Costa de Lavos, Fatima, Cos en Alcobaça 23 t/m 27 november

 

Woensdag 23 november

We hadden bij mooi weer hier langer willen blijven, maar het duurt nog een aantal dagen voordat het iets opknapt. We gaan toch verder, we willen nog een aantal highlights van Camper Contact aandoen, we gaan naar Fatima. 

Een plaats in Centraal-Portugal in de gemeente Ourém, ten noordoosten van de hoofdstad Lissabon en is vernoemd naar een Moorse prinses. Nadat een verschijning van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima werd gemeld in oktober 1917, werd het dorp een rooms-katholiek bedevaartsoord. In 1944 werd een basiliek gebouwd. Sinds 12 juli 1997 heeft Fátima de status van stad. Het Sanctuarium van Fátima is één van de belangrijkste bedevaartsoorden voor Maria verering, waar pelgrims van over de hele wereld dan ook samen komen. De plaats waar zich het Santuário de Fátima bevindt, Cova da Iria, was vóór 1917 een onbekend gehucht in de gemeente Ourém, deelgemeente Fátima. Een religieuze gebeurtenis in dat jaar heeft voor altijd de geschiedenis van deze plaats veranderd. Drie herderskinderen, Jacinta, Francisco en Lúcia waren getuigen van een serie verschijningen van de Heilige Maagd Maria, Nossa Senhora do Rosário. De Kerk reageerde in eerste instantie terughoudend, maar het fenomeen werd door de bevolking gekoesterd. Pas in 1930 werden de verschijningen van Maria door de bisschop van Leiria erkend. Vanaf dat moment kende Fátima een opmerkelijke ontwikkeling. Het werd in 1977 verheven tot gemeente en kreeg in 1997 de status van stad. De wereldwijde bekendheid van Fátima is vooral toegenomen tijdens het pausdom van Johannes Paulus II, die openlijk vereerder was van Onze-Lieve-Vrouw van Fátima. De paus kwam in 1982 naar Fátima als dank omdat hij een jaar eerder een aanslag had overleefd. In 2000, tijdens zijn derde bezoek aan het bedevaartsoord, kondigde hij de zaligverklaring aan van Jacinta en Francisco. Aan deze twee herdertjes werd door het Vaticaan een wonder van genezing toegewezen. 13 mei was de datum van de eerste verschijning, gevolgd door andere verschijningen op de dertiende dag van de daaropvolgende maanden tot oktober. Het is daarmee ook de datum van de belangrijkste viering in Fátima. Een van de hoogtepunten is de kaarsenprocessie (Procissão das Velas), de avond van 12 mei. Duizenden kaarsen van aanwezige gelovigen verlichten het immense plein voor het Sanctuarium en zorgen voor een magische sfeer van samenhorigheid en religieuze devotie. Even indrukwekkend is de Afscheids-processie op 13 mei. Het is een indrukwekkend gezicht, de gebouwen, de devotie van de mensen en de boetedoening. Op hun knieën naar de kapel kruipend. Ronde de plaats waar we staan loopt een man, die overal vraagt of we Engels spreken, dan vraagt hij om geld. We negeren hem, maar vinden het wel heel vervelend. Als Wilma staat te koken met de deur open, komt hij zelfs voor de deuropening staan en roept steeds hallo, hallo. Zeker wel 5 minuten. Wat moet je doen in zo'n situatie? Na  het eten gaan we nog een keer naar het plein en de kathedraal. Nog steeds zijn er veel biddende mensen en worden kaarsen gebrand. 

Donderdag 24 november

We kregen een tip dat er in Coz ook een klooster ligt dat erg mooi moet zijn. Nadat we boodschappen hebben gedaan rijden we naar dit hele kleine plaatsje. In de dertiende eeuw is in deze beboste en vruchtbare landbouwstreek een Cisterciënzer zusterorde neergestreken. Door slim te handelen worden ze al gauw een groep steenrijke devote vrouwen. Tot 1834 is er religieus leven in dit klooster. In de negentiende eeuw is hun rijkdom de wereldlijke macht, zelf aardig verpauperd, een doorn in het oog. Het gevolg is dat de staat in 1834 religieuze ordes dwingt om alles af te staan. Daarna treedt het verval langzaam in. Je kunt tot op de dag van vandaag zien dat dit een rijke kloosterorde geweest is. In de zestiende eeuw wonen er zelfs zo veel rijke Cisterciënzerzusters dat de kerk rijkelijk versierd kan worden. Van buiten komt het gebouw ietwat sober over, van binnen spatten de barokke ornamenten ervan af.

 Het dakgewelf is beschilderd door Pedro Peixoto en dateert uit begin achttiende eeuw.

 In de kerk is ook een typisch houten traliewerk.

Ook dit klooster nam dames van rijke komaf op. Vaak was er voor deze vrouwen geen bruidsschat en was intreden een oplossing om onder de bruidsschat uit te komen de enige oplossing. Ze arriveerden met dienstmeisje en hadden in het klooster enige privileges, zoals een grotere cel. Bezoek mochten ze achter de tralies ontvangen. Zuster Mariana heeft ruim driehonderdvijftig jaar geleden  een (pikant) tipje van de sluier opgelicht in haar Lettres Portugaises. Het zijn brieven van een Portugese non aan haar vrijer. In het kort komt het hier op neer: veel heren maken gebruik van het feit dat in de kloosters vrouwen zitten die weinig met het celibaat op hebben en hunkeren naar wat vleselijk vertier. Als we de overlevering mogen geloven, wordt er samen veel pret gemaakt, maar als zo’n zuster zwanger raakt, is het leed voor de vrouw niet te overzien.

We zetten de camper op de camperplek en melden ons bij de oude adega voor het klooster, nu omgebouwd tot winkeltje met rieten mandjes van COZART, een meneer komt met de sleutel en vervolgens kregen we een privérondleiding. En geweldig is dit klooster, juist door de geschiedenis vonden we dit klooster erg indrukwekkend. 

Er wordt geen entreegeld gevraagd, wij hebben een gift gedaan, die dankbaar werd ontvangen. Het dorp stelt verder niets voor. Een paar  huizen, een cafeetje en het eerder genoemde winkeltje waar de voor deze streek zo karakteristieke rieten tassen en manden worden gemaakt. Het regent alweer daarom zitten we de rest van de middag binnen.

Vrijdag 25 november

We hebben heerlijk geslapen. We rijden naar het volgende stadje, Alcobaça. Hier is een camperplek met verzorging en gratis stroom en toiletten. We volgen de aanwijzingen van de navigatie en komen in een straatje naast de cp terecht. We zien de plek liggen, daarom rijden we op ons gevoel er naar toe. Er komt direct een Duitser naar ons toe en zegt dat we geluk hebben, want ‘Karlsruhe’ rijdt net weg, daar kunnen we staan. Er is een straatje met wel 10 campers vlak naast elkaar. We zetten eerst maar eens de camper aan het eind en kijken dan even verder. De enige Nederlander die er staat wijst ons andere plekjes aan. En inderdaad er zijn veel mooiere plaatsen, alleen daar heb je geen stroom. Dat maakt ons niet uit, we hebben tenslotte ons extra zonnepaneel. We installeren ons en hebben een schitterende ruime plek. Hoog, we kijken over het straatje met campers en ruim, we kunnen aan alle kanten van de camper zitten. 

We horen van de Nederlander dat de Duitser er een half jaar staat, als ook een aantal Portugezen die hier zelfs wonen. Ook staat er een camper met heel veel spullen ernaast onder een dekzeil. Dit zouden Oekraïners zijn, zolang ze hier wonen hoeft de stad ze geen woonruimte aan te bieden. We zitten een tijdje in de zon en wandelen even een stukje richting het stadje. De stad, Alcobaça  werd gesticht  nadat de eerste koning van Portugal, Afonso Henriques, in 1147 besloot een kerk te bouwen ter herdenking van de verovering van Santarém op de Moren. De kerk evolueerde later naar het klooster van Alcobaça, een van de mooiste gotische monumenten in het land. 

In de kerk bevinden zich de graven van Pedro I van Portugal en zijn vermoorde minnares Inês de Castro.

Door de eeuwen heen heeft dit klooster een belangrijke rol gespeeld in de vorming van de Portugese cultuur.

Zaterdag 26 november

We hebben heerlijk geslapen. Gisteravond om 20.00 uur kwam er een meisje alleen in een busje naast ons staan. Ze vroeg ons of dat goed was, want ze wilde vanochtend al vroeg vertrekken en hoopte geen overlast te geven. Uiteindelijk  hebben we haar gisteravond niet meer gehoord en vanochtend is ze pas om 9.30 uur vertrokken. Haha, zelfs wij slapen niet zo lang uit. We  zijn op zoek naar een extra slot voor de fiets en we hebben gezien dat er een Declathon in de buurt zit. We gaan via de markthal, waar we broodjes kopen er naar toe. Eigenwijs als we zijn lopen we over mooie wandelpaden waarvan we denken dat we er dan ook wel komen. Dat klopt ook, alleen moeten we over een stukje gras, waar een zeer grote plas water op ligt. Dat gaat dus niet lukken, we moeten terug. Als met al lopen we een heel stuk verder, in plaats van af te korten. En de wandeling leverde geen slot op. We wandelen via een prachtig aangelegd pad terug en drinken een koffie in het cafeetje naast de camperplek. Kosten € 1,70. ’s Avonds lopen we nog even naar het pleintje voor de camperplek om de prachtige kerstversiering op de foto te zetten.

Zondag 27 november

Vandaag willen we het klooster bezoeken. Wilma had gelezen dat je op zondag tot 14.00 uur gratis toegang hebt. Echter dit geldt alleen voor inwoners van Portugal. We kopen een kaartje met seniorenkorting. We krijgen het advies in de kerk te beginnen, want als straks de dienst begint, kunnen we daar niet vrij rondlopen.

Het is  prachtig. We kijken onze ogen uit naar de tegeltjes, de beelden en de ruimte. 

Als we uitgekeken zijn, drinken we tegenover de kerk een koffie. Het wordt steeds goedkoper, dit keer betalen we maar € 1,60. We lopen via het historische centrum terug. Het stadje heeft een heel gezellige uitstraling en heeft overal al kerstversiering hangen. Het mooie weer zwakt alweer af, het is bewolkt en het zonnepaneel doet niets. Gelukkig kunnen we bij de eerste van het straatje campers onze stroomkabel inprikken, op deze manier kunnen we alles even opladen naar 100%. ’s Avonds probeert Erik voetbal te kijken, maar omdat het behoorlijk regent valt het beeld steeds weg.

Praia Gelfa, Esposende, Costa Nova, Costa de Lavos 16 t/m 22 november

 

Woensdag 16 november

Naar ons gevoel hebben we de hele nacht regen en wind gehad en bij het opstaan regent het nog steeds. Het wordt ook de hele dag niet droog. We vermaken ons met lezen, op de computer wat recensies schrijven, vlog bijschaven en plekken uitzoeken waar we nog naar toe willen. Af en toe proberen we even naar buiten te gaan en naar de wilde golven te kijken, maar het is zo nat dat we snel weer naar binnen gaan.

Donderdag 17 november

Vannacht heeft het minder geregend en vanochtend was het warempel even droog. Na het ontbijt rijden we naar Esposende, onderweg even diesel getankt. We missen een afslag, maar kunnen dit snel corrigeren. De weg loopt ook wel heel raar en we moeten echt goed opletten om nu wel goed te rijden. We komen over een brug waar maar maximaal 3,5 ton mag. Gelukkig wegen wij niet meer. En zomaar opeens liggen er 2 grote betonblokken op de weg en worden we door hele kleine dorpen geleid. Uiteindelijk komen we wel weer op de grote weg uit. Esposende heeft 3 plaatsen waar je mag staan, wij kiezen voor de plek langs het water. Er loopt wel een weg voorlangs, hopelijk rijdt er vanavond en vannacht niet al te luidruchtig verkeer langs. De voorspellingen voor het weer vanmiddag zijn dat het vanaf 12.00 uur tot ongeveer 15.00 uur droog zal zijn. We lunchen vroeg en gaan dan wandelen over de promenade en het strand. We drinken voor € 2,40 koffie, Erik kan mooi de vlog uploaden, en dan gaan we terug naar de camper. We rennen de laatste kilometer bijna, want er komt een erg donkere regenlucht aan. We redden het maar net. We zijn nog geen minuut terug in de camper of het barst weer los. Mark belt, we wisselen de laatste nieuwtjes uit en lezen de rest van de middag.

Vrijdag 18 november

Onze volgende etappe gaat naar Barcelos, stad van de hanen. De Haan van Barcelos (Portugees: Galo de Barcelos) is een Portugese legende. Het is tevens een van de meest bekende zinnebeelden van dat land. De legende gaat als volgt: Op een dag in de 17e eeuw werd er zilver gestolen van een landeigenaar. Een bedevaartganger onderweg naar Santiago de Compostella wordt als schuldige aangewezen. Deze ontkent maar wordt wel schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Hij vraagt of hij de rechter thuis mag bezoeken. De rechter blijkt aan een maaltijd te zitten en de veroordeelde wijst naar een geroosterde haan op tafel. Hij vertelt dat de haan zal gaan kraaien op het moment dat hij opgehangen wordt en dat hij daarmee zijn onschuld zal bewijzen. De rechter besluit hierop de haan niet meer te eten. Wanneer de man wordt opgehangen begint de haan te kraaien. De rechter ziet zijn fout in en rent naar de galg maar is net te laat. De man heeft het echter toch overleefd doordat de knoop het niet gehouden heeft.  Het is wel weer een route met obstakels. De navigatie stuurt ons graag dwars door het centrum van de dorpjes en als we er bijna zijn moeten we over een zeer smalle brug. Laat er nu net op het moment dat wij er langs willen een auto met hefbak staan die de kerstverlichting aanbrengt. Het is echt centimeterwerk.  We gaan naar de camperplaats, ook dat is een uitdaging met werkzaamheden aan de weg en een hele steile helling tot aan de plek. We lunchen en gaan dan de stad in middels een adventurelab. We filmen en fotograferen diverse hanen. Af en toe schuilen we even voor de regen. Bij de een na laatste lab regent het zo hard dat we eerst maar eerst even een koffie gaan drinken. Nu betalen we maar € 2,00. Als we weer terug zijn bij de camper zegt Erik dat hij het geen fijne plek vindt en graag weg wil. Dat is de afspraak ook, vindt een van tweeen het niets verkassen we. We gaan terug naar Esposende en gaan dit keer achter het busstation bij de Aldi staan.

Zaterdag 19 november

We hebben beter geslapen dan gisteren. We waren een beetje huiverig voor de bussen die al vroeg hun motor aanzetten en dan tijden dieselen. Gelukkig vandaag niet. We waren van plan om hier 2 nachten te blijven, maar er is niets in de buurt waar je even naar toe kan of iets te zien. We plannen onze volgende etappe, naar Costa Nova, een klein vissersdorp net onder Aveiro. Deze oude badplaats gelegen tussen de stranden van de Atlantische Oceaan en de lagune, was al bekend in de 19^e eeuw. De  houten huisjes (palheiros) zijn met kleurrijke stroken beschilderd. Dit werd gedaan om de vissers hun huisjes terug te laten vinden tijdens dikke mist. We wandelen en filmen een stukje, maar opnieuw gooit het weer roet in het eten. We gaan terug naar de camper.

Zondag 20 november

Onze trouwdag, 41 jaar al weer. Wat gaat de tijd snel. We krijgen een appje van Jan en Annemie, ze zijn op weg naar ons. Tegen de middag arriveren ze en we drinken bij ons in de camper wat. Na de lunch gaan we wandelen. We proberen een adventurelab, maar helaas we kunnen er één niet vinden. Jan en Annemie nodigen ons uit voor een etentje, vanwege Wilma’s verjaardag en onze trouwdag. We vinden een leuk tentje en eten een heerlijke pizza. We wandelen terug en drinken nog een koffie samen. Het was een gezellige middag en avond.

  

Maandag 21 november

Jan en Annemie trekken verder naar Coimbra en wij gaan richting Costa de Lavos. We zijn benieuwd of we het net zo leuk vinden als vorig jaar. Het weer is natuurlijk heel anders, vorig jaar zaten we in korte broek en nu hebben we bijna een jas aan. De plek op zich is niet veranderd. De wandelvlonders zijn vernieuwd en er is een bar gebouwd aan het strand. Er staan een aantal campers, en natuurlijk weer een hele grote Duitse, met voor zijn camper zijn aanhanger en daarvoor zijn auto. Hij heeft op de mooiste plaats 3 plaatsen in gebruik. Wij zetten de camper voor zijn auto en dat is exact hetzelfde plekje als waar we vorig jaar stonden. Als we heel eerlijk zijn, vinden we de plek niet meer zo mooi, dat komt natuurlijk omdat we veel mooiere aan de kust hebben gehad dit jaar. En het internet is waardeloos, dat waren we even vergeten. Het stormt nog steeds, we zijn alleen even naar het strand gelopen en weer terug. Voor de rest zitten we binnen.

Dinsdag 22 november

In de ochtend is het nog steeds nat en winderig. We lopen ’s middags naar het barretje waar we vorig jaar vaak kwamen. Het is er nog steeds en de koffie kost nog steeds € 0,70. We eten een tosti en internetten wat. Erik upload de vlog en zo komen we de middag wel door. Als we terug zijn bij de camper staat er een Nederlandse camper waarvan de bewoners ons herkennen. We kletsen even in zijn deuropening, maar niet te lang want dan wordt het donker.

Guitiriz, Ames, Pontevedra, Vila Nova de Cerveira en Praia Gelfa 10 t/m 15 november

 

Donderdag 10 november

We hebben goed geslapen vannacht, alle apparaten zijn weer eens helemaal opgeladen, zelfs de accu’s van de fietsen. Omdat het geen weer is om buiten te zitten, gaan we weer een stukje rijden. We komen langs Santiago en zoeken een plek om de camper neer te zetten, want Erik moet een pakje halen bij de UPS. Dat is nog niet zo eenvoudig. We parkeren voor een school, of het mag is onduidelijk en Erik loopt naar het opgegeven adres. Hij kan het echter niet vinden en komt met lege handen terug. We rijden daarom maar naar een stadion in de buurt, dan kan Erik op de fiets op zoek gaan. Dat is maar goed ook, want we zijn nog geen 10 seconden weg of er komt een bus die op deze plek gaat staan. Wilma blijft bij de camper. Na ongeveer een uur is Erik terug, met zijn pakje. Hij vertelde dat hij in het winkelcentrum moest zijn, maar niet bekend was naar welke winkel. Hij heeft alle ruiten van de winkels afgespeurd, net zolang totdat hij een plakker van UPS zag. En gelukkig daar was zijn pakje. We lunchen en gaan dan niet zo ver en dit keer niet naar beneden, maar wat opzij,  naar Ames. Een plek die op de foto’s in campercontact mooier is dan in werkelijkheid. De campers staan achter elkaar naast een strook gras. Je mag er echter geen campinggedrag vertonen. Maar als in de middag de zon toch nog even tevoorschijn wil komen, zet Wilma toch haar stoel een uurtje buiten. We hebben boodschappen gedaan bij de Mercadona.

Vrijdag 11 november

We hebben goed geslapen. Erik pakt de fietsen, Wilma smeert een paar boterhammen en dan gaan we op de fiets naar Santiago de Compostella. De route loopt langs de camperplek en is nog 8 km tot aan het nulpunt. Wij fietsen deze kilometers over het pelgrimspad. Eerlijk gezegd vonden we het plein voor de kathedraal tegenvallen. Het nulpunt is een ingemetseld stuk tekst en er liepen meer toeristen rond dan pelgrims. Een bezoek aan de kathedraal, waarin een 1,60 meter hoog wierookvat hangt kost 10 euro per persoon. Dat slaan we dan maar over. Wilma komt aan de praat met een fietser die een pelgrimsroute heeft gefietst en hij vertelde dat de oorkonde die je hiervoor koopt, in de kathedraal te verkrijgen is. En ook dan moet je 10 euro entree betalen. Het hele stadje ademt commercie uit. We wandelen een ronde door het stadje en door het nabijgelegen park en stappen dan weer op de fiets terug naar de camper.

Zaterdag 12 november

We waren van plan om het weekend over op deze plaats te blijven, maar op het gras naast ons werd een tent en een podium opgebouwd waar ook nog eens gigantische versterkers op neer gezet werden. We wachten niet af wat hier gaat gebeuren en rijden naar de volgende plaats op ons lijstje. Onderweg komen we langs een tankstation waar we gas tanken. We gaan naar Pontevedra. Deze stad heeft 2 camperplaatsen en door een misverstand tussen ons komen we uit aan de rand van de stad in plaats van iets verderop. Ach we staan hier ook goed, er kunnen er 20 staan en de plek is vol. Erik gaat hier de camper van binnen versieren voor Wilma’s verjaardag. 

We zitten op de bankjes naast de camperplek, want naast of voor de camper is geen ruimte. Eindelijk weer eens geen wind. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat we in een stad staan.

Zondag 13 november

We wandelen door Pontevedra, een verrassend mooi stadje. We eten op een plein een pizzapunt, kijken naar de vele duiven en wandelen dan weer terug. We eten nog een boterham en dan gaat Erik keen video opnemen over de beamer, die hij gisteren ophaalde. Wilma gaat nog een uurtje wandelen. De camperplaats loopt leeg tegen de avond.

Maandag 14 november

We hebben vannacht veel meer verkeer gehoord dan de vorige nacht. Waarschijnlijk omdat er nu maar 6 campers stonden. Veel minder campers die het verkeerslawaai tegenhouden. En waarschijnlijk is ook het werkverkeer op gang gekomen. We gaan weer richting de kust, maar komen nog niet uit op de plek die we in de navigatie hadden gegeven. We rijden nog steeds de route van campercontact en als highlight werd daarin genoemd het plaatsje Vila Nova de Cerveira. Direct over de grens, dus in Portugal. Cerveira betekent hert en een hert staat boven op een berg. We zetten de camper op de parkeerplaats voor de camperplaats, naast een caravan. De man die daar in verblijft komt een praatje maken en biedt Erik een fles wijn aan. Het lijkt op zelfgemaakte in een limonadefles. Wij drinken geen alcohol, dus neemt Erik dit niet aan. Na de lunch fietsen we naar het hert (Miradouro da Cervo da Pedra Furado) boven op de berg.

Het is behoorlijk steil, maar we redden het. Als je boven bent heb je een prachtig uitzicht op de rivier, met aan de ene kant Spanje en de andere kant Portugal en op de oceaan.

We vliegen naar beneden. We staan langs een spoor en geregeld komt er een trein langs. We zetten de klok een uur terug en gaan daardoor al vroeg naar bed. Om 22.30 uur horen we nog een goederentrein.

Dinsdag 15 november

Om 7.00 uur hoorden we auto’s en bussen dieselen. En een Duits busje zette een generator neer. We staan daarom maar op, van slapen komt toch niets meer. We hebben vannacht heel veel regen en wind gehad, maar geen enkele trein meer gehoord. We zijn al vroeg klaar en na de verzorging rijden we dan naar de plaats waar we gisteren al naar toe wilden Praia Gelfa in Vila Praia de Ancora.

Een ritje van 23 km. Een geweldige plek aan de oceaan. De golven gaan tekeer. Prachtig. Alleen jammer dat op de hele grote parkeerplaats waar we alleen staan, na een uurtje een busje komt, die hem pal naast ons parkeert. Met een schuifdeur die getest moet worden, zo vaak gaat deze open en dicht en een hond die overal pist. En natuurlijk moet er luid en duidelijk een telefoongesprek buiten gevoerd worden.

 

Foz en Guitiriz 4 t/m 9 november

 

Vrijdag 4 november

Wat een nacht!! Gisteravond kwamen er 3 huurbusjes met hefdak, gevuld met Spanjaarden, tegenover ons staan. Per direct werden er tafel en stoelen uitgeladen en met 8 man sterk en een aantal kinderen werd er muziek gemaakt, gedanst en gekrijst. Pas om een uur of 12 gingen de kinderen naar bed en werden de gitaren weggelegd. Echter de volwassenen bleven tot 2.30 uur zitten en zoals bekend, Spanjaarden praten niet tegen elkaar maar schreeuwen. Waren we de eerste 2 dagen nog vol lof over deze camperplaats, nu zijn we dat wat minder. De plaats kan er niets aan doen natuurlijk, het zijn de mensen die er staan, maar we hadden van de eigenaar/beheerder toch wel enig ingrijpen verwacht. We douchen, verzorgen de camper en rijden dan 3 kilometer verderop naar de gratis plaats die Foz aanbiedt. Er staan ongeveer een 40 campers, allemaal met het zicht op de riviermonding die wel onder invloed van eb en vloed staat. We zitten de rest van de middag heerlijk buiten.

Zaterdag 5 november

We zitten aan de koffie als de telefoon gaat. Jan, of we zin hebben in koffie. Jan en Annemie zijn ook in Foz gekomen en staan 4 campers van ons vandaan. We zitten gezellig bij elkaar. Na de lunch gaan we samen een wandeling maken.

Zondag 6 november

Het heeft behoorlijk gewaaid vannacht.  En Wilma blijf het eng vinden. Er was veel lawaai van een discotheek in de buurt. Eerst tot middernacht heel veel technomuziek. Toen werd het stil tot 2.30 uur, de muziek begon opnieuw met veel dreunende bassen, tot 5.00 uur vanochtend. In de ochtend doen we elk ons eigen ding en in de middag gaan we weer samen een ronde wandelen.

Erik filmt nog wat onderweg. We drinken koffie in een tentje waar een hele goede barista de koffie prachtig versierd. ’s Avonds drinken we bij Jan en Annemie koffie.

Maandag 7 november

Het waait zowel overdag als ’s nachts hevig. De wind is te koud om buiten in de zon te zitten. Erik moet nog een productvideo maken en gebruikt daar de ochtend en een deel van de middag voor. Wilma gaat in haar eentje wandelen. Later op de middag moeten we in het stadje nog iets filmen en gaan we weer koffie drinken bij de tent waar we gisteren ook waren. Erik filmt er en de barista laat zien hoe hij de koffie maakt en versierd. Hij vroeg ons of we iets bij de koffie wilden, maar wij zeiden van nee, teveel suiker en teveel calorieën. Hij moest lachen en we begrepen dat hij zei dat alle lekkere dingen suiker bevatte en gaf ons een klein stukje koek. Dat smaakte inderdaad lekker. Na het filmen wilden we betalen, maar dat werd niet geaccepteerd. Hij begreep dat hij in de film kwam en dat was onze betaling aan hem. ’s Avonds komen Jan en Annemie nog even wat drinken.

Dinsdag 8 november

Er is markt vanochtend en de camperplaats wordt overgenomen door alle mensen die de markt bezoeken. Wij lopen er om 10.00 uur naar toe en vinden het maar niets voorstellen, maar langzamerhand worden er meer kraampjes neergezet en uiteindelijk is het een flinke markt. Wij lopen eerst door, doen wat boodschappen in de supermarkt en later op de markt. ’s Middags monteert Erik de vlog en dan gaan we naar de wasserette, daar is gratis internet zodat de vlog alvast geüpload kan worden. Wilma gaat mee, die kan mooi wat vragen van de leesclub beantwoorden.

Woensdag 9 november

Na een redelijk rustige nacht, het waaide niet meer zo hard, maar er was wel regen en om 6.30 uur de vuilniswagen, maken we ons klaar om naar de volgende plaats te gaan. We rijden 90 km naar de parking van Guitiriz, een plek voor 4 campers. Met volledige verzorging, er is een toilet en er is zelfs gratis stroom. We zetten de camper naast een camper uit Zweden. Wel vrij dicht tegen de verzorging aan, maar we gaan liever niet op het gras staan, we lazen in de reviews dat het daar drassig kan zijn. We vloggen wat en Erik gaat met een stukje film aan de gang voor Campercontact. We gaan verder niet het stadje in, het regent af en toe, en zo kan Erik ook alvast monteren. Later op de middag komt er nog een camper aan de andere kant van de verzorging staan en er gaat een auto staan, met een oude vrouw alleen erin. Als we er langs lopen, zit ze bijna rechtop te slapen. Om ongeveer 18.30 uur zet ze de motor van de auto aan. Wel een half uur lang. Op enig moment loopt Erik langs haar auto en kijkt naar binnen. Dan duurt het maar even of ze rijdt weg.

Potes, Riaño, Gijon en Foz 28 oktober t/m 3 november

 

Vrijdag 28 oktober

Vanaf Puente San Miguel rijden we de eerste etappe door de Picos naar Potes Aan het begin van de weg is een grote cp waar je kunt verzorgen, het is wel op een vlakte, dus zal het er behoorlijk kunnen waaien. 

Het is een behoorlijke slingerweg met stijgen en dalen. De cp is een parkeerplaats achter een supermarkt, behoorlijk scheef. Er zijn direct achter de winkel een paar wat rechtere plekken en daar is er een van vrij. We parkeren de camper en wandelen door Potes, het is een verrassend leuke stad. Wat later op de middag gaan we de camper toch wat verplaatsen wat verder bij de winkel vandaag, aangezien de airco wel wat luidruchtig is.

Zaterdag 29 oktober

We hebben goed geslapen, ondanks het onweer en de regen. We gaan op pad voor het volgende deel door de Picos, naar Riaño . De stad werd volledig gesloopt in juli 1987 vanwege de bouw van het Riaño-reservoir en enkele meters verderop weer opgebouwd. Als we aankomen in de regen zien we dat het hele grote meer heel weinig water bevat. We parkeren op de parkeerplaats met zicht op het meer. Er mogen officieel 5 campers staan, maar uiteindelijk staan er meer dan 40. ’s Middags is het droog en maken we een wandeling door en om Riaño.

Zondag 30 oktober

Het weer is behoorlijk opgeknapt en we rijden de laatste etappe door de Picos.

We zijn al vroeg vertrokken, de klok ging vannacht een uur terug, daardoor reden we al voor 9.00 uur weg. Onderweg is een plaats waar we kunnen verzorgen en rond 11.00 uur komen we aan in Gijon. Het is een heel bijzondere cp waar we staan, auto’s en campers door elkaar. We wandelen de boulevard op, staan voor het eerst met onze voeten in zeewater en drinken vervolgens wat op een terrasje.

Maandag 31 oktober

We gaan de binnenstad niet in, het is een grote stad en druk, daar hebben we niet zoveel zin in. We rijden naar, La Playa de las Catedrales in de provincie Lugo. Indrukwekkende kliffen, bogen en gewelven, uitgeslepen door de Cantabrische Zee en de wind. Eén van de hoogtepunten in Galicië! Het is ongelooflijk wat water, wind en een paar rotsen voor elkaar kunnen krijgen.

Als we aankomen is het net droog en eb, zodat we het spektakel goed en droog kunnen bekijken. Er is een cp, maar wij willen eens lekker lang douchen en er moet gewassen worden daarom rijden we door haar cp Atalaia. Hier betalen we 10 euro per nacht.

Dinsdag 1 november

We luieren. We moeten even bijkomen van een doorwaakte nacht, eerst van storm en daarna van de hippie die achter ons staat en om 4.30 uur vannacht vond dat hij buiten moest gaan staan bellen met een dusdanig volume dat we er wakker van werden.

Woensdag 2 november

Het bevalt ons hier goed, we boeken voor 2 nachten bij en fietsen dan naar het centrum. Hier zien we een grote gratis cp en we besluiten hier over 2 dagen ook nog even te gaan staan. Op die cp heb je zicht op de zee. De hele middag is de muziek van de hippie erg luid, maar zachter zetten wil hij niet. En er staat een tot camper omgebouwde auto waar om de 5 minuten het alarm afgaat. Helaas hebben we al betaald, anders waren we nu nog naar de andere cp gereden.

Donderdag 3 november

Wat een regen en een storm vannacht. Het kan niet, maar af en toe dacht Wilma dat de camper zou omwaaien. Vanaf 11.00 uur begon het weer op te klaren en hebben we lekker buiten gezeten.