Overwinteren 2021/2022 Puerto de Mazarron

Maandag 13 december

Opnieuw pakken we de auto en rijden naar de kanonnen van Mazarron. Maar voordat we dat doen eten we eerst de daghap in een restaurantje in La Azohia. Een salade als voorafje, daarna heeft Erik een soepje en Wilma een courgettetaartje met bloedworst. Het klinkt vies, maar smaakte erg goed. Als hoofdgerecht hebben we beiden kip in knoflook. Jammer dat sommige stukjes kip met bot is. Dan rijden we naar de verdedigingswerken. We komen op de heenweg maar 3 auto's tegen. We wandelen er wat rond en filmen en dan gaan we weer terug. Hoewel het verboden is om met een camper naar boven te rijden, is er toch een Duitser die zich daar niets van aantrekt en met zijn camper naar boven is gereden. Gelukkig maar dat we die niet zijn tegengekomen. Op de weg naar beneden komen we geen enkele auto tegen.

Dinsdag 14 december

We willen nog een keer naar Cartagena. We kopen voor de lunch krentenbollen en eten die op het uitzichtpunt van de berg Caravaca. Dan bezoeken we het fort Felicidad. Deze is tot maart gesloten en er is weinig te zien. We rijden door naar de andere kant van Cartagena. We gaan naar de punische muur. Dit is een dubbele muur die 3 eeuwen voor christus gebouwd is ter verdediging van de stad voor de aanvallen van de Romeinen. Helaas voor de stad hebben deze muren geen stand gehouden en overwonnen de Romeinen de inwoners. De crypte, onder in de muur werd gebruikt als begraafplaats. Helaas mogen we daar niet kijken. We kregen een of ander vaag verhaal over renovatie. We hebben dus alleen een film gezien over de oorlogen die er woedden, de bouw van de muur en een stukje van de muur. We stonden met een kwartier weer buiten, €7,00 armer. Op de terugweg rijden we langs Perin. We kijken welke weg we het beste met de camper kunnen gaan rijden als we eind van het jaar naar SenS gaan. 

Woensdag 15 december

Wilma gaat aquajoggen en Erik gaat wat filmen over het tankO3 systeem. Het is bewolkt vandaag en frisjes. We gaan in de loop van de middag even naar de Chinese bazar nog iets leuks kopen als kerstversiering en ook naar de Lidl. Daar staan we wel een uur te kletsen met 2 echtparen die ons volgen.

Donderdag 16 december

De ochtend klungelen we wat aan en 's middags gaan we naar camperplaats Mazarron, waar Annie en Peter, volgers van ons kanaal, staan. Zij staan hier vanaf medio oktober en het bevalt hen erg goed. We lopen de plaats even rond en reserveren voor een week vanaf 7 januari, de dag dat we onze boosterprik kunnen halen. 

Vrijdag 17 december 

We gaan alweer koffiedrinken, dit keer bij Jan en Annemie. Zij staan een paar dagen op La Azohia. Het is gezellig als vanouds. s' Middags gaan we naar de erosies van Bolnuevo. Dit keer wandelen we langs de achterkant. Je kijkt dan uit op de zee, en op bungalows die ervoor staan. Ze hebben allemaal een zwembad. Op de parkeerplaats staat geen enkele camper. 2 jaar geleden, toen wij er overnachten stonden er wel 50.

Op de terugweg rijden we nog even naar de Chinese bazar om wat kerstversiering bij te kopen.

Zaterdag 18 december 

We hebben weer met Jan en Annemie afgesproken. Annemie heeft haar data voor de mobiele telefoon op en wil een Spaans prepaid kaartje kopen in Cartagena. Erik biedt aan om met de auto te gaan, dat is voor hen makkelijker en voor ons weer een leuk ritje over de berg. We drinken ergens koffie en lunchen ook nog onderweg. We zijn tegen 16.00 uur terug. Op deze manier merk je niet dat het bewolkt is en af en toe vallen er ook wat druppels. 

Zondag 19 december

We gaan naar de markt. Onze wok begint minder te worden en op de markt staat een kraam met pannen. Echter Wilma vindt de vervanging dermate duur dat we niets kopen. We kijken wel bij de bazar en slagen we daar ook niet, thuis staat nog een nieuwe. Dan redden we ons nog wel even met deze en ruilen hem thuis om. We lopen 's middags even naar het restaurant, daar zou een kerstviering zijn, echter er zitten alleen drinkende Engelsen op het buitenterras terwijl er kerstliederen gedraaid worden. Even kletsen bij Ruud en Brigitte en dan naar binnen, lezen, bloggen en vloggen.

Overwinteren 2021/2022 Puerto de Mazarron

Maandag 6 december

We rijden met de auto naar Les mines de Mazarron, een mijngebied waar de Romeinen al zink, ijzer, lood en zilver delfden. Het is sinds eind jaren 60 van de vorige eeuw niet meer in gebruik. Je kunt door het gebied lopen en je verwonderen over de verlaten mijnen, werkplaatsen en huizen. Maar spectaculair zijn de kleuren die je er tegenkomt. We lopen hier uren rond, zoveel is er te zien. Voordat we deze verlaten mijnen bezoeken eten we onze lunch op een bankje, bij de parkeerplaats. We komen Jaap en Jolanda tegen. Zij zijn op de fiets naar de mijnen gegaan en weer op weg naar de camping. We kletsen nog een tijdje en gaan dan elk onze eigen gang.

Dinsdag 7 december 

We ontmoeten vandaag Eline en Stefan van camping lazy rancho uit Zwitserland. Ze zijn hier ook in de buurt op vakantie en vonden het leuk om nu in het echt met elkaar kennis te maken. We spreken af op een terras in Mazarron. We eten een klein hapje. We hadden niet goed begrepen dat ze samen wilden eten, dus hadden wij bij de camper al geluncht. Als de zon weg is, wandelen we nog even door de haven en dan fietsen we terug naar de camper om wat warmers aan te trekken. Dan gaan we naar camping les delphines waar ze met de camper staan en ontmoeten daar nog 2 Zwitsers. We zitten gezellig samen, met wat lekkere tapashapjes. We gaan tegen 19.00 uur terug. Dan wordt het echt te koud om buiten te zitten.

Woensdag 8 december

Wilma gaat aquajoggen. Dat is een heel geregel vooraf. Je moet je, vanwege de beperking van het aantal personen, (er mogen maximaal 10 meedoen) vooraf opgeven. Daar houd ik niet zo van, want ik weet nu niet of ik overmorgen wel op tijd ben om mee te doen. Dus ging Wilma een half uur van te voren kijken of er nog ruimte op de lijst is. Niet dus, en de lijst is voor de rest van het jaar ook al vol. Maar de receptioniste vertelde, ga maar 1 of 2 extra moet kunnen en overigens er zijn mensen die zich inschrijven, maar niet komen opdagen. Dus je kunt het altijd proberen. Uiteindelijk waren we maar met 9. 's Middags rijden we naar een benzinestation waar we een pakketje van too good to go ophalen en rijden nog even naar de strandjes van Puerto de Mazarron.

Donderdag 9 december

We hebben al zoveel verschillende verhalen gehoord over hoe je de boosterprik kunt krijgen, dat we zelf maar eens op onderzoek uitgaan. Bij een privékliniek in Mazarron kun je een afspraak maken, dus daar gaan we maar eens naar toe. We worden direct geholpen. We moeten onze verzekeringspasjes laten zien, het gele boekje en onze paspoorten. Binnen 5 minuten hebben we een afspraak gemaakt voor 7 januari.

Hoe we de derde prik zichtbaar in de app krijgen is van later zorg. We rijden nog even wat rond en gaan dan weer terug naar de camping.

Vrijdag 10 december

Wilma gaat weer aquajoggen en Erik zorgt dat de afwas gedaan wordt. We gaan weer met de auto op stap. Naar Bolnuevo, maken daar een wandeling, lopen nog even over de camping, doen wat boodschappen bij de Spar, waar ze nog steeds heel veel verkopen en drinken lekker in het zonnetje een kopje koffie. 

Zaterdag 11 december

Het is tijd om Cartagena te bezoeken. Omdat we een rondleiding door het stadhuis willen en deze om 13.00 uur dicht gaat en om 17.00 uur weer open, plannen we ons uitstapje voor in de middag. Dat betekent dat we tussen de middag warm gaan eten en we zullen zien wat we 's Avonds eten. Het is een prachtige tocht van ongeveer 40 minuten. We vinden een parkeerplaatsje en wandelen langs de haven naar het centrum. Er ligt een cruiseschip in de haven, mooi om te zien hoor en wat is zo'n schip groot. We slenteren door de stad, bezoeken een kerstdorp en ja hoor weer een koffie gedronken op een terrasje. De rondleiding wordt een privé rondleiding. Een meisje vertelt ons veel over het gebouw en de inrichting. Ze is heel enthousiast en doet het erg leuk. Het stadhuis is een indrukwekkend paleis dat aan het begin van de 20ste eeuw gebouwd werd. De koepel in zink en de versieringen in marmer springen meteen in het oog. Het wapenschild van de stad en de kroon tooien de buitenkant. Opmerkelijk is dat het eigenlijk op onstabiele grond gebouwd werd. In 1995 werden verschillende werken uitgevoerd om het gebouw te stabiliseren. Na de bezichtiging lopen we nog wat rond om de kerstversiering te bewonderen en tenslotte eindigen we bij de burger king voor een heerlijke Whopper. Hier moeten we voordat we naar binnen mogen, voor het eerst onze QR code laten zien.

Zondag 12 december

In Mazarron is markt en daar willen we wel eens naar toe. We waren al gewaarschuwd dat het net de Beverwijkse bazar is. Nou daar waren we nog nooit, dus laten we ons verrassen. We gaan op de fiets, zo ver is het niet en parkeren zal wel lastig worden. Het is een hele grote markt, voornamelijk kleding, snuisterijen en groente en fruit. En Afrikanen die illegaal spullen proberen te verkopen. Ze hebben een groot laken met daarop schoenen of tassen of truien. Die leggen ze midden in de wandelgangen, voor maar even, want er loopt flink wat politie en komen die te dichtbij, worden de Afrikanen gewaarschuwd en met een handige beweging pakken ze het laken met hun spullen op en zijn ze vertrokken. Wilma koopt eindelijk nieuwe pantoffels. 2 jaar geleden op de markt in Aspe kocht ze een paar voor maar €6,00 en nu moest ze weer €6,00 betalen. We gaan mensen kijken, koffie drinken en churros eten. 

Overwinteren 2021/2022 Los Lobos, Puerto de Mazarron

Maandag 29 november

We hebben niet zo heel goed geslapen. We staan in een woonwijk en hebben een aantal bewoners thuis horen komen. Dan hoor je vaak een autoportier dicht slaan. En vanochtend om 5.30 uur ging de eerste bewoner al weer met de auto naar zijn werk. Net op het moment dat je weer in slaap sukkelt, komt er een vuilniswagen de container leeggooien. Maar goed, waren we mooi op tijd aan de koffie bij Yvonne en Leo. Dan stappen we met zijn allen in de auto (een New Beetle) en rijdt Leo ons door de omgeving. Er is vlak bij een stuwmeer. Daar is een stuk van afgescheiden waar watersport in beoefend kan worden. Er hangt een kabel voor waterskiën, er liggen allerlei obstakels in het water en de brandweer komt hier vaak oefenen. Ook horen we dat het Nederlands team hier ook oefent met hun wakeboards. Nu is het heel rustig. Er staan 3 campers, maar er is niemand in het water. Het water van de stuw komt uit in de rivier de Almanzora, maar omdat het hier zo weinig regent ligt de Rambla droog. We rijden verder naar de Cuevas de Almanzora. De grotten, met hun grotwoningen. De straatjes langs deze grotten zijn heel eeg smal. Als we even staan te kijken, loopt er een oudere man op ons af en nodigt ons uit om een woning van binnen te bekijken. We staan verbaasd van de ruimte die er in zo'n woning zit en de temperatuur is erg aangenaam. De meeste grotwoningen zijn alleen maar in de zomermaanden bewoond. De eigenaren wonen in Barcelona en ze komen hier enkel om de hitte van de stad te ontlopen. We lunchen in het stadje en rijden dan weer terug. De namiddag ligt Wilma in bed met nog steeds hoofdpijn en Erik werkt aan de vlog. We drinken 's Avonds nog een koffie bij Yvonne en Leo en nemen dan afscheid van elkaar. We gaan weer een stukje verder morgen.

Dinsdag 30 november

Wat hebben we slecht geslapen, opnieuw. Toen we om 22.00 uur naar bed gingen stond er een klein hondje op straat voor de camper te blaffen. Na een kwartier ging Erik zijn bed uit en probeerde hem weg te jagen. Dat leek te lukken, maar na een 10 minuten kwam dat beest weer terug. Toen probeerde een van de wijkbewoners hem weg te jagen. Uiteindelijk werd het tegen 23.00 uur rustig. Maar weer een uurtje later kwamen enkele wijkbewoners met auto's terug met zeer luide muziek. Weer wakker. En net zoals gistermorgen om 5.30 uur wegrijdende auto's en om 6.15 uur de vuilniswagen. Zulke nachten moet je niet teveel hebben. Er komt warempel een bakker langs, Wilma haalt nog snel wat broodjes. Na het ontbijt rijden we naar Àguilas. We rijden naar een parkeerterrein aan de noordkant van de stad. Je mag daar overnachten maar er ligt veel glas. Het lijkt ons niet een heel veilige plek. We sluiten de camper goed af en gaan een stukje wandelen. We zien veel bekende dingen, zien campers bij de haven staan en bij de strandjes. In deze tijd van het jaar wordt dat gedoogd, echter je mag nergens campinggedrag vertonen. Voordat we naar de c.p. rijden gaan we nog even langs de Aldi en halen voor een week boodschappen. Het is  zo lekker weer, de wind is afgenomen en je kunt heerlijk buiten zitten. Wij gaan dan ook naar de camperplaats Anibal. We hebben tot 16.00 uur zon, dan wandelen we nog even naar het strand en Erik vliegt er wat met de drone. De zeer is echter ook heel rustig, daarom zijn de beelden niet zo spectaculair als vorige keer. 

Woensdag 1 december 

We doen heel rustig aan vandaag. Eerst nog even naar de Aldi en dan rijden we via de RM 332 een prachtige route naar Puerto de Mazarron. Onderweg stoppen we voor een kop koffie. We zetten de stoeltjes buiten en zitten zeker een uur te genieten van de zon en het uitzicht. Erik laat de drone een tijd vliegen. Dan tanken we gas. Dit lukte bij Anibal niet, het gas was op. We lunchen op de parkeerplaats bij Bolnuevo. Hier konden we vorige keer nog overnachten. Nu is dat verboden. En er staan hekken om de rotsen, niemand kan ze meer beklimmen. Als we bij de camping aankomen gaan we eerst de plek bekijken die ons is toegewezen. We vinden hem niks, compleet in de schaduw. We vragen om een andere plek, er staan er zoveel leeg. Maar volgens de receptioniste staan ze vol! We moeten ons maar op de plek zetten en dan mogen we morgenvroeg komen praten over een andere plek. We staan tussen 2 volgebouwde plekken met groene doeken over de plaats. Deze doeken houden de Zonnegem. Om 15.00 uur zitten we al in de schaduw. 

Donderdag 2 december

Deze plek is het zeker niet. Tussen de Spanjaarden! De ene kant had de tv om 1.00 uur nog aan en de andere kant was vanmorgen om 7.00 uur al volop met elkaar aan het praten. En dat gaat niet fluisterend. We gaan naar de receptie, waar Carolina ons helpt. Ze begint met: camping is vol. Terwijl wij zeker 1/3 lege plekken zien. Na veel overleg krijgen we dan toch plek 416. Dit is in een rij waar je aan beide kanten je plekje op kunt, dus ook minder directe buren. En veel meer zon. We mogen niet tot 30 december blijven staan. Daarna zou de vaste bewoner van deze plek komen. We horen echter dat de man ziek is en waarschijnlijk helemaal niet komt. Dan kunnen we januari hier ook nog staan. We zien wel of we het zo lang volhouden. De rest van de dag zijn we bezig met ons in te richten, luifel, zonnescherm en windscherm opzetten.

Vrijdag 3 december

Wilma gaat naar de aquajogging en Erik blijft bij de camper beetje computeren. We klungelen de rest van de dag wat aan. We kletsen wat met de overwinteraars in ons laantje die hier 5 of 6 maanden op een plek staan. Die vertellen dat een auto huren niet gaat lukken. Er zijn mensen die 5 weken op een auto gewacht hebben. Ook vertellen ze dat de boosterprik in het centrum gehaald kan worden. We fietsen er naar toe, maar een groot plakkaat geeft aan dat niet ingezetenen niet geprikt gaan worden. Dit had ik ook al bij de receptie gelezen, maar ja, Erik wilde het toch proberen.

Zaterdag 4 december

Brigitte een collegavlogger komt even buurten en zij vertelt dat ze hier vorig jaar ook gestaan hebben en toen van een Belg een auto gehuurd hebben. Ze geeft ons het telefoonnummer van deze man en Erik belt en vraagt of er misschien nog iets mogelijk is. En dat is het, hij heeft een auto voor ons en komt hem vanmiddag brengen. Hoeveel geluk kun je hebben! Hierdoor is het wel beter vol te houden, nu kunnen we uitstapjes maken wat verder weg.

Zondag 5 december

We gaan met de auto naar de Batería de Castillitos. Deze verdedigingswerken hebben we 2 jaar geleden met de fiets bezocht. Het is druk, de Spanjaarden hebben een lang weekend vrij en trekken er ook massaal op uit. De weg is smal en er rijden veel auto's die je moet passeren. We besluiten om de rit af te breken en en andere keer terug te komen. We eten een hapje in La Azohia en verwonderen ons erover dat er zoveel campers wild gekampeerd staan. 2 jaar geleden stonden wij daar ook, maar met een paar campers, nu staan er meer dan 50. Als we dat zo zien vragen we ons af waarom wij op een camping staan op een gereserveerde plek. Maar ja veel  mensen die we spraken het afgelopen jaar zeiden dat er zoveel gereserveerd is dat het vol is op de populaire overwinterlocaties. Maar iedereen had ook gedacht dat Corona over zou zijn en dat er weer flink gereid zou worden. Dat is uiteindelijk niet zo. Corona steekt nog meer de kop op als vorig. We mogen blij zijn dat we hier al zijn, want de inreisbeperkingen gaan al weer gelden.

Overwinteren 2021/2022 La Puebla de Cazalla, Caleta de Velez, Castell de Ferro, Vera, Los Lobos

Maandag 22 november

Een dag waarin we heerlijk "niks" doen. We wandelen het stadje in en vinden nu een grotere supermarkt waar we een paar boodschappen doen. In ieder geval genoeg om vandaag mee door te komen. Erik is bezig met zijn video's en Wilma zorgt voor het natje en droogje. Het is niet al te warm, in de loop van de dag verkassen we toch naar binnen. Gewoon een dag waar je de hele dag bezig bent, maar eigenlijk niets doet. 

Dinsdag 23 november

We zijn mooi op tijd wakker en dat komt goed uit, want Erik wil eerst hardlopen voor we vertrekken. Wilma gaat nog even douchen, maar het water is behoorlijk koud. En er is ergens een verstopping, want de vloer van het gebouwtje staat blank. We rijden een prachtige route door de bergen van Malaga. Nog een paar tunnels en het lijkt net of je de zee inrijdt. Erik heeft de 2e plek die we uitzochten ingesteld op de navigatie. Daar komen we achter als we de stad inrijden. De weg is erg smal en gaat over in een zandweg en nergens een verwijzing naar de camperplek, El Rincon in Torre de Benagalbón, 8 km voorbij Malaga. Gelukkig stopt een Spanjaard bij de camper en hij rijdt een stukje voor zodat we goed zijn. Wat een gekruip. En dan is de plaats ook nog eens vol. De campers staan hutje, mutje op elkaar. We keren en zoeken ons een weg terug. De straatjes die we inrijden zijn smal en/of doodlopend. Uiteindelijk komen we weer bij de camperplaats uit. De navigatie is helemaal de weg kwijt. Je kunt wel rechtdoor, maar dat wordt ons afgeraden. Dan komt er een politieauto aangereden en Wilma bedenkt zich niet en vraagt de agenten om hulp om weer op de grote weg te komen. Eerst geeft de chauffeur aan dat hij geen Engels kan en als ze dan aangeeft wat is dat toch dat jullie geen toerist kunnen helpen met jullie opmerking geen Engels, zegt hij ineens, rijd maar achter ons aan. Er staan ook 2 Franse campers en zij weten niet hoe snel ze achter ons aan moeten komen. Als we gelukkig met veel kruipdoor - sluipdoor weer op een grotere weg staan gebaart de agent ons te stoppen en komt bij Erik staan om hem een plek te wijzen waar we naar toe kunnen. Een van de Franse mevrouwen komt erbij staan en wil zo het gesprek overnemen. Erik maant haar tot kalmte, op je beurt wachten, de agent is nu met ons aan het praten. We rijden op de N-370 een weg langs de kust, door heel veel stadjes met allemaal volle campings en camperplaatsen. En zien we al een plekje staan er borden met de opmerking geen parkeren tussen 21.00 en 9.00 uur. Uiteindelijk komen we uit in Caleta de Velez, bij een haventje en al wat uit de toeristendrukte. We betalen € 10,00. Alles gaat volautomatisch d.m.v. kentekenregistratie. Wil je lozen, of water tappen, eerst kenteken invoeren, betalen en dan pas afnemen. Ondanks dat dit een betaalde camperplek is mag je hier niet met je stoeltjes buiten zitten. We zagen dit pas toen we de stoeltjes weer opruimden. We wandelen even naar de haven en langs het steentjesstrand. We zien heel veel meeuwen. We hebben zeker al mooiere stranden gezien dan deze. 

Woensdag 24 november

Het was niet heel stil vannacht en vanochtend al vroeg begon het verkeer op de naastgelegen parkeerplaats al weer te rijden. We douchen, ontbijten en rijden dan verder naar de volgende plaats. We rijden over de A7, een autovia door de bergen van Malaga, veel tunnels maar nog veel meer plastic kassen. De camperplek in Castel de Ferro heeft plaats en hier stoppen we voor 1 overnachting. Er is een klein strand pal aan de c.p. maar wel een steentjes strand. We wandelen een stukje, maar komen geen barretje o.i.d. tegen, het zijn alleen maar kassen. Er ligt op 200 meter van de c.p. ook een camping, maar deze lijkt uitgestorven. De c.p. ligt om 3 uur al helemaal in de schaduw vanwege de berg waar deze naast ligt. Dit zal in de zomer wel fijn zijn, maar nu wordt het kil en gaan we al vroeg naar binnen. 

Donderdag 25 november

We zijn al vroeg wakker, mede door de weg die naast de c.p. ligt. Ook nu zitten we in de schaduw. Deze c.p. gaat zeker niet op onze favorieten lijst. We rijden verder over de A7 en blijven ons verbazen over de bergen en de vele, vele kassen. En de vele rommel die langs de kant van de weg ligt. We rijden naar Vera, dit was ons 2 jaar geleden ons eindpunt. Nu dus gewoon een tussenpunt. De plaats waar we graag wilden staan is bezet door een tentje van een overwinteraar. Dit is een plek met het langst zon. Nou ja. We worden direct al aangesproken door een echtpaar dat hier 2 jaar geleden ook stond. Zij overwinteren hier. Ze kennen John en Rolien van dos geckos en weten dat wij daar binnenkort ook naar toe gaan. Dat kregen ze te horen toen ze vroegen of er nog bekende Nederlanders zouden komen ;-) . We wandelen nog even naar de stierenvechtersareana. Lopen verder nog even rond en gaan dan terug om nog een uurtje voor de camper te zitten.

Vrijdag 26 november

We fietsen over het 8 km lange fietspad naar het strand van Vera. We komen langs een wetland, waar vele vogels zitten. Er wordt flink gewerkt aan het strand en we moeten even zoeken waar we kunnen zitten. We hebben zelf broodjes en koffie meegenomen en dat is maar goed ook, want het is uitgestorven langs de stranden. Af en toe zien we een nudist langs het water liggen. Op het eind van het lange strand staan ongeveer 20 campers. Sommige met luifel en schotel uit, stoeltjes ervoor. Ondanks het verbod om te overnachten is het hier druk. We proberen nog een cache te vinden, maar helaas. We fietsen terug, gaan nog even bij de Bazar wat kopen en dan gaan we binnen zitten. Het waait hard en de wind is koud.

Zaterdag 27 november

We fietsen naar de Rambla en drinken koffie bij het tentje waar we 2 jaar geleden ook een aantal keren waren. We nemen een filmpje op - op verzoek van een dochter voor haar ouders die 35 jaar getrouwd zijn - als cadeau. We doen wat wat boodschappen en gaan dan weer terug. We zitten nog even buiten, maar de temperatuur is gezakt en de wind is heftig. Het is gewoon koud. Wilma leest wat, Erik houdt zich bezig met de vlog en zo komen we de dag wel door.

Zondag 28 november

We rijden naar Los Lobos, een niet zo lange rit naar Yvonne en Leo. Zijn zijn in september 2021 in Spanje komen wonen, en trouwe volgers van ons kanaal. Ze hadden al een paar keer gezegd dat als in de buurt zouden zijn, we zeker moesten aankomen. Aangezien we praktisch langs hun huis komen, nemen we de uitnodiging aan. We worden zeer hartelijk ontvangen, we drinken koffie met wat lekkers, lunchen bij Yvonne (een heerlijk stukje zalm met 2 soorten salade, een tomatenschotel en romasla met ansjovis) het is allemaal even lekker. Dan gaan we een interview afnemen. De avond verblijven we in de camper. Wilma heeft een migraineaanval en ligt al vroeg in bed. Erik houdt zich met de vlog bezig

Overwinteren 2021/2022 São Brás de Alportel, Pozo del Camino, El Rocìo, La Puebla de Cazalla

Maandag 15 november

Na alle mensen waar we het gezellig mee hadden gedag te hebben gezegd, de camper verzorgd en afscheid genomen van de eigenaresse. Ze gaf ons een stukje kurk, bewerkt met een camper. Een cadeautje omdat we de camperplek in het zonnetje hebben gezet. We rijden naar Tavira, daar is een camperplek waar er maar liefst 120 kunnen staan. Als we aankomen, parkeren we aan de kant van de straat, achter een grote Concorde met aanhanger en Smart. We mogen eerst de plaatst oplopen, een plekje zoeken, dan ons melden en betalen en dan mag je erop rijden. Dat doen we en als we terug bij de camper komen, is de man voor ons erg boos, we staan te dicht op hem, hij kan op deze manier de aanhanger niet afkoppelen en we worden bijna gesommeerd om een stuk naar achteren te gaan. We zijn zo verbouwereerd dat we dat nog doen ook. Maar, hij had zelf toch ook een stukje naar voren kunnen rijden? We fietsen naar Tavira, een stad met wel 25 kerken. We vinden de straatjes en bezienswaardigheden niet zo bijzonder. We zitten nog heel even buiten.

Dinsdag 16 november 

We zijn redelijk vroeg wakker en maken ons klaar om via de Ecovia Litoral naar Sante Luzia te fietsen. We rijden op de gok via een blauwe lijn met een fiets ernaast op het wegdek. We komen uit bij een school en daar staat een bord met de verwijzing naar het fietspad. Het is een en al grind waar we over fietsen, dat is altijd oppassen voor lekke banden. We komen door Pedras de El-Rei. Hier staat een olijfboom van 2000 jaar oud en er zit een geo-cache in verstopt. Dit dorp is eigenlijk niet meer dan een soort van bungalowpark. Er worden heel veel huizen verhuurd, of staan te huur en er liggen heel veel zwembaden. Hier is ook de strandopgang naar Praio do Barril. We zetten de fietsen bij de brug en steken de lagune een stukje over. We gaan verder met een treintje. Er is wat verwarring over enkele reis, of een retourtje. We wilden enkele reis, maar dat lukt dus niet. We wandelen wat rond op deze bijzondere plaats. Vanaf hier werd vroeger op tonijnvangst gegaan. Nu gebeurt dat niet meer en er liggen nu honderden ankers weg te roesten op het zogenaamde "Ankerkerkhof". We wandelen over het strand, drinken een koffie, vinden nog 2 caches en gaan dan met het treintje terug. We zien een rood fietspad, ook van de Ecovia en rijden hierover naar Sante Luzia. We eten kabeljouw, die was ons al lang geleden geadviseerd. Dat is wel een beetje eigenwijs, want we zitten in de inktvishoofdstad. Een gevel is ook prachtig gedecoreerd met een inktvis. We slenteren door het dorpje, komen Hennie en Marjan tegen, die hier met de auto aan het rondrijden waren en maken veel beelden van mooie gevels. We kletsen met een octopusvisser. Hij legt ons van begin tot eind uit hoe de vangst in zijn werk gaat. Heel interessant. We willen eigenlijk niet terug over het grindpad en besluiten om via de grote weg terug te fietsen. En wat zien we dan als we het dorpje verlaten? Juist een blauw fietspad. Hierover fietsen we terug. Onderweg komen we langs zoutwinning en we kunnen het niet laten om er even naar toe te fietsen. We zien de zoutbekkens, maar kunnen niet bij de grote zoutberg. Als we terug zijn in Tavira stopt het blauwe fietspad. Hier moet je dus maar zelf uitzoeken hoe en waar het fietspad verder gaat.

Woensdag 17 november

Na de verzorging vertrekken we naar camperpark Playas de Luz in Pozo del Camino en dat ligt dan weer in Spanje. Een mooie camperplaats met een zwembad. Niemand zwemt er echter, want voor het gebruik ervan moet je extra betalen. We fietsen 's middags naar het stadje Isla Cristina. Een echt vissersdorp met weinig bezienswaardigheden. We drinken koffie bij Lex en Ria. Zij volgen ons op YouTube en gaven aan ook op deze c.p. te staan. Na het avondeten, heel even tv gekeken. Hier hebben we beperkt ontvangst en vroeg naar bed.

Donderdag 18 november

Vandaag maken we een fietstocht naar Ayamonte. Dit zou een fietspad over een oude spoorbaan zijn, maar volgens mij snappen de Zuid-Europeanen niet dat een fietspad glad asfalt moet zijn, in plaats van weer grind met keien. En richtingsborden ontbreken ook. Als we in de stad aankomen, is ook zomaar het fietspad weer weg, of je moet een stuk over de stoep. De straten die erop kruisen, liggen allemaal lager, dus stoep op, stoep af. We eten ergens een daghap, kijken even rond en gaan dan weer terug. We wilden graag naar Isla Canela, daar loopt wel een mooi fietspad, en dan met een ferry terug naar Isla Cristina. We horen dat de ferry niet gaat, vandaar dat we niet verder fietsen dan Ayamonte en weer terug. Als we terug zijn ruimen we alles alvast op, het waait flink. We douchen op de c.p. maar dat is niet echt een succes. De watertemperatuur is moeilijk te regelen en het hokje is net zo klein als in de camper!

Vrijdag 19 november

Het is druk bij de verzorging, maar we doen rustig aan, we hebben de tijd. We rijden binnendoor naar El Rocío. We komen langs Huelvo, de stad waar Columbus op 3 augustus 1492 met 3 boten uit vertrok naar Amerika. Er staat een 32 meter hoog standbeeld van hem, geschonken van Amerika aan Spanje. En ontworpen door mevrouw Vanderbildt. We filmen daar iets en rijden dan verder door allemaal nationale parken, waar zelfs lynxen voorkomen. We lunchen onderweg. Als we aankomen in El Rocío gaan we eerst bij het politiebureau langs om te vragen of we op de parkeerplaats mogen overnachten. We krijgen toestemming maar mogen absoluut geen campinggedrag vertonen. Dat gaan wel lukken. We wandelen het dorpje in. Het is zo goed als verlaten en we zien best veel auto's. Dat valt wel een beetje tegen, want dit is een westerndorpje. We verwachten paarden en koetsen. De straten zijn zandstraten, er is geen asfalt of klinker te bekennen. In de week na Pinksteren wordt hier de maagd van El Rocío vereerd en zijn er wel een miljoen pelgrims op de Beekman een glimp van het beeld van de maagd op te vangen en liever nog aan te raken. We drinken een koffie met wat lekkers, en moeten maar liefst €11,00 afrekenen. Dat zijn we niet meer gewend zulke bedragen. Dit zijn echt prijzen om toeristen een poot uit te draaien. 

Zaterdag 20 november

Vannacht om 0.30 uur kwam er nog een camper naast ons staan. En dan niet neerzetten en slapen, nee eerst nog de voorruit isolatie aanbrengen, met veel deurgeklap en daarna gestommel om in bed te komen. De hele avond was er wat vuurwerkgeknal, maar om 1.00 uur is het dan toch rustig. We worden ook pas om 9.00 uur wakker. Het is onze trouwdag vandaag, alweer 40 jaar. We rijden naar parking La Puebla de Cazalla. Een rit van 150 kilometer en een stuk door Sevilla. Dit gaat echter probleemloos. We zien ontzettend veel olijfgaarden. Oude bomen, jonge bomen en aanplant. De meeste olijven komen dan ook uit deze streek. Als we op de plaats aankomen zijn er nog 3 vrij, maar 10 mi uren lager staan de 10 plekken vol en wordt elk vrij stukje door later aankomers in gebruik genomen. Het is een complete plek met op elke plaats stroom, water, afvoer voor grijs water onder de camper maar ook ernaast. Er zijn toiletten en warme douche. En dat voor niks. Hoe bestaat het. We gaan het dorp in, maar ja zaterdagmiddag alle winkels gesloten. We vinden nog wel een bakker en kopen hier een gebakje om vandaag te vieren.  

Zondag 21 november

Erik gaat voor het eerst in weken weer hardlopen. Dat kan mooi in het parkje naast de camperplaats. We lummelen de rest van de dag lekker buiten in de zon. Omdat de supermarkt gisteren ook al dicht was, is er voor de avondmaaltijd nog maar 1 blikje groente beschikbaar. Voor de rest houden we het nog wel een paar dagen uit. Maar er zijn nog 2 pakken pannenkoekenmeel, en daar gaan we vanavond van smullen.

Overwinteren 2021/2022 São Brás de Alportel

Maandag 8 november 

We gaan weer een stukje verder. We verzorgen de camper nog even en nemen afscheid van Pedro, die in zijn kantoortje onze filmpjes ziet te kijken ;-) En zoals altijd eerst even naar de supermarkt. We komen door Poco de Boliqueime en zien daar een Lidl en er tegenover een winkel met levensgrote letters "Hollandse supermarkt". Erik gaat er even binnen kijken en koopt 2 pakken Brinta, voor bijna €4,00 per pak. Dat is meer dan de dubbele prijs dan in Nederland. We rijden verder naar camperplaats  Ecopark São Brás de Alportel. We worden allervriendelijkst ontvangen, er wordt uitleg gegeven. Je hebt een basisplaats, betaalt extra voor toilet, stroom en douche. Er is een wasmachine, een droger en zelfs waslijnen die je mag gebruiken. Voor ons ideaal. Dat wat je afneemt betaal je. Er wordt ons zelfs gevraagd of we een schaduwplaats onder de kurkeiken willen of een plekje in de zon. We kiezen voor de zon. Tegenover ons staan 2 stellen die we in Viseu ook al ontmoet hebben. Ze herkenden ons direct en vertelden dat ze al filmpjes van ons gezien hebben. We kletsen een tijdje. Er komt een Smart voorbijrijden en ook de chauffeur ervan spreekt ons aan. En later op de middag komt er zelfs iemand naar ons toe lopen om te kletsen. We zijn hier dus al een aantal keren herkend. Ook hier is tegen 17.00 uur de zon weg en gaan we naar binnen. Na het warme eten, douchen. Je doucht 5 minuten voor €1,00 en kunt zelf de temperatuur regelen. De ruimte is groot, je kunt je spullen goed kwijt. Na de koffie gaat Erik monteren en Wilma schrijft aan haar boekenblog en de reisblog.

Dinsdag 9 november

We staan pas om 9.00 uur op. Doen lekker rustig aan, bellen nog even met onze zoon en gaan dan op de fiets naar het stadje. We lopen even door de markthal, die echter maar voor de helft gevuld is. En dan voornamelijk met vis. We drinken koffie op een terrasje met Hennie en Marjan, ze staan op dezelfde camperplek en kennen ons van de vlogs. We zitten een tijdje gezellig bij elkaar. Dan wandelen wij langs de bezienswaardigheden, filmen er enkele en eten dan een pizza. Lekker buiten, Erik in de schaduw en Wilma in de zon. We fietsen weer terug, nog even langs de bazar van de Chinees. We willen er een fleecedeken kopen, echter ze hebben de juiste maat niet. En Erik zoekt wat schroeven om het losgeraakte spatbord van zijn fiets te kunnen repareren. De juiste maat kan hij niet vinden, dus neemt hij wat  tierips mee, daarmee kan het ook wel vastgezet worden. Als we terug zijn wil Erik nog even met behulp van een geleende ladder het dak bekijken, maar het schiet hem in zijn rug, dus dat gaat even niet door. Bij het in elkaar laten glijden van de treden, waar Wilma bij moet helpen,  schiet de vergrendeling los en valt op haar hand. Dat deed even best zeer. We kletsen nog even met Hennie en Marjan en dan is het alweer tijd om naar binnen te gaan. De zon is verdwenen. We eten een boterham en zoals elke avond knutselt Erik met de vlog en leest Wilma. 

Woensdag 10 november

Het is 's nachts best koud, dus tijd om pyjama's aan te trekken en een dekentje extra over te doen. Als we zo lang stil staan, is ondanks het zonnige weer het niet meer mogelijk om via het zonnepaneel de accu vol te krijgen. Daar staat de zon dus echt te laag voor nu. We boeken 2 nachten bij, waarvan 1 met stroom. Dat is nogal aan de prijs vinden we met €4,00 per dag. We kunnen in ieder geval nu al onze apparaten weer even vol laden. Vooral Erik's computer vreet veel stroom. We fietsen naar Fonte Férrea. Een natuurgebied vol kurkeiken en eucalyptusbomen. Er ontspringt een stroompje, de Férrea, dat ijzerhoudend water bevat. Dit beekje zou helemaal vol horen te staan om uit te monden in de belangrijkere rivier de Alportel. Nu echter staat er geen water in. We wandelen een stuk door het bos en bij terugkomst pakken we weer een terrasje en nemen koffie met wat lekkers. Dan fietsen we naar een uitzichtpunt, Miradouro do Castanhas op 330 meter hoogte. Je hebt een prachtig zicht op de dorpen, bergen en zelfs op de zee. Er staan diverse aardbeibomen vol vruchten, we plukken er een aantal en smullen deze lekker op. Dan fietsen we weer terug naar de camper. We zitten nog even in de zon, maar als deze weg is, koelt het af en gaan we snel naar binnen.

Donderdag 11 november

We gaan voor het eerst deze trip proberen een aantal geochaches te vinden. We fietsen naar het dorpje Farrabo waar een van de vele openbare wasserijen is. Hier is een cache verstopt die we ook vinden. Daarna fietsen we naar het uitzichtpunt alto da Arroteia op 368 meter hoogte. Er zitten zeer steile weggetjes bij. Een afdaling is zo steil, dat Wilma hem lopend doet. Ook deze cache vinden we. We genieten nog even van het uitzicht. Ook hier zien we tussen de bergtoppen de zee. Langs de weg loopt een wandelpad, daar heb je wel je wandelstokken voor nodig. Dit wandelpad loopt helemaal naar beneden naar Alportel. We fietsen nog even naar São Brás de Alportel en eten een heerlijke salade bij een banketbakker. We nemen een paar pastéis de nata mee voor bij de koffie. Erik geeft aan dat ik morgen jarig ben en we krijgen 4 kleine pastéis  als traktatie. Erg leuk. Dan nog even naar het Chinese warenhuis, waar we nog wat kleinigheidjes kopen. Terug bij de camper zitten we daarna nog tot de zon verdwijnt, buiten.

Vrijdag 12 november

Mijn verjaardag. We doen rustig aan en pas na de lunch stappen we op de fiets. We hoorden van onze overburen dat er op de weg aan de overkant van de camperplaats, op zo'n 4 kilometer geiten en zwarte varkens zomaar loslopen. En inderdaad zien we de geiten en een enkele schaap op de weg liggen. En een stukje verderop lopen varkens eten te zoeken. Het is een prachtige route die we fietsen, mensen komen we niet tegen. De asfaltweg gaat over in een zandweg, met soms wel erge grote kiezels, maar uiteindelijk wordt het wel weer asfalt. We rijden naar een bron, Fonte Felipe. Wilma draait aan het wiel en Erik drinkt een paar slokken van het verfrissende water. Dan ziet hij pas een bordje hangen waarop staat dat dit water niet gecontroleerd wordt. We hopen er maar het goede van. Iets verderop is een cafeetje, daar drinken we koffie en proberen wat te kletsen met oudere Portugezen, die geen woord Engels kunnen, en wij geen woord Portugees. Maar met handen en voeten komen we een heel eind. Na de koffie gaan we richting de supermarkt, het is niet zo'n fijne weg om te fietsen. We zien op enig moment 2 loslopende honden, dat vind Wilma wel een beetje eng. Maar gelukkig zijn die honden banger voor ons, dan wij voor hen. Als we terug zijn bij de camper kunnen we al naar binnen, de zon is weg en het is tijd voor het avondeten.

Zaterdag 13 november

Vandaag is het erg warm en we zitten eerst lekker in de zon. Erik gaat later wat filmen en Wilma zit lekker in het zonnetje te lezen. We waren vanmorgen al vroeg wakker. Naast ons staat een busje met een schuifdeur en een tentdoek op het dak en de mevrouw daarvan zette de verwarming aan om 6.30 uur. Dit maakte veel herrie. Maar erger nog, ze begon te bellen en hield dit zeker een uur vol. Weg lekker slapen. In de middag kwam Annemie aan. Ze zijn toevallig hier terecht gekomen, maar omdat ze weten dat wij hier staan wilde ze me toch nog even persoonlijk feliciteren. Erg leuk. Jan komt er ook bij en we zitten de rest van de middag gezellig bij elkaar.

Zondag 14 november

Vanmorgen nog eerder wakker dan gisteren, namelijk om 6.00 uur. Eerst de verwarming weer en om 6.15 uur weer bellen. Wilma baalde zo erg, dat ze er naar toe is gegaan en er wat van gezegd heeft. Het bellen stopte, maar helaas lukte slapen niet meer. Dus waren we vroeg uit bed. Om 9.30 uur zaten we al op de fiets. Eerst even bij een andere bron, Fonte de Silva gekeken. Hier komt echter geen water uit. We fietsen door naar de replica van het watervliegtuig dat in 1922 in bijna 63 uur van Lissabon naar Rio de Janeiro vloog. De reden dat de replica hier staat is, omdat men denkt dat de navigator uit São Brás de Alportel komt. We fietsen het centrum nog even in, door het amandelpark en drinken een koffie. Bij de fontein is kerstversiering neergezet en er er zijn mannen druk bezig om kerstverlichting op te hangen. En dat gewoon op zondag. We fietsen via Alportel terug. We lunchen en dan gaat Erik alvast monteren en Wilma geniet van de zon en haar boek. Er komen een paar volgers een tijdje kletsen. Daarna komt de eigenaresse een tijdje kletsen, ze heeft de vlog gezien en is erg enthousiast. Het lampje van onze vuilwatertank brandt, deze is vol. Erik rijdt naar de verzorging om deze te ledigen. Er komt geen eind aan. Jan vraagt of we nog even wat drinken. Tuurlijk doen we dat en zo hebben we de hele middag verkletst. Gezellig. Tegen 17.30 uur gaan we terug, het wordt koud. We ruimen buiten alles op, dat scheelt morgen, want dan willen we een stukje verder rijden.

Overwinteren 2021/2022 Sagres, Besafrim e Barão de São João, Figueira, Albufeira (Olhos de Agua)

Maandag 1 november

We hebben hier prima geslapen, lekker gedoucht en rijden dan naar Sagres, het uiterste puntje van zuid Portugal en van zuid-west Europa. We parkeren op een megagrote parkeerplaats. Voor 1-1-2021 werd hier ook overmacht, maar sinds de nieuwe regelgeving is het vrij parkeren en slapen bijna overal verboden. Toch zien we enkele campers staan op hun steunpoten en met de schotels uit. We kopen een entreekaartje en wandelen de punt rond. We hebben erg veel was en ook de bedden mogen wel eens weer verschoond worden. We zagen bij de supermarkt wasmachines, maar helaas als wij aankomen zijn ze bezet. Onderweg komen we een vrije wasmachine tegen en we besluiten hier te gaan wassen. We rijden door naar het plaatsje Bensafrim e Barão de São João, een camperplaats die nog niet zo lang bestaat,  van jonge Duitse mensen, quinta de Paule. De laatste 2 kilometer moeten we over een zandweg. Erik zag dit niet zo zitten, maar uiteindelijk valt het mee met de kuilen. Het is al bijna donker als we aankomen. De hond van de eigenaresse is heel enthousiast, deze springt tegen ons op, niet normaal. Wij houden daar niet zo van. De plaats is wel heel bijzonder, lozen kan je er niet. Er is een composttoilet en douchen gaat met een tuinslang. In plaats van de €6,00 die op de app staat moeten we €15,00 betalen. 

Dinsdag 2 november

We hebben niet zo heel goed geslapen, heel veel geblaf van honden van de terreinen die om de camperplaats heen liggen en van de haan die al om 3.15 uur begon te kraaien. We zijn al vroeg op. Erik pakt de spullen uit de garage, die zijn nat geworden door het natte kleed en de natte hoes die erin gelegd zijn. Daar is alweer de hond van de eigenaar. Hij springt tegen Wilma op en krast met zijn nagels over haar arm en hand, tot bloedens toe. Ook doet het beest bij Erik heel vervelend en Erik spreekt hem boos toe dat hij moet verdwijnen. Er lopen meer honden los en sommige grommen zelfs als je ze voorbij loopt. Vervelend hoor. Dan komt de eigenaresse naar Erik toe met de mededeling dat we moeten weggaan, aangezien we geen honden liefhebber zijn en het een honden camperplaats is die alles mogen. We horen daar niet. We worden dus weggestuurd, ondanks dat we voor 3 nachten gereserveerd hadden. We pakken de spullen dus maar in. We willen betalen, maar de eigenaar wil geen geld. Aangezien wij niet tevreden zijn, hoeven we niet te betalen. Tja, niet tevreden zijn klinkt raar, we zijn als een klein kind gewoon weggestuurd door zijn vriendin, die zich trouwens helemaal niet meer laat zien. We verkassen naar een camperplaats 25 kilometer verderop. In Figueira, een c.p. waar er 30 kunnen staan. Als we aankomen is de poort gesloten, maar we hadden al gehoord dat je dan moet bellen, dan krijg je de code. We zoeken een plekje en een uurtje later komt Alexandre uitleg geven. We willen een dag of 4 blijven. Hij komt elke avond geld voor de overnachting halen, dan kun je gewoon per dag beslissen of je blijft of wilt gaan. 

Woensdag 3 november

We hebben hier beter geslapen, ondanks dat hier ook een haan best kan kraaien. We wandelen naar Mexilhoeira grande. We moeten contant geld hebben en hier zit een geldautomaat. Het is een flinke wandeling. Als we ons geld hebben, gaan we natuurlijk bij het tegenoverliggende cafeetje een koffie drinken. Dan wandelen we weer terug en blijven de rest van de dag lekker klungelen bij de camper.

Donderdag 4 november

We gaan op de fiets naar Portimão, over de drukke N125 en door de nog drukkere staand om bij het strand praia da Rocha te komen. We wandelen er wat rond, eten een broodje en fietsen dan door naar Alvor, praia de Alvor. We wandelen door het natuurreservaat, er is een kilometerslange promenade aangelegd waar je kunt wandelen en fietsen. Elke lente en herfst komen hier duizenden trekvogels. Die zijn er nu niet, maar het is zo mooi aangelegd dat het ook nu mooi is om daar te verblijven. Op de parkeerplaats naast het strand staan meerdere campers die eruit zien of ze er ook overnachten. Wij zijn jaloers, maar durven het toch niet aan om dit ook te doen. We zouden het heel vervelend vinden om 's nachts weggestuurd te worden. We fietsen terug, deels langs het strand en weer een stukje over de drukke weg. Het wordt flink druk op de camperplaats, veel motor liefhebbers. Dit weekend is er een G.P. in Portimão. 

Vrijdag 5 november

We fietsen vandaag naar het dorp iets verderop, we halen een paar boodschappen en drinken uiteraard weer koffie op een terrasje. De rest van de dag wordt er geluierd en gekeken naar het steeds voller worden van de camperplaats. De campers worden wel eeg dicht op elkaar gezet. En veel hebben ook nog eens een aanhanger met daarop de nodige motoren en fietsen mee. En in de avond gaan bekenden bij elkaar zitten met de nodige herrie. We besluiten om morgen verder te gaan.

Zaterdag 6 november

We zijn al vroeg klaar en vertrekken naar camperplaats parque da Gale, een cp waar er 38 kunnen staan. We zijn er al om 10.30 uur, maar helaas, deze staat vol. En dan vooral met overwinteraars. De eigenaar geeft aan de komende 14 dagen ook geen vrije plek te hebben. Hij belt voor ons naar een andere plaats waar we zouden kunnen staan, maar dan moeten we weer terug. Dat doen we niet. Eerst maar even boodschappen halen en dan verder naar de volgende c.p. die we uitzochten. Parque da Palmeira, hier kunnen er 90 staan. Maar ook deze staat vol. En ook Weel met hele kampementen. De plaatsen zijn volgebouwd met tenten, voor fietsen, voor toilet, met auto's en aanhangers. Het ziet er niet uit. Eigenlijk zijn we wel blij dat deze vol is. We hebben meer plekken uitgezocht dus gaan we gewoon naar de volgende, Sul park, Albufeira Caravans. En hier is plaats. Het lijkt een beetje op een camping,mer staan ook caravans en camperaars die hier overwinteren. Maar de goedkoopste van alle die we uitzochten en ook nog eens met de meeste ruimte. We installeren ons in de zon en houden het zo de rest van de dag wel vol.

Zondag 7 november

We hebben heerlijk geslapen. We pakken de fiets en gaan naar de strip en het strand van Albufeira. De strip is echt voor jonge mensen, allemaal discotheken en kroegjes. Het strand is prachtig, omgeven door heel veel hotels. We maken een wandeling, eten een hapje en fietsen dan de 5 km weer terug naar de camper. We zitten lekker buiten tot ongeveer 16.30 uur. Dan is de zon echt verdwenen en gaan we naar binnen, voordat we het koud krijgen. Het koelt 's nachts best wel af, dus de deur gaat ook al vroeg dicht.

Overwinteren 2021/2022 Tomar, Alcácer do Sol, Zambujeira do Mar, São Teotónio

Maandag 25 oktober

De dag begint een beetje mistig, maar al snel is het weer zonnig en warm. We wandelen een stukje over het strand en gaan dan een menu van de dag eten. De eigenaresse en haar zoon spreken goed Duits en we kletsen eerst even. We kunnen kiezen uit vis of vlees. We gaan voor vlees en dat is maar goed ook want we horen later dat de vis (lekkerbekjes) al vooruit gebakken worden en dan in de oven warm gehouden worden. Het knapperige korstje verdwijnt daardoor. We beginnen met een goed gevulde groentesoep, dan varkensmedaillon met patat, rijst en sla. Een toetje en koffie toe. We drinken er een flinke fles cola en mineraalwater bij. In totaal betalen we € 22,00. We kletsen wat met de buren en wisselen mooie camperplekken uit. 's Avonds lopen we nog even naar het strand en filmen de zonsondergang.

Dinsdag 26 oktober 

Vandaag rijden we dan eindelijk weer wat verder, naar Tomar. Een bekende plaats uit de tijd van de Tempeliers. De camperplek is verwijderd uit de binnenstad en je staat nu op een niet meer in gebruik zijnde camping. De plekken zijn wel wat verwaarloosd en er is geen stroom aanwezig, maar dat is voor ons niet erg. We staan naast een hele oude camper waar de vrouw heel hard praat en geen moment staat haar mond stil. Na de lunch gaan we toch op een rustiger plek staan. Erik loopt wat rond te filmen en Wilma zit heerlijk buiten te lezen. Wilma heeft wat last van hoofdpijn en buikgriep, we doen de rest van de dag daarom niets meer.

Woensdag 27 oktober

We pakken de fiets en rijden door het park naar het aquaduct dos Pegões. Gebouwd van 1593 tot 1614. Het bevat 58 volledige bogen en 16 spitsbogen ter ondersteuning. Het is ongeveer 6 kilometer lang en leverde water aan de monniken in het klooster Convento do Christo. Als je durft kun je de gehele afstand erover heen lopen. Erik filmt wat en vliegt even met de drone en dan fietsen we verder naar het klooster. 

Bij de ingang staat een kraampje met fruit en in onze naïviteit kopen we 1 banaan, waarvoor we een euro moeten betalen. In de winkel krijg je daar ruim een kilo voor. We willen dit grote gebouw graag bekijken. Erik krijgt al 65+ korting. We vonden dit gebouw zo bijzonder dat we een stukje geschiedenis willen vermelden.

Het Christusklooster en Tempelierskasteel is in 1983 door de UNESCO verklaard tot "Werelderfgoed van de Mensheid"; het is van onschatbare waarde voor de geschiedenis van het Westen. Het geheel is gebouwd op een plaats van Romeinse godsdienstoefening en vertelt over zeven eeuwen Portugese geschiedenis en de grote momenten van de geschiedenis van het Westen. Afonso Henriques, de eerste koning, schonk een grote strook tussen de rivieren de Mondego en de Taag aan de Tempelridders. De legende vertelt dat in 1160 de ridders, die naar deze regio trokken, een heuvel kozen om een kasteel op te bouwen en dat zij deze heuvel de naam zouden geven van Tomar. In 1314 werd de Tempeliersorde ontbonden door de vervolgingen door koning Filips de Schone van Frankrijk. Dankzij de wilskracht van D. Dinis werden de mensen, de goederen en de voorrechten volledig geïntegreerd in een nieuwe orde - de Militie van de Christusridders. Deze zou samen met de Infante D. Henrique het Portugese volk bijstaan tijdens de Ontdekkingsreizen in de 15e en 16e eeuw. Het kasteel van Tomar werd toen gebruikt als klooster en zetel van de Orde, en Hendrik de Zeevaarder (Infante Navegador) werd benoemd tot gouverneur en eeuwige bestuurder.

Op deze wijze heeft het Christusklooster Romaanse kenmerken gekregen ten tijde van de Tempeliers, de Gotiek en de Manuelijnse stijl van de Ontdekkingsreizen, maar ook de Renaissancestijl van het tijdperk van de hervorming van de Orde; daarna kwam het Maniërisme en tenslotte de Barok in de architectuurversieringen.

De kerk heeft een ronde plattegrond en is gebouwd naar gelijkenis van de kerk boven het Heilige Graf in Jeruzalem, door keizer Constantinus. Rond deze Tempelierskerk ontwikkelde zich met de tijd een enorm kloostercomplex, waarbij de vier grote kloostergangen heel bijzonder zijn, alsook de ziekenzaal van de Orde en het 6 km lange aquaduct, dat gebouwd werd in opdracht van de Spaanse koning Filips II.

We lunchen op een terrasje, maar Wilma smaakt het niet. Die heeft nog steeds de buik van slag en ligt de rest van de middag in bed.

Donderdag 28 oktober

We gaan weer een stukje zuidelijker, naar Alcácer do Sal. Een mooie rit er naar toe, echter aangekomen op de plaats is het een gewone parkeerplaats voor auto's. Als we in een vak willen staan, staat de voorkant op straat en de achterkant over het trottoir. We zetten hem dan maar over 4 parkeerplaatsen in de lengte. Er is ruimte genoeg. Naast ons staat een kleine caravan, die past wel in het vak, met hun auto ernaast. De achterklep van de auto staat open voor een hond die er in een bench zit. Dat beest blaft tegen alles wat langs komt. Erik gaat wat filmen en monteren, terwijl Wilma maar weer eens in bed kruipt. Na het eten lopen we nog even het stadje in. Er staat een grote boon waar heel veel getjilp uit komt, deze zit vol musjes die daar hun plekje voor de nacht in zoeken. In deze regio wordt maar liefst 1/3 van de nationale rijstconsumptie verbouwd. Vlak naast de plek waar wij staan is zo'n veld en deze zit vol witte vogels, de zilverreiger. 

Vrijdag 29 oktober

We hebben prima geslapen, maar gaan wel een stukje verder. Dit is niet een plek waar je voor je plezier gaat staan. De weersvoorspelling is voor de komende drie dagen niet zo goed. We besluiten een camping te gaan zoeken. We komen uit bij Zambujeira do Mar. Alweer rijden we een prachtige route. De camping hanteert een korting via de ACSI kaart, maar pas vanaf 2 dagen. Weer een die afwijkt van de regels die ACSI stelt aan het meedoen met deze kaart. De camper is heel erg smerig en voor we ons plekje opzoeken gaan we hem eerst wat schoonspuiten op de speciale plek die voor de ingang daarvoor is ingericht. We worden direct door een 2-tal mensen aangesproken die ons herkennen. Wilma's buikklachten komen ter sprake als er een restaurantje geadviseerd wordt (de klachten zijn er sinds de laatste keer uit eten) en uit het niets krijgt ze te horen dat ze niet zoveel moet snoepen omdat ze te dik wordt. Nou ja zeg, zoiets doe je toch niet! Alle plekken waar we mogen staan zijn op zandgrond en onder de eucalyptusbomen. Dat ruik je wel. En je hoort en ziet het ook. De bomen laten hun zaden vallen, het zijn net hoedjes van eikels. En de meeldraden die erin zitten zijn geel en geven vlekken. Met de regen die we geregeld hebben lopen we behoorlijk vies in. 

Zaterdag 30 oktober

Flink wat regen gehad, maar nu is het even droog en we wandelen het stadje even in. Het waait best en we zien flinke golven. Op de terugweg lopen we langs een Chinese bizar en warempel daar kunnen we crocks kopen waar Erik al lang naar op zoek is. 'S middags blijven we binnen vanwege de regen. We blijven viezigheid inlopen en besluiten om morgen een andere plek te zoeken.

Zondag 31 oktober 

Terwijl Wilma betaalt, gaat Erik opnieuw de camper poetsen. Tjonge wat is die vies geworden onder de eucalyptusbomen. We gaan maar een klein stukje verderop, naar camperplaats Aguas Vivas in São Teotónio. Wat een verademing na de camping met zijn dichte begroeiing. Een open plek met ook alle voorzieningen. En ook nog eens €4,00 goedkoper! In de ochtend zijn we nog even buiten, we kletsen wat met de buren maar in de middag moeten we toch vanwege de regen naar binnen. We zijn de nattigheid zo langzamerhand wel beu. Alles voelt klam en nat aan.

Overwinteren 2021/2022 Peso da Régua, Viseu, Costa da Lavos

Maandag 18 oktober

We rijden vandaag naar Peso da Régua. Dit stadje ligt aan de oevers van de rivier de Douro. We rijden via de N222. Dit is een geweldige weg, stijgend en dalend door de vallei van de rio Douro. Een prachtige weg en goed te doen met onze camper. We stoppen geregeld onderweg omdat er zulke prachtige uitzichten zijn. De camperplaats is niet zo bijzonder. Je staat in een soort van wig en moet dus zowel aan de voor- als achterkant erg bedacht zijn dat je niet over de grond schraapt. Je betaalt €3,00, maar het is ons niet duidelijk of dit nu voor de staanplaats is over voor het stroomgebruik. 

Dinsdag 19 oktober

Niet zo goed geslapen, de weg vaak gehoord en om 6.00 uur vanochtend begonnen de bussen die achter de camperplaats staan al te dieselen. Niet fijn. Na het ontbijt gaan we dan ook snel verder naar de volgende plek. Viseu, een mix parking, waar aan de rand 7 campers kunnen staan. Na aankomst komen we met de buren aan de praat en zij vertellen van een fietsroute (ecopista do Dao) die achter de plek begint en 50 km vooral naar beneden fietsen is over een voormalige spoorrail. Wij besluiten na de lunch ook een stuk van deze route te fietsen. Onderweg drinken we uiteraard ergens koffie. We houden het bij een kleine 30 km. Als we terug zijn zit Wilma nog even achter de camper in de zon, ernaast kan en mag niet. Campinggedrag is niet toegestaan. Erik begint alvast te monteren.

Woensdag 20 oktober

Vandaag gaan we Viseu bekijken. Het heeft een prachtige kathedraal waar je zo in en uit kunt lopen. En heel mooie kerken. Verder is de stad opgesierd met tegeltableaus de zogenoemde Painel de Azulejos. We lunchen tegenover de kathedraal, terwijl de regen met bakken de lucht uit komt. We kletsen met een Portugese dame, die al heel lang in Duitsland woont. Als het droog is lopen we weer terug naar de camper, waar we de rest van de middag binnen zitten.

Donderdag 21 oktober

We gaan terug naar de kust, naar Aguiar de Carvalho in Costa de Lavos. Een prachtige plek, waar 60 campers zouden kunnen staan. Maar dat lukt niet meer, want het deel vlak langs het strand is afgesloten met een slagboom. Maar we hebben een mooie plekje. Het waait erg hard de golven zijn heel hoog. De zon schijnt ook volop, dus kunnen we gelukkig buiten zitten. 

Vrijdag 22 oktober

Om 9.00 uur komt de bakker luid toeterend langs met heerlijke broden en broodjes. Wat een gemak. We wandelen wat over het strand en door het dorp, drinken een kop koffie voor €0,70 en genieten van de zon. Ondertussen updaten we onze telefoons en tablets. We vloggen wat, Erik vliegt met de drone en Wilma leest. Het waait nog steeds behoorlijk en de golven zijn opnieuw indrukwekkend. 

Zaterdag 23 oktober

De dag verschilt niet zoveel met gisteren. We staan een tijdje met Nederlanders te praten die al 3 weken op deze camperplaats staan. Het waait iets minder hard en we zitten wat langer op het terras. We kletsen daar met mensen die ook op de camperplek staan. 

Zondag 24 oktober

We verplaatsen de camper naar de zijkant, daar is een plekje vrij gekomen. Je staat er niet zo in de wind, alhoewel die vandaag ook niet zo hard waait. We wandelen een stuk over het strand en drinken weer koffie bij hetzelfde cafeetje. We willen elke dag verkassen naar de volgende plek, maar stellen het steeds weer uit. We staan hier zo fijn.

Overwinteren 2021/2022 Palencia, Venialbo, Miranda do Douro, Torre de Moncorvo

Maandag 11 oktober

Heerlijk geslapen, geen last van de weg gehad die er langs ligt. Het is nog wel flink koud in de ochtend vandaar dat we met een lange broek aan naar het Christusbeeld, het monument Christus van Otero, fietsen. Dit beeld is 20 meter hoog en de hoogste van Europa. Erik vliegt er met de drone. Terug bij de camper lunchen we en gaan dan te voet Palencia in. Door een mooi park loop je de historische binnenstad in met zijn kathedraal en diverse kloosters en kerken. We wilden de kathedraal bezoeken, maar we waren te vroeg, pas vanaf 16.00 uur kun je deze tegen betaling van €5,00 p.p. bezoeken. We hadden geen zin om ruim een uur te moeten wachten, dus deze slaan we over. We zien echt prachtige oude gebouwen. Palencia is nog niet ontdekt door de toerist en het is er heerlijk lopen. Erik koopt in een vanaf een nieuw weerstation. De rest van de middag is het warm en zitten we heerlijk buiten. We wandelen in de avond nog even naar de brug in het park, deze is mooi verlicht. 

Dinsdag 12 oktober

We doen 's morgens kalm aan en na de lunch willen we boodschappen halen op de fiets. We lopen langs andere Nederlanders, die we 2 jaar geleden op de cp Costa Blanca bij Benidorm tegenkwamen, om te vragen waar de grote supermarkt is waar zij geweest waren. Jan en Annemie vertellen dat het een feestdag is vandaag en dat alle winkels dicht zijn. De feestdag is zelfs een nationale feestdag, het is namelijk de dag dat Columbus Amerika ontdekte. We staan een tijdje te kletsen, halen dan onze stoelen en drinken gezellig koffie met elkaar. Na het warme eten laat Erik de drone zien en drinken we nu bij ons, koffie. We hebben het heel gezellig samen. 

Woensdag 13 oktober

De camper wordt verzorgd, er wordt gas getankt, boodschappen gehaald en dan rijden we door naar Venialbo. Onderweg lunchen we bij een benzinestation langs de kant van de weg. We rijden door de Tierro del Vino. We zien ontzettend veel wijngaarden. Je kunt zien dat het herfst wordt, de bladeren van de druiven verkleuren al heel mooi. We stoppen onderweg om er mooie dronebeelden van de maken. De camperplek is een groot veld, met verzorging, maast een speeltuintje en sporttoestellen. Het is prachtig weer, erg warm, we zoeken zelfs de schaduw op. Ook hier zijn er veel vliegen.

Donderdag 14 oktober

Het was een koude nacht, buiten 0,2 graden en binnen 6,8 toen we om 10.00 uur opstonden. We kleden ons warm aan en gaan na het ontbijt naar de bakker. Er is zelfs een kleine supermarkt in dit dorp. We filmen wat en als we terug zijn, gaat de warme kleding al weer uit. We lunchen, behandelen wat kijkersvragen en zitten in de korte broek buiten. Een heerlijke dag.

Vrijdag 15 oktober

Zoals gebruikelijk stoppen we al na ongeveer 3/4 uur rijden voor een kop koffie. In het dorpje waar we stoppen is het heel rustig, een auto kom je bijna niet tegen. En mensen ook niet. Wilma zit op een bankje rond te kijken en zich te verbazen over de muurtjes die hier gemaakt zijn. Het zijn allemaal losse stenen en keien op elkaar gestapeld, zonder enig cement of ander middeltje zijn de muren erg stevig. Dan komt er toeterend een busje aanrijden. Het blijkt de rijdende bakker te zijn. Hij hangt in zakjes verpakt brood aan de poorten van de huizen. Wilma houdt hem aan en koopt een groot rond, donker brood van hem. We proberen direct een stukje, dat smaakt heerlijk. We rijden Portugal binnen, net over de grens in Miranda do Douro. We parkeren langs de stadsmuur. Dat is wel even een dingetje om te doen. De weg gaat eerst heel erg naar beneden en dan steil omhoog, om uiteindelijk op een redelijk vlak stuk uit te komen. We eten en zitten een tijdje buiten. Dan wandelen we naar de kerk. Je kunt deze bezoeken tegen betaling van €2,00. Ben je aantoonbaar ouder dan 65 jaar, mag je met 50% korting naar binnen. Erik heeft dus geluk. Maar als we er aankomen, mogen we beiden voor niets naar binnen. We wandelen verder en gaan op een terrasje koffie drinken. Erik heeft internet nodig, maar op dit terras lukt dat niet. We slenteren verder door het stadje en vragen bij de VVV om internet. Deze is echter ook zo afgeknepen, dat Erik nog niet kan doen wat hij wil. We lopen nog een stuk verder en komen bij een ander terras, waar we nog een keer koffie drinken en daar lukt het uploaden van Erik's vlog. Wijnterugkomst bij de camper eten we nog wat van het heerlijke brood en ruimen dan de camper zo op dat we, bij nood, direct weg kunnen rijden.

Zaterdag 16 oktober 

We hebben heerlijk geslapen. De weg naast de camper maakt wel wat lawaai, dus al vroeg eruit. Een heel eind voor ons en een heel eind achter ons stonden ook campers. We rijden via een prachtige,  toeristische route langs de rivier de Douro een stuk verder naar Torre de Moncorvo. Een mooie camperplek, met verzorging, stroom, internet en toiletten en douche. De douche geeft koud water en het internet doet het niet. Ligt waarschijnlijk aan de tijd van het jaar. Maar deert ons niet, wij hebben alles zelf aan boord. Omdat we onderweg wat regen hadden, gaat Erik de camper poetsen en Wilma zit in de spaarzame zon te lezen. En dan, het ondenkbare gebeurt: Erik drukt het extra slot aan de kant en komt er dan achter dat de sleutels in de camper liggen! Alles op slot, we kunnen er niet meer in. Gelukkig staat er een dakluik open en klimt Erik via de voorruit het dak op en laat zich naar binnen glijden. 2 lessen hebben we geleerd. Nooit het extra slot erop doen, voordat dit nodig is en de camper niet alleen laten met een dakluik open. Het ging zo makkelijk via het dak. En het allerbelangrijkste sleutels niet binnen leggen als je zelf buiten bent. Later in de middag lopen we het stadje in, sommige stukken zijn pittig steil. We drinken een koffie en lopen dan weer terug, het begint heel licht te regenen maar stopt gelukkig weer snel. Tegen 21.00 uur begint het flink te regenen.

Zondag 17 oktober

We hebben met 4 campers gestaan vannacht en heerlijk geslapen. We lummelen de hele dag wat rond. Eerst lekker douchen in de camper, dan alles weer opruimen. De een na de andere camper vertrekt en om 11.00 uur staan we alleen. We zitten buiten. Het zou regenen vandaag maar tot nu toe alleen vanmorgen een paar spatjes. Laat in de middag komt er een camper met Nederlanders. We kletsen een tijdje. En uiteindelijk staan we de nacht met ons tweeën. 

Overwinteren 2021/2022 Morcenx, Saint-Jean-de-Luz, Vitoria-Gasteiz, Cavia, Palencia

Maandag 4 oktober

Na het ontbijt, wippen we nog even bij Tamara binnen voor een kop koffie. Helene is al vroeg naar haar werk vertrokken. We kletsen nog een uurtje gezellig samen en rijden dan verder. Eerst nog even opnieuw langs de camperplek, waar een klein wasje in de Tupperware emmer wordt gestopt. Deze kan onderweg lekker schudden. Zoals gebruikelijk lunchen we onderweg. We rijden naar Saint-Jean-de-Luz. Qua kilometers niet eens zo heel ver, maar er zijn wel heel veel rotondes onderweg en het is erg druk op de weg. We staan op camping Plage d'Erromardie. We laten de camper bij de receptie staan en worden met een golfkarretje langs de vrije plaatsen geleid. We zoeken een plekje uit voor 3 nachten. We betalen €40,00 borg voor de armbandjes voor de douche en voor de druppel van de slagboom. We staan ongeveer 20 meter van het strand af. Er zijn flinke golven, prachtig om te zien. Wilma spoelt de was uit, en hangt dit op aan de lijn de Erik gespannen heeft tussen een paaltje en de spiegel van de camper. In de loop van de middag begint het te regenen, dus blijven we binnen. 

Dinsdag 5 oktober

Het regent vanochtend ook nog, dus houden we ons bezig met binnen activiteiten. Erik aan de computer, bezig met de vlog en Wilma leest. Als het in de loop van de dag droog wordt, wandelen we nog een eindje en kijken naar de surfers die in zee allerlei capriolen uithalen.

Woensdag 6 oktober

Het is weer helemaal opgeklaard en dus pakken we de fiets om naar het centrum van de stad te gaan. We wandelen aan het strand en op de boulevard en lopen nog even langs de camperplek die hier ook is. Verschrikkelijke plaats, langs een heel drukke weg, de deur kan bijna niet open en je moet er zelfs voor betalen. We willen een klein hapje eten en we bestellen eigenlijk lukraak iets. Vlees op de Amerikaanse manier met frieten. Uiteindelijk krijgen we een half stokbrood, daarop wat vleeswaren, mayonaise en patat. Een heel rare combinatie. Na het warme eten lopen we nog even naar het strand, de golven zijn nog steeds hoog. Het blijft mooi om te zien.

Donderdag 8 oktober

We moeten €51.00 betalen. Volgens de receptioniste wordt de €40.00 borg vanzelf teruggestort op de rekening, die staat zogenaamd in de reservering. Beetje raar. Dat moeten we dus goed in de gaten houden. We gaan vandaag dan eindelijk Spanje in. Naar Vitoria Gasteiz. Een camperplek aan de noordrand van de stad. Er kunnen er ongeveer 50 staan, maar tot laat in de avond is het een af en aanrijden van campers. Er staan er wel 100. We gaan met de tram naar het centrum. Hier staan nog heel veel middeleeuwse gebouwen. De dame van de VVV geeft op een plattegrond aan welke gevouwen we zeker moeten zien. Het is een prachtige, oude stad en heel schoon. We wandelen rond, het is behoorlijk steil in de binnenstad en op een plek zien we zelfs een paar loopbanden. Ideaal voor kinderwagens en mensen met rollators. Als we uitgekeken zijn drinken we een kop koffie op een terrasje. We rekenen €2,30 af voor 2 kopjes koffie. Opnieuw pakken we de tram terug.

Vrijdag 9 oktober

We hebben een vuilniszak vol donkere was en op ongeveer 1 km afstand zit een wasserette. De wasmachine doet 37 minuten over de lading was en kost €5,00. Als het bijna klaar is komt de eigenaresse bij ons. We kletsen met handen en voeten en zij geeft advies over hoe lang de droger aan moet. Voor nog eens €3,00 is de was weer helemaal klaar. Ze dame helpt zelfs vouwen. Ze is erg aardig. We halen brood bij de bakker en komen er achter dat het een soort van toast is. We hebben dus niet het juiste brood gehaald. Maar het smaakt wel. We fietsen op advies van de dame van de VVV naar een van de vele parken. De navigatie is tussen al die hoge gebouwen de weg een beetje kwijt, dus duurt het wel even voor we zijn waar we willen. Er is een hele bijzondere uitkijktoren. Helaas gaat deze pas om 16.00 uur open. Daar wachten we niet op. Er zijn 7 parken, die allemaal om de buitenkant van de stad liggen. Een fietspad verbindt de parken met elkaar. Wil je ze allemaal zien, rijd je een ronde van 30 km. Aangezien het al laat op de middag is, fietsen we wel een stukje fietspad, maar laten het bij 1 park. Als we hier nog eens terugkomen, zullen we de andere parken bekijken. Dit is tot nu toe een van de mooiste steden die we gezien hebben.

Zaterdag 10 oktober

Het is prachtig weer en aangezien je op deze camperplaats geen campinggedrag mag vertonen en we graag eens even buiten willen zitten rijden we vandaag naar Cavia, camping Cavia. Een camping direct aan de snelweg, achter een restaurant en naast een benzinestation. We betalen voor de overnachting €14,00 zonder stroom. Dan zou er nog €4,00 bijkomen. Er staan 3 caravans,waarvan er een bewoond is. We zitten buiten, ondanks de harde wind en Erik maakt de camper schoon. Uiteindelijk staan we voor de nacht met een andere Nederlandse camper, een Franse met tent en een Duitser met een busje. Om 17.00 uur wordt en een generator aangezet, die best wel veel kabaal maakt. We verplaatsen de camper tot helemaal achterop de camping. Daar hoor je de generator niet en de snelweg nauwelijks. Er is een heerlijke douche, weliswaar met een douchegordijn en geen mogelijkheden om je kleren op te hangen. Maar er staat een bankje en daar kan alles prima op.

Zondag 11 oktober

Na een heerlijke nacht rijden we een stukje verder naar Palencia. Hier staan we voor niets, tenminste als je aan de overkant van de straat je dieseltank volgooit. Je krijgt dan zelfs een munt voor schoon water. Een ideale plek, op grind, ruim en je kunt hier lekker in de zon zitten. Het tankO3 systeem heeft onderhoud nodig en dat is een mooi klusje voor vanmiddag. Erik maakt wat nieuwe stekkertjes en we hopen dat het nu wat beter werkt. We doen de rest van de dag niet zoveel.

Overwinteren 2021/2022 Le Pellerine, Nieul-sur-Mer, L'Houmeau, Saint-Dizant-du-Gua, Marcenx

Maandag 27 september

Het heeft vannacht behoorlijk geregend, maar bij het opstaan komt de zon er al weer door. We pakken de fiets en rijden inderdaad naar de Mûr de Bretange. Zien daar ook 2 camperplaatsen. Een aan de doorgaande weg en een iets verder het stadje in. Op elk kunnen maar 2 campers staan. Dan staan we nu toch wel een stuk mooier. We halen een broodje bij de bakker en wat biertjes bij de supermarkt en fietsen dan met een omweggetje terug naar de camper. We zitten de rest van de middag heerlijk in de zon. Waar we vannacht maar met 3 campers stonden, zien we nu de een na de ander binnenkomen. Uiteindelijk staan er 8 stuks. 

Dinsdag 28 september

Opnieuw veel regen vannacht, maar bij het opstaan alweer zonnig. We verzorgen de camper en rijden naar Canal de la Martinière, in Le Pellerine. Onderweg stoppen we natuurlijk voor koffie en later voor de lunch. Een super de luxe stop, waar duidelijk aangegeven wordt waar, welk voertuig moet staan. Maar ja, Franse automobilisten kennen het tekentje van een camper waarschijnlijk niet, want zij gaan er gewoon staan. Met als gevolg dat campers op voor auto's bestemde plaatsen gaan staan! Ook hier zijn zelfreinigende toiletten. Luxe hoor. We komen tegen 14.30 uur aan en zien een parkeerplaats met auto's en langs het kanaal verspreid een aantal campers. Wij gaan ook aan het kanaal staan. Als we later op de dag een wandeling maken, zien we op de parkeerplaats een verzorgingszuil en toiletten. En overal verspreid in het oude sluizencomplex staan campers. Dit is wat je noemt het echte wild staan. 

Woensdag 29 september 

Het wordt saai, alweer vannacht regen en bij het opstaan volop zon. Na het ontbijt, hardlopen en wandelen. Tijd om het hardlooptenue te wassen. Even in de Tupperware wasemmer, uitspoelen bij de kraan bij de toiletten en lekker in de zon en wind hangen.   Na de lunch fietsen we naar de veer over de Loire. Hiermee kan iedereen gratis de rivier over. Er gaan best veel auto's op. Er zit een behoorlijke knik in de wal en de boot, we horen enkele bumpers over de grond schuren. Je mag er ook op met de camper tot 3500 kg, maar met onze overhang zou ik dit niet gauw doen. De rest van de middag zitten we in de zon.

Donderdag 30 september

Na het ontbijt en de verzorging vandaag een rit van ongeveer 200 km. Naar Nieul-sur-Mer, parking Le plomp. Onderweg halen we boodschappen, drinken koffie en lunchen we. We komen aan rond 15.00 uur. Het is een grote parkeerplaats achter een aantal visrestaurantjes. De weggetjes in het dorp zijn wel heel erg smal. We zetten de camper in de breedte op 3 plaatsen. In de lengte is er alleen ruimte voor kleine busjes. Het is prachtig weer en we zitten heerlijk buiten. 's Avonds treedt er een bandje op in het enige restaurant dat open is, maar om 22.30 uur is de muziek afgelopen en loopt de parkeerplaats leeg. Om 23.15 uur komt er een klein busje met de radio knetterhard aan aangereden. Hij staat zeker 5 minuten rond te kijken en parkeert dan uiteindelijk en zet de radio en de motor af.

Vrijdag 1 oktober

Vanmorgen om 6.15 uur en om 6.45 uur reed een auto de parkeerplaats op. 2 x keer veel herrie voor een paar minuten. Raar, want de parkeerplaats is het einde van de weg. Je kunt hier geen kant op. We fietsen naar La Rochelle, een stad ongeveer 10 km verderop. Er loopt helemaal een fietspad naar toe. Eerst langs de kust en later een stuk richting het binnenland. We wilden hier graag naar toe, omdat hier filmopnames gemaakt zijn voor de Duitse serie das Boot. Er is niets wat we herkennen, maar het is een leuke wandeling. We halen wat te eten in de markthal, leuk om de verschillende afdelingen te zien, vis, vlees of de bakker, het zijn allemaal aparte straatjes in de hal. Ondertussen krijgt Erik een lange mail in het Frans. De strekking ervan is, dat we niet zo mogen staan met de camper als we nu doen en dat wij een voorbeeldfunctie hebben. Het zit ons niet lekker en als we terug zijn, gaan we toch maar verplaatsen naar een parkeerplaats 5 kilometer verderop in L'Houmeau. Het regent in de middag en we zitten de rest van de dag binnen. In de loop van de avond lopen we nog even naar de kust, haha 20 meter vanaf de camper. Er loopt een Nederlands echtpaar langs waar we even mee kletsen. Zij staan nu geparkeerd waar wij zijn vertrokken. 

Zaterdag 2 oktober

Op deze parkeerplaats hebben we ook prima geslapen. We rijden naar Saint-Dizant-du-Gua. Een kort ritje. We stoppen een keer voor koffie en een keer om brood te kopen. Aangekomen blijkt de plek een groot grasveld met picknickbanken en jeu de boules velden, achter een supermarkt te zijn. Hier hadden we dus ook brood kunnen halen. Het regent af en toe, wisselend hard en zacht. Erik draait de luifel uit, hij wil wat filmen, Wilma zit binnen te lezen, en ze slaapt een uurtje. Er zijn heel veel muggen. Om 19.00 uur lopen we een klein stukje, maar we worden belaagd door muggen. Dit hadden we ook al in de reviews gelezen. Zo gauw je de deur opent, vliegen ze naar binnen. Jammer, want dit is een hele mooie plek om te staan.

Zondag 3 oktober

We kopen een stokbrood in de supermarkt die voor de camperplaats ligt, Erik gooit het toilet leeg in de stromende regen en dan gaan we op weg. Als we langs de snelweg lunchen, zien we een verzorgingszuil. Hier kun je zelfs gratis water tappen. Die Fransen hebben het goed voor elkaar voor wat betreft de service aan campers. We gaan op bezoek bij Tamara en Helene. Zij zijn 3 jaar geleden vanuit Amsterdam naar Morcenx verhuisd. Daar een huisje gekocht en helemaal opgeknapt. Omdat we met Polarsteps rijden gaan we eerst naar de camperplek om deze te laten zien. En om te kijken of we daar willen overnachten. De plek is naast een station en bij een overdekt skate- en sportpark. De hele plek ziet er verwaarloosd uit. Hier gaan we echt niet overnachten. We rijden wat door het stadje en zien naast de arena een mooie parkeerplaats. Daar zullen we vanavond gaan overnachten. Dan rijden we door naar Tamara en Helene. We proberen de camper bij hen op de oprit te zetten, maar de weg en de hoge stoep aan de overkant verhinderen het. De doorgaan is wel breed genoeg, maar de draai lukt niet. Maar geen probleem, we mogen de camper bij de buurman op de oprit zetten en kunnen daar overnachten. We hebben het heel gezellig en eten een overheerlijke soep en een lekkere quiche. Na de koffie zoeken we ons bedje op.

Overwinteren 2021/2022 Le Treport, Yvetot, Honfleur, Merville-Franceville, Huisnes sur Mer, Saint Aignan

Maandag 20 september

Gisteravond, toen de camperplaats en die ernaast al uren vol stonden bleven er maar campers komen. In totaal kunnen er 37 staan, maar gezien de hoeveelheid campers die nog kwamen proberen zouden 100 plekken ook zo maar vol staan. Er staat zelfs een Duitser geparkeerd op de jeu de boules baan. Wel mooi waterpas, maar volgens ons niet de bedoeling. Het heeft af en aan geregend vannacht en er stonden flinke plassen water op de camperplek. Vanaf een uur of 8.00 vertrok de een na de ander. Toen wij om 10.00 uur wegreden, stonden er nog een stuk of 10. En bij de verzorgingsplek staan er zeker 5 in de rij. We weten dat op de plek waar we naar toe gaan verzorging mogelijk is, dus wij sluiten niet aan. We komen langs Flocques, 5 km van Le Treport, daar is ook een camperplaats en kun je verzorgen. We lozen daar ons grijs water en gooien het toilet leeg. Nu weten we tenminste dat we weer even vooruit kunnen. Het is altijd maar afwachten of je op de plek van bestemming de sanizuil kunt gebruiken. Dan rijden we verder. Af en toe regent het een beetje. Zoals meestal kopen we onderweg een brood - een pain de pays - vergelijkbaar met een bruin brood in Nederland, en zijn tegen lunchtijd in Yvetot. Onderweg was er een omleiding zodat we door een aantal kleine gehuchten kwamen. Dat is leuk rijden. Na de lunch wandelen we naar de VVV om te kunnen uploaden, maar helaas deze is gesloten. Maar we zijn niet voor een gat te vangen en lopen naar de MC Donalds. Zover hoeven we echter niet. Supermarktketen E'Leclerc biedt ook gratis internet aan. We maken nog even gebruik van het toilet en wandelen dan weer terug. Erik filmt en monteert wat, Wilma werkt aan de blog en zorgt voor het eten. 's Avonds kijken we wat tv en lezen. Er staat een bord dat er plaats is voor 7 campers, maar uiteindelijk tellen we er 15 bij het naar bed gaan.

Dinsdag 21 september

Om 1.00 uur vannacht was er een camper die wel een half uur zijn motor stationair liet draaien. En waarom? Hadden ze het koud en probeerden ze op deze manier het wat warmer te krijgen? En verdorie, vanochtend om 8.00 uur nog een keer. En het bleek dus ook nog eens een Nederlander te zijn! Plaatsvervangende schaamte hadden we. Dit doe je toch niet! Voor het ontbijt eerst hardgelopen en gewandeld. Erik heeft tijdens zijn rondje zelfs een brood gekocht voor de lunch. We rijden pas om 10.30 uur. Na een half uurtje stoppen we al voor koffie. Omdat we geen tolwegen rijden voorlopig, gaan we ook niet over de pont de Normandië. Toch gaan we wel over een brug, namelijk de pont de Brotonne. Die gaat ook over de Seine. Direct daarna rijden we een bijzonder bosgebied in, natural des boucles de la foret de Brotonne. Erg mooi en smal. Halverwege ongeveer moet een vrachtwagen waar boomstammen op geladen kunnen worden draaien. Het is een behoorlijk gemanoeuvreer maar het lukt. Knap hoor hoe die mensen rijden kunnen. Rond 12.30 uur komen we aan op de camperplaats in Honfleur. Er is hier plaats voor wel 250 campers. Het staat al behoorlijk vol, aan de rand van het water is nog een plekje vrij, daar zit een stel met stoeltjes. Erik vraagt of hij daar de camper mag neerzetten. Hij krijgt te horen dat ze daar zo lekker in het zonnetje zitten, maar ze maken wel plaats. We lunchen en dan lopen we Honfleur in. Het is een schattig stadje, met oude, mooie geveltjes ook weer heel veel restaurantjes en souvenir winkeltjes. We wandelen over de promenade die rond de stad ligt en hebben dan uitzicht op Le Havre en op de pont de Normandië. Ook is er een heel mooi aangelegd park, waar we wandelen. We gaan nog even de drukte in, maar al gauw gaan we terug naar de camper. We eten nog buiten, maar om 18.30 uur staan we in de schaduw en dat is toch te fris om buiten te blijven. 

Woensdag 22 september

We waren erg moe gisteravond en lagen al 22.15 uur in bed. En maar liefst geslapen tot 9.00 uur vanochtend. Na het ontbijt en de verzorging vertrekken we naar Merville-Franceville. Een rit van een goed uur. De navigatie stuurt ons over D-wegen, waarvan sommige smal zijn en vol kuilen zitten. Dat is niet leuk rijden. Onderweg zien we veel campers en in het dorpje ook. We vrezen dat de 6 plaatsen heel dicht aan het strand vol staan en daarom zoeken we altijd een aantal plekken uit. Maar we hebben geluk. Er staan 3 campers en we schuiven erbij aan. We staan wel dicht op elkaar, maar dat is waarschijnlijk om campinggedrag, zoals het uitzetten van luifels en naast je camper gaan zitten uit te sluiten. Nog geen half uur later staat de plek vol. We zetten onze tafel en stoelen voor de camper en gaan lunchen. Het is nog steeds heel zonnig en omdat we achter de duinen staan en daarom geen last hebben van de wind is het erg warm. Geregeld komen campers de plaats oprijden en 3 zijn zo brutaal en gaan aan de zijkanten staan, waar verbodsstrepen staan. Zo staat de ruimte helemaal vol. We wandelen tegen de avond nog een tijdje over het strand. Het is eb en er zijn veel mensen kokkels aan het rapen. Wij vinden er ook een aantal, zonder te graven, en nemen ze mee. Die gaan wij ook proberen. 

Donderdag 23 september

We hebben prima geslapen en beginnen de dag met hardlopen en wandelen. Dan ontbijten we en zitten alweer heerlijk buiten. Wilma kookt de kokkels. Ze zien er, net als mosselen, niet zo smakelijk uit, maar dat is schijn. Wel vinden we ze zouter dan mosselen, maar dat komt misschien ook wel omdat ze de hele nacht in zout water hebben gelegen. We smeren wat boterhammen, doen koffie in de thermosfles en gaan dan proberen een uitgezette fietsroute te rijden. We komen langs bunkers uit WOII en na 2 kilometer langs een vogelhut. Daar staat een fietstas met daarin een fototoestel en geen mens te bekennen. Tja wat doe je dan? Laten staan, meenemen en afgeven op het politiebureau of zelf meenemen en de vondst op sociale media melden. We zien aan de foto's dat de spullen van Nederlanders zijn. Ondertussen komen er andere Nederlanders ook in de hut en als ze de foto's zien, zeggen ze dat zij die mensen hebben zien fietsen. Die komen vast terug. We blijven met elkaar kletsen en net op het moment dat we na 3/4 uur verder willen gaan, komt de eigenaar aanfietsen. Eind goed, al goed. We wijken wat af van de route om de Pegasusbrug te bekijken, deze brug was in de aanloop van D-day belangrijk, maar om te zien is het gewoon een lelijke stalen brug. We komen nog langs meer gedenktekens van WOII en zijn de route helemaal kwijt. We zetten zelf de route uit naar de camper. Dat is ook geen straf want het is hier verbluffend mooi om te fietsen. Terug bij de camper eten we nog buiten, maar dan gaan we naar binnen. In de schaduw is het frisjes.  Steeds komen er campers de plaats oprijden en zien dan dat deze vol is. Beetje dom wel, want in de parkeerhavens aan de weg staan al 3 campers geparkeerd voor de nacht. Om 20.00 uur komt er een Duitse dame alleen in een klein busje en parkeert op de verzorgingsplek. Erik zegt er iets van en krijgt als antwoord, ja maar ik moet toch ergens slapen vannacht. Tja wat dacht je ervan om bij die campers aan straat aan te sluiten? Ze gaat dit inderdaad doen. Haar busje is zo klein, dat ze onder elke hoogteboom van de parkeerplaatsen door kan rijden. Waarom je dan op de verzorgingsplek - die ook nog eens ruikt - wilt gaan staan. Zelfs om 23.15 uur rijdt er nog een camper op om te kijken of er plaats is. Wij vragen ons dan af, hoe lang heb je dan al gereden? Of gaan deze mensen pas tegen de avond rijden?

Vrijdag 24 september

Tijdens de verzorging van de camper komt al een Fransman die aan straat stond met zijn camper vragen of wij vertrekken, want dan gaat hij op onze plaats staan. Hij wacht keurig totdat we de camperplaats hebben verlaten. We rijden naar restaurant L'Archange (de aartsengel) in Huisnes-sur-mer, op 6 kilometer van Le Mont Saint Michel. We betalen € 6,00 en vragen of we er kunnen dineren. Pas vanaf 19.00 uur en het stageld wordt niet verrekend. Het is ons te laat en we besluiten alleen het stageld te betalen en zelf te koken. We lunchen en fietsen dan via een paar dorpjes naar de Mont. We parkeren onze fietsen, want je mag overdag met de fiets er niet naar toe. We gaan met de pendelbus en wandelen door de smalle straatjes. Ondanks dat er geen Aziaten zijn is het best nog wel druk. De terugweg naar de fiets lopen we. Er staat een rij voor wel 3 bussen. We fietsen nog een stukje en dan gaan we terug naar de camper. Erik vliegt met zijn drones, terwijl Wilma zich met het eten bezig houdt. Na het eten vliegt Erik opnieuw en zit Wilma buiten te lezen. Om 20.00 uur gaan we naar binnen. We staan uiteindelijk met 4 campers, waar plaats is voor wel 20. 

Zaterdag 25 september

Tot 2.30 uur vannacht lawaai gehad van dreunende bassen. Dan denk je dus heel rustig te staan! Er was wel gewaarschuwd voor de weg die langs de camperplek loopt, nou daar hadden we dus helemaal geen hinder van. We slapen maar liefst tot 9.00 uur. We rijden vandaag een stukje naar beneden en verlaten de kust enigszins. Onderweg halen we wat boodschappen, drinken koffie en komen om 13.00 uur aan in Saint Aignan. Er staan 5 campers en er is nog ruimte voor een aantal. Het is een heel klein dorp, maar wel met een museum over elektriciteit. En dat is ook niet verwonderlijk want hier zijn een aantal meren en stuwdam waar dit wordt opgewekt. Ook heeft het dorp een kerk, een bar, een restaurant en een automaat waar je stokbroden uit kunt halen. De camperplek heeft toiletten, je kunt er water tappen en je kunt lozen. En dat allemaal voor niets. We verbazen ons er elke keer weer over dat zulke prachtige plekken niets kosten. In Nederland zou je hier zeker €15,00 tot €20,00 voor betalen. Het is zonnig, vanmiddag doen we niets anders dan een beetje vloggen, bloggen en lezen.

zondag 26 september 

We stonden vannacht met 10 campers en we hoorden niemand. Wat was het stil. Om 7.00 uur luidden de kerkklokken, maar een kerkdienst is niet gehouden. We ontbijten en gaan daarna hardlopen en wandelen. We douchen in de camper, de handdoeken hangen daarna mooi in de zon te drogen. Want ja, het is alweer heerlijk zonnig. Erik haalt voor de lunch een stokbrood uit de automaat. 's Middags wandelen we naar de stuwdam. Wat is het hier mooi! We hebben besloten om er nog een nacht aan vast te plakken, morgen willen we een stukje fietsen onder anderen naar Mûr de Bretange, een heel bekende plek uit de Tour de France.

Overwinteren 2021/2022 Meer, Blankenberge, Berck sur Mer, Le Treport

Dinsdag 14 september

Tegen half 10 hebben we alles waarvan we denken dat mee moet in de camper. De afwas is gedaan, er is opgeruimd, zo durven we het huis wel achter te laten. De achterblijvers zullen geen klachten hebben. We rijden eerst naar Amersfoort voor een laatste check up voor onze fietsen. Als de fiets van Wilma klaar is, gaat ze er wat boodschappen mee doen voor de lunch. Die eten we gezellig bij Daan en Gino. Dan is het tijd om verder te rijden. Erik neemt het stuur over en brengt ons naar Meer, net over de grens bij Breda. We staan bij een kippenboer. De eerste plek, waar je eigenlijk moet staan, naast de schapenweide, is ingenomen door 2 dames met elk hun eigen camper. Ze staan zo breeduit geparkeerd, dat we er niet langs kunnen. Als een dame haar camper verplaatst heeft parkeren we. Echter we vinden deze plek toch minder. Er staan ventilatoren heel veel herrie te maken en de lucht van de kippen en hun mest is penetrant. Hier blijven we niet staan. Gelukkig mogen we de camper neerzetten waar we willen. We zetten hem dan maar aan de voorkant, waar ook de eierautomatiek is. Een prima plekje. Er wordt naast eieren nog veel meer verkocht, onder anderen toetjes, appels, sapjes, honing, en groente. Als we later met de eigenaar praten horen we dat hij 220.000 kippen heeft. En bijna al die kippen leggen elke dag een ei. Hij verkoopt heel veel via zijn eigen winkel, de rest gaat naar groothandels en sorteerbedrijven, die weer aan de diverse supermarkten leveren. Er staat een picknickbank, waar we onze warme maaltijd aan eten. Het is niet koud en heel af en toe valt er een spat regen, maar zo weinig dat we buiten blijven zitten tot 19.00 uur. 

Woensdag 15 september 

Het heeft behoorlijk geregend vannacht en we hadden weer eens last van muggen. Erik is nog wel op zoek gegaan om ze te vermoorden, Wilma stak haar hoofd onder de dekens. Die was te moe om te helpen. Uiteindelijk vond Erik de muggen niet en is 6 x geprikt. Wilma maar 2 x. Om 7.00 uur begonnen de werkzaamheden van de kippenboer alweer. We stonden dus ook vroeg op. Erik heeft een stukje hardgelopen, terwijl Wilma een wandeling maakte. Na het ontbijt, nog even toetjes en karnemelk uit de automaat gehaald en op weg naar Blankenberge. We waren nog maar een kilometer onderweg of Erik had al 2 x een verkeerde afslag genomen. Ja we moeten ook niet kletsen op rotondes maar opletten. De rondweg om Antwerpen was druk, maar het reed goed door. We hebben hier ook wel eens lang in de file gestaan. Voorbij Antwerpen was het tijd voor een kopje koffie. Voor ons stopt ook een camper en de mensen komen even buurten. Enige maanden geleden zagen ze onze camper staan in de Huurne en sinds die tijd volgens ze ons. Leuk om fans te ontmoeten. We kletsen een tijdje en dan rijden we weer verder. Voor Gent hebben we door werkzaamheden langzaam rijdend verkeer. We lunchen langs een drukke weg in Zuienkerke. Daar zetten we ook Polarsteps uit, want we staan in Blankenberge bij een volger die spontaan zijn oprit aanbood. Uit privacy overwegingen laten we niet zien waar we zijn. We tanken en Wilma loopt naar de supermarkt om paracetamol te halen. Dit wordt echter niet verkocht in de supermarkt. Tegen 13.30 uur zijn we gearriveerd en Sylvia ontvangt ons hartelijk. We kletsen even en stappen dan op de fiets om Blankenberge te ontdekken. We fietsen naar het centrum, naar een drogist, maar ook daar geen paracetamol. Volgens de verkoopster mag dit alleen bij een apotheek verkocht worden. En daar slagen we. Een doosje is 10 x zo duur dan in Nederland. We fietsen naar de Velodroom, jammer genoeg is deze dicht. We hadden het wel leuk gevonden om op bijzondere fietsen over een houten baan te fietsen. We rijden de promenade af. Het is een en al kledingwinkel en eettentjes. Ook het reuzenrad is dicht alsmede het museum onder de vuurtoren. Hieraan kun je merken dat het seizoen voorbij is. Het waait erg hard en de wind voelt ook koud aan, dus we trekken onze vesten aan en besluiten om terug te fietsen. Erik gaat wat monteren en Wilma leest. Na het warme eten komt Johan buurten. We drinken een kop koffie bij hem en kruipen vroeg onder de wol.

Donderdag 16 september 

We hebben heerlijk geslapen tot vanochtend 7.00 uur. Toen werd er met de renovatie werkzaamheden aan het oude ziekenhuis in de buurt begonnen. We hebben heel kalm aangedaan en om 10.00 uur waren we zo ver dat we op de fiets naar Brugge gaan. We rijden door Nieuwmunster, waar we een Lourdes grot bezoeken. We fietsen voornamelijk over kleine weggetjes, een hele mooie route van ruim 20 km. We halen een plattegrond van de stad, eten een hapje bij de burger king en wandelen dan langs een aantal bezienswaardigheden. Brugge wordt het Venetië van het noorden genoemd en dat is wel duidelijk als je de reien (kanalen) ziet. De huizen staan net als in Venetië, in het water. We lazen dat Giethoorn de naam wel eens betwist, maar wat ons betreft heeft Brugge er meer recht op. Op het marktplein staan voor de toeristen koetsjes met een paard, fietstaxi's en kleine busjes met open daken. Er wordt heel druk gebruik van gemaakt. En in de reien varen veel rondvaartbootjes met gidsen aan boord. Brugge is een prachtige stad met mooie gebouwen, veel musea en heel veel winkels waar chocolade in allerlei vormen verkocht wordt. Ook zijn er pleinen met alleen maar eetgelegenheden. Het doet allemaal erg gezellig aan. Sinds 2000 staat Brugge op de Unesco werelderfgoed lijst en dat is zeer terecht. Als we genoeg geslenterd hebben, pakken we de fiets weer en gaan via Zeebrugge terug naar de camper. We hadden gedacht in Zeebrugge wat grote containerschepen te zien, maar zover konden we de haven niet in. We zijn om 18.15 uur pas weer terug bij de camper en hebben dan bijna 60 km gefietst. Het was een zonnige dag, heerlijk in de korte broek en een t-shirt. We eten een boterham en daarna drinken koffie bij onze gastheer. Van hem ontvangen we een fles pure appelsap, van appels van zijn eigen boomgaard. Die gaan we morgenvroeg bij het ontbijt drinken.

Vrijdag 17 september

Opnieuw zijn we om 7.00 uur wakker door de renovatiewerkzaamheden. En opnieuw doen we rustig aan. Om 9.30 uur zeggen we gedag aan Johan en Sylvia en rijden naar de Aldi voor brood en melk. We gaan vandaag België verlaten en rijden naar Berck Sur Mer, een kustplaatsje in Frankrijk. De navigatie stuurt ons door alle kleine plaatsen langs de kust, Oostende, Middelkerke en Koksijde bijvoorbeeld. Erik had ingetoetst tolwegen vermijden. Wat bleek: de navigatie staat ingesteld als vrachtwagen, en die moet op alle snelwegen in België tol betalen. We zijn al in Veurne als we daar achter komen. We negeren de navigatie en rijden verder op de kaart. Bij Duinkerken is een file, langs de kant van de weg staan borden waarop wegwerkzaamheden worden aangegeven, maar uiteindelijk blijkt het een politiefuik te zijn. Er staan maar 2 auto's langs de kant en meerdere agenten staan te kletsen met elkaar. We lunchen op een voor vrachtauto's afgesloten parkeerplaats, er zijn ook geen auto's te bekennen, maar wij kunnen er zo oprijden. In Frankrijk, op de D901 krijgen we telefoon en staan we wel een 20 minuten stil. Uiteindelijk komen we om 15.00 uur aan op de camperplek. Er kunnen er wel 100 staan, nu staan er maar een stuk of 20. Het is prachtig weer, warm zelfs in de zon. We doen niet zo veel meer en zitten onder de luifel met zonnedoek. Erik pakt later op de middag de drone nog even. De plaats begint voller te lopen en tegen de nacht staan er rond de 50 campers. Het zijn bijna allemaal Fransen en een enkele Belg. 

Zaterdag 18 september

Wat een rustige nacht hebben we gehad. Om ongeveer 23.00 uur leek het erop dat er in de buurt autoraces plaatsvonden, maar dat was nog wel een keer voorbij. Na het ontbijt fietsen we naar Berck plage. Erik vliegt nog even op het strand, bij het gedenkteken van een vliegenier die hier zijn eerste vlucht van een kilometer maakte in 1903.  We gaan langs de VVV voor snel en gratis internet, zodat we ons YouTube filmpje kunnen uploaden. Eigenlijk mogen we daar niet naar binnen, want we hadden onze mondkapjes niet mee. Gelukkig krijgt Erik er een van de VVV medewerkster. Dan fietsen we nog even naar de camperplaats bij de vuurtoren. Deze adviseerde Johan, maar we zijn blij dat we daar niet staan. Hutje mutje sta je daar op elkaar. Er zit nog geen meter tussen de campers. Nadat we bij de bakker een brood hebben gekocht, fietsen we weer terug en zitten de rest van de dag buiten, want het is nog steeds korte broeken weer.

Zondag 19 september 

Goed geslapen. Na de verzorging gaan we op weg naar onze volgende camperplaats. Een tip van Johan: Le Treport. Hoog op de klippen, met een fantastisch uitzicht. Onderweg komen we langs de baai van de Somme, een natuurgebied. We parkeren de camper en drinken hier een kop koffie. Na een uurtje besluiten we verder te rijden. De camperplaats is afgesloten met een slagboom en een teller. Als wij aankomen zijn er nog 7 plaatsen. Het inchecken gaat volautomatisch. Je betaalt met je kaart, of contactloos met je telefoon. Dan rolt er een ticket uit de automaat, hierop staat een code en als je deze intoetst gaat de slagboom open. Deze code heb je ook nodig als je weer vertrekt. We lunchen met het onderweg gekochte brood en wandelen dan naar het stadje. Lekker in de korte broek en een t-shirtje aan. Het stadje ligt onderaan de klippen. Je kunt er komen met heel veel trappen of met de 'funiculaire' een liftje. Je kunt er zelfs je fiets in meenemen. Wij zijn lui en pakken de lift. We slenteren door het centrum, kijken nog even bij de vuurtoren en bij de markthal. Hierin wordt alleen maar vis verkocht, van mosselen, oesters, inktvis, makreel en tonijn tot zalm, kokkels, garnalen in alle soorten en maten en kreeften. Voor de markthal zitten dames mosselen te verkopen. Wij besluiten spontaan vanavond mosselen te eten en kopen bij een van de dames een maaltje. Maar daar willen we stokbrood en een sausje bij, dus dat kopen we ook. Daarna lopen we terug naar de camper. Het begint wat te betrekken en we besluiten wat vroeger te eten dan anders. De mosselen worden buiten gekookt en opgegeten. Ze smaken erg lekker. Gelukkig hebben we het droog gehouden, want het begint ook te waaien en tegen 20.00 uur ook te regenen.

Zwitserland 12 t/m 29 augustus 2021

Donderdag 12 augustus

We doen rustig aan vanmorgen, maar toch staan we om 9.15 uur al kant en klaar om richting Zwitserland te reizen. Maar eerst even naar het industrieterrein, want we willen de camper met inhoud wegen met het nieuwe apparaat dat we onlangs gekocht hebben. Alles bij elkaar opgeteld komen we op 3504 kg. Dat lijkt netjes, maar Erik zit er niet bij in, en de dieseltank is maar voor een kwart vol. Oei, dat is dus teveel. Nu heeft een vriend van ons hetzelfde weegapparaat en hij is er niet content mee. Hij heeft 3x gewogen en 3x een ander gewicht als uitslag. We besluiten om naar de weegbrug in Enschede te rijden, daar komen we toch praktisch langs. En hier worden we op 3500 kg gewogen. Dat is dus maar een geringe afwijking, maar toch blijven we te zwaar. De auto kan het technisch wel aan, maar ja onze regering vindt dat je met een B rijbewijs niet zwaarder mag zijn dan 3500 kg. Nou wij gokken het erop. Elke dag wordt er iets uit de voorraad gegeten en de cadeautjes die we voor de campings meenemen zijn er ook snel uit. We rijden verder, maar tegen 11.00 uur stoppen we alweer voor een kop koffie. Voor Keulen is er aan de andere kant van de snelweg vast iets gebeurd, we zien een file van zeker 10 km. Aan onze kant rijdt het met een vaartje van 60, maar wij rijden tenminste. We rijden door tot 13.00 uur. We komen veel parkeerplaatsen tegen die gesloten zijn vanwege wegwerkzaamheden. Er is nergens oponthoud, ondanks de versmalling van de rijbanen. Fijn hoor om zo door te kunnen rijden. Het plekje dat we vinden voor de lunch is niet heel mooi, maar we hebben een plekje. Na een sanitaire stop en een boterham eten rijden we snel verder. Om 15.15 uur komen we aan in Münzenberg. Natuurlijk eerst bij de verkeerde camperplek: aan de Sporthalle. Deze ligt aan de doorgaande weg. Wij willen naar: aan de Sportplatz. Deze is 4 km terug. Als we aan komen rijden staat er al één camper. Maar er is ruimte genoeg en we zoeken ons een fijn plekje.

Het is bewolkt, maar wel erg warm, het tikt zomaar 27 graden aan. We drinken een kop koffie en dan gaat Erik camper poetsen. Hij wil nu eenmaal met een schone camper rijden.

Vrijdag 13 augustus

We lagen al om 22.30 uur in bed. Heerlijk in slaap vallen met het geruis van de snelweg op de achtergrond. Om 3.00 uur worden we wakker door het meermalen geklap van autoportieren. Het blijkt dat de camper die naast ons staat een kwartier later vertrekt. Waarom dan een portier wel 10 keer open en dicht moet blijft ons verbazen. Gelukkig vallen we daarna snel weer in slaap. We zijn vroeg wakker en om 7.00 uur gaat Erik al een rondje hardlopen. Het is een prachtig gebied hier waar hij loopt. Na het ontbijt rijden we tegen 8.30 uur verder. Eerst even langs de bakker en tanken, de diesel kost € 131,9 dat scheelt 8 cent met Borne, maar in vergelijk met de snelweg scheelt het wel 38 cent. De reis gaat voorspoedig, we zien heel veel files op de A5, ons allemaal tegemoet komend. Wij kunnen echter goed doorrijden en al voor 13.00 uur zijn we in Lahr/Schwarzwald. 

Er zijn van de 13 plekken nog maar 4 leeg. En om 14.00 uur staat de camperplek vol. Er komen nog wel wat campers bij, die parkeren op de plekken voor de auto's. Het lijkt allemaal te mogen. We doen de rest van de middag niets, het is boven de 30 graden en erg broeierig. We wilden het centrum in en een hapje eten ergens, maar we zijn te loom om iets te doen. We kopen heerlijke zoete aardbeien en pruimen bij een mannetje die langs komt rijden met allerlei fruit. Erg lekker. We luieren voor de camper in de schaduw en koken zelf ons potje. We gaan, ondanks de hangende warmte, toch redelijk vroeg naar binnen want er zijn erg veel muggen.

Zaterdag 14 augustus

We zijn weer mooi vroeg wakker. We tanken, halen broodjes voor de lunch en gaan dan richting snelweg. We hebben de oprit nog maar net verlaten of we stuiten al op langzaam rijdend verkeer. En onderweg hebben we regelmatig stukken met langzaam rijdend verkeer. Het is erg druk. Voor Bern staan we bijna een uur in de file. Vandaag gaat de reis dus niet zo voorspoedig. Maar uiteindelijk zijn we om 14.00 uur bij de camping. We worden hartelijk verwelkomd door Madlen Eschler. Na enige uitleg en het krijgen van 2 flesjes ice tea gaan we naar onze vipplaats, heel groot met zicht op het meer.

Helaas moeten we de camper met de neus naar het pad zetten, anders zouden we bij onze buren op het bord kijken. Aan de andere kant naast ons komt een stel, waarvan de man op grote handpannen een soort van klankschalen muziek maakt. Rond 15.00 uur komt Bettina om met ons het draaiboek door te nemen. Ze neem voor een een zelfgebakken Zopf mee. Een gevlochten, zoet witbrood. Dit eten de Zwitsers als ontbijt. Wij nemen een plakje bij de koffie. Het is erg lekker. We eten er een stuk van bij de soep die we als warme maaltijd nemen. Het is te warm om binnen te koken. Het is weer 30+ en benauwd. We gaan na het eten een poging doen om te zwemmen in het meer, maar de stenen doen wel heel erg zeer aan de voeten. Het is erg ondiep, je moet wel 50 meter lopen om tot je middel in het water te staan. Erik gaat wel over de stenen en zowaar al hurkend even tot de schouders in het water. We zitten iets langer buiten totdat de muggen ons gevonden hebben. Dan gaan we douchen, nog even lezen en dan slapen. Althans dat proberen we, want het mooie plekje overdag is nu een ramp. Er zit aan de rand van het meer een aantal groepen mensen die het heel gezellig hebben tot ongeveer 2.00 uur vannacht. Tel daarbij de bassen van de plaatselijke disco en je weet wel hoe laat het is.

Zondag 15 augustus

We worden tegen 8.00 uur wakker, toch nog een aantal uren geslapen. Na het ontbijt maken we een wandeling langs het meer. We filmen wat en gaan dan weer terug. Wilma maakt de lunch en dan pakken we de bus naar Thun. De chauffeur heeft onze Swisspas nog nooit gezien, maar we mogen we doorlopen. We wandelen wat door de Altstadt en gaan het kasteel bezoeken.

Daarbinnen is het heerlijk koel. We kijken een tijdje bij jongelui en een enkele oudere, die in de rivier springen vanaf een hoge brug en zich met de stroom een heel eind laten meevoeren. Cool hoor, je moet het maar durven. We zagen hele groepen mensen in badkleding over straat lopen en wisten eerst niet wat daar de bedoeling van was, maar toen we ze zagen springen dus wel. 

Ook de chauffeur op de terugweg kent de pas niet, loop maar door zei hij, het is jullie risico. We hebben Bettina een berichtje gestuurd want we reizen de komende 2 weken met deze pas. Het begint wat te waaien, benieuwd of het weer slechter gaat worden. Erik neemt nog snel een duik in het meer. We eten al vroeg en zitten dan lekker buiten, Erik speelt wat op de ukelele en Wilma surft wat over internet.

Maandag 16 augustus 

Vannacht een beetje onweer en wat meer regen gehad. Het is afgelopen met het warme weer. Wel gunstig voor onze nachtrust. Er zat weer een hele groep achter ons, maar toen het tegen 23.00 uur begon te onweren braken ze hun tentjes af en waren nog wel een keer vertrokken. We reisden vanmorgen met de bus en de trein naar Erlenbach in S. Natuurlijk moesten we van treinstel veranderen, want het deel waar wij in zaten reed ergens anders naar toe. Maar dat ging allemaal goed verder. In Erlenbach aangekomen moesten we een kwartiertje lopen om bij de kassa van de Stockhornbaan te komen. Onze kaartjes lagen al klaar en een attentie voor in de rugzak. Na ongeveer een kwartiertje kwam de cabine om ons te vervoeren naar het overstappunt. Daar kun je een mooie wandeling rond de Hinterstockensee maken. 

Hier boven is het weer niet zo goed. Het regende. Gelukkig was er een soort van schuilhut, waar spelletjes op de tafelbladen ingebouwd waren. Zoals bijvoorbeeld: mens erger je niet of het Molenspel. We hebben hier onze boterhammen opgegeten. Erik heeft er een presentatie gedaan en toen het nog niet droog was, hebben we de regencapes aangetrokken. Overal liepen koeien met de typische Zwitserse bel om. Van alle kanten hoorde je het getingel. Langzamerhand werd het droger, maar het bleef bewolkt. Toch zijn we na de wandeling verder omhoog gegaan naar de Stockhorn. Vanaf het eindstation kun je naar de top lopen in ongeveer 5 minuten, dat hebben we gedaan met gevaar voor eigen leven 😏. Heel stijl en behoorlijk glad. En boven gekomen was niets te zien vanwege de bewolking. 

We zijn met de cabines terug naar beneden gegaan en weer op weg naar het station. We zagen een pad dat korter was en deze namen we. Inderdaad korter maar ook zeer steil. Er stond een waarschuwingsbord met daling 5% en rustig afdalen. Terug op het station duurde het maar even of de trein was er en ook de bus die we daarna namen, stond al klaar. We hebben nog even buiten gezeten, maar de wind was nogal koud. Dan maar opruimen, morgen gaan we tenslotte ook weer verder.

Dinsdag 17 augustus 

We nemen afscheid van camping TCS Camping Gwatt-Thunersee, van Madlen Eschler. Wij krijgen elk nog een flesje ijsthee mee. We rijden naar de volgende camping, Hobby, Unterseen. 

We worden hartelijk welkom geheten door Heidi Blatter. Ze legt uit hoe de gastenkaart werkt, hoe de bussen rijden en ze geeft op kaarten aan waar we kunnen wandelen. We bakken broodjes voor de lunch om mee te nemen. Dan lopen we in ongeveer 5 minuten naar de bushalte, voor ons bezoek aan de St. Beateshölen. We gaan ondergronds, zien heel veel water door de berg stromen, zien stalagmieten en stalactieten. Het is heel druk in de grotten en we zijn blij als we er weer uit zijn. Dan komt Erik erachter dat hij zijn tas van de fotocamera kwijt is. Dat is balen. Waarschijnlijk met filmen van zijn schouder gegleden en dit niet gemerkt. We eten ons broodje en gaan dan terug naar de camping. We hadden nog een wandeling gepland, maar we zijn moe, hebben zere voeten en heupen, dus we blijven lekker op de camping. We staan tegenover een kruispunt van wegen, dus is het heel druk voor de camper. We zien heel veel paragliders, prachtig om te zien. We filmen een beetje op de camping. Komen in gesprek met een gezin, waarvan de man dezelfde camera heeft als Erik. We staan een tijdje gezellig te praten en het gesprek komt op drones. Heidi komt naar ons toe met 2 punten gebak, die had haar moeder gebakken. Het lijkt op käsekuchen, maar dat is het volgens haar niet. Als we later proeven, vinden we het naar ......käsekuchen smaken. Vroeg in de avond laat Erik de man en zijn zoon met de drone vliegen.

Woensdag 18 augustus 

We willen vandaag naar de Niederhorn. We gaan niet rechtstreeks, maar eerst met de bus naar Interlaken-west. Daar stappen we over op de boot naar Beatenberg. 

Het is prachtig weer. Alleen op de boot is het wat winderig en hebben we onze vesten even aan. We zitten helemaal voorin buiten op het dek. Prachtige uitzichten over het meer en de rotswanden waar je langs vaart. Bij de kassa van de Niederhorn worden we heel enthousiast ontvangen, we krijgen zelfs een geschreven welkomstboodschap. Heel erg leuk. Het is een tocht omhoog in 2 verschillende banen. Eerst met Standseilbahn (kabelspoortreintje) vanaf Beatenbucht naar Beatenberg. Hier stappen we over op  de Gondelbahn,3 gekoppelde cabines. 

Onderweg is nog een tussenstation Vorsass, maar die slaan we op de heenweg over. We wandelen op de top over de Gradweg en, omdat het helder is, kunnen we heel ver kijken. 

We gaan weer terug tot het tussenstation Vorsass. Hier stappen we uit om de wandeling naar de Beatenberg te maken. Deze is ongeveer 1 1/2 uur. We nemen de normale wandelroute. Je kunt ook via het hiking pad gaan, maar deze is voor de meer geoefende wandelaar. De route die wij lopen kun je ook met een Trotti-bike (een soort van step met een voorrem) rijden, Erik lijkt het heel leuk, maar uiteindelijk wandelt hij toch mee naar beneden. Onderweg zien we enorm veel bosbessen en er zijn er al veel rijp. We plukken en smullen ze direct op. De wandeling is prachtig maar we zijn toch wel blij als we weer bij de Beatenberg aankomen. We beginnen onze schenen te voelen. We dalen het laatste stukje met de trein en pakken dan de bus terug naar de camping. 

Daar kijken we nog een tijdje naar de landingen van de paragliders. We zijn ruim na 17.00 uur terug. We drinken wat en beginnen dan direct aan de warme maaltijd. Een makkelijke deze keer, Erik warmt een blik bami op en bakt er een eitje bij. We zijn moe, maar voldaan na deze leuke dag. We liggen er vroeg in. 

Donderdag 19 augustus 

Van slapen kwam eerst nog niets, gisteravond. We hadden maar liefst 3 muggen en een motvlinder. Voordat we deze allemaal te pakken hadden waren we een uur verder. Vanmorgen redelijk kalm aan gedaan. We gaan naar Interlaken, de Harder Kulm gaan we een bezoekje brengen. 

Erik zit een beetje te drijven, zodat we de bus nog kunnen halen met als resultaat dat Wilma met de verkeerde korte broek op pad gaat. Gelukkig is het warm en dat is het ook op de berg, dus pakte het wel goed uit. We gaan opnieuw met een Standseilbahn omhoog, erg steil met een percentage van 65. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht op de meren en op Interlaken. De weg van het station naar het uitzichtpunt is getooid met een aantal houtsnijwerken. Erg mooi. We eten ons broodje en komen in gesprek met een stel Amerikanen. Als we weer terug zijn slenteren we door Interlaken en draaien een paar rondjes in het reuzenrad. 

We kijken een tijdje naar de duospringers paragliders en pakken dan de bus weer terug. Erik fietst naar de campings in de buurt om er een kijkje te nemen en naar de Lidl voor een paar boodschappen. Blikjes groente, broodjes en bananen zijn ongeveer hetzelfde geprijsd als in Nederland, maar een bak met Griekse yoghurt kost bijna € 4,00. Dat is wel flink duurder dan in Nederland. Op de camping naast ons staat het testteam van de ACSI Freelife. We lopen er even heen, maar uit de testers komt nauwelijks een woord en Timo en Sander zijn druk. We maken een foto en lopen dan weer terug naar onze camping. Tijdens het eten komt Bettina nog even praten en wat uitleg geven. Ze heeft voor Erik 2 flesjes alcoholvrij bier van de brouwer waar we later deze week nog naar toe gaan. Erg attent, nu ze weet dat wij geen alcohol drinken. We douchen vroeg (om 22.00 uur gaat de ruimte op slot) en liggen er weer vroeg in.

Vrijdag 20 augustus 

We staan vroeg op, want vandaag gaan we naar de Jungfraujoch. Dat is nogal een eind met het openbaar vervoer. Eerst bakken we nog even wat broodjes die we mee kunnen nemen en dan stappen we op 8.45 uur in de bus naar Interlaken-Ost, stappen daar over op de trein naar Grindelwald terminal. Daar liggen onze tickets klaar om verder te reizen. We stappen op de Eiger Express, 

een cabine met 26 zitplaatsen die ons in 15 minuten naar de Eigergletcher brengt, waar we overstappen op een trein die door de rotsen rijdt en ons naar onze bestemming brengt. We kleden ons eerst om in wat warmere kleding, want onderweg was het ruim 23 graden, maar op de Joch is het maar 2 graden. We lopen de Tour, van de 360 graden bioscoop, naar de Sphinx. Met een snelle lift ga je naar een platform, met uitzicht op de omliggende bergen. 

We zien mensen lopen op de Aletschgletcher, naar de hut die op 45 minuten lopen ligt. Wij slaan dit over. Dan gaan we de Alpine sensatie in en het ijspaleis. Daar is het ook heel koud, maar er zijn prachtige sculpturen te bewonderen. Als we daar door zijn eten we onze broodjes op en gaan dan het plateau op, wandelen in de sneeuw. De Tour brengt ons nog langs de restaurants en de souvenir winkel. Dan zijn we rond. We gaan terug via een andere route. Wel eerst weer met de trein door de rotsen naar de Eigergletcher, dit treintje komt dan weer bovengronds tot Kleine Scheidegg. Dan pakken we een boemeltje naar Lauterbrunnen. Dat boemeltje rijdt niet zo snel en dat is maar goed ook, want plotseling staat er een koe op de rails. In Lauterbrunnen stappen we weer over op de gewone trein. Dit keer stappen we uit in Wilderswil om de bus terug te pakken. Dit doen we omdat we nog wat opnames willen maken bij Hoflädeli Feuz, deze ligt praktisch op de weg terug naar de camping. Om 17.00 uur zijn we dan eindelijk weer terug. We hebben ontzettend veel indrukken opgedaan. Boven op de Jungfraujoch, maar ook in de diverse treinen en cabines. Prachtige vergezichten, het was bijna onbewolkt. Het was nergens extreem druk, wel zien we, net zoals eigenlijk de hele week al, heel veel Indiërs met meestal hun vrouwen gesluierd. En ook Arabieren, de vrouwen van hen lopen allemaal in het zwart, met hun burka slepend over de grond. En geen mondkapjes op. Zij worden er niet op aangesproken, terwijl Erik, tijdens het drinken van een flesje water door de conducteur direct aangesproken werd, het was een kwestie van respect om je mondkapje op te hebben. 

Na het eten ruimt Erik alvast het zonnescherm en de luifel op, morgen rijden we naar de volgende camping. We douchen vroeg, zodat ik eens een keer niet met nat haar naar bed ga en er 's morgens als een vogelverschrikker uitzie.

Zaterdag 21 augustus 

Na 4 nachten op deze camping, komen we tot de conclusie dat Heidi heel aardig is en dat het hier super schoon en netjes is. Als we weer deze kant op gaan, komen we hier zeker terug. We willen dan wel een andere plaats. We stonden nu 4 nachten bijna op de kruising. De weg die voorlangs loopt wordt gebruikt als sluipweg en bedient nog 2 andere campings. Er rijdt erg veel verkeer langs, waaronder ook veel grote landbouwvoertuigen. Tot laat in de avond rijden er auto's met de nodige radioherrie langs en om 6.30 uur begint het sluipverkeer al weer te rijden of lopen er al wandelaars luid pratend langs. Vlak voor we weggaan krijgen we van Heidi nog een cadeautje voor de rugtas. En dan nemen we hartelijk afscheid. We hoeven maar 6 km naar de volgende camping, Oberei in Wilderswil. We rijden om Interlaken heen en bij de afslag van de snelweg staan we in de file. We denken dat het zo druk is omdat er een een halve marathon en een thriatlon georganiseerd is op de Schilthorn. Als we op de camping aankomen, worden we door een gestreste Kathrin Roth ontvangen. 

Ze was vanmorgen om 5 uur al begonnen met iemand die vertrok en om 7.30 uur kwam de eerste al weer aan. Haar moeder schreef ons in, zelf gaf ze een vuilniszak en de fietsroute kaart. Die gaven we terug omdat we die al hebben. Toen we vroegen hoe gaat het met douchen, kregen we de mededeling dat dit betaalt moet worden. Ze gaf ons hiervoor muntjes, die ze op de rekening voor Bettina zette. Met het muntje kun je 4 minuten douchen en dan moet je maar klaar zijn, was de boodschap erbij. We konden kiezen uit 2 plaatsen, één een stukje onder bomen en smalle plek tussen 2 tenten in. De vrije plekken die ze nog heeft, mooie grote, zijn volgens haar gereserveerd. We gaan maar half onder de bomen staan.  We hebben wel een mooi uitzicht op de Eiger, Mönch en Jungfrau.

Verder kregen we geen uitleg. Wat een verschil met Heidi. We zouden vanmiddag naar een brouwerij, maar het weer is zo goed dat we het programma wat omgooien. We gaan na de lunch een fietsroute naar  Lauterbrunnen  en naar de Trümmelbachwasserfälle maken. We doen dit aan de hand van de fietskaart van de regio Interlaken. Daar staan 16 routes op van licht naar zwaar. Wij rijden de lichte route 7: Tour ins imposante Tal des Wasserfälle. Volgens Bettina is dit een route goed te doen met de e-bikes. Qua stijging heeft ze gelijk, maar qua ondergrond kun je dit beter met een mountainbike rijden. Ongeveer 70% van de route gaat over grof grind. Sommige stukken gaan wel heel dicht langs het water en soms is het wel heel smal. Maar het is een heel erg leuke route om te fietsen. Het is ook erg goed aangegeven. Onderweg stoppen we bij een helikopter platform. Van hieruit kun je rondvluchten maken naar de 3 bekende bergtoppen,  Mönch, Eiger en de Jungfrau. We staan geruime tijd te kijken naar het opstijgen en landen van de helikopters. Volgens de kaart moeten er in het dal bij Lauterbrunnen 72 watervallen zijn. Wij zien er echter geen, het is erg druk vanwege de marathon, met veel auto's, fietsers, hardlopers en toeristen zodat wij maar direct doorfietsen naar de Trümmelbachwasserfälle. Je wordt met een lift naar waterval 6 getransporteerd, vandaar uit kun je naar de hogere lopen. Het is een geweldig spektakel, en wat maakt dat water een geluid. We lopen het pad naar beneden terug en zien de rest van de watervallen. Dan is het tijd om terug te fietsen. We zijn aan de late kant en in de schaduw fietsen is nog net te doen in ons blote shirt. Bijna de hele weg gaat naar beneden, we hebben op de heenweg niet zo in de gaten gehad dat het erg omhoog ging. We zitten nog tot 21.30 uur buiten, heerlijk geen enkele laat van muggen dit keer.

Zondag 22 augustus

Vannacht om 1.15 uur begon het te onweren, heel eventjes maar. Dus de bovenluiken moesten maar dicht. En om 5.15 uur begon het heel hard te regenen. Bij het opstaan vanmorgen was het erg bewolkt, maar tijdens het ontbijt begon toch de zon er al weer voorzichtig door te komen. We maken ons op om naar de Schilthorn te gaan. Eerst met de trein naar Lauterbrunnen, dan met de bus naar Stechelberg. Deze bus is maar liefst 23 meter lang. Aan de gewone bus is een aanhanger gekoppeld waar ook passagiers in vervoerd worden. De lucht trekt steeds meer open. We gaan vlot met 4 cabines - dus 3 x overstappen - helemaal naar boven, naar de Piz Gloria.  Ook hier krijgen we een presentje voor de rugtas.

Hier werd in 1969 een James Bond film opgenomen. Er is een grote overzichtstentoonstelling en je kunt er actief bezig zijn zoals helikopter besturen of in de bobslee. Er is een 360 graden restaurant, de 007 Walk of Fame, je kunt er in de sneeuw staan en nog veel meer. Ondanks dat het al zolang geleden is dat deze film is gemaakt, is het erg leuk om te zien. 

We wilden op de terugweg nog naar het autovrije dorp Mürren, maar het begint steeds verder dicht te trekken en het is koud, zodat we maar terug gaan naar de camping. We zitten nog even buiten, maar al snel begint het te regenen, zodat we maar naar binnen gaan.  We koken ook binnen, het is af en toe wel droog, maar we nemen de gok maar niet.

Maandag 23 augustus 

Ons verblijf op deze camping zit erop. 's Avonds en 's nachts is het een rustige camping, maar hier zullen we toch niet gauw terug komen. Het sanitair is wel heel erg verouderd, er hangt zelfs nog een douchegordijn in de 4 douches. Er is nergens een haak waar je je handdoek of kleren aan kunt hangen, maar ook geen bankje waar je iets op kunt leggen. De camping staat vol en dan zijn 4 douches ook veel te weinig. Verder staan we erg dicht op elkaar, de tv van de rustige buren hoor je. We lozen ons grijze water, de goot ligt voor de receptie. Er kan derhalve geen mens in of uit. We zeggen gedag en dan komt toch nog het cadeau voor de rugtas er nog aan. We danken Kathrin hartelijk en gaan dan 20 km verder naar camping Aaregg in Brienz. 

Als we de camping oprijden, komt Marcel Zysset ons al tegemoet. Hij reageert enthousiast op de dropjes die we ook voor hem meenamen. Hij laat ons de camping zien, wijst onze plek aan en nodigt ons uit voor een kop koffie. 

En hij nodigt ons uit voor het diner op woensdagavond. Tjonge wat een geweldige ontvangst. We maken voor 's middags de afspraak om samen naar de Axalp te gaan om de Schnitzelweg te lopen. (een tocht door het bos, waar in 1999 zo'n zware storm was, dat er diverse bomen zijn omgewaaid. Er is toen besloten om van de afgebroken stompen iets moois te maken en er zijn allerlei houtsnijwerken, zoals vogels, vossen, jagers en gezichten gemaakt. Elk jaar komen er een paar bij). Marcel haalt ons op om 13.00 uur, samen met zijn vrouw Suzanna en hun 2 honden. We rijden via een slingerde weg naar het begin van de route. Het is een behoorlijke pittige wandeling, onderweg lopen we ook nog naar de Hinterburgersee en naar het restaurant Hinti, waar we wat drinken. Je moet echt wel een geoefende loper zijn wil je dit kunnen en aangezien Wilma dat niet is houdt ze de anderen af en toe wel op. Maar uiteindelijk lukt het wel, alleen komt ze niet zo snel omhoog. 

Naar beneden gaat stukken beter. In totaal lopen we maar liefst 8 kilometer. We zijn om 17.15 uur weer terug bij de auto. Het was een prachtige wandeling. Dit is iets wat je echt van de lokale bevolking te horen moet krijgen, want veel bekendheid heeft deze wandeling niet. Het was een verrassende, vermoeiende maar geweldig mooie ervaring. We hebben geen puf meer om te koken en trekken een blik soep open. Met een broodje erbij is dit prima.

Dinsdag 24 augustus 

We zijn vaak wakker geweest vannacht. Vooral Wilma heeft de wandeling nog een keer gelopen. We gaan opnieuw een bergtop op, dit keer de Rothorn. Dit keer met een door een stoomlocomotief aangedreven treintje. 

Vanuit Brienz in 50 minuten omhoog van 644 meter naar 2351 meter. De afstand die de trein aflegt is echter maar 7.6 kilometer en dat is inclusief de vele bochten die hij maakt. Het uitzicht vanuit de trein is adembenemend mooi. Het is zonnig en we kunnen ver kijken, maar toch hanger er wolken boven ons en daar rijden we doorheen. Echter boven aangekomen is het weer zonnig, daardoor hebben we weer uitzicht op de Eiger, Mönch en Jungfrau. 

We kunnen in een kwartier nog een stuk hoger lopen en dat doen we natuurlijk. Ook hier weer een geweldig uitzicht. Het waait wel heel hard, daarom is het boven wel behoorlijk koud. Als we uitgekeken zijn, drinken we nog een kop koffie en dan gaan we ongeveer 5 kwartier na aankomst weer terug. Opnieuw genieten we van het uitzicht, het slingeren van de rails en de koeien - met bellen - die je op sommige plekken bijna kunt aanraken zo dicht staan ze op het spoor. Weer beneden aangekomen halen we een paar boodschappen en stappen dan op de fiets terug naar de camping. We drinken buiten koffie, maar ook hier waait het erg hard. Erik draait de luifel maar in, het is gewoon griezelig hoe deze heen en weer zwaait. Wilma trekt wat warmers aan en Erik loopt nog wat te filmen over de camping. Tegen 16.30 uur wordt het echt te koud om buiten te zitten en gaan we helaas naar binnen. We koken en eten ook in de camper. Dan gaan we gezellig samen afwassen. 's Avonds begint Erik alvast wat te monteren, Wilma leest en nog later kijken we televisie. Dat is eigenlijk voor het eerst deze vakantie.

Woensdag 25 augustus 

We gaan op de fiets naar het openlucht Ballenbergmuseum, ruim 3 kilometer fietsen.  Sinds 1978 worden hier afgebroken oude boerderijen, stallen, bakhuisjes en schuren steen voor steen herbouwd. Deze historische gebouwen met hun keukens, kamers en salons laten zien hoe het alledaagse leven er op het platteland van Zwitserland er uitziet.  Het hele museum is 66 ha groot, dat zijn ongeveer 90 voetbalvelden. Jaarlijks komen er 210.000 duizend bezoekers, waarvan 80% Zwitsers. Er worden wat oude ambachten getoond en er is een hele expositie met 100 weetjes over de koe. Hier kun je de hele dag rondlopen. Als wij genoeg gezien hebben, fietsen we weer terug naar de camping. Dit was tevens het laatste project dat we in beeld hebben gebracht. Ter afsluiting gaan we 's avonds in het restaurant van de camping, op uitnodiging van Marcel eten. Erik neemt "geschnetseltes met rösti 

en Wilma de kaasfondue. 

Typisch Zwitsers eten. Als toetje neemt Erik gewoon ijs, maar Wilma wil dit ook in de stijl van Zwitsers eten afsluiten en neemt meringue met ijs en slagroom. Heerlijk allemaal. Als we later bij de camper zitten komt er een Duits echtpaar ons vragen waarom we ons eten in beeld hebben gebracht. We leggen uit dat we dit ook vloggen. We waren al opgevallen omdat we vaak met de camera over de camping lopen. Hij vertelt dat ze 3 weken op deze camping staan en dat ze een boot hebben meegenomen. Ze nodigen ons uit voor een boottochtje morgen, zodat we vanaf het water ook kunnen filmen. Heel erg aardig.

Donderdag 26 augustus 

Om 10.30 uur halen Gaby en Giselher ons op en we varen een uurtje over het meer. We varen naar de waterval, Giesbach, waar een aanlegsteiger naast ligt. Hier komt een aantal keren per dag een boot die gasten brengt voor het hotel dat halverwege de berg ligt. De gasten worden met een treintje van de waterkant naar het hotel gebracht. Heel decadent. We drinken samen koffie en worden uitgenodigd om zeker bij hen aan te komen in Bielefeld waar ze wonen. Ze hebben daar een vaarschool en plaats genoeg om de camper neer te zetten. Het zijn heel hartelijke mensen. In de loop van de middag interviewen we Marcel en maken nog wat opnamen van de camping. Dan gaan we ook nog wandelen naar Brienz. Om 18.00 uit komt Bettina bij ons om het project af te sluiten en gezellig te kletsen. Haar vader ligt in het ziekenhuis op de ic en daar praten we ook nog even over door. Er komt geregeld een straaljager over, pokke wat maken die een herrie. Het waait erg hard, we hebben vanmiddag de luifel al ingedraaid en het kleed opgeruimd. De voorspellingen zijn war minder daarom hebben we de beslissing genomen om vrijdag al richting huis te gaan in plaats van zaterdag.

Vrijdag 27 augustus

We zijn al vroeg wakker en na alle bezigheden die bij het vertrek horen klaar te hebben, zeggen we Gaby en Giselher en Marcel gedag en voor 9.00 uur rijden we al. We gaan dit keer via Bazel. Het is eigenlijk voor het eerst dat we met deze camper bergen rijden. We klimmen slingerend van 600 meter naar boven de 1000. Maar het gaat prima. We rijden door heel veel tunnels. De reis gaat voorspoedig. We hebben nergens oponthoud en zijn om 13.30 uur al weer in Lahr. 

We kiezen voor dezelfde camperplaats als op de heenweg. We weten hoe we hier staan en er is verder zo dicht bij de snelweg geen camperplek die ons aanstaat te vinden. We lunchen en luieren dan tot een uur of 16.00 en gaan dan wandelend naar het centrum, ruim 2,5 km. Hier eten we bij een restaurant dat bekend staat om alleen maar Duitse gerechten en het noemt zich Kitchen. Ik vind het raar dat de naam dan in het Engels is. En als we bediend worden, blijken de uitbaters Turken te zijn. Maar dat doet er allemaal niet toe, we eten er lekker. In het restaurantje naast ons is een besloten feest, met buiten een zanger die zichzelf begeleid op gitaar. Af en toe zingt hij een valse noot, maar gezellig is het wel. We kopen ons ons een ijsje en dan lopen we met een omweg weer terug naar de camper. Erik heeft last van zijn maag, waarschijnlijk was het eten te gekruid voor hem, want dit gebeurt wel vaker als we buiten de deur eten. We liggen redelijk op tijd in bed, maar hij ligt nog lang te woelen. Om 1.00 uur vliegt er met veel geraas een helikopter over. 

Zaterdag 28 augustus 

We zijn vroeg wakker en rijden om 8.30 uur al weer verder. Even tanken, en naar de Lidl voor een paar boodschappen en dan gaan we de snelweg weer op. We stoppen een keer voor koffie en een keer om te lunchen. We hebben een keer een file van langzaam rijdend verkeer over 4 km en bij de afslag voor onze overnachtingsplaats staat ook een kleine file. Ook nu gaan we weer naar een voor ons bekende plaats, Münzenberg. 

We zijn moe en duiken een uurtje ons bed in. Het is niet zo warm als de vorige keer. We zitten binnen met de deur open. Erik kijkt fietsen en Wilma leest. We kregen van Bettina een raclette apparaat en een doosje raclette kaas. Dat eten we vandaag met een stokbroodje en tomaat. Het smaakt ons heerlijk.

Na het eten wandelen we nog een rondje van 3,5 km. We zien hier alleen nog maar heuvels, maar ook die zijn behoorlijk steil om te beklimmen. We liggen alweer vroeg in bed.

zondag 29 augustus

We maken ons op voor het laatste stuk naar huis. We hebben heerlijk geslapen, dit is echt een fijne overnachtingsplaats op weg naar het zuiden of weer terug. We stonden met 8 campers en hadden alle ruimte. Opnieuw gaat de reis heel voorspoedig. Onderweg stoppen we 2 x. Een keer voor koffie en toiletbezoek en een keer om te lunchen. Het is geen weer om buiten te zitten, het regent geregeld. Om 15.00 uur zijn we weer thuis.