zaterdag 25 juni 2022

4e week Zwitserland 21 t/m 27 juni 2022


Dinsdag 21 juni
We gaan 's morgens op de fiets naar Meiringen om een paar boodschappen te doen. In de middag zitten we binnen vanwege hevige regen en onweer. Het wordt niet meer droog en we lezen wat, zitten op de computer en kijken tv. 

Woensdag 22 juni
Ook vandaag staat in het teken van regen. Het lukt zelfs niet om droog naar de wc te komen of de afwas te doen. Jammer dat we niet buiten kunnen zijn, maar we vermaken ons wel.

Donderdag 23 juni
We reizen naar camping Grund in Innertkirchen. We worden heel hartelijk door Andreas welkom geheten. We krijgen direct een sleutel voor het luxe sanitair. Hij wijst ons op de kersenboom, neem zoveel je wilt. Nu zijn ze goed. Ook laat hij ons een drankenkast en een vriezer met ijs zien. Als je hier iets uitneemt, leg je het geld in een bakje. Een kwestie van vertrouwen dus. Wij mogen pakken wat we willen en hoeven niet te betalen. Er zijn geen regels op deze camping, alleen je snelheid mag niet boven 10 km uitkomen. We zoeken ons een plekje uit en na de lunch beginnen we met de eerste opnames te maken. Het waait wel flink, daarvoor gebruiken we de deadkitten op de microfoontjes. Aan het eind van de middag rijdt Andreas met ons "zijn berg" op. Hij laat ons zien waar door een rotslawine een stuk van de weg is vernield. We worden voor het avondeten uitgenodigd. Grete, een vriendin van de familie heeft 2 heerlijke salades gemaakt. Samen met brood en gerookte zalmforel smullen we ervan. Om 19.00 uur begint het opnieuw te regenen en gaan we naar onze camper.

Vrijdag 24 juni
We hebben gisteren een auto tot onze beschikking gekregen en hiermee gaan we naar de Rosenlauislucht. Deze kloof is veel wilder dan de Aareslucht en en zijn ook veel minder toeristen. Het is natuurlijk ook een werkdag en het is stukken minder warm. Het is een behoorlijke slingerweg en flink omhoog, maar Erik rijdt ons goed naar het begin. Je kunt hier ook met het openbaar vervoer komen, maar dit is natuurlijk helemaal top. De gletsjerkloof Rosenlaui is een natuurmonument van nationale betekenis, waar het smeltwater van de Rosenlauigletsjer wild doorheen raast. Door de smalle, deels door tot wel 80 meter hoge wanden omzoomde kloof loopt een beveiligd voetpad. Het smeltwater stroomt hierna verder het dal in en komt daar uit in de Reichenbach. We wandelen 600 meter door de kloof, door 12 tunnels en over ettelijke trappen 150 meter omhoog. Via het bergbos weer naar beneden. Het is heel overweldigd wat je hier ziet en hoort. 






Door de vele regen van de laatste dagen is er ook veel water. Als we bijna terug zijn begint het alweer te regenen. We trekken onze regenjasjes aan en bij het beginpunt willen we een koffie drinken. De serveerster heeft een slechte dag. Als we op het overdekte terras onze regenjasjes uitdoen komt ze er al aan met een doekje, we hebben gespetterd op de tafel en de stoelen. We bestellen maar snel de koffie. We willen de attentie die we kregen van de Rosenlauislucht filmen, maar de serveerster bemoeit zich ermee. We mogen geen mensen filmen, de souvenirs die ze verkoopt niet, haar niet. Erik probeert haar te vertellen wat we doen en dat privacy bij ons voorop staat, maar ze blijft maar (wel 5x) zeggen dat haar winkeltje en andere mensen niet op de foto mogen komen en laat Erik niet aan het woord. We zeggen tegen elkaar, laat ze het heen en weer krijgen, we gaan. En zo hadden we geen koffie. Gelukkig zijn er plekjes genoeg waar we kunnen filmen.

Zaterdag 25 juni
Het is droog! We gaan na het ontbijt direct de shotjes maken, die we over moesten doen en het interview met Andreas. Hij nodigt ons alweer uit voor het avondeten, we gaan racletten. Maar op een andere manier dan we kennen. We plukken een kilo kersen en lunchen. Erik filmt nog wat tips, Simon komt nog even langs. We konden geen afscheid van hem nemen, omdat hij plotseling weg moest. Maar hij vond het wel zo netjes om dan hier even ons gedag te komen zeggen. De rest van de dag zitten we buiten. In de avond begint het te waaien en te regenen.

Zondag 26 juni
Het regent en waait nog steeds bij het opstaan. Pas in de loop van de middag klaart het wat op en rijden we nog even naar de Gelmerbahn. Deze heeft een hellingspercentage van 106. We kijken het ons even aan, maar beiden vinden we het verschrikkelijk. Wilma loopt over de hangbrug heen en terug. Het blijft maar waaien. 

Maandag 27 juni
We willen opnieuw met een bahn, nu de Tällibahn. We zijn vroeg, de voorspelling is dat het vanmiddag weer gaat regenen en de wandeling naar beneden is ruim een uur. Als het even kan willen we voor de buit losbarst terug zijn. Als we aankomen werken onze tickets niet. Dat is balen. Het is een zogenoemde zelfbedieningsbahn, dus niemand aanwezig die kan helpen. We hebben een telefoonnummer dat we bellen, maar al snel wordt de verbinding verbroken. We rijden wat teleurgesteld terug naar de camping. Als we daar zijn, worden we teruggebeld. Men wist dat wij zouden komen, dus is het goed als we onder de afzetting door kruipen. Dat gaan we dus echt niet meer doen. En gezien de verwachte regen rijden we ook niet meer terug. We gaan vanavond Alpenmacaroni eten bij hotel  Alpenrose, het is een Zwitserse specialiteit. Waarom weten we niet, maar we krijgen de vegetarische versie. Macaroni en stukjes aardappel in kaasroomsaus met wat gesmoorde uien erop. Erbij appelmoes en parmezaanse kaas. Als toetje een kopje koffie. Als we vertrekken krijgen we nog een kaasje van de eigenaar. Het waaide de hele dag al, maar het wordt steeds erger. De Fohnwind kan hier flink tekeer gaan. Om 3.00 uur vannacht ging de wind liggen en viel Wilma eindelijk in slaap.

Woensdag 29 juni
Om 6.15 uur waren we ons bed al uit. Snel ontbijten en dan samen met Andreas naar de Engstleralp waar we van zeer dichtbij de kaasbereiding boven op de berg mogen bekijken en waarschijnlijk ook zelf iets doen. Als we aankomen zijn de koeien net gemolken en worden naar een hoog gelegen weide gestuurd. De melk zit al in de koperen ketels en eigenlijk kunnen we nu een uur niets doen. We rijden nog een stuk hoger, helemaal tot waar de weg ophoudt en je alleen verder kunt als je gaat wandelen. Het is hier schitterend mooi, we vinden het zelfs mooier dan het Urbachtal. We drinken hier een koffie en gaan dan weer terug naar de kaasboer. Erik filmt, Wilma luistert naar de uitleg en mag zelf een paar kaasjes draaien. Er zijn 2 meisjes die met de bereiding bezig zijn en dit zijn potige, schaars geklede dames. Het is ook best zwaar werk en het is heel warm. Andreas heeft allerlei cadeautjes meegenomen voor de boer en de meisjes. Hij zegt dat dit zo hoort. Een dorp van 800 inwoners, iedereen kent elkaar maar het is wel voor wat hoort wat. Hij dacht een kaasje terug te krijgen, maar dat zat er niet in. Als we genoeg gezien en gefilmd hebben rijdt hij via een andere route nog hoger de berg op. Officieel mag je hier niet komen met een auto, maar als inwoner blijkbaar wel. Hij laat de hut van een vriend boven op de Alp zien. Wat heeft hij een mooi plekje en wat een uitzicht. We zijn om 11.30 uur weer terug op de camping. We zitten wat buiten, het is broeierig warm, we doen niet meer zoveel.

Donderdag 30 juni
Omdat we de auto nog hebben, gaan we naar Meiringen om Monika nog even gedag te zeggen en om boodschappen te doen. Het is nog waarmee dan gisteren, maar niet fijn en met de dreiging van regen en onweer. Het waait ook weer flink, dus Erik draait de luifel in. We ruimen vast zoveel mogelijk op. Alles kan droog opgeruimd worden.
Pas tegen 22.30 uur begint het heel hard te regenen en te onweren.

Vrijdag 1 juli
Het project Zwitserland zit er nu echt op. We gaan nog een paar nachten naar Aline, in Unterseen. Het regent nog steeds. Tussen de buiten door verzorgen we de camper, leveren de auto in en de sleutels van het luxe sanitairgebouw en rijden dan eerst naar de Lidl.

dinsdag 21 juni 2022

3e week Zwitserland 14 t/m 20 juni 2022

Dinsdag 14 juni
Ons verblijf op deze camping zit erop. We gaan verder naar Alpencamping in Meiringen. Onderweg komen we langs de Lidl in Interlaken, waar we boodschappen doen. We worden allerhartelijkst ontvangen door Simon, de campingeigenaar. Hij wijst ons een plekje aan. We installeren ons en verkennen de camping. Later op de middag spreken we het programma door met Simon en nemen het interview met hem op.

Woensdag 15 juni
Erik is jarig en om 8.00 uur vanochtend werd er door Simon voor hem gezongen. Hij rijdt met ons naar Meiringen, waar hij de cadeaus voor de rugtas koopt en waar Erik een paar bretels krijgt voor zijn verjaardag. We gaan lunchen, samen met Simon en Monika, hun kinderen en het personeel bij een nabijgelegen meertje. Dit is ook nog een cadeau voor hem. Monika heeft slingers en ballonnen opgehangen, de tafels feestelijk gedekt en is al bezig worsten te grillen als we aankomen. Ze heeft een heerlijke salade gemaakt en als toetje een chocoladetaart. Wat ontzettend aardig. We zitten heel gezellig een tijd bij elkaar en natuurlijk wordt alles gefilmd. 




Donderdag 16 juni
We willen vandaag naar de speelgoedfabriek van Trauffer. We willen met de fiets, het is ongeveer 13 km. Maar Simon vindt dit niet goed. Hij heeft een FIAT 500 met open dakje voor ons en die mogen we gebruiken. Wat ontzettend aardig. Trauffer heeft een beleveniswereld waarin het ontstaan van de speelgoedfabriek ge lezen en te zien is. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een rondleiding in het kort. Daarna kunnen we aan de slag met filmen. 


Wilma gaat een koe snijden en verven, terwijl Erik filmt. Daarna eten we iets in het restaurant en gaan we de rondleiding nog een keer doen en dit keer in ons tempo om nog meer te filmen. Het blijkt dat Mark Trauffer, de derde generatie, ook een bekend artiest is in Zwitserland. We dachten dat we hier zo klaar waren, maar het is echt leuk en interessant waardoor we hier best lang zijn. Terug bij de camper doen we niet zoveel meer. We zijn voor 's avonds uitgenodigd voor een grillavond. Bettina en Rolf komen, de broer van Simon, Ernst, die iets doet bij de Aareslucht en Simon en Monika. Het smaakt weer heerlijk. Als toetje hebben we een doormidden gesneden banaan, waar stukjes chocolade op liggen. En dat gaat ook op de grill. Een verrassende combinatie. 

Vrijdag 17 juni
Deze dag staat in het teken van ritjes met de gondelbanen. We gaan met 3 verschillende gondels, waarvan 1 een tussenstation aandoet, waar wij blijven zitten. De laatste gondel doet wel een beetje griezelig. Als we er bijna zijn stopt ie een tijdje en gaat dan zelfs een stukje terug. Gelukkig hervat de gondel na een paar minuten zijn reis en we komen omgeschonken aan bij de Alpentower. 



Hier nemen we een ontbijt van het ontbijtbuffet. We wandelen een stukje en zien dan 2 jongens die met een paraglider de berg af willen. Spectaculair om te zien. We gaan 1 station naar beneden. Dit keer zonder haperen. We stappen uit en wandelen in ongeveer een uur naar een ander bergstation. We moeten 130 meter klimmen en dat is best pittig. Om ons heel zijn allerlei liften. Sleep- en stoeltjesliften, die nu niet in gebruik zijn. We gaan naar het dalstation met de gondel. Hier worden we opgewacht door Simon Smit, die ons naar het bergstation van Meiringen brengt. Met deze gaan we terug naar Meiringen. We wandelen terug naar de camping.

Zaterdag 18 juni
Simon neemt ons mee naar Meiringen, waar we met een gondel omhoog gaan naar de Reichenbach waterval. Deze is bekend omdat Sherlock Holmes verdwenen is in deze watervallen, samen met de boef Moriaty. We gaan weer met de gondel naar beneden en dan brengt Simon ons naar de andere kant van de waterval waar we eerst een koffie drinken, dan wijst Simon ons op de mooie plekjes en dan laat hij ons alleen. We lopen een stuk langs de waterval, filmen en fotograferen. Weer terug eten we een hapje en gaan dan met de Trotti monsterbike naar beneden. Erik heeft lef en gaat best wel snel. Wilma gaat wat langzamer, voor haar is het een aanslag op haar polsen. Als we de bikes hebben ingeleverd bellen we Simon en hij brengt ons naar het Sherlock Holmes museum. Als we uitgekeken en uitgefilmd zijn gaan we met de bus terug naar de camping. We vragen de buschauffeur welke halte we moeten hebben en hij zegt dat het wel goed komt. Uiteindelijk zet hij ons pal voor de deur af. De temperatuur is behoorlijk opgelopen en na wat gedronken te hebben trekken we onze zwemkleding aan en nemen een duik in het zwembad. Wat is dat heerlijk verkoelend. 

Zondag 19 juni
We worden met de auto, dit keer door Monika, gebracht naar de Aareslucht ingang west. Dit is een kloof van ongeveer 1,5 km waar de rivier de Aare doorheen stroomt. Het is niet zo spectaculair omdat er niet veel water in zit, maar het is heerlijk verkoelend, want buiten is het 32 graden. Er zijn meer mensen op hetzelfde idee gekomen, want het is beredruk. Het wandelpad is een pad van planken vastgezet aan de wand van de kloof, je loopt feitelijk boven de rivier. Omdat het zo warm is lopen we niet terug maar pakken de trein. Op station Meiringen blijkt dat de bus naar de camping nog 1 1/2 uur op zich laat wachten. Dat vinden we te lang en we wandelen terug. We kleden ons direct om in onze badkleding en nemen opnieuw een verfrissende duik in het zwembad. 

Maandag 20 juni
De ochtend besteden we aan wat rondlummelen en boodschappen halen. In de middag spelen we een mysterieroom. In zijn geheel gebaseerd op Sherlock Holmes. Dit hebben we nog nooit gespeeld en het blijkt dat we grote klunzen zijn. Simon pepert ons in dat de snelste het in 52 minuten lukte - maar deze man heeft meer dan 50 van deze spellen op zijn naam staan. En het blijkt dat deze in de categorie midden tot zwaar valt. Wij hebben meerdere aanwijzigingen gekregen, maar uiteindelijk is het ons wel gelukt. We hebben er wel ruim 2 uur over gedaan.

2e week Zwitserland 8 t/m 13 juni 2022

Woensdag 8 juni
Het is tijd om van deze camping te vertrekken. Eerst nog even sporten, douchen en toilet leeggooien. We nemen afscheid van Miriam en rijden dan naar Frutigen. We zijn uitgenodigd voor een lunch in het Frutigenresort. Het resort bestaat in de huidige vorm 2 jaar. Er zijn hotelkamers, slaapgelegenheid voor groep, een sportveld, klimbos en een camping. We krijgen een rondleiding en sluiten dan aan bij het all you can eat buffet. Het is een klein beetje misleidend, want er staat ook een hele tafel met allerlei gebak en een kar met schepijs. Als je hiervan wilt moet je dit echter wel betalen. En het drinken bestaat uit frisdrank uit een automaat, cola zero of rivella zit in flessen en die moet je extra betalen. Echter voor €22,50 is het aanbod niet duur voor Zwitserse begrippen. Eén kopje koffie mag je wel nemen. We filmen nog wat en gaan dan naar het Tropenhaus. Hier is de belangrijkste activiteit het kweken van steuren voor de kaviaar. Ook is er een tropische kas waar fruit, koffie, cacao en kruiden geteeld worden. Er is ontzettend veel uitleg, zowel met bordjes, als met filmpjes en met de digitale handleiding. Als we uitgekeken zijn lopen we in de regen terug naar de camper en rijden naar camping Rendez-vous in Kandersteg. Er is een weg afgesloten en de Garmin wil ons 275 km laten omrijden, terwijl we maar 15 km van de camping afstaan. We gokken het erop en volgen de gewone weg. Op 5 km voor het eindpunt worden we door de brandweer tegengehouden. Als we 10 minuten wachten mogen we verder rijden. We worden omgeleid over een smalle weg, maar deze is prima te rijden. Vlak voor het dorpje rijdt Erik verkeerd en komen we uit bij de Autotrein. Gelukkig is er een mogelijk om te keren en rijden we dan goed naar de camping. We worden vriendelijk ontvangen door Raphael en Corinne. We krijgen een uitleg over de camping en over wandelroutes. We mogen een plekje zoeken en Raphael zorgt mede dat we goed op de plek staan. We zien vanuit het raam de gondels van de cabinebaan voorbij komen.

Donderdag 9 juni
We hebben prima geslapen, het is hier stil en donker. Om 8.00 uur begint de cabinebaan en hoort je de motor. Het is niet hinderlijk en we slapen maar liefst tot 9.15 uur. Het is bewolkt en tegen 12 uur begint het te regenen. We computeren wat, zijn met het filmpje van gisteren bezig en hopen op droog weer.

Vrijdag 10 juni
We gaan vandaag naar de Oeschinensee. Met de gondel omhoog. Dat was grappig. Erik vroeg of we met z'n tweeën in de gondel mochten zodat we wat beter konden filmen. De gondelbediende zei direct oh jullie zijn de mensen van CamperTV en morgen gaan jullie met Rudy op stap. Hij haalde ons uit de rij en we mochten direct instappen. De mensen in de rij riep hij toe, dit zijn v.i.p. Best wel een beetje gênant. Als je boven aankomt moet je nog een half uurtje lopen om bij het meer aan te komen.  Dan zie je hem beneden je liggen. Er loopt een smal, steil en rotsig pad naar het water. Wilma ging na 5 minuten terug, die vond het niet te lopen. Ze is op een bankje boven het meer gaan zitten, terwijl Erik wel verder naar beneden is gelopen. Daarna hebben we nog een stuk gelopen. We wilden terug naar de camping lopen, maar konden de weg niet vinden. We hadden er al 7 km opzitten en besloten om dan maar met de gondel terug te gaan. 





Zaterdag 11 juni
We filmen de hele ochtend op de camping, hebben een interview met Raphael en ook een korte met Corinne. Zij geeft de kado's voor de rugtas en heeft er ook een voor ons. Hoe leuk is dat, dit is de eerste keer dat wij ook wat krijgen. Om 13.30 uur gaan we met de ouders van Corinne - Rudy en Marianne - naar het Gasterntal. Dit hooggelegen dal staat voor een deel op de Unesco wereldlijst. We gaan de rivier de Kander volgen met de auto over een heel speciale pas. Deze straat is zo smal dat er eenrichtingsverkeer geldt. Van kwart voor tot 5 over het hele uur mag je alleen omhoog en van kwart over tot 5 over het halve uur mag je naar beneden. Dit geldt ook voor fietsers. Je moet betalen als je over deze weg wilt. Rudy heeft een jaarkaart, hij mag zo verder rijden. We stappen onderweg geregeld uit om unieke ervaringen te beleven. We ervaren mooie uitzichten en zien beschermde bloemen, onder anderen de vrouwenschoen. We zien een gezicht in een bergwand. En een waterval die soms wel en soms niet te zien is. Het water komt uit een gat in de berg. Ook proberen we een steen te gooien op de heksenrots. Als de steen blijft liggen, heb je het onheil afgewend. Wilma is de enige, die zelfs bij de eerste gooi, het lukt om de steen op de rots te krijgen. We rijden zover als we mogen en kunnen en drinken dan in het Berggasthaus Heimritz iets. Er komt een schaal met versnaperingen in de vorm van kaas, droog vlees en ham op tafel. Dan rijden we langzaam weer terug. We stoppen opnieuw, nu bij Berghotel Steinbock, waar een hangbrug is. Volgens Rudy moeten we wat gebruiken op het terras, omdat we de auto op de parkeerplaats van dit hotel hebben staan. We zien onderweg ook hoe verwoestend een sneeuwlawine kan zijn. Bomen afgeknapt als lucifershoutjes. Uiteindelijk komen we uit bij Hotel Waldhaus, waar we een originele Zwitserse raclette eten. Er is in een hoekje van de haard een vuurtje gemaakt en daar ligt een grote kaas voor. De kaas smelt aan de rand en wordt dan snel op een bord geschraapt en dat krijg je dan voorgeschoteld. Erbij krijgt je roomaardappelen en augurk en zilveruitjes. Heel apart, je mag zoveel eten als je wilt maar als het druk is moet je lang op je volgende portie wachten. Heel het hotel is apart want er is geen elektriciteit. Je eet dus bij kaarslicht. Uiteindelijk, als we onze buikjes vol hebben, gaan we terug naar de camping, maar onderweg gaan we eerst nog even langs de skischansen die hier zijn. We zijn om 21.30 uur terug. We kletsen nog even met Corinne en Raphael en dan trekken wij ons terug. 

Zondag 12 juni
Het is zonnig en warm vandaag. Erik gaat hardlopen en daarna aan de slag om het 2e filmpje in elkaar te zetten. Wilma doet een handwas. Die droogt goed in de zon. 's Middags komen Bettina en Rolf aan om wat te bespreken en om wat te drinken. Zij zijn de berg opgelopen en zijn met de gondel teruggekomen. Leuk zo'n spontaan bezoek. Als ze weg zijn gaat Erik nog een uurtje monteren. Af en toe valt er een spetter regen en er valt een klein buitje van 5 minuten. Het blijft echter nog steeds warm. 

Maandag 13 juni
Het heeft vannacht geregend en in de ochtend regent het nog steeds. Af en toe is het een half uurtje droog. Mooie gelegenheid om de camper eens van binnen goed te poetsen. Tegen 15.00 uur is het droog en wandelen we naar het dorpje. We gaan kijken bij de Autotrein. Hiermee kun je door de berg, 19 km met je auto en caravan, of camper of vrachtwagen, om in kanton Wallis uit te komen.

maandag 13 juni 2022

1e week Zwitserland 1 t/m 7 juni 2022

Woensdag 1 juni
We beginnen vandaag met sporten en daarna met de opnames van de camping en het interview met Miriam, de eigenaresse van de camping. We wandelen een stukje langs de rivier en nemen met Bettina het schema voor opnemen door. Dan is het zomaar avond en is de dag alweer voorbij.

Donderdag 2 juni
De moeder van Miriam, Christiane, en oud eigenaresse van de camping weet heel veel van de omgeving en zij neemt ons mee de bergen op naar Sparenmoos. We wandelen en stukje en eten op de SiteAlp. Ze laat ons veel van de omgeving zien en praat 5 kwartier in een uur. Ze had in haar positie als camping eigenaresse zitting in vele besturen van de regio en vertelt ook hier vol trots over.

Vrijdag 3 juni
Ook vandaag is Christiane onze gids. We brengen een bezoek aan Gruyère en gaan daar naar de fabriek waar de speciale gruyèrekaas gemaakt wordt. Het is ruim een uur rijden. We volgen de rondleiding, shoppen wat in de  souvenirwinkel en gaan dan naar het middeleeuwse stadje Gruyère waar we eten en een rondwandeling maken. Dan is het tijd om naar Broc te rijden, naar de chocoladefabriek van Callier. Ook hier krijgen we een rondleiding en aan het eind mag je van elk soort chocolade die er gemaakt wordt snoepen. Niet teveel want de melk die in de chocolade zit is erg romig en voor je het weet eet je je misselijk. Christiane zet ons af in Gstaad. Een wereldberoemd wintersportoord voor bekende en beroemde mensen. Het heeft een shoppingmijl met alleen maar dure merken en is autovrij. Op het moment dat wij er zijn lijkt het uitgestorven. We gaan met de trein terug naar Zweisimmen en lopen dan nog 1,8 km terug naar de camping.

Zaterdag 4 juni
Na het sporten is het een montagedag. We nemen nog wat beelden op van de camping en daarmee is de dag wel gevuld.

Zondag 5 juni
Op de fiets naar Lenk, 15 km licht bergop maar goed te doen. Daar eten we op een bankje onze boterhammen op en fietsen dan verder naar de Simmenfälle, nog eens 5 km. Daar zetten we de fietsen neer en wandelen verder naar de Barberabrücke. Een heel pittige steile klim, maar de voldoening is groot als we het gehaald hebben. De beloning is nog meer watervallen met een prachtig uitzicht. We lopen terug naar de fietsen, drinken daar onze koffie op en fietsen dan weer terug naar de camping. Nu gaat de hele weg naar beneden. We hoeven bijna niet te trappen.

Maandag 6 juni
Het is 2e pinksterdag en de camping begint weer leeg te lopen. We sporten en lummelen de rest van de ochtend. 's Middags lopen we via het vliegveld naar Zweisimmen waar we een adventure lab lopen. 



Het is de bedoeling dat we een aantal bronnen vinden. We vinden ze allemaal. We lopen weer terug en tikken toch mooi weer 6,5 km aan. Het is een prachtige zonnige dag.

Dinsdag 7 juni
Het heeft vannacht geregeld geregend en bij het opstaan is het nog steeds nat. We willen wandelen bij de Lauenensee en volgens de voorspelling zou het droger worden. We wandelen tegen half 10 naar naar het station van Zweisimmen. De bewolking hangt laag, zodat het nog heel iets nattig aanvoelt. We gaan met de trein naar Gstaad en stappen daar over op de postbus naar de Lauenensee. De lucht trekt steeds meer open en het is droog. De laatste 5 km is de weg zo smal dat de chauffeur voor de bochten zijn hoorn tot 3 x toe laat klinken. Aangekomen lopen we de wandeling rond de 2 meertjes. Het is een wandeling van 45 minuten, maar wij doen er 1 1/2 uur over omdat we zoveel foto's en filmpjes maken. Het is een prachtige wandeling, we zien erg veel verschillende bloemen en hebben de hele wandeling zicht op een waterval. 








Bij terugkomst eten we in het restaurant bij de parkeerplaats een lekkere soep en worstjes. Erik drinkt een lekker alcoholvrij biertje en Wilma een 'saure moscht' een appelwijn zonder alcohol. Er lopen diverse wandelroutes terug naar Lauenen. We besluiten een van die wandelingen te doen. Onderweg hebben we een obstakel. Er wordt een deel van een brug vervangen en er staat een vrachtwagen dwars over de weg. Gelukkig kunnen we er langs klauteren en vervolgen we onze weg. Deze is behoorlijk steil. Bij de bushalte aangekomen, moeten we 20 minuten op de bus wachten. Het is warm geworden en we lopen in ons t-shirt. Om 16.30 uur zijn we weer terug bij de camper. We hebben dan 11 kilometer gelopen. We drinken koffie en gaan dan nog even naar de Aldi, tegenover de camping en slaan wat boodschappen in. Morgen rijden we weer verder en we weten niet of we dan weer zo dicht bij een supermarkt staan.