Puente Saint Miguel 26 en 27 oktober

 

Woensdag 26 oktober

Alweer een rijdag, naar Puente Saint Miguel, hoe kan het ook anders, alweer een gratis plek met verzorging. 

Ook Spanje heeft dit veel. We fietsen naar Santillana del Mar, dit dorp staat op de lijst van de mooiste dorpen van Spanje. Het is inderdaad een mooi dorp, de bouw begon in de 14^e eeuw. Wij vonden het wel aardig, maar niet bijzonder. De commercie heeft hier toegeslagen en al de oude gebouwen zien er als nieuw uit en overal zitten restaurantjes of souvenirwinkeltjes. Er is nergens een kop koffie te koop, je kunt alleen maar eten. Een paar kilometer verder liggen de grotten van Altamira. In 1879 vond Marcelino Sanz de Sautuola hier veelkleurige laat-paleolithische rotstekeningen, voorstellende dieren zoals bizons en paarden. Ook werden er handafdrukken gevonden. Omdat de toegang tot de grot lange tijd door een rotsblok versperd was, werden de tekeningen pas in 1879 ontdekt, door de dochter van de landeigenaar, markies Don Marcelino Sanz de Sautuola. Daarna begon voor deze amateurarcheoloog een langdurige strijd om erkenning: collega-archeologen geloofden namelijk niet dat de gevonden schilderingen uit het paleolithicum stamden. Don Marcelino werd zelfs beschuldigd van vervalsing. Pas vijftien jaar na zijn dood erkenden zijn tegenstanders dat zij ongelijk hadden. Zonder aanvankelijk veel acht te slaan op de rotswanden of bodem liet de eigenaar de toegang tot de grot afsluiten met een poort om verdere ongelukken te voorkomen. Elf jaar later bezocht de markies in Parijs een tentoonstelling over prehistorische wapens en werktuigen en bedacht toen dat er in zijn grot ook dergelijke dingen zouden kunnen liggen. Hij onderzocht de grot en vond grote hoeveelheden vuistbijlen, pijlpunten, stenen messen en naalden uit het solutréen en het magdalénien. Pas op dat ogenblik ontdekten zijn dochter en hij ook de met zachte kleuren aangebrachte afbeeldingen. Een zoutlaag, teken van hoge ouderdom, bedekte de schilderingen. In eerste instantie geloofden de wetenschappers niet dat het ging om tekeningen uit de prehistorie. Het was pas nadat men ook in Zuid-Frankrijk dergelijke vondsten aantrof, dat de aanvankelijke sceptici geloof begonnen te hechten aan de verklaringen van de markies en hem in een tijdschrift officieel hun excuus aanboden ("Mea culpa d'une sceptique"), maar de markies was toen al 14 jaar overleden. In de jaren 1960 en 1970, honderdvijftig eeuwen na hun ontstaan, werd geconstateerd dat de tekeningen in de grot van Altamira hun kleur begonnen te verliezen en te verdrogen; dit was te wijten aan de verstoring van het microklimaat in de grot door de ademhaling van de bezoekers. In 1977 werd de grot op last van de regering gesloten voor het grote publiek. In 1982 werd opnieuw publiek toegelaten maar met een zeer strikte beperking tot maximaal 8500 bezoekers per jaar, wat leidde tot wachtlijsten van meer dan drie jaar. In de nabije omgeving werd wel in 2001 een zeer realistische kopie van de grootste ruimte gemaakt, die te bezoeken is door toeristen.

Donderdag 27 oktober

We rijden met de camper naar Comillos, naar El Capricho. Nergens in het stadje kun je de camper kwijt, terwijl er toch zoveel te zien is. We rijden een woonwijk in en parkeren daar. We lopen ongeveer een kilometer om er te komen. Met een audiotour bekijken we dit door Gaudí ontworpen huis gebouwd tussen 1883 en 1885. Gaudí kreeg van de vrijgezel Don Maxímo Díaz de Quijano de opdracht tot het bouwen van een herenhuis op een niet al te groot stuk grond in een parkachtige omgeving. Gaudí heeft gepoogd in dit huis diverse historische periodes in de Catalaanse bouwkunst te verenigen. Het huis werd dan ook een architectonische 'mengelmoes' van bouwstijlen, waarin zowel middeleeuwse, Catalaanse, Moorse, en fantasie-elementen verenigd werden. Zo heeft het huis een toren met robuuste voet op vier Dorische zuilen (die de entree van het huis verbergen), waarboven grove natuurstenen blokken op middeleeuwse wijze een draagconstructie voor de ranke meer Moorse toren (die aan een minaret doet denken) erboven vormen. De toren zelf is (net als de rest van het huis) dichtbezet met zonnebloemtegels en rijk versierd met smeedijzeren hekwerk, en gesculptuurd metselwerk. De top van het torentje wordt gevormd door een soort kroon, een afdak dat in de lucht lijkt te zweven omdat het rust op vier zeer ranke pilaartjes. De combinatie van Moorse motieven en Spaans metselwerk is karakteristiek, en geeft het geheel een grillige uitstraling. Het interieur van het huis is mede opmerkelijk door de houten plafonds die in regelmatige vlakken zijn onderverdeeld. Aan de noordzijde kent het huis een muur met nissen, waarin gesprekken konden worden gevoerd. In tegenstelling tot veel andere gebouwen van Gaudí is het dak van dit huis opvallend eenvoudig met vlakke dakpannen bedekt. Dit was nodig vanwege de vele regen in de streek, waardoor het dak in dit gebouw eerder een praktische dan een decoratieve functie vervult. Het huis kent een grote salon, die alle verdiepingen van het gebouw omvat. Opmerkelijk is verder dat Gaudí, die doorgaans bij vrijwel al zijn bouwprojecten zelf de bouw leidde vanaf de bouwplaats, bij de bouw van dit huis nooit aanwezig was. Hij besteedde het werk uit aan een vriend, Christòfol Cascante i Colom.

 

 

Morcenx, Hondarribia, Gautegiz-Arteagako, Artziniega 20 t/m 25 oktober

 

Donderdag 20 oktober

We hebben vandaag weer een mooie rit naar Morcenx. Hier wonen Tamara en Helene, vrienden uit Nederland die we een bezoekje gaan brengen. We hebben een heel gezellige middag. Het eerste plan was om bij hen te gaan eten, maar aangezien Helene Corona heeft, is dit niet zo’n goed plan. De middag samen buiten zitten is prima, maar samen binnen moeten we maar niet doen. We verkassen later op de middag naar de camperplaats in Morcenx. We hebben er al vorig jaar al eens gekeken en de plaats leek ons niets, dit hadden we ook gevlogd.  Maar daar kregen we reacties op dat het best wel mee zou vallen. De treinen die op 5 meter afstand langs de cp rijden stoppen ’s nachts. We wagen het erop.

Vrijdag 21 oktober

Helaas voor ons reden de treinen toch in de nacht, heel slecht geslapen. Dit is een plek waar we niet weer gaan overnachten.  We gaan verder naar Hondarribia. We hebben heel veel wind onderweg, er vliegen takken en heel veel blad rond. We doen verder niets, lekker een beetje buiten zitten, wat lezen en vloggen. Het tanken onderweg lukt aardig. We rijden geregeld lang een station die zonder zit, maar over het algemeen kunnen we bij supermarkten wel wat tanken. Dit doen we dan ook geregeld, zodat we vaak maar 15 liter tanken en al weer vol zijn.

Zaterdag 22 oktober

Ook vandaag staat in het teken van luieren.

Zondag 23 oktober

Tijd om weer een  stukje te rijden, dit keer naar Gautegiz-Arteagako. We rijden eerst naar Bermeo, een leuk vissersdorpje. 

We parkeren op de cp, maar weten al dat we hier niet overnachten. Er staat een verbouwde DHL vrachtwagen, die volgens ons niet meer te verplaatsen is en een caravan, waar op het oog ook een onguur type in zit. Waarschijnlijk allemaal vooroordelen 😉. We gaan met de fiets naar de haven en wandelen hier wat rond, na de lunch rijden we een stukje landinwaarts. Aan de kust zijn toch niet veel plekken en die er zijn staan vol, of zijn alleen berekend op busjes. Nu hebben we een plekje bij een vogelcentrum. Als we aan komen rijden, is de straat opgebroken, maar gelukkig is de plaats op een andere manier wel te  bereiken. Er zitten wat laaghangende boomkruinen in de weg, maar met langzaam rijden komen we er wel. Er zou verzorging op deze plaats zijn, maar helaas die functioneert niet meer. Gelukkig zijn we de zuil vandaag niet nodig. Het toilet is leeg en het schoonwater is helemaal aangevuld.

Maandag 24 oktober

We rijden nog een stukje  verder, naar Artziniega. Een plaats bij een sporthal. Er staat een camper naast ons en als deze vertrekken, wijst de man ons op de stroompaal. Er zit nog 2 uur op, deze kunnen wij nemen als we willen, want hij komt niet meer terug. Het is eigenlijk niet nodig, want met het zonnepaneel en de ritten die we maken, redden we ons goed. Maar door dit aanbod, kunnen we al onze apparatuur helemaal tot 100% opladen. Zelfs de fietsen zijn weer helemaal vol.

Dinsdag 25 oktober

We stonden vannacht helemaal alleen, we hoorden af en toe alleen maar een  hond en natuurlijk de vogels. We maken een wandeling door de stad en naar het klooster boven op de berg. De rest van de dag zitten we heerlijk in de zon.

Échiré, Loulay, Cartelèque 16 t/m 19 oktober

 

Zondag 16 oktober

We staan alweer op met regen en besluiten vrij laat op de ochtend om toch weer verder te rijden. We hadden willen fietsen over de oude spoorbaan, maar hebben geen zin in de modder die we dan op de fietsen krijgen. We zijn van plan om naar Louly te rijden. Een flinke rit. Onderweg stoppen we geregeld om koffie te drinken, te lunchen, te tanken en om met het thuisfront te bellen. Omdat we binnendoor rijden, schiet het niet echt op, maar we zien wel hele mooie dorpen en de omgeving is heuvelachtig en mooi om  te rijden. Het is al 16.00 uur en we moeten nog een uur, als we op de navigatie een bord zien met een verwijzing naar een camperplaats. We besluiten unaniem om daar naar toe te rijden. We komen uit in Échiré, bij een speelplaats en een park. Plaats voor 4, waar er 1 staat permanent geparkeerd en een fransman. Als we ons geïnstalleerd hebben, komt er een Duitser met een busje, die zover naar achteren doorrijdt dat het een wonder is dat hij niet in de sloot terechtkomt. Nog 5 cm. En hij was erin gereden. Hij gaat ook zover van ons af staan, dat na een half uur er een camper komt die zich ertussen wil wurmen. Dan zouden we de deur niet meer open kunnen krijgen. Erik gaat naar buiten en zegt dat dit niet toegestaan is. Iets verderop is een parkeerterrein, daar kan hij ook gaan staan. We zitten nog even buiten en zijn uiteindelijk blij dat we nu gestopt zijn.

Maandag 17 oktober

We hebben goed geslapen, ondanks de waterzuiveringsinstallatie die af en toe behoorlijk gezoem liet horen. Na de verzorging rijden we nu naar Louley. We zien onderweg bij een groot winkelcentrum dat er getankt kan worden, wij kunnen echter de pomp niet vinden. We rijden door en als we er bijna zijn, komen we langs een tankstation waar we weer vol tanken. Nu hoeven we niet meer in Frankrijk te tanken. Dat is toch wel een stukje stress minder. En voor de verandering regent het weer eens en zelfs in de avond hagel en onweer.

Dinsdag 18 oktober

We beginnen de dag zonnig. De volgende etappe is naar Cartelèque, opnieuw een gratis plaats aan de rand van een dorpje. De verzorging en water zijn ook hier weer voor niets. Stroom was er in het verleden wel, maar is er nu niet meer. We genieten van de zon. Het wordt maar liefst 28 graden. In de loop van de avond komt er één camper bij.

Woensdag 19 oktober

Het was een rustige nacht. We zetten een fietsroute uit naar Blaye. Een prachtige route over een oude spoorlijn. We wandelen door de vesting. Ooit gebouwd als klooster, maar later ingenomen door een vorst die er een verdedigingswerk van maakte.

Saint Saire, Beaumont le Roger, Lhomme 11 t/m 15 oktober

 

Dinsdag 11 oktober

Er zijn flink wat campers vertrokken gisteren en uiteindelijk hebben we vannacht maar met een stuk of 10 gestaan op beide plekken. We besluiten om toch maar een stukje verder te rijden. We verzorgen de camper en gaan op pad. Na nog geen kilometer is de straat opgebroken en we komen er echt niet langs. We worden over een zeer smalle, witte weg gestuurd. We willen naar de camperplaats in Mesnières-en-Bray, waar we water willen innemen. Helaas kunnen we deze c.p. niet op, de toegangsweg wordt vernieuwd, er staan hekken en de tijdelijke toegangsweg is zo smal dat er alleen maar auto’s door kunnen. Er staan een paar paaltjes in de draai van de straat, daar zijn wij te lang voor. We komen flink wat tankstations tegen waar bordjes hangen dat ze leeg zijn. We zoeken een plekje om koffie te drinken en zoeken een andere plek We komen uit in Saint-Saire. Vlak voor de c.p. is een Lidl met een tankstation en deze heeft diesel. We tanken vol. Een c.p. bij een voormalig treinstationnetje. Je kunt op het gazon staan. Er is een verzorgingszuil, jetons te  halen in het restaurant, die echter alleen in het weekend open is. Wij parkeren op de parkeerplaats, daar staan we tenminste recht. Het gazon is behoorlijk scheef. We lunchen aan een picknickbankje. Er komt een auto aanrijden, die naast ons stopt en we denken al ojee we worden hier weggestuurd, maar niets is minder waar. Er stapt een boer uit die zegt dat hij lid is van France Passion en een camperplaats heeft aangelegd, op nog geen 500 meter. We mogen er gratis staan, er mag water gepakt worden en stroom. Later lezen we dat we voor stroom 5 euro moeten betalen. Maar wij namen dat toch al niet, we hebben zelf. Als we aan komen rijden is de man druk aan het gras maaien. Er zijn mooi aangelegde plekken, gescheiden door heggetjes.

Woensdag 12 oktober

Het was bar koud vannacht. 0,2 graden buiten en binnen net geen 7. We staan hier aan de rand van een groot grasveld, op een grote open vlakte en we denken dat we het  hier koud houden totdat de zon tevoorschijn komt. We besluiten om weer een stukje verder te gaan. We kopen nog 10 eieren voor een bedrag van 3,60 euro vers van de boer. De volgende stop is in Beaumont-le-Roger. Een c.p. van nog geen jaar oud. Mooi aangelegd, gratis, zelfs water en stroom is zo te pakken. Het motregent, we blijven binnen. In de loop van de middag wordt het iets droger en we wandelen toch nog even het stadje in.

Donderdag 13 oktober

Een binnendag het regent bijna de hele dag. We waren vroeg wakker vanochtend,  het enige nadeel van deze c.p. het ligt langs een drukke weg waar om 5 uur ’s morgens het verkeer al op gang komt.

Vrijdag 14 oktober

Alweer heel vroeg wakker vanwege het verkeer. We besluiten om toch maar weer wat verder te rijden. Onderweg tanken we 2x bij een supermarkt. Een keer 19 liter en een keer 17 liter. Het regent best veel en we besluiten kilometers te maken. Bij de laatste keer tanken moeten we nog ruim een uur rijden naar de camperplek die we uitgezocht hebben. Wilma zit wat op haar telefoon te kijken en zit dat in dit dorp ook een c.p. zit. Er kunnen 3 campers staan en we besluiten er naar toe te rijden. Als er plaats is stoppen we hier. Achter de huizen in het dorp is inderdaad een plek voor 3 campers, wij zijn de enige. Je kunt hier verzorgen en water pakken. We nemen het plekje in het midden, daar staan we mooi waterpas.

Zaterdag 15 oktober

Het heeft heel veel en hard geregend vannacht. Bij het opstaan is het droog. We wandelen wat door het dorpje en hebben in 5 minuten gezien wat er allemaal is. Weinig, want het is een klein dorp, maar toch is er een kleine supermarkt, een slager, een bakker, een bibliotheek, een school een kapper en een schoonheidsspecialiste. Erik gaat een productvideo maken over de donrox en Wilma leest en maakt recensies. We zitten nog even lekker in de zon. Aan beide kanten krijgen we een camper, de een Frans en de ander Duits.

Wuustwezel, Fromelles, Le Treport 7 t/m 10 oktober

 vrijdag 7 oktober 

Het is zover, we gaan op weg voor onze 3e overwintering. Het huis is opgeruimd en schoon, de koelkast ontdooid, de camper ingepakt. We zijn klaar en rijden om 9.30 uur naar onze 1e stop, het boerenijsje in Wuustwezel. Onderweg stoppen we een paar keer voor een kopje koffie. Om 13.30 uur komen we aan. 

De plek waar we staan is bij een boerderij met alleen maar koeien. Je mag de stallen in en overal hangen informatieborden. Er is een terras bij en een gelegenheid waar je een hapje kunt eten. Wij nemen een ijsje bereid met melk van hun eigen koeien. 

We filmen wat, rapen walnoten en zitten in de zon. Erik had naar aanleiding van de foto die hij van de plek plaatste op facebook al een vraag gekregen of er nog voldoende plaats was. En tegen 19.00 uur kwamen de vragenstellers aanrijden. Ze volgen ons al heel lang en vonden het natuurlijk leuk om ons ook  in werkelijkheid te ontmoetten. We kletsen even, geven een pen en gaan dan naar binnen, het begint af te koelen.

zaterdag 8 oktober

We hebben niet zo heel goed geslapen. Je hoort de koeien af en toe loeien, om de 2 uur gaat de automatische mestverwerker aan, je hoort de ventilatie aanslaan, de snelweg en de auto's en landbouwverkeer dat al vanaf 7.00 uur over de betonweg die naast de plek ligt, rijden. Om 5.00 uur parkeerde er een auto met luide muziek naast ons, dat was al een werknemer die arriveerde. We betaalden 1 euro staangeld. Wil je verzorgen kost dit 2 euro en voor de stroom dien je 4 euro te betalen. Na het ontbijt rijden we naar Fromelles. Een hele bijzondere plaats naast een militaire begraafplaats waar gesneuvelde Australische soldaten uit WOI liggen. In 2008 vond men hier 6 massagraven waar in totaal 250 soldaten lagen, de meeste Australisch, maar ook enkele Britten. Uiteindelijk is het gelukt om 150 van hen te identificeren. 

zondag 9 oktober

We rijden naar Le Treport, een plaats waar we al eerder stonden. 

We lazen dat er een benzine en diesel tekort is in Frankrijk, vanwege allerlei stakingen. We hebben nog wel wat diesel maar besluiten toch maar vol te gooien als het kan. Onderweg komen we ongeveer 15 tankstations tegen, die allemaal rode linten of plakkaten op de pomp dat ze leeg zijn.

We vinden dit niet echt fijn. Op een kwartiertje rijden voor de eindbestemming komen we langs een supermarkt waar we auto's in de rij zien staan. We sluiten aan en kunnen de tank volgooien. We zien dat sommige pompen met benzine al leeg zijn. De camperplaats heeft nog een flink aantal lege plekken. We besluiten om hier 2 dagen te blijven. Als Wilma na de lunch even buiten zit te lezen, komt er een camper aanrijden waarvan de vrouw als uit het raampje hangt en ons roept. We kletsen even, maar gaan dan toch ons eigen gang. We krijgen de indruk dat deze mensen eigenlijk wel de hele dag met ons willen optrekken, maar daar hebben wij niet zoveel zin in. We willen ook graag onze privacy een beetje hebben. We gaan met de lift naar het strand en de visafslag. 

We kopen een maaltje mosselen en die eten we al vroeg lekker op.

Erik speelt wat met het losse zonnepaneel en Wilma zit nog even in de zon. Dan komt er een Belgisch echtpaar kletsen. Ook zij volgen ons, maar zijn wel wat bescheidener en lopen na een paar minuten verder, wel met de opmerking dat als we in Knokke-Heist in de buurt komen we welkom zijn voor overnachten op zijn oprit en altijd voor een kop koffie.

maandag 10 oktober

We wandelen naar Mers les Bains, een wandeling heen en terug van ruim 7 kilometer. Het is heerlijk weer om te wandelen. De huizen die er staan zijn gebouwd voor rijke mensen uit Parijs en zijn in Barokstijl. Het ziet er gekleurd uit. Geen huis is hetzelfde. Er is markt en Erik koopt een wafel om te snoepen. We lunchen in de camper en blijven de middag binnen, want het raakt bewolkt en wat kouder. We brainstormen wat over de volgende plek en hoever we Frankrijk in willen rijden met de gedachte dat er geen brandstof te verkrijgen is. Zo langzamerhand zijn de meeste campers verdwenen, we besluiten morgen een klein stukje verder te rijden. Hier boven op de klif waait het en dat maakt het koud. Langzaam komen er toch nog een paar campers bij.