Nog een paar weken

Maandag 4 augustus.

Dag 100 van ons avontuur, wat gaat de tijd snel, al meer dan 14 weken onderweg.

Gisteren kwamen Eibert en Corrie (beheerders op Le Fayolan) spontaan op visite en vandaag kregen we bezoek van (ook collega's) Anne en Fraukje van Beauregard. Ze hadden gehoord van alle toestanden die we hier  meemaken en kwamen eens even poolshoogte nemen hoe het met ons gaat. Erg fijn dat ze zo betrokken met ons zijn, dat doet ons goed.

Vanavond de "modder" tent weer ingeruimd, koelkast en kookkast gesteld en het groene tapijt goed gezogen. Morgen de rest doen, schoonmaken, weer verder inruimen en dan kan de famile hun intrek nemen en hun tijdelijke verblijf weer verlaten.

's Avonds alweer een fikse onweersbui (10 mm); houd het hier dan nooit op met regenen? We houden ons hart vast wat betreft de "moddertent". Hij staat natuurlijk nog steeds in een kuil en zo droogt het natuurlijk nooit een keer op.

Dinsdag 5 augustus.

Na de reguliere vertrekkers van vandaag weer verder gewerkt aan de moddertent. Wilma heeft het groene tapijt goed gezogen en de tent schoongemaakt. De vorige gasten hadden zo genoeg van de tent dat ze ook maar niet schoongemaakt hebben. We hebben het maar geaccepteerd; ze waren vast niet in de stemming om aan te horen dat de schoonmaak los staat van de wateroverlast. (Ze hebben tot het eind droge voeten gehouden). Later vanmiddag konden de nieuwe gasten verhuizen van hun tijdelijke (Intercamp) tent naar de Renat-a-modder-Tent. Morgen moeten wij nog hun tijdelijke verblijf weer schoonmaken (want dat wilden ze niet zelf doen) en een erg dankbare indruk maakten ze niet voor de oplossing waar we veel tijd in hebben gestoken. Maar goed, we hebben gedaan wat we konden en hier houdt het voor ons op.

Een nieuwe gast kwam later vanmiddag haar beklag doen over de stacaravan waar ze in verblijven. De dekbedden waren niet gelucht en roken muf en ze vond ze de matrassen te dun. (en ze hebben er nog niet eens in geslapen).We  zullen het doorgeven aan de organisatie.

De aankomsten waren om 15.30 uur allemaal binnen (de eerste stond er al om 10 uur vanmorgen) dus we hebben zowaar eens een uurtje kunnen relaxen en op tijd van ons avondeten kunnen genieten. Nog een uurtje gefietst richting de watervallen van Herisson (Fraukje belde nog even om te vragen hoe het was gegaan, leuk!) en om 21.00 uur was het tijd voor een avondje herrie. (er speelt een funk-band in de openlucht, want het is mooi weer). Prima bandje trouwens, hele strakke en technische drummer. Daar wordt Erik vrolijk van.

Woensdag 6 augustus.

Vandaag 1 vertrek en 2 aankomsten op het programma, en natuurlijk het schoonmaken van de Intercamptent. Tussendoor vullen we onze tijd met het doen van allerlei klusjes en afhandelen van de vragen en opmerkingen die de gasten hebben aangegeven op het notitieblok.

's Avonds nog een wandeling gemaakt naar het laatste uitzichtpunt boven de camping die we nog niet hadden bezocht.

De camping van bovenaf gezien.

Vrijdag 8 augustus.

Eindelijk weer eens lekker weer bij het opstaan, blauwe lucht, dat hebben we lang niet gezien. Na de 5 vertrekkers alles ge fine-tuned en nog even tijd gevonden om een uurtje naar het strand te gaan voordat de 5 aankomers alweer kwamen. Later in de middag werd het alweer bewolkt en tegen de avond begon het te regenen. Morgen weer een drukke dag met veel vertrekken en aankomsten .

Zaterdag 9 augustus.

Vannacht om 01.00 uur wakker geschrokken van enorme onweersknallen en harde regen en wind; het is weer eens mis. In de regenmeter zat vanmorgen al weer 20 mm van die nachtelijke onweersbui; het houdt dus nog niet op. We hadden vandaag 11 vertrekken en 10 aankomsten. De gasten doen nog steeds niet wat we van ze vragen: koelkasten worden niet uitgezet, stoelen blijven buiten staan en paraslols liggen in de modder. Een gast vertelde dat de parasol van zijn buurman vannacht tijdens de heftige bui 20 meter door de lucht vloog; die gaan we dus in rekening brengen.

We begonnen om 07.30 met uitchecken en hadden om 11.30 iedereen uitgezwaaid. Er moest nog een hoop worden gedaan aan fine-tuning voordat we de nieuwe gasten welkom konden heten; de lunch schoot er helaas wederom bij in. Omdat we op zo'n dag tussendoor vaak in de receptietent komen, lazen we een briefje van een gezelschap (bestaande uit een vader met 2 kinderen en een moeder met 2 kinderen die samen 2 tenten zouden gaan bewonen) was aangekomen en wilde inchecken. Om 13.00 kwam meneer ons persoonlijk vertellen dat hij er was, en wij zeiden hem dat we nog niet klaar waren en hij om 15.00 uur kon inchecken. "Maar ik ben er nu, en ik wil in mijn tent". Nogmaals verteld dat we er nog niet aan toe waren. Wilma was even later bezig een gast te helpen die had aangegeven twee dagen eerder te willen vertrekken vanwege een ziek kind, toen de andere helft van het gezelschap, mevrouw, heel onbeleefd tussenbeide kwam en eiste dat ze nu in haar tent wilde. Toen Wilma ook aan haar vertelde dat we nog niet klaar waren en het niet voor 15.00 uur kon, ontplofte de vrouw en kreeg Wilma de wind van voren op een zeer onfatsoenlijke en a-sociale manier. De "je's" en "Jij's" vlogen Wilma om de oren. Op dat moment was het te danken aan de professionele instelling en jarenlange klant-ervaring van Wilma dat de stoppen bij Wilma niet doorsloegen. Om 14.50 uur wilde mevrouw Wilma geen hand schudden en met haar praten, maar gek genoeg wilde ze wel wat drinken toen Wilma haar daar om vroeg. Fatsoensnormen had ze niet, want een dankjewel kon er niet af toen Wilma de ice-tea aanbood met een correct "Alstublieft" . De meneer van het gezelschap probeerde nog even om "opnieuw te beginnen" maar daar was mevrouw niet van gediend. Lekker begin van je vakantie, denken we dan.

Omdat het spitsuur was wat betreft aankomsten, moest het volgende gezin dat ook al klaarstond nog even wachten. " Geen probleem hoor, doet u vooral rustig aan, wij hebben vakantie en alle tijd" . Hoe anders kan het dus zijn.

Dit zijn wel de momenten waarop we dit project als eenmalig beschouwen en volgend jaar lekker iets anders  gaan uitproberen. Het is weliswaar een momentopname, maar toch....

Wilma voelt zich af en toe behandeld als voetvolk, waar je alles maar tegen kan zeggen en alles maar van kunt eisen. De klant zegt ons te springen en verlangt van ons dat wij vragen "hoe hoog" .

Uiteindelijk vandaag een werkdag van bijna 12 uur (de laatste gast kwam, zonder bericht,  om 18.30 uur) en een dag met veel stress. We snakken nu echt naar het einde van het seizoen, nog drie weken.

Dan gaan we heerlijk wat anders doen.

We denken wel, en dat is ons al bevestigd door vele collega-beheerders, dat we ten onrechte in het diepe zijn gegooid als onervaren beheerders en dan direct op een van de grootste campings met de meeste eenheden zijn geplaatst. Daardoor hebben we niet de kans gehad om ons in te werken en om eerst eens de leuke kanten van de klus te kunnen zien. Wij vinden deze camping en de vele accomodaties absoluut te groot voor twee personen om te beheren, en dan helemaal als je nul ervaring hebt en alles maar zonder hulp moet zien uit te zoeken. De negatieve ervaringen overheersen nu ons gevoel en dat is erg jammer.

Als toetje kreeg Erik vanavond nog een grote mond van een gast toen hij ging vragen hoe laat ze morgenvroeg wensten uit te checken. "Ik heb recht om tot 10.00 uur te blijven en ik weet nog niet hoe laat ik morgen wakker ben". Uitgelegd dat we meer vertrekkers hebben en toch een planning moeten maken, verzuchtte ze " Godsamme, ergens tussen half tien en tien". Wordt vervolgd; het is tijd voor een glas wijn, einde dag.

En o ja, het regent en onweert al weer (21.30 uur)

Tussen de vertrekken en aankomsten slepen met kinderbedjes en -stoelen

Zondag 10 augustus.

De dag na een drukke aankomstdag komen nieuwe gasten vaak met vragen, opmerkingen en wensen. Zo liggen de bedden niet goed (veel gehoorde klacht!). We adviseren dan en helpen mee om het extra bed op te zetten en overdwars te gaan liggen in het 2p bed, of we verdubbelen de matrassen. Lampen blijken het niet te doen (meestal blijkt de zwarte stekker niet in het stopcontact te zitten) en ondanks de uitleg snapt men de werking van het kacheltje niet.

Vandaag ook maar weer eens een kapotte koelkast verwisseld in een tent. Om de koelkast te kunnen vervangen moesten we (ondanks dat we een tijd hebben afgesproken) eerst de halve tent opruimen, en de heer des huizes keek geamuseerd toe. Ook hoe Wilma en ik samen aan het sjouwen waren met de koelkast (Wilma heeft het al in de rug en is als vrouw natuurlijk sowieso minder gebouwd voor dit soort werk) dan het mannelijke geslacht. Ik vraag de gast niet om te helpen, dit moet spontaan gaan. Maar men is kennelijk zo gefocusd op zijn vakantie dat dit stukje attentie er niet meer inzit.)

In de avond weer een hoosbui. Ook augustus zet tot nu toe het slechte weer voort zoals we dat in juli bijna de hele maand hadden.

Maandag 11 augustus.

We gaan naar bed met regen en we staan op met regen. We zijn er al aan gewend. In tegenstelling tot de weersverwachting plenst het opnieuw aan een stuk door. We hebben mededelijden met de gasten die vandaag aankomen, zich op een fijne vakantie in de zon verheugen en dan zo binnenkomen. Door de vele regenval in eigenlijk al de hele zomer, is het terrein zo verzadigd dat het een drassige bende is en geen tijd heeft om fatsoenlijk op te drogen.

Het terrein van de camping ziet er op veel plaatsen zo uit.

Nu het einde van ons avontuur nadert verheugen we er ons natuulijk op om weer naar huis te gaan. Aan de andere kant voelen we ons ook een beetje weemoedig. Zou dat nu het Rent-a-Tent virus zijn waar elke beheerder mee besmet schijnt te zijn? We hebben tot nu toe heel wat meegemaakt, nare dingen maar toch meestal leuke dingen.

De nare dingen hebben impact en dat is vervelend. De leuke dingen en positieve reacties geven ons het gevoel dat we het "best wel goed" gedaan hebben.

Wordt vervolgd.