Maandag 15 november
Na alle mensen waar we het gezellig mee hadden gedag te hebben gezegd, de camper verzorgd en afscheid genomen van de eigenaresse. Ze gaf ons een stukje kurk, bewerkt met een camper. Een cadeautje omdat we de camperplek in het zonnetje hebben gezet. We rijden naar Tavira, daar is een camperplek waar er maar liefst 120 kunnen staan. Als we aankomen, parkeren we aan de kant van de straat, achter een grote Concorde met aanhanger en Smart. We mogen eerst de plaatst oplopen, een plekje zoeken, dan ons melden en betalen en dan mag je erop rijden. Dat doen we en als we terug bij de camper komen, is de man voor ons erg boos, we staan te dicht op hem, hij kan op deze manier de aanhanger niet afkoppelen en we worden bijna gesommeerd om een stuk naar achteren te gaan. We zijn zo verbouwereerd dat we dat nog doen ook. Maar, hij had zelf toch ook een stukje naar voren kunnen rijden? We fietsen naar Tavira, een stad met wel 25 kerken. We vinden de straatjes en bezienswaardigheden niet zo bijzonder. We zitten nog heel even buiten.
Dinsdag 16 november
We zijn redelijk vroeg wakker en maken ons klaar om via de Ecovia Litoral naar Sante Luzia te fietsen. We rijden op de gok via een blauwe lijn met een fiets ernaast op het wegdek. We komen uit bij een school en daar staat een bord met de verwijzing naar het fietspad. Het is een en al grind waar we over fietsen, dat is altijd oppassen voor lekke banden. We komen door Pedras de El-Rei. Hier staat een olijfboom van 2000 jaar oud en er zit een geo-cache in verstopt. Dit dorp is eigenlijk niet meer dan een soort van bungalowpark. Er worden heel veel huizen verhuurd, of staan te huur en er liggen heel veel zwembaden. Hier is ook de strandopgang naar Praio do Barril. We zetten de fietsen bij de brug en steken de lagune een stukje over. We gaan verder met een treintje. Er is wat verwarring over enkele reis, of een retourtje. We wilden enkele reis, maar dat lukt dus niet. We wandelen wat rond op deze bijzondere plaats. Vanaf hier werd vroeger op tonijnvangst gegaan. Nu gebeurt dat niet meer en er liggen nu honderden ankers weg te roesten op het zogenaamde "Ankerkerkhof". We wandelen over het strand, drinken een koffie, vinden nog 2 caches en gaan dan met het treintje terug. We zien een rood fietspad, ook van de Ecovia en rijden hierover naar Sante Luzia. We eten kabeljouw, die was ons al lang geleden geadviseerd. Dat is wel een beetje eigenwijs, want we zitten in de inktvishoofdstad. Een gevel is ook prachtig gedecoreerd met een inktvis. We slenteren door het dorpje, komen Hennie en Marjan tegen, die hier met de auto aan het rondrijden waren en maken veel beelden van mooie gevels. We kletsen met een octopusvisser. Hij legt ons van begin tot eind uit hoe de vangst in zijn werk gaat. Heel interessant. We willen eigenlijk niet terug over het grindpad en besluiten om via de grote weg terug te fietsen. En wat zien we dan als we het dorpje verlaten? Juist een blauw fietspad. Hierover fietsen we terug. Onderweg komen we langs zoutwinning en we kunnen het niet laten om er even naar toe te fietsen. We zien de zoutbekkens, maar kunnen niet bij de grote zoutberg. Als we terug zijn in Tavira stopt het blauwe fietspad. Hier moet je dus maar zelf uitzoeken hoe en waar het fietspad verder gaat.
Woensdag 17 november
Na de verzorging vertrekken we naar camperpark Playas de Luz in Pozo del Camino en dat ligt dan weer in Spanje. Een mooie camperplaats met een zwembad. Niemand zwemt er echter, want voor het gebruik ervan moet je extra betalen. We fietsen 's middags naar het stadje Isla Cristina. Een echt vissersdorp met weinig bezienswaardigheden. We drinken koffie bij Lex en Ria. Zij volgen ons op YouTube en gaven aan ook op deze c.p. te staan. Na het avondeten, heel even tv gekeken. Hier hebben we beperkt ontvangst en vroeg naar bed.
Donderdag 18 november
Vandaag maken we een fietstocht naar Ayamonte. Dit zou een fietspad over een oude spoorbaan zijn, maar volgens mij snappen de Zuid-Europeanen niet dat een fietspad glad asfalt moet zijn, in plaats van weer grind met keien. En richtingsborden ontbreken ook. Als we in de stad aankomen, is ook zomaar het fietspad weer weg, of je moet een stuk over de stoep. De straten die erop kruisen, liggen allemaal lager, dus stoep op, stoep af. We eten ergens een daghap, kijken even rond en gaan dan weer terug. We wilden graag naar Isla Canela, daar loopt wel een mooi fietspad, en dan met een ferry terug naar Isla Cristina. We horen dat de ferry niet gaat, vandaar dat we niet verder fietsen dan Ayamonte en weer terug. Als we terug zijn ruimen we alles alvast op, het waait flink. We douchen op de c.p. maar dat is niet echt een succes. De watertemperatuur is moeilijk te regelen en het hokje is net zo klein als in de camper!
Vrijdag 19 november
Het is druk bij de verzorging, maar we doen rustig aan, we hebben de tijd. We rijden binnendoor naar El Rocío. We komen langs Huelvo, de stad waar Columbus op 3 augustus 1492 met 3 boten uit vertrok naar Amerika. Er staat een 32 meter hoog standbeeld van hem, geschonken van Amerika aan Spanje. En ontworpen door mevrouw Vanderbildt. We filmen daar iets en rijden dan verder door allemaal nationale parken, waar zelfs lynxen voorkomen. We lunchen onderweg. Als we aankomen in El Rocío gaan we eerst bij het politiebureau langs om te vragen of we op de parkeerplaats mogen overnachten. We krijgen toestemming maar mogen absoluut geen campinggedrag vertonen. Dat gaan wel lukken. We wandelen het dorpje in. Het is zo goed als verlaten en we zien best veel auto's. Dat valt wel een beetje tegen, want dit is een westerndorpje. We verwachten paarden en koetsen. De straten zijn zandstraten, er is geen asfalt of klinker te bekennen. In de week na Pinksteren wordt hier de maagd van El Rocío vereerd en zijn er wel een miljoen pelgrims op de Beekman een glimp van het beeld van de maagd op te vangen en liever nog aan te raken. We drinken een koffie met wat lekkers, en moeten maar liefst €11,00 afrekenen. Dat zijn we niet meer gewend zulke bedragen. Dit zijn echt prijzen om toeristen een poot uit te draaien.
Zaterdag 20 november
Vannacht om 0.30 uur kwam er nog een camper naast ons staan. En dan niet neerzetten en slapen, nee eerst nog de voorruit isolatie aanbrengen, met veel deurgeklap en daarna gestommel om in bed te komen. De hele avond was er wat vuurwerkgeknal, maar om 1.00 uur is het dan toch rustig. We worden ook pas om 9.00 uur wakker. Het is onze trouwdag vandaag, alweer 40 jaar. We rijden naar parking La Puebla de Cazalla. Een rit van 150 kilometer en een stuk door Sevilla. Dit gaat echter probleemloos. We zien ontzettend veel olijfgaarden. Oude bomen, jonge bomen en aanplant. De meeste olijven komen dan ook uit deze streek. Als we op de plaats aankomen zijn er nog 3 vrij, maar 10 mi uren lager staan de 10 plekken vol en wordt elk vrij stukje door later aankomers in gebruik genomen. Het is een complete plek met op elke plaats stroom, water, afvoer voor grijs water onder de camper maar ook ernaast. Er zijn toiletten en warme douche. En dat voor niks. Hoe bestaat het. We gaan het dorp in, maar ja zaterdagmiddag alle winkels gesloten. We vinden nog wel een bakker en kopen hier een gebakje om vandaag te vieren.
Zondag 21 november
Erik gaat voor het eerst in weken weer hardlopen. Dat kan mooi in het parkje naast de camperplaats. We lummelen de rest van de dag lekker buiten in de zon. Omdat de supermarkt gisteren ook al dicht was, is er voor de avondmaaltijd nog maar 1 blikje groente beschikbaar. Voor de rest houden we het nog wel een paar dagen uit. Maar er zijn nog 2 pakken pannenkoekenmeel, en daar gaan we vanavond van smullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten