Costa de Lavos, Fatima, Cos en Alcobaça 23 t/m 27 november

 

Woensdag 23 november

We hadden bij mooi weer hier langer willen blijven, maar het duurt nog een aantal dagen voordat het iets opknapt. We gaan toch verder, we willen nog een aantal highlights van Camper Contact aandoen, we gaan naar Fatima. 

Een plaats in Centraal-Portugal in de gemeente Ourém, ten noordoosten van de hoofdstad Lissabon en is vernoemd naar een Moorse prinses. Nadat een verschijning van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima werd gemeld in oktober 1917, werd het dorp een rooms-katholiek bedevaartsoord. In 1944 werd een basiliek gebouwd. Sinds 12 juli 1997 heeft Fátima de status van stad. Het Sanctuarium van Fátima is één van de belangrijkste bedevaartsoorden voor Maria verering, waar pelgrims van over de hele wereld dan ook samen komen. De plaats waar zich het Santuário de Fátima bevindt, Cova da Iria, was vóór 1917 een onbekend gehucht in de gemeente Ourém, deelgemeente Fátima. Een religieuze gebeurtenis in dat jaar heeft voor altijd de geschiedenis van deze plaats veranderd. Drie herderskinderen, Jacinta, Francisco en Lúcia waren getuigen van een serie verschijningen van de Heilige Maagd Maria, Nossa Senhora do Rosário. De Kerk reageerde in eerste instantie terughoudend, maar het fenomeen werd door de bevolking gekoesterd. Pas in 1930 werden de verschijningen van Maria door de bisschop van Leiria erkend. Vanaf dat moment kende Fátima een opmerkelijke ontwikkeling. Het werd in 1977 verheven tot gemeente en kreeg in 1997 de status van stad. De wereldwijde bekendheid van Fátima is vooral toegenomen tijdens het pausdom van Johannes Paulus II, die openlijk vereerder was van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima. De paus kwam in 1982 naar Fátima als dank omdat hij een jaar eerder een aanslag had overleefd. In 2000, tijdens zijn derde bezoek aan het bedevaartsoord, kondigde hij de zaligverklaring aan van Jacinta en Francisco. Aan deze twee herdertjes werd door het Vaticaan een wonder van genezing toegewezen. 13 mei was de datum van de eerste verschijning, gevolgd door andere verschijningen op de dertiende dag van de daaropvolgende maanden tot oktober. Het is daarmee ook de datum van de belangrijkste viering in Fátima. Een van de hoogtepunten is de kaarsenprocessie (Procissão das Velas), de avond van 12 mei. Duizenden kaarsen van aanwezige gelovigen verlichten het immense plein voor het Sanctuarium en zorgen voor een magische sfeer van samenhorigheid en religieuze devotie. Even indrukwekkend is de Afscheids-processie op 13 mei. Het is een indrukwekkend gezicht, de gebouwen, de devotie van de mensen en de boetedoening. Op hun knieën naar de kapel kruipend. Ronde de plaats waar we staan loopt een man, die overal vraagt of we Engels spreken, dan vraagt hij om geld. We negeren hem, maar vinden het wel heel vervelend. Als Wilma staat te koken met de deur open, komt hij zelfs voor de deuropening staan en roept steeds hallo, hallo. Zeker wel 5 minuten. Wat moet je doen in zo'n situatie? Na  het eten gaan we nog een keer naar het plein en de kathedraal. Nog steeds zijn er veel biddende mensen en worden kaarsen gebrand. 

Donderdag 24 november

We kregen een tip dat er in Coz ook een klooster ligt dat erg mooi moet zijn. Nadat we boodschappen hebben gedaan rijden we naar dit hele kleine plaatsje. In de dertiende eeuw is in deze beboste en vruchtbare landbouwstreek een Cisterciënzer zusterorde neergestreken. Door slim te handelen worden ze al gauw een groep steenrijke devote vrouwen. Tot 1834 is er religieus leven in dit klooster. In de negentiende eeuw is hun rijkdom de wereldlijke macht, zelf aardig verpauperd, een doorn in het oog. Het gevolg is dat de staat in 1834 religieuze ordes dwingt om alles af te staan. Daarna treedt het verval langzaam in. Je kunt tot op de dag van vandaag zien dat dit een rijke kloosterorde geweest is. In de zestiende eeuw wonen er zelfs zo veel rijke Cisterciënzerzusters dat de kerk rijkelijk versierd kan worden. Van buiten komt het gebouw ietwat sober over, van binnen spatten de barokke ornamenten ervan af.

 Het dakgewelf is beschilderd door Pedro Peixoto en dateert uit begin achttiende eeuw.

 In de kerk is ook een typisch houten traliewerk.

Ook dit klooster nam dames van rijke komaf op. Vaak was er voor deze vrouwen geen bruidsschat en was intreden een oplossing om onder de bruidsschat uit te komen de enige oplossing. Ze arriveerden met dienstmeisje en hadden in het klooster enige privileges, zoals een grotere cel. Bezoek mochten ze achter de tralies ontvangen. Zuster Mariana heeft ruim driehonderdvijftig jaar geleden  een (pikant) tipje van de sluier opgelicht in haar Lettres Portugaises. Het zijn brieven van een Portugese non aan haar vrijer. In het kort komt het hier op neer: veel heren maken gebruik van het feit dat in de kloosters vrouwen zitten die weinig met het celibaat op hebben en hunkeren naar wat vleselijk vertier. Als we de overlevering mogen geloven, wordt er samen veel pret gemaakt, maar als zo’n zuster zwanger raakt, is het leed voor de vrouw niet te overzien.

We zetten de camper op de camperplek en melden ons bij de oude adega voor het klooster, nu omgebouwd tot winkeltje met rieten mandjes van COZART, een meneer komt met de sleutel en vervolgens kregen we een privérondleiding. En geweldig is dit klooster, juist door de geschiedenis vonden we dit klooster erg indrukwekkend. 

Er wordt geen entreegeld gevraagd, wij hebben een gift gedaan, die dankbaar werd ontvangen. Het dorp stelt verder niets voor. Een paar  huizen, een cafeetje en het eerder genoemde winkeltje waar de voor deze streek zo karakteristieke rieten tassen en manden worden gemaakt. Het regent alweer daarom zitten we de rest van de middag binnen.

Vrijdag 25 november

We hebben heerlijk geslapen. We rijden naar het volgende stadje, Alcobaça. Hier is een camperplek met verzorging en gratis stroom en toiletten. We volgen de aanwijzingen van de navigatie en komen in een straatje naast de cp terecht. We zien de plek liggen, daarom rijden we op ons gevoel er naar toe. Er komt direct een Duitser naar ons toe en zegt dat we geluk hebben, want ‘Karlsruhe’ rijdt net weg, daar kunnen we staan. Er is een straatje met wel 10 campers vlak naast elkaar. We zetten eerst maar eens de camper aan het eind en kijken dan even verder. De enige Nederlander die er staat wijst ons andere plekjes aan. En inderdaad er zijn veel mooiere plaatsen, alleen daar heb je geen stroom. Dat maakt ons niet uit, we hebben tenslotte ons extra zonnepaneel. We installeren ons en hebben een schitterende ruime plek. Hoog, we kijken over het straatje met campers en ruim, we kunnen aan alle kanten van de camper zitten. 

We horen van de Nederlander dat de Duitser er een half jaar staat, als ook een aantal Portugezen die hier zelfs wonen. Ook staat er een camper met heel veel spullen ernaast onder een dekzeil. Dit zouden Oekraïners zijn, zolang ze hier wonen hoeft de stad ze geen woonruimte aan te bieden. We zitten een tijdje in de zon en wandelen even een stukje richting het stadje. De stad, Alcobaça  werd gesticht  nadat de eerste koning van Portugal, Afonso Henriques, in 1147 besloot een kerk te bouwen ter herdenking van de verovering van Santarém op de Moren. De kerk evolueerde later naar het klooster van Alcobaça, een van de mooiste gotische monumenten in het land. 

In de kerk bevinden zich de graven van Pedro I van Portugal en zijn vermoorde minnares Inês de Castro.

Door de eeuwen heen heeft dit klooster een belangrijke rol gespeeld in de vorming van de Portugese cultuur.

Zaterdag 26 november

We hebben heerlijk geslapen. Gisteravond om 20.00 uur kwam er een meisje alleen in een busje naast ons staan. Ze vroeg ons of dat goed was, want ze wilde vanochtend al vroeg vertrekken en hoopte geen overlast te geven. Uiteindelijk  hebben we haar gisteravond niet meer gehoord en vanochtend is ze pas om 9.30 uur vertrokken. Haha, zelfs wij slapen niet zo lang uit. We  zijn op zoek naar een extra slot voor de fiets en we hebben gezien dat er een Declathon in de buurt zit. We gaan via de markthal, waar we broodjes kopen er naar toe. Eigenwijs als we zijn lopen we over mooie wandelpaden waarvan we denken dat we er dan ook wel komen. Dat klopt ook, alleen moeten we over een stukje gras, waar een zeer grote plas water op ligt. Dat gaat dus niet lukken, we moeten terug. Als met al lopen we een heel stuk verder, in plaats van af te korten. En de wandeling leverde geen slot op. We wandelen via een prachtig aangelegd pad terug en drinken een koffie in het cafeetje naast de camperplek. Kosten € 1,70. ’s Avonds lopen we nog even naar het pleintje voor de camperplek om de prachtige kerstversiering op de foto te zetten.

Zondag 27 november

Vandaag willen we het klooster bezoeken. Wilma had gelezen dat je op zondag tot 14.00 uur gratis toegang hebt. Echter dit geldt alleen voor inwoners van Portugal. We kopen een kaartje met seniorenkorting. We krijgen het advies in de kerk te beginnen, want als straks de dienst begint, kunnen we daar niet vrij rondlopen.

Het is  prachtig. We kijken onze ogen uit naar de tegeltjes, de beelden en de ruimte. 

Als we uitgekeken zijn, drinken we tegenover de kerk een koffie. Het wordt steeds goedkoper, dit keer betalen we maar € 1,60. We lopen via het historische centrum terug. Het stadje heeft een heel gezellige uitstraling en heeft overal al kerstversiering hangen. Het mooie weer zwakt alweer af, het is bewolkt en het zonnepaneel doet niets. Gelukkig kunnen we bij de eerste van het straatje campers onze stroomkabel inprikken, op deze manier kunnen we alles even opladen naar 100%. ’s Avonds probeert Erik voetbal te kijken, maar omdat het behoorlijk regent valt het beeld steeds weg.