en lopen door de branding terug naar de camper.
Helaas waait het nog steeds stevig, we zitten nog even buiten, maar helaas is de wind zo koud, dat we toch maar besluiten naar binnen te gaan.
dag 9
We stonden uiteindelijk met 12 campers en hebben heerlijk geslapen. We rijden naar Erquy, naar camping Bellevue. Hier blijven we ook een paar dagen.
Er zijn verschillende plaatsen op de camping, sta je in het midden, heb je een kleinere plaats en betaal je minder. Betaal je wat meer, krijg je een grotere plaats en heb je uitzicht op zee. Wij willen graag de zee zien en krijgen een mooie plaats. We fietsen er even naar toe, het strand ligt tenslotte maar op 2 km.
Dat valt even tegen, het is maar 2 km, maar een hoogte verschil van meer dan 100 meter. Vervolgens fietsen we nog even naar het dorp, slenteren over de markt en doen nog wat boodschappen bij de Lidl. De kust is prachtig, rotsen en zeer grillig.
dag 10
Gisteren kregen we van de VVV een tip voor een wandeling van 7,5 km een ronde langs de kust "circuit du cap dÉrquy/les plages sauvages". Erik had hem gistermiddag al willen lopen, maar omdat we niet weten hoelang we er over zullen doen, zijn we verstandig en besluiten dus om deze vandaag te lopen. We pakken onze lunch in en fietsen naar het beginpunt.
De wandeling begint boven de haven van Erquy en ligt zo'n 7 km van de camping. Heel verstandig dus om pas vandaag te gaan. Het is nog wat fris, maar we zijn na de fietstocht naar het beginpunt al zo warm, dat we de jassen in de fietstas laten.
Het is een geweldig mooie wandeling. Wij lopen een beetje onverstandig op onze Teva's. Alle andere wandelaars die we tegenkomen hebben degelijke wandelschoenen aan. Die hebben wij ook wel, maar staan netjes in een camperkastje.
We klimmen en we dalen langs kliffen en rotsen van zandsteen, langs en over heidevelden en over duinen en strand.
Als we zo'n 2 uur onderweg zijn, zoeken we een platte steen en eten onze lunch. We hebben uitzicht op de zee.
We kunnen niet verdwalen, want er loopt maar 1 pad over de rotsen.
Uiteindelijk lopen we 3,5 uur over 7,5 km. Het is een tocht met erg mooie natuur en heel afwisselend.
Elke keer als je een bocht om komt, zie je weer een baaitje, waar je ook kunt baden als het eb is.
We fietsen na de wandeling weer terug naar de camping, we moeten ook weer 100 meter omhoog fietsen, dat is best wel een hele kluif. We zitten nog een uurtje in de zon en 's avonds kijken we voetbal op tv.
dag 11
Het is een prachtige zonnige dag, maar alweer met veel wind. We zwemmen wat en zitten bij het zwembad uit de wind. We doen niet zoveel vandaag.
dag 12
In de buurt van de camping ligt een kasteel. We fietsen er naar toe, maar kunnen nergens naar binnen. Er hangt wel een bord waarop rondleidingen worden aangegeven. Dat kost per persoon € 7,00 en we moeten er bijna een uur op wachten. We besluiten met een omweg terug te fietsen naar de camping en blijven daar lekker zwemmen en luieren.
dag 13
Bij het opstaan is het erg bewolkt, maar gelukkig trekt het al gauw open. We rijden vandaag via de Lidl naar St. Mère - Eglise. Hier belandde in de 2e wereldoorlog de parachutist aan de klokkentoren van de kerk. Er is een etalagepop neergehangen. We lopen een uurtje door het dorp en hebben het dan wel gezien.
Dit dorp is uiteraard ook bekend vanwege "the longest day" de bekende film van Daryl Zanuck.
John Steele, zijn parachute bleef haken aan een baluster. De glas-in-loodramen zijn een mengeling van profane, militaire en seculiere beelden.
We hadden de camper op de daarvoor bestemde plek gezet. Parkeren kost hier € 3,00 en overnachten € 6,00. Wij kregen ons kaartje van een Fransman, die net als wij alleen maar even door het dorp is gelopen.
We rijden naar een geitenboerderij annex restaurant, niet zo ver in Liesville sur Douve, ferme auberge de a Huberdière, lid van de France Passion. De herbergierster vertelde ons dat we naar het melken van de geiten kunnen kijken voor € 3,00 per persoon. Nou dat geloven we wel, we hebben voor iets meer geld lekkere kaasjes gekocht in het winkeltje.
dag 14
Het was erg stil vannacht, zo stil dat we er wakker van werden! We lazen van een mooie camperplek namelijk Ferme de la rouge fasse in Englesqueville la Percee. We gaan al bijtijds op pad. Er zijn 6 plaatsen en er rijden net een paar campers weg, zodat we een plekje hebben.
We fietsen naar Grandcamp Maisy, een vissersplaatsje, kopen een brood, fietsen wat door dit kleine dorp en gaan dan weer terug om te lunchen.
Dan fietsen we naar Pointe du Hoc. Hier is de invasie begonnen op 6 juni 1944. Erg indrukwekkend. Een gebied met bomkraters en bunkers.
De Duitsers hadden hier een krachtige artilleriebatterij gebouwd, die een groot deel van de kust onder vuur kon nemen. Deze stelling vormde een grote bedreiging voor de twee stranden die waren uitgekozen voor de landing van de Amerikaanse troepen.
Geschutsbedding. Hierin stond een 155-mm kanon in de open lucht. Het kanon woog 14 ton en had een bereik van bijna 20 km. Ironisch genoeg was dit geschut in Frankrijk gemaakt.
Het monument van Pointe du Hoc. Dit monument is in 1960 op initiatief van het Comité Pointe du Hoc opgericht. De grote granieten naald, die aan de rand van de rots op de voormalige vuurleidingspost staat, symboliseert de dolk die de Rangers in de Duitse verdedigingswerken van de Atlantikwall gestoken hebben.
De afmeting van deze bunker was circa 15 x 15 meter en voor de bouw van elke bunker was 600 m3 beton en 40 ton metalen bewapening nodig.
De zijmuren waren bijna 3 meter dik en ondersteunden een dak met een dikte van 2 meter. Binnen in de bunker bevond zich de vuurkamer, waarin het kanon stond opgesteld. De munitie werd opgeslagen in twee ruimten achter in de bunker. De opening werd beschermd door een gelaagde structuur, die schade door granaatscherven van vijandelijk vuur zoveel mogelijk moest beperken.
dag 15
We rijden met de camper naar Colleville sur mer, naar de Amerikaanse begraafplaats. Hier liggen ruim 9300 in Normandië gesneuvelde Amerikaanse soldaten. Het kerkhof is in juli 1956 ingewijd en beslaat een gebied van meer dan 70 hectare. Het is door Frankrijk toegekend aan de Verenigde Staten. Van hieruit loop je Omahabeach op. Op de vloedlijn liggen eerst keien en daarna pas fijn zand.
De toegang tot de centrale laan, tegenover een grote vijver. Het standbeeld van krijtsteen dat bestaat uit twee door een boog verbonden loggia's, met voor de boog een 7 meter hoog bronzen standbeeld, dat de geest van de Amerikaanse jeugd - oprijzend uit het water - verbeeldt.
9386 kruizen van wit marmer.
's Middags rijden we verder naar Longues sur mer. Hier is ook weer een verdedigingswerk van de Duitsers. Deze kustbatterij is heel goed bewaard gebleven.
Dit is ook de enige batterij in de regio waarin de kanonnen nog steeds staan.
Deze kustbatterij werd in 1944 in sneltreinvaart door de Duitsers gebouwd en bestond uit 4 155 mm-kanonnen beschermd door bunkers.
Deze batterij is bewaard gebleven dankzij het fraaie restauratiewerk van vrijwilligers. De camperplek ligt aan deze afgrond en is ook nog eens erg scheef.
Wij vinden deze batterij eigenlijk wel net zo indrukwekkend als Pointe du Hoc. Dat komt doordat hier de kanonnen zo bewaard zijn gebleven. Ook zie je hier veel minder toeristen met hun gidsen.
We rijden voor de overnachting naar een cider-, jam- en calvadosboer, van de France Passion. Het kan nog net want 2 dagen later wordt er geoogst en kunnen we niet op de binnenplaats van Le grand Fumichon in Vaux sur Aure staan. Er is een klein winkeltje bij en we kopen wat calvados en pompoenmarmelade.
We pakken de fiets en gaan naar Bayeux. We wilden een uitgezette wandeling lopen, maar de aanwijzingen zijn zo onduidelijk dat we na 20 minuten het opgeven en zo een beetje door het stadje lopen. Bayeux was de eerste stad in Normandië die bevrijd werd en daardoor werd deze stad het knooppunt van intensieve oorlogsactiviteiten. Ook is hier de grootste Britse begraafplaats in Frankrijk van de tweede wereldoorlog (4648 graven)
dag 15
We rijden naar Arromanches waar een 360° bioscoop een film vertoont over de invasie. We zien op 9 schermen verschillende beelden. Dat is wel jammer, want zodoende zie je niet alles wat je wilt.
We staan op de parkeerplaats bij het filmhuis voor € 6,00 en willen hier ook slapen. Later blijkt dat je hiertussen 18.00 uur en 9.00 uur gratis kunt staan, de parkeerplaats stroomt dan ook vol met campers. Maar ja wij willen ook overdag deze beroemde plek bekijken en betalen dus gewoon. We hebben een mooi uitzicht op zee en op de caissons.
Phoenix-caisson, van beton, hol van binnen, gewicht tissen 1.600 en 6.000 ton, een kunstmatige golfbreker. Lengte tot 60 meter, 17 meter breed en een hoogte van een gebouw van 5 verdiepingen. In de avond is het eb en lopen we het strand op om ze dichtbij te bekijken. Wat en kolossen zijn het.
Met deze caissons werd een kunstmatige haven aangelegd die 5 dagen zou moeten houden. Echter ze liggen er nu nog.
dag 16
We worden wakker in de stromende regen en besluiten richting huis te gaan. De hele rit naar Cleres blijft het regenen. Pas in de late middag wordt het droog en lopen we nog even een rondje door het uitgestorven dorp en kijken naar een voetbalwedstrijd van de plaatselijke club op het sportparkje achter de camperplek. Deze plek is gratis, je moet alleen betalen voor stroom en water.
dag 17
We rijden naar Vianen, bij Utrecht. een camperplek bedoeld voor 4 er staan er 14. Er rijdt wel een keer politie langs, we worden echter allemaal gedoogd. We willen bij de Chinees een hapje eten, maar daar aangekomen blijkt dat deze de deuren voorgoed heeft gesloten. Dan maar even door het dorp lopen en bij de supermarkt een maaltje Bami gekocht. Lijkt het er toch nog op.
dag 18
Het laatste stukje naar huis.
).
