We vertrekken om 10.15 uur, iets later dan de planning, maar ach wat maakt het uit, we hebben geen haast. We zijn op weg naar Walldurn voor het Wohnmobiel Konvoi 2018. De bedoeling is het wereldrecord in konvooi rijden van campers in Italië in 2003 te overtreffen. Er worden zo'n 900 campers verwacht op een militair terrein, er is een official uitgenodigd van het Guinness Books of Record en er is een groot randprogramma opgezet. En wij willen erbij zijn. We hebben onderweg circa 40 wegwerkzaamheden, 3 files van 30 minuten en we nemen 3 x een rustpauze. Uiteindelijk zijn we om 18.00 uur aanwezig. Er zijn dan al ongeveer 85 campers aanwezig. Dat is al een mooi gezicht alle campers achter elkaar geparkeerd. We krijgen een plekje bijna helemaal vooraan op een VIP plek en we staan daardoor dicht bij de grote tent, de toiletten en de organisatie en belangrijke genodigden (lees: de mensen die flink gesponsord hebben). Wij krijgen hier ook een plaatsje omdat Erik een film over het gebeuren gaat maken.
vrijdag 14 september
Erik krijgt te horen dat er alleen bij de start of bij de finish gefilmd mag worden. Dit omdat vorig jaar een filmcrew het konvooi behoorlijk gehinderd heeft. We besluiten dat Erik bij de start filmt, en vlak voordat wij moeten invoegen, stapt hij in en filmt dan uit de bovenraampjes. We regelen daarom dat Wilma de camper rijdt, zodat Erik zich op het filmen kan concentreren. We fietsen een stukje langs de geparkeerde campers, zien er heel veel aankomen en we filmen en kletsen met de deelnemers. Er komt zelfs een echtpaar spontaan naar ons toe dat ook op de film wil. Er wordt ons al verteld dat er straks nog een Zwitser komt met een camper van 1 1/2 miljoen euro. Hij komt helemaal vooraan te staan en start ook als eerste. Hij wordt tegenover ons geparkeerd en we zien dat het lijkt op een hele grote vrachtwagen met dakterras. Er zit een Smart achterin en een wasmachine. Alles heeft deze man aan boord. Hij vertelt ons dat hij altijd onderweg is en maar 2 x per jaar voor een weekje naar zijn huisje, dat hij ergens in Zwitserland heeft, gaat. Er is tot middernacht een band in de tent, met leuke muziek en veel gezelligheid.
zaterdag 15 september
Om 10.30 uur krijgen we een briefing in de tent over hoe te rijden en welke afstand er maximaal tussen de campers mag zijn, dat we moeten blijven rijden, welke signalen we elkaar moeten geven enz. Om 13.00 uur moeten we klaar zitten voor de start. De radio moet afgestemd zijn op een speciale frequentie en dan wachten tot we kunnen. De 1e start is pas om 15.15 uur, de official moest nog een keer de route rijden en ook een aantal andere zaken namen meer tijd in beslag dan gepland. Eindelijk rijdt de stoet. Voorop de Zwitser met zijn grote camper en dan van achter uit moet er worden aangesloten. We staan vooraan, dat betekent dat wij als een van de laatsten rijden, maar ook dat Erik de start heel mooi kan filmen. Er staat een camera naast de camper, er staat er een op het dak en in zijn handen heeft hij er ook nog een. We zien helaas dat nummer 12 en nummer 16 de afstanden tussen de campers wel heel groot laten worden en al snel horen we: 1e poging mislukt. De campers moeten achteraan aansluiten en nu wordt nummer 120 de nummer 1. Ook nu gaat het al vrij snel weer mis en ook de 3e en laatste poging gaat niet goed. Wij komen niet eens van de plek, we hebben de motor niet eens aan gehad. Enkele mensen die ook niet gereden hebben zijn zo boos en eisen hun geld terug en sommige zijn zo teleurgesteld dat ze direct wegrijden. Die willen de gezellige avond niet meer meemaken. Dat doen wij wel, de muzikanten krijgen de stemming er goed in. We blijven tot na de 1e verloting van kleine prijsjes, maar dit zijn zulke flutprijzen dat we ons lootje weggooien. We willen geen rommel winnen.
zondag 16 september
We worden wakker van de vele campers die langsrijden voor hun vertrek. Wij kijken nog even in de tent, waar het gezamenlijke ontbijt niet echt van de grond komt. We wachten niet meer op de blaaskapel, dat duurt zeker nog een uur voordat zij beginnen. Erik heeft alles gefilmd wat hij wilde. We vertrekken naar camping Cymbria in Neckarzimmern. Het is erg warm, Erik zet zelfs de parasol nog op voor een beetje schaduw. We betalen hier € 19,-- CCA korting, maar er komt € 1,00 bij voor administratiekosten.
De camping is oud, maar wel netjes. De douchecabines en wc's zijn wel erg krap. Wilma raapt nog wat walnoten en Erik zit te monteren. Ook maakt hij nog een filmpje van deze camping.
maandag 17 september
We gaan richting Hirschhorn, maar onderweg zien we een camperplaats strak langs de Neckar in Obrigheim. We keren, doen een paar boodschappen bij de Lidl en rijden dan naar deze plek. We staan tegenover een cementfabriek, leuk om te zien hoe de schepen uitgeladen worden. Het is een gratis plek. Het is nog steeds warm, we wandelen een stukje en doen nog een vergeten boodschap bij de Penny. Het dorpje stelt niet zoveel voor.
dinsdag 18 september
Nu gaan we wel verder naar Hirschhorn. € 7,50 per nacht zonder stroom. Dit kost nog eens € 2,50 per nacht extra. We komen aan de praat met 2 Duitse stellen die ook mee gedaan hebben met de record poging van het WO-MO Konvoi. Van 1 stel, Guido en Gelie, krijgt Erik beelden die zij vanuit hun camper hebben genomen er is zelfs een stukje film waar wij op staan. We hebben het heel gezellig zo samen. 's Avonds lopen we een stukje door Hirschhorn, tot aan de sluis zelfs. Daar is niet zoveel te zien, aangezien deze verbouwd wordt. We hebben de hele dag door walnoten geraapt.
woensdag 19 september
Direct na het ontbijt komen we alweer met Guido en Gelie aan de praat. Guido maakt wat drone opnames die wel direct meekrijgen. Erg leuk. Na de lunch rijden we naar Idstein. Een camperplaats die € 10,-- kost. Alleen betalen gaat heel raar. Je moet het centrum inlopen, ruim 1 km, en dan bij de VVV betalen tijden hun openingsuren. Of als ze al gesloten zijn, het bedrag overmaken op een bankrekening. Na het avondeten lopen we naar het centrum met leuke vakwerkhuizen. We eten een Italiaans ijsje en kletsen een uurtje met de buren die uit Wassenaar komen.
donderdag 20 september
We rijden naar Oedt. Een gratis plaats. Er komt in de loop van de avond een man langs met allerlei informatie en een enveloppe waarop staat dat een gift welkom is. Dit is een plaatsje waar weinig tot niets te doen is. De natuur aan de oever van de Niers is mooi en je kunt er een eindje fietsen. We wandelen een stukje. Erik monteert en Wilma leest. In de avond staan er 3 Nederlandse campers.
vrijdag 21 september
Het weer slaat om we hebben zelfs al een bui tijdens het ontbijt. We rijden naar Obelink in Winterswijk, we kopen toiletvloeistof en een opvouwbaar kratje. Het is er razend druk. De parkeerplaats staat vol campers. We zijn aan het eind van de middag weer thuis.
