Overwinteren 2021/2022 La Puebla de Cazalla, Caleta de Velez, Castell de Ferro, Vera, Los Lobos

Maandag 22 november

Een dag waarin we heerlijk "niks" doen. We wandelen het stadje in en vinden nu een grotere supermarkt waar we een paar boodschappen doen. In ieder geval genoeg om vandaag mee door te komen. Erik is bezig met zijn video's en Wilma zorgt voor het natje en droogje. Het is niet al te warm, in de loop van de dag verkassen we toch naar binnen. Gewoon een dag waar je de hele dag bezig bent, maar eigenlijk niets doet. 

Dinsdag 23 november

We zijn mooi op tijd wakker en dat komt goed uit, want Erik wil eerst hardlopen voor we vertrekken. Wilma gaat nog even douchen, maar het water is behoorlijk koud. En er is ergens een verstopping, want de vloer van het gebouwtje staat blank. We rijden een prachtige route door de bergen van Malaga. Nog een paar tunnels en het lijkt net of je de zee inrijdt. Erik heeft de 2e plek die we uitzochten ingesteld op de navigatie. Daar komen we achter als we de stad inrijden. De weg is erg smal en gaat over in een zandweg en nergens een verwijzing naar de camperplek, El Rincon in Torre de Benagalbón, 8 km voorbij Malaga. Gelukkig stopt een Spanjaard bij de camper en hij rijdt een stukje voor zodat we goed zijn. Wat een gekruip. En dan is de plaats ook nog eens vol. De campers staan hutje, mutje op elkaar. We keren en zoeken ons een weg terug. De straatjes die we inrijden zijn smal en/of doodlopend. Uiteindelijk komen we weer bij de camperplaats uit. De navigatie is helemaal de weg kwijt. Je kunt wel rechtdoor, maar dat wordt ons afgeraden. Dan komt er een politieauto aangereden en Wilma bedenkt zich niet en vraagt de agenten om hulp om weer op de grote weg te komen. Eerst geeft de chauffeur aan dat hij geen Engels kan en als ze dan aangeeft wat is dat toch dat jullie geen toerist kunnen helpen met jullie opmerking geen Engels, zegt hij ineens, rijd maar achter ons aan. Er staan ook 2 Franse campers en zij weten niet hoe snel ze achter ons aan moeten komen. Als we gelukkig met veel kruipdoor - sluipdoor weer op een grotere weg staan gebaart de agent ons te stoppen en komt bij Erik staan om hem een plek te wijzen waar we naar toe kunnen. Een van de Franse mevrouwen komt erbij staan en wil zo het gesprek overnemen. Erik maant haar tot kalmte, op je beurt wachten, de agent is nu met ons aan het praten. We rijden op de N-370 een weg langs de kust, door heel veel stadjes met allemaal volle campings en camperplaatsen. En zien we al een plekje staan er borden met de opmerking geen parkeren tussen 21.00 en 9.00 uur. Uiteindelijk komen we uit in Caleta de Velez, bij een haventje en al wat uit de toeristendrukte. We betalen € 10,00. Alles gaat volautomatisch d.m.v. kentekenregistratie. Wil je lozen, of water tappen, eerst kenteken invoeren, betalen en dan pas afnemen. Ondanks dat dit een betaalde camperplek is mag je hier niet met je stoeltjes buiten zitten. We zagen dit pas toen we de stoeltjes weer opruimden. We wandelen even naar de haven en langs het steentjesstrand. We zien heel veel meeuwen. We hebben zeker al mooiere stranden gezien dan deze. 

Woensdag 24 november

Het was niet heel stil vannacht en vanochtend al vroeg begon het verkeer op de naastgelegen parkeerplaats al weer te rijden. We douchen, ontbijten en rijden dan verder naar de volgende plaats. We rijden over de A7, een autovia door de bergen van Malaga, veel tunnels maar nog veel meer plastic kassen. De camperplek in Castel de Ferro heeft plaats en hier stoppen we voor 1 overnachting. Er is een klein strand pal aan de c.p. maar wel een steentjes strand. We wandelen een stukje, maar komen geen barretje o.i.d. tegen, het zijn alleen maar kassen. Er ligt op 200 meter van de c.p. ook een camping, maar deze lijkt uitgestorven. De c.p. ligt om 3 uur al helemaal in de schaduw vanwege de berg waar deze naast ligt. Dit zal in de zomer wel fijn zijn, maar nu wordt het kil en gaan we al vroeg naar binnen. 

Donderdag 25 november

We zijn al vroeg wakker, mede door de weg die naast de c.p. ligt. Ook nu zitten we in de schaduw. Deze c.p. gaat zeker niet op onze favorieten lijst. We rijden verder over de A7 en blijven ons verbazen over de bergen en de vele, vele kassen. En de vele rommel die langs de kant van de weg ligt. We rijden naar Vera, dit was ons 2 jaar geleden ons eindpunt. Nu dus gewoon een tussenpunt. De plaats waar we graag wilden staan is bezet door een tentje van een overwinteraar. Dit is een plek met het langst zon. Nou ja. We worden direct al aangesproken door een echtpaar dat hier 2 jaar geleden ook stond. Zij overwinteren hier. Ze kennen John en Rolien van dos geckos en weten dat wij daar binnenkort ook naar toe gaan. Dat kregen ze te horen toen ze vroegen of er nog bekende Nederlanders zouden komen ;-) . We wandelen nog even naar de stierenvechtersareana. Lopen verder nog even rond en gaan dan terug om nog een uurtje voor de camper te zitten.

Vrijdag 26 november

We fietsen over het 8 km lange fietspad naar het strand van Vera. We komen langs een wetland, waar vele vogels zitten. Er wordt flink gewerkt aan het strand en we moeten even zoeken waar we kunnen zitten. We hebben zelf broodjes en koffie meegenomen en dat is maar goed ook, want het is uitgestorven langs de stranden. Af en toe zien we een nudist langs het water liggen. Op het eind van het lange strand staan ongeveer 20 campers. Sommige met luifel en schotel uit, stoeltjes ervoor. Ondanks het verbod om te overnachten is het hier druk. We proberen nog een cache te vinden, maar helaas. We fietsen terug, gaan nog even bij de Bazar wat kopen en dan gaan we binnen zitten. Het waait hard en de wind is koud.

Zaterdag 27 november

We fietsen naar de Rambla en drinken koffie bij het tentje waar we 2 jaar geleden ook een aantal keren waren. We nemen een filmpje op - op verzoek van een dochter voor haar ouders die 35 jaar getrouwd zijn - als cadeau. We doen wat wat boodschappen en gaan dan weer terug. We zitten nog even buiten, maar de temperatuur is gezakt en de wind is heftig. Het is gewoon koud. Wilma leest wat, Erik houdt zich bezig met de vlog en zo komen we de dag wel door.

Zondag 28 november

We rijden naar Los Lobos, een niet zo lange rit naar Yvonne en Leo. Zijn zijn in september 2021 in Spanje komen wonen, en trouwe volgers van ons kanaal. Ze hadden al een paar keer gezegd dat als in de buurt zouden zijn, we zeker moesten aankomen. Aangezien we praktisch langs hun huis komen, nemen we de uitnodiging aan. We worden zeer hartelijk ontvangen, we drinken koffie met wat lekkers, lunchen bij Yvonne (een heerlijk stukje zalm met 2 soorten salade, een tomatenschotel en romasla met ansjovis) het is allemaal even lekker. Dan gaan we een interview afnemen. De avond verblijven we in de camper. Wilma heeft een migraineaanval en ligt al vroeg in bed. Erik houdt zich met de vlog bezig

Overwinteren 2021/2022 São Brás de Alportel, Pozo del Camino, El Rocìo, La Puebla de Cazalla

Maandag 15 november

Na alle mensen waar we het gezellig mee hadden gedag te hebben gezegd, de camper verzorgd en afscheid genomen van de eigenaresse. Ze gaf ons een stukje kurk, bewerkt met een camper. Een cadeautje omdat we de camperplek in het zonnetje hebben gezet. We rijden naar Tavira, daar is een camperplek waar er maar liefst 120 kunnen staan. Als we aankomen, parkeren we aan de kant van de straat, achter een grote Concorde met aanhanger en Smart. We mogen eerst de plaatst oplopen, een plekje zoeken, dan ons melden en betalen en dan mag je erop rijden. Dat doen we en als we terug bij de camper komen, is de man voor ons erg boos, we staan te dicht op hem, hij kan op deze manier de aanhanger niet afkoppelen en we worden bijna gesommeerd om een stuk naar achteren te gaan. We zijn zo verbouwereerd dat we dat nog doen ook. Maar, hij had zelf toch ook een stukje naar voren kunnen rijden? We fietsen naar Tavira, een stad met wel 25 kerken. We vinden de straatjes en bezienswaardigheden niet zo bijzonder. We zitten nog heel even buiten.

Dinsdag 16 november 

We zijn redelijk vroeg wakker en maken ons klaar om via de Ecovia Litoral naar Sante Luzia te fietsen. We rijden op de gok via een blauwe lijn met een fiets ernaast op het wegdek. We komen uit bij een school en daar staat een bord met de verwijzing naar het fietspad. Het is een en al grind waar we over fietsen, dat is altijd oppassen voor lekke banden. We komen door Pedras de El-Rei. Hier staat een olijfboom van 2000 jaar oud en er zit een geo-cache in verstopt. Dit dorp is eigenlijk niet meer dan een soort van bungalowpark. Er worden heel veel huizen verhuurd, of staan te huur en er liggen heel veel zwembaden. Hier is ook de strandopgang naar Praio do Barril. We zetten de fietsen bij de brug en steken de lagune een stukje over. We gaan verder met een treintje. Er is wat verwarring over enkele reis, of een retourtje. We wilden enkele reis, maar dat lukt dus niet. We wandelen wat rond op deze bijzondere plaats. Vanaf hier werd vroeger op tonijnvangst gegaan. Nu gebeurt dat niet meer en er liggen nu honderden ankers weg te roesten op het zogenaamde "Ankerkerkhof". We wandelen over het strand, drinken een koffie, vinden nog 2 caches en gaan dan met het treintje terug. We zien een rood fietspad, ook van de Ecovia en rijden hierover naar Sante Luzia. We eten kabeljouw, die was ons al lang geleden geadviseerd. Dat is wel een beetje eigenwijs, want we zitten in de inktvishoofdstad. Een gevel is ook prachtig gedecoreerd met een inktvis. We slenteren door het dorpje, komen Hennie en Marjan tegen, die hier met de auto aan het rondrijden waren en maken veel beelden van mooie gevels. We kletsen met een octopusvisser. Hij legt ons van begin tot eind uit hoe de vangst in zijn werk gaat. Heel interessant. We willen eigenlijk niet terug over het grindpad en besluiten om via de grote weg terug te fietsen. En wat zien we dan als we het dorpje verlaten? Juist een blauw fietspad. Hierover fietsen we terug. Onderweg komen we langs zoutwinning en we kunnen het niet laten om er even naar toe te fietsen. We zien de zoutbekkens, maar kunnen niet bij de grote zoutberg. Als we terug zijn in Tavira stopt het blauwe fietspad. Hier moet je dus maar zelf uitzoeken hoe en waar het fietspad verder gaat.

Woensdag 17 november

Na de verzorging vertrekken we naar camperpark Playas de Luz in Pozo del Camino en dat ligt dan weer in Spanje. Een mooie camperplaats met een zwembad. Niemand zwemt er echter, want voor het gebruik ervan moet je extra betalen. We fietsen 's middags naar het stadje Isla Cristina. Een echt vissersdorp met weinig bezienswaardigheden. We drinken koffie bij Lex en Ria. Zij volgen ons op YouTube en gaven aan ook op deze c.p. te staan. Na het avondeten, heel even tv gekeken. Hier hebben we beperkt ontvangst en vroeg naar bed.

Donderdag 18 november

Vandaag maken we een fietstocht naar Ayamonte. Dit zou een fietspad over een oude spoorbaan zijn, maar volgens mij snappen de Zuid-Europeanen niet dat een fietspad glad asfalt moet zijn, in plaats van weer grind met keien. En richtingsborden ontbreken ook. Als we in de stad aankomen, is ook zomaar het fietspad weer weg, of je moet een stuk over de stoep. De straten die erop kruisen, liggen allemaal lager, dus stoep op, stoep af. We eten ergens een daghap, kijken even rond en gaan dan weer terug. We wilden graag naar Isla Canela, daar loopt wel een mooi fietspad, en dan met een ferry terug naar Isla Cristina. We horen dat de ferry niet gaat, vandaar dat we niet verder fietsen dan Ayamonte en weer terug. Als we terug zijn ruimen we alles alvast op, het waait flink. We douchen op de c.p. maar dat is niet echt een succes. De watertemperatuur is moeilijk te regelen en het hokje is net zo klein als in de camper!

Vrijdag 19 november

Het is druk bij de verzorging, maar we doen rustig aan, we hebben de tijd. We rijden binnendoor naar El Rocío. We komen langs Huelvo, de stad waar Columbus op 3 augustus 1492 met 3 boten uit vertrok naar Amerika. Er staat een 32 meter hoog standbeeld van hem, geschonken van Amerika aan Spanje. En ontworpen door mevrouw Vanderbildt. We filmen daar iets en rijden dan verder door allemaal nationale parken, waar zelfs lynxen voorkomen. We lunchen onderweg. Als we aankomen in El Rocío gaan we eerst bij het politiebureau langs om te vragen of we op de parkeerplaats mogen overnachten. We krijgen toestemming maar mogen absoluut geen campinggedrag vertonen. Dat gaan wel lukken. We wandelen het dorpje in. Het is zo goed als verlaten en we zien best veel auto's. Dat valt wel een beetje tegen, want dit is een westerndorpje. We verwachten paarden en koetsen. De straten zijn zandstraten, er is geen asfalt of klinker te bekennen. In de week na Pinksteren wordt hier de maagd van El Rocío vereerd en zijn er wel een miljoen pelgrims op de Beekman een glimp van het beeld van de maagd op te vangen en liever nog aan te raken. We drinken een koffie met wat lekkers, en moeten maar liefst €11,00 afrekenen. Dat zijn we niet meer gewend zulke bedragen. Dit zijn echt prijzen om toeristen een poot uit te draaien. 

Zaterdag 20 november

Vannacht om 0.30 uur kwam er nog een camper naast ons staan. En dan niet neerzetten en slapen, nee eerst nog de voorruit isolatie aanbrengen, met veel deurgeklap en daarna gestommel om in bed te komen. De hele avond was er wat vuurwerkgeknal, maar om 1.00 uur is het dan toch rustig. We worden ook pas om 9.00 uur wakker. Het is onze trouwdag vandaag, alweer 40 jaar. We rijden naar parking La Puebla de Cazalla. Een rit van 150 kilometer en een stuk door Sevilla. Dit gaat echter probleemloos. We zien ontzettend veel olijfgaarden. Oude bomen, jonge bomen en aanplant. De meeste olijven komen dan ook uit deze streek. Als we op de plaats aankomen zijn er nog 3 vrij, maar 10 mi uren lager staan de 10 plekken vol en wordt elk vrij stukje door later aankomers in gebruik genomen. Het is een complete plek met op elke plaats stroom, water, afvoer voor grijs water onder de camper maar ook ernaast. Er zijn toiletten en warme douche. En dat voor niks. Hoe bestaat het. We gaan het dorp in, maar ja zaterdagmiddag alle winkels gesloten. We vinden nog wel een bakker en kopen hier een gebakje om vandaag te vieren.  

Zondag 21 november

Erik gaat voor het eerst in weken weer hardlopen. Dat kan mooi in het parkje naast de camperplaats. We lummelen de rest van de dag lekker buiten in de zon. Omdat de supermarkt gisteren ook al dicht was, is er voor de avondmaaltijd nog maar 1 blikje groente beschikbaar. Voor de rest houden we het nog wel een paar dagen uit. Maar er zijn nog 2 pakken pannenkoekenmeel, en daar gaan we vanavond van smullen.

Overwinteren 2021/2022 São Brás de Alportel

Maandag 8 november 

We gaan weer een stukje verder. We verzorgen de camper nog even en nemen afscheid van Pedro, die in zijn kantoortje onze filmpjes ziet te kijken ;-) En zoals altijd eerst even naar de supermarkt. We komen door Poco de Boliqueime en zien daar een Lidl en er tegenover een winkel met levensgrote letters "Hollandse supermarkt". Erik gaat er even binnen kijken en koopt 2 pakken Brinta, voor bijna €4,00 per pak. Dat is meer dan de dubbele prijs dan in Nederland. We rijden verder naar camperplaats  Ecopark São Brás de Alportel. We worden allervriendelijkst ontvangen, er wordt uitleg gegeven. Je hebt een basisplaats, betaalt extra voor toilet, stroom en douche. Er is een wasmachine, een droger en zelfs waslijnen die je mag gebruiken. Voor ons ideaal. Dat wat je afneemt betaal je. Er wordt ons zelfs gevraagd of we een schaduwplaats onder de kurkeiken willen of een plekje in de zon. We kiezen voor de zon. Tegenover ons staan 2 stellen die we in Viseu ook al ontmoet hebben. Ze herkenden ons direct en vertelden dat ze al filmpjes van ons gezien hebben. We kletsen een tijdje. Er komt een Smart voorbijrijden en ook de chauffeur ervan spreekt ons aan. En later op de middag komt er zelfs iemand naar ons toe lopen om te kletsen. We zijn hier dus al een aantal keren herkend. Ook hier is tegen 17.00 uur de zon weg en gaan we naar binnen. Na het warme eten, douchen. Je doucht 5 minuten voor €1,00 en kunt zelf de temperatuur regelen. De ruimte is groot, je kunt je spullen goed kwijt. Na de koffie gaat Erik monteren en Wilma schrijft aan haar boekenblog en de reisblog.

Dinsdag 9 november

We staan pas om 9.00 uur op. Doen lekker rustig aan, bellen nog even met onze zoon en gaan dan op de fiets naar het stadje. We lopen even door de markthal, die echter maar voor de helft gevuld is. En dan voornamelijk met vis. We drinken koffie op een terrasje met Hennie en Marjan, ze staan op dezelfde camperplek en kennen ons van de vlogs. We zitten een tijdje gezellig bij elkaar. Dan wandelen wij langs de bezienswaardigheden, filmen er enkele en eten dan een pizza. Lekker buiten, Erik in de schaduw en Wilma in de zon. We fietsen weer terug, nog even langs de bazar van de Chinees. We willen er een fleecedeken kopen, echter ze hebben de juiste maat niet. En Erik zoekt wat schroeven om het losgeraakte spatbord van zijn fiets te kunnen repareren. De juiste maat kan hij niet vinden, dus neemt hij wat  tierips mee, daarmee kan het ook wel vastgezet worden. Als we terug zijn wil Erik nog even met behulp van een geleende ladder het dak bekijken, maar het schiet hem in zijn rug, dus dat gaat even niet door. Bij het in elkaar laten glijden van de treden, waar Wilma bij moet helpen,  schiet de vergrendeling los en valt op haar hand. Dat deed even best zeer. We kletsen nog even met Hennie en Marjan en dan is het alweer tijd om naar binnen te gaan. De zon is verdwenen. We eten een boterham en zoals elke avond knutselt Erik met de vlog en leest Wilma. 

Woensdag 10 november

Het is 's nachts best koud, dus tijd om pyjama's aan te trekken en een dekentje extra over te doen. Als we zo lang stil staan, is ondanks het zonnige weer het niet meer mogelijk om via het zonnepaneel de accu vol te krijgen. Daar staat de zon dus echt te laag voor nu. We boeken 2 nachten bij, waarvan 1 met stroom. Dat is nogal aan de prijs vinden we met €4,00 per dag. We kunnen in ieder geval nu al onze apparaten weer even vol laden. Vooral Erik's computer vreet veel stroom. We fietsen naar Fonte Férrea. Een natuurgebied vol kurkeiken en eucalyptusbomen. Er ontspringt een stroompje, de Férrea, dat ijzerhoudend water bevat. Dit beekje zou helemaal vol horen te staan om uit te monden in de belangrijkere rivier de Alportel. Nu echter staat er geen water in. We wandelen een stuk door het bos en bij terugkomst pakken we weer een terrasje en nemen koffie met wat lekkers. Dan fietsen we naar een uitzichtpunt, Miradouro do Castanhas op 330 meter hoogte. Je hebt een prachtig zicht op de dorpen, bergen en zelfs op de zee. Er staan diverse aardbeibomen vol vruchten, we plukken er een aantal en smullen deze lekker op. Dan fietsen we weer terug naar de camper. We zitten nog even in de zon, maar als deze weg is, koelt het af en gaan we snel naar binnen.

Donderdag 11 november

We gaan voor het eerst deze trip proberen een aantal geochaches te vinden. We fietsen naar het dorpje Farrabo waar een van de vele openbare wasserijen is. Hier is een cache verstopt die we ook vinden. Daarna fietsen we naar het uitzichtpunt alto da Arroteia op 368 meter hoogte. Er zitten zeer steile weggetjes bij. Een afdaling is zo steil, dat Wilma hem lopend doet. Ook deze cache vinden we. We genieten nog even van het uitzicht. Ook hier zien we tussen de bergtoppen de zee. Langs de weg loopt een wandelpad, daar heb je wel je wandelstokken voor nodig. Dit wandelpad loopt helemaal naar beneden naar Alportel. We fietsen nog even naar São Brás de Alportel en eten een heerlijke salade bij een banketbakker. We nemen een paar pastéis de nata mee voor bij de koffie. Erik geeft aan dat ik morgen jarig ben en we krijgen 4 kleine pastéis  als traktatie. Erg leuk. Dan nog even naar het Chinese warenhuis, waar we nog wat kleinigheidjes kopen. Terug bij de camper zitten we daarna nog tot de zon verdwijnt, buiten.

Vrijdag 12 november

Mijn verjaardag. We doen rustig aan en pas na de lunch stappen we op de fiets. We hoorden van onze overburen dat er op de weg aan de overkant van de camperplaats, op zo'n 4 kilometer geiten en zwarte varkens zomaar loslopen. En inderdaad zien we de geiten en een enkele schaap op de weg liggen. En een stukje verderop lopen varkens eten te zoeken. Het is een prachtige route die we fietsen, mensen komen we niet tegen. De asfaltweg gaat over in een zandweg, met soms wel erge grote kiezels, maar uiteindelijk wordt het wel weer asfalt. We rijden naar een bron, Fonte Felipe. Wilma draait aan het wiel en Erik drinkt een paar slokken van het verfrissende water. Dan ziet hij pas een bordje hangen waarop staat dat dit water niet gecontroleerd wordt. We hopen er maar het goede van. Iets verderop is een cafeetje, daar drinken we koffie en proberen wat te kletsen met oudere Portugezen, die geen woord Engels kunnen, en wij geen woord Portugees. Maar met handen en voeten komen we een heel eind. Na de koffie gaan we richting de supermarkt, het is niet zo'n fijne weg om te fietsen. We zien op enig moment 2 loslopende honden, dat vind Wilma wel een beetje eng. Maar gelukkig zijn die honden banger voor ons, dan wij voor hen. Als we terug zijn bij de camper kunnen we al naar binnen, de zon is weg en het is tijd voor het avondeten.

Zaterdag 13 november

Vandaag is het erg warm en we zitten eerst lekker in de zon. Erik gaat later wat filmen en Wilma zit lekker in het zonnetje te lezen. We waren vanmorgen al vroeg wakker. Naast ons staat een busje met een schuifdeur en een tentdoek op het dak en de mevrouw daarvan zette de verwarming aan om 6.30 uur. Dit maakte veel herrie. Maar erger nog, ze begon te bellen en hield dit zeker een uur vol. Weg lekker slapen. In de middag kwam Annemie aan. Ze zijn toevallig hier terecht gekomen, maar omdat ze weten dat wij hier staan wilde ze me toch nog even persoonlijk feliciteren. Erg leuk. Jan komt er ook bij en we zitten de rest van de middag gezellig bij elkaar.

Zondag 14 november

Vanmorgen nog eerder wakker dan gisteren, namelijk om 6.00 uur. Eerst de verwarming weer en om 6.15 uur weer bellen. Wilma baalde zo erg, dat ze er naar toe is gegaan en er wat van gezegd heeft. Het bellen stopte, maar helaas lukte slapen niet meer. Dus waren we vroeg uit bed. Om 9.30 uur zaten we al op de fiets. Eerst even bij een andere bron, Fonte de Silva gekeken. Hier komt echter geen water uit. We fietsen door naar de replica van het watervliegtuig dat in 1922 in bijna 63 uur van Lissabon naar Rio de Janeiro vloog. De reden dat de replica hier staat is, omdat men denkt dat de navigator uit São Brás de Alportel komt. We fietsen het centrum nog even in, door het amandelpark en drinken een koffie. Bij de fontein is kerstversiering neergezet en er er zijn mannen druk bezig om kerstverlichting op te hangen. En dat gewoon op zondag. We fietsen via Alportel terug. We lunchen en dan gaat Erik alvast monteren en Wilma geniet van de zon en haar boek. Er komen een paar volgers een tijdje kletsen. Daarna komt de eigenaresse een tijdje kletsen, ze heeft de vlog gezien en is erg enthousiast. Het lampje van onze vuilwatertank brandt, deze is vol. Erik rijdt naar de verzorging om deze te ledigen. Er komt geen eind aan. Jan vraagt of we nog even wat drinken. Tuurlijk doen we dat en zo hebben we de hele middag verkletst. Gezellig. Tegen 17.30 uur gaan we terug, het wordt koud. We ruimen buiten alles op, dat scheelt morgen, want dan willen we een stukje verder rijden.

Overwinteren 2021/2022 Sagres, Besafrim e Barão de São João, Figueira, Albufeira (Olhos de Agua)

Maandag 1 november

We hebben hier prima geslapen, lekker gedoucht en rijden dan naar Sagres, het uiterste puntje van zuid Portugal en van zuid-west Europa. We parkeren op een megagrote parkeerplaats. Voor 1-1-2021 werd hier ook overmacht, maar sinds de nieuwe regelgeving is het vrij parkeren en slapen bijna overal verboden. Toch zien we enkele campers staan op hun steunpoten en met de schotels uit. We kopen een entreekaartje en wandelen de punt rond. We hebben erg veel was en ook de bedden mogen wel eens weer verschoond worden. We zagen bij de supermarkt wasmachines, maar helaas als wij aankomen zijn ze bezet. Onderweg komen we een vrije wasmachine tegen en we besluiten hier te gaan wassen. We rijden door naar het plaatsje Bensafrim e Barão de São João, een camperplaats die nog niet zo lang bestaat,  van jonge Duitse mensen, quinta de Paule. De laatste 2 kilometer moeten we over een zandweg. Erik zag dit niet zo zitten, maar uiteindelijk valt het mee met de kuilen. Het is al bijna donker als we aankomen. De hond van de eigenaresse is heel enthousiast, deze springt tegen ons op, niet normaal. Wij houden daar niet zo van. De plaats is wel heel bijzonder, lozen kan je er niet. Er is een composttoilet en douchen gaat met een tuinslang. In plaats van de €6,00 die op de app staat moeten we €15,00 betalen. 

Dinsdag 2 november

We hebben niet zo heel goed geslapen, heel veel geblaf van honden van de terreinen die om de camperplaats heen liggen en van de haan die al om 3.15 uur begon te kraaien. We zijn al vroeg op. Erik pakt de spullen uit de garage, die zijn nat geworden door het natte kleed en de natte hoes die erin gelegd zijn. Daar is alweer de hond van de eigenaar. Hij springt tegen Wilma op en krast met zijn nagels over haar arm en hand, tot bloedens toe. Ook doet het beest bij Erik heel vervelend en Erik spreekt hem boos toe dat hij moet verdwijnen. Er lopen meer honden los en sommige grommen zelfs als je ze voorbij loopt. Vervelend hoor. Dan komt de eigenaresse naar Erik toe met de mededeling dat we moeten weggaan, aangezien we geen honden liefhebber zijn en het een honden camperplaats is die alles mogen. We horen daar niet. We worden dus weggestuurd, ondanks dat we voor 3 nachten gereserveerd hadden. We pakken de spullen dus maar in. We willen betalen, maar de eigenaar wil geen geld. Aangezien wij niet tevreden zijn, hoeven we niet te betalen. Tja, niet tevreden zijn klinkt raar, we zijn als een klein kind gewoon weggestuurd door zijn vriendin, die zich trouwens helemaal niet meer laat zien. We verkassen naar een camperplaats 25 kilometer verderop. In Figueira, een c.p. waar er 30 kunnen staan. Als we aankomen is de poort gesloten, maar we hadden al gehoord dat je dan moet bellen, dan krijg je de code. We zoeken een plekje en een uurtje later komt Alexandre uitleg geven. We willen een dag of 4 blijven. Hij komt elke avond geld voor de overnachting halen, dan kun je gewoon per dag beslissen of je blijft of wilt gaan. 

Woensdag 3 november

We hebben hier beter geslapen, ondanks dat hier ook een haan best kan kraaien. We wandelen naar Mexilhoeira grande. We moeten contant geld hebben en hier zit een geldautomaat. Het is een flinke wandeling. Als we ons geld hebben, gaan we natuurlijk bij het tegenoverliggende cafeetje een koffie drinken. Dan wandelen we weer terug en blijven de rest van de dag lekker klungelen bij de camper.

Donderdag 4 november

We gaan op de fiets naar Portimão, over de drukke N125 en door de nog drukkere staand om bij het strand praia da Rocha te komen. We wandelen er wat rond, eten een broodje en fietsen dan door naar Alvor, praia de Alvor. We wandelen door het natuurreservaat, er is een kilometerslange promenade aangelegd waar je kunt wandelen en fietsen. Elke lente en herfst komen hier duizenden trekvogels. Die zijn er nu niet, maar het is zo mooi aangelegd dat het ook nu mooi is om daar te verblijven. Op de parkeerplaats naast het strand staan meerdere campers die eruit zien of ze er ook overnachten. Wij zijn jaloers, maar durven het toch niet aan om dit ook te doen. We zouden het heel vervelend vinden om 's nachts weggestuurd te worden. We fietsen terug, deels langs het strand en weer een stukje over de drukke weg. Het wordt flink druk op de camperplaats, veel motor liefhebbers. Dit weekend is er een G.P. in Portimão. 

Vrijdag 5 november

We fietsen vandaag naar het dorp iets verderop, we halen een paar boodschappen en drinken uiteraard weer koffie op een terrasje. De rest van de dag wordt er geluierd en gekeken naar het steeds voller worden van de camperplaats. De campers worden wel eeg dicht op elkaar gezet. En veel hebben ook nog eens een aanhanger met daarop de nodige motoren en fietsen mee. En in de avond gaan bekenden bij elkaar zitten met de nodige herrie. We besluiten om morgen verder te gaan.

Zaterdag 6 november

We zijn al vroeg klaar en vertrekken naar camperplaats parque da Gale, een cp waar er 38 kunnen staan. We zijn er al om 10.30 uur, maar helaas, deze staat vol. En dan vooral met overwinteraars. De eigenaar geeft aan de komende 14 dagen ook geen vrije plek te hebben. Hij belt voor ons naar een andere plaats waar we zouden kunnen staan, maar dan moeten we weer terug. Dat doen we niet. Eerst maar even boodschappen halen en dan verder naar de volgende c.p. die we uitzochten. Parque da Palmeira, hier kunnen er 90 staan. Maar ook deze staat vol. En ook Weel met hele kampementen. De plaatsen zijn volgebouwd met tenten, voor fietsen, voor toilet, met auto's en aanhangers. Het ziet er niet uit. Eigenlijk zijn we wel blij dat deze vol is. We hebben meer plekken uitgezocht dus gaan we gewoon naar de volgende, Sul park, Albufeira Caravans. En hier is plaats. Het lijkt een beetje op een camping,mer staan ook caravans en camperaars die hier overwinteren. Maar de goedkoopste van alle die we uitzochten en ook nog eens met de meeste ruimte. We installeren ons in de zon en houden het zo de rest van de dag wel vol.

Zondag 7 november

We hebben heerlijk geslapen. We pakken de fiets en gaan naar de strip en het strand van Albufeira. De strip is echt voor jonge mensen, allemaal discotheken en kroegjes. Het strand is prachtig, omgeven door heel veel hotels. We maken een wandeling, eten een hapje en fietsen dan de 5 km weer terug naar de camper. We zitten lekker buiten tot ongeveer 16.30 uur. Dan is de zon echt verdwenen en gaan we naar binnen, voordat we het koud krijgen. Het koelt 's nachts best wel af, dus de deur gaat ook al vroeg dicht.

Overwinteren 2021/2022 Tomar, Alcácer do Sol, Zambujeira do Mar, São Teotónio

Maandag 25 oktober

De dag begint een beetje mistig, maar al snel is het weer zonnig en warm. We wandelen een stukje over het strand en gaan dan een menu van de dag eten. De eigenaresse en haar zoon spreken goed Duits en we kletsen eerst even. We kunnen kiezen uit vis of vlees. We gaan voor vlees en dat is maar goed ook want we horen later dat de vis (lekkerbekjes) al vooruit gebakken worden en dan in de oven warm gehouden worden. Het knapperige korstje verdwijnt daardoor. We beginnen met een goed gevulde groentesoep, dan varkensmedaillon met patat, rijst en sla. Een toetje en koffie toe. We drinken er een flinke fles cola en mineraalwater bij. In totaal betalen we € 22,00. We kletsen wat met de buren en wisselen mooie camperplekken uit. 's Avonds lopen we nog even naar het strand en filmen de zonsondergang.

Dinsdag 26 oktober 

Vandaag rijden we dan eindelijk weer wat verder, naar Tomar. Een bekende plaats uit de tijd van de Tempeliers. De camperplek is verwijderd uit de binnenstad en je staat nu op een niet meer in gebruik zijnde camping. De plekken zijn wel wat verwaarloosd en er is geen stroom aanwezig, maar dat is voor ons niet erg. We staan naast een hele oude camper waar de vrouw heel hard praat en geen moment staat haar mond stil. Na de lunch gaan we toch op een rustiger plek staan. Erik loopt wat rond te filmen en Wilma zit heerlijk buiten te lezen. Wilma heeft wat last van hoofdpijn en buikgriep, we doen de rest van de dag daarom niets meer.

Woensdag 27 oktober

We pakken de fiets en rijden door het park naar het aquaduct dos Pegões. Gebouwd van 1593 tot 1614. Het bevat 58 volledige bogen en 16 spitsbogen ter ondersteuning. Het is ongeveer 6 kilometer lang en leverde water aan de monniken in het klooster Convento do Christo. Als je durft kun je de gehele afstand erover heen lopen. Erik filmt wat en vliegt even met de drone en dan fietsen we verder naar het klooster. 

Bij de ingang staat een kraampje met fruit en in onze naïviteit kopen we 1 banaan, waarvoor we een euro moeten betalen. In de winkel krijg je daar ruim een kilo voor. We willen dit grote gebouw graag bekijken. Erik krijgt al 65+ korting. We vonden dit gebouw zo bijzonder dat we een stukje geschiedenis willen vermelden.

Het Christusklooster en Tempelierskasteel is in 1983 door de UNESCO verklaard tot "Werelderfgoed van de Mensheid"; het is van onschatbare waarde voor de geschiedenis van het Westen. Het geheel is gebouwd op een plaats van Romeinse godsdienstoefening en vertelt over zeven eeuwen Portugese geschiedenis en de grote momenten van de geschiedenis van het Westen. Afonso Henriques, de eerste koning, schonk een grote strook tussen de rivieren de Mondego en de Taag aan de Tempelridders. De legende vertelt dat in 1160 de ridders, die naar deze regio trokken, een heuvel kozen om een kasteel op te bouwen en dat zij deze heuvel de naam zouden geven van Tomar. In 1314 werd de Tempeliersorde ontbonden door de vervolgingen door koning Filips de Schone van Frankrijk. Dankzij de wilskracht van D. Dinis werden de mensen, de goederen en de voorrechten volledig geïntegreerd in een nieuwe orde - de Militie van de Christusridders. Deze zou samen met de Infante D. Henrique het Portugese volk bijstaan tijdens de Ontdekkingsreizen in de 15e en 16e eeuw. Het kasteel van Tomar werd toen gebruikt als klooster en zetel van de Orde, en Hendrik de Zeevaarder (Infante Navegador) werd benoemd tot gouverneur en eeuwige bestuurder.

Op deze wijze heeft het Christusklooster Romaanse kenmerken gekregen ten tijde van de Tempeliers, de Gotiek en de Manuelijnse stijl van de Ontdekkingsreizen, maar ook de Renaissancestijl van het tijdperk van de hervorming van de Orde; daarna kwam het Maniërisme en tenslotte de Barok in de architectuurversieringen.

De kerk heeft een ronde plattegrond en is gebouwd naar gelijkenis van de kerk boven het Heilige Graf in Jeruzalem, door keizer Constantinus. Rond deze Tempelierskerk ontwikkelde zich met de tijd een enorm kloostercomplex, waarbij de vier grote kloostergangen heel bijzonder zijn, alsook de ziekenzaal van de Orde en het 6 km lange aquaduct, dat gebouwd werd in opdracht van de Spaanse koning Filips II.

We lunchen op een terrasje, maar Wilma smaakt het niet. Die heeft nog steeds de buik van slag en ligt de rest van de middag in bed.

Donderdag 28 oktober

We gaan weer een stukje zuidelijker, naar Alcácer do Sal. Een mooie rit er naar toe, echter aangekomen op de plaats is het een gewone parkeerplaats voor auto's. Als we in een vak willen staan, staat de voorkant op straat en de achterkant over het trottoir. We zetten hem dan maar over 4 parkeerplaatsen in de lengte. Er is ruimte genoeg. Naast ons staat een kleine caravan, die past wel in het vak, met hun auto ernaast. De achterklep van de auto staat open voor een hond die er in een bench zit. Dat beest blaft tegen alles wat langs komt. Erik gaat wat filmen en monteren, terwijl Wilma maar weer eens in bed kruipt. Na het eten lopen we nog even het stadje in. Er staat een grote boon waar heel veel getjilp uit komt, deze zit vol musjes die daar hun plekje voor de nacht in zoeken. In deze regio wordt maar liefst 1/3 van de nationale rijstconsumptie verbouwd. Vlak naast de plek waar wij staan is zo'n veld en deze zit vol witte vogels, de zilverreiger. 

Vrijdag 29 oktober

We hebben prima geslapen, maar gaan wel een stukje verder. Dit is niet een plek waar je voor je plezier gaat staan. De weersvoorspelling is voor de komende drie dagen niet zo goed. We besluiten een camping te gaan zoeken. We komen uit bij Zambujeira do Mar. Alweer rijden we een prachtige route. De camping hanteert een korting via de ACSI kaart, maar pas vanaf 2 dagen. Weer een die afwijkt van de regels die ACSI stelt aan het meedoen met deze kaart. De camper is heel erg smerig en voor we ons plekje opzoeken gaan we hem eerst wat schoonspuiten op de speciale plek die voor de ingang daarvoor is ingericht. We worden direct door een 2-tal mensen aangesproken die ons herkennen. Wilma's buikklachten komen ter sprake als er een restaurantje geadviseerd wordt (de klachten zijn er sinds de laatste keer uit eten) en uit het niets krijgt ze te horen dat ze niet zoveel moet snoepen omdat ze te dik wordt. Nou ja zeg, zoiets doe je toch niet! Alle plekken waar we mogen staan zijn op zandgrond en onder de eucalyptusbomen. Dat ruik je wel. En je hoort en ziet het ook. De bomen laten hun zaden vallen, het zijn net hoedjes van eikels. En de meeldraden die erin zitten zijn geel en geven vlekken. Met de regen die we geregeld hebben lopen we behoorlijk vies in. 

Zaterdag 30 oktober

Flink wat regen gehad, maar nu is het even droog en we wandelen het stadje even in. Het waait best en we zien flinke golven. Op de terugweg lopen we langs een Chinese bizar en warempel daar kunnen we crocks kopen waar Erik al lang naar op zoek is. 'S middags blijven we binnen vanwege de regen. We blijven viezigheid inlopen en besluiten om morgen een andere plek te zoeken.

Zondag 31 oktober 

Terwijl Wilma betaalt, gaat Erik opnieuw de camper poetsen. Tjonge wat is die vies geworden onder de eucalyptusbomen. We gaan maar een klein stukje verderop, naar camperplaats Aguas Vivas in São Teotónio. Wat een verademing na de camping met zijn dichte begroeiing. Een open plek met ook alle voorzieningen. En ook nog eens €4,00 goedkoper! In de ochtend zijn we nog even buiten, we kletsen wat met de buren maar in de middag moeten we toch vanwege de regen naar binnen. We zijn de nattigheid zo langzamerhand wel beu. Alles voelt klam en nat aan.