Erfoud 19 maart

Woensdag 19 maart

We vertrekken vroeg, want vandaag hebben we een lange rit te gaan. Er is zelfs geen tijd om te lunchen. De reisleider zorgde voor een lunch onderweg, waar we 10 euro voor moeten betalen. Na 5 kwartier en 64 km hebben we de eerste koffie/sanitaire stop in Centre de Vacances Cos-One Ifrane. Het is mondain vakantie- tevens wintersportoord en dat is te merken aan de prijs van een kop koffie, 30 dirham. Een maand geleden lag hier nog sneeuw. Na een kwartier gaan we alweer verder. Als we geluk hebben zullen we onderweg Berberapen zien. We rijden het gebied van de nomaden binnen. Af en toe zien we een kamp in de verte. 

De nomaden hebben een ander uiterlijk en lijken op mensen uit Mongolië. Gele huid, roodachtig haar en grijze of blauwe ogen. We zien inderdaad Berberapen. 

 

Persoonlijk vind ik het een beetje nep want er staat een groepje mannen met pinda’s en noten, die worden in je handen gedrukt om ze te voeren. We maken wel een aantal foto’s. Langzaam verandert het landschap van groen naar geel als we verder het Atlas gebergte in rijden. We zien grote kuddes geiten, af en toe een paard en ezels. 

Timahdite een stadje waar veel boeren wonen en een pleisterplaats voor vrachtwagenchauffeurs. Er zijn veel restaurants waar gebarbecued wordt en alles wat over is gaat naar de zwerfhonden.  Het groene deel is heel vruchtbaar tot aan ait Oufella, hier lag tot een maand geleden ook nog veel sneeuw. 

Veel bomen zie je niet. Als we het gele deel inrijden, zoals de gids het noemt, is het dor. De boeren krijgen heel veel subsidie om waterbassins aan te leggen. Voor één euro kunnen ze deze aanleggen. Het licht op dit stuk is ideaal om Hollywood films op te nemen.

  

Op de hele N13 waar we rijden staat om de 25 à 30 kilometer politie controle. Ze mogen absoluut niet gefilmd of gefotografeerd worden. In Ouled Khaoua stoppen we voor een plaspauze (en de Marokkaanse gids en de chauffeur moeten bidden). Het is op de bovenverdieping van een restaurant, 14 man op een hurktoilet voor 5 dirham p.p. Het is dat we allemaal nodig moeten, maar erg fris is het niet. Toiletpapier ontbreekt en de zeep zijn allemaal kleine restjes. Gelukkig had ik papier en desinfecterende gel mee. Terug in de bus krijgen we ons broodje tonijn en een appel en banaan en een flesje water. Elk maar 1 broodje, ik vond het duur betaald.  Al rijdend eten we onze lunch. We rijden door de stad Midelt waar de beste appels van Marokko vandaan komen. We wandelen er ongeveer 500 meter. Volgens de reisleider is er geen merknaam, ze krijgen alleen een sticker Marokko. Langs de N13 ligt een lege rivier. 

Deze is niet natuurlijk maar aangelegd na de aardbeving en overstromingen in september 2023, waarbij ongeveer 3.000 mensen overleden. De aardbeving richtte met name schade aan in bergachtig en moeilijk toegankelijke gebieden, wat de hulpverlening bemoeilijkte. Sommige dorpen werden vrijwel volledig verwoest. De schade was in deze gebieden vaak groot, omdat veel van deze gebouwen niet aardbevingsbestendig waren. We komen weer in een vruchtbaar gebied en zien granaatappel en vijgen, spruitjes en verbrande palmbomen. Deze waren ziek als je ze verbrandt worden ze beter. Ook veel palmbomen in de  Ait Manzou kloof en in Vallee de Ziz. In Erfoud dragen de vrouwen als hoofdkleur zwart over hun andere kleding.