Een onderdeel van ons beheerderswerk is zorgen dat het juiste aantal bedden in een tent staan, afgestemd op het aantal gasten dat in een tent verblijft.
Standaard is een Rent-a-Tent ingericht met 5 slaapplaatsen, nl 1 tweepersoonsbed en 3 eenpersoonsbedden, totaal dus 4 bedden.
Wij beheren 27 tenten, met daarin dus 27 tweepersoonsbedden en 81 eenpersoonsbedden.
De standaarduitrusting aan inventaris is toereikend voor zes personen. De tenten kunnen dus ook worden verhuurd aan een gezin of gezelschap van zes personen.
Zodra dat het geval is, dan moeten wij ervoor zorgen dat er een 5e bed wordt "geleend" uit een andere tent en worden bijgeplaatst in de tent waar de 6 personen in komen.
We zoeken dan naar een tent die en in de buurt staat en waar slechts 4 personen in verblijven.
De tenten op onze camping staan in groepjes verspreid over het gehele terrein, max afstand ca 600 meter.
We merken dat het vaak voorkomt dat er zes personen worden geboekt voor een tent. Dat zijn meestal "samengestelde" gezinnen, bv van gescheiden ouders die elkaar hebben gevonden en elk hun eigen kinderen meenemen.
Als het niet lukt om in een nabije tent een vrij bed te vinden moeten we afstanden overbruggen' via ons transportkarretje.
Omdat we volgeboekt zitten, moeten we vaak een beroep doen op gasten die al in de tent wonen met het verzoek of we een bed uit hun tent mogen "lenen". Gisteren kregen we bij twee families " nee" als antwoord, omdat ze de bedden zo slecht vonden liggen dat ze de matrassen dubbel gebruikten. Dus maar weer de hele camping rondgesjouwd met twee bedden.
De beoordelingen.
Natuurlijk zijn wij ook benieuwd wat gasten op de website schrijven over de camping maar ook over ons, dus zo af en toe bezoeken we de website van Rent-a-Tent en in het bijzonder het tabblad " beoordeling" van onze camping.
Reviews zijn altijd subjectief, want het is de perceptie van de individuele gast. Zo vindt de een het sanitair vies en verouderd, en de ander kan er prima mee leven.
Dat geldt ook voor wat men van onze gastvrijheid vindt; gelukkig zijn de meeste gasten tevreden met onze dienstverlening, maar ook aan paar op zijn zachts gezegd ontevreden. Het lastige van zo'n beoordeling op de website is dat je je daar als beheerder niet tegen kunt verdedigen, vandaar dat we er iwat aandacht aan willen schenken op dit blog.
De mevrouw die aangaf dat wij aan het einde van het seizoen erg teleurgesteld zouden zijn omdat wij te kritisch waren op de schoonmaak heeft helaas voor haar ongelijk gekregen. Wij zijn juist over het algemeen erg tevreden over hoe schoon de gasten het achterlaten. Deze mevrouw pochtte dat ze 4 uur had gepoetst terwijl ze alleen maar buiten hadden geleefd. (hoe vies heb je het dan gemaakt?). Ze was erg trots op het feit dat ze de koelkast had ontdooid, terwijl dat toch een normale activiteit is die op de kaart staat vermeld. De kruimels op de kussens waren niet van hun. (meest gehoorde excuus, " dat was al zo"). We hebben veel voor deze gasten gedaan; bij aankomst hadden ze pech met hun motoren en wij hebben hun hierbij geholpen, gereedschap geregeld, als tolk met de klusjesman opgetreden en verder erg leuke gesprekken met ze gehad. "Leuk" om dan een steek in je rug als dank te krijgen.
De mevrouw die vond dat wij niet echt hartelijk en te streng waren door de stoelpoten op de onderkant op modder te controleren begrijpt het niet. De hele week had ze de stoelen in de regen buiten staan, en als dat opdroogt weet je hoe het groene tapijt eruit komt te zien bij verplaatsen van de stoelen. We hebben bij deze mevrouw veel door de vingers gezien, want erg schoon was het bij oplevering allemaal niet. Ook haar hebben we geholpen met het zoeken naar een verloren identiteitsbewijs. Kennelijk was het niet genoeg om toch positief over ons te denken.
Tenslotte de mevrouw die vind dat wij als beheerders niet op onze plaats zitten en naar een andere baan(?) moeten uitzien. Bij haar aankomst bleek het licht in de kinderkamer niet te werken en ook niet vlot te repareren. Erik heeft er voor nood een tentlamp in geplaatst en is een dag later naar de Bricomarche gereden om een kinderschemerlampje te kopen. Beide lampen heeft ze uiteindelijk niet gebruikt en de tentlamp niet teruggebracht. De hele week vroeg de mevrouw veel aandacht, die ze natuurlijk ook met plezier kreeg van ons. Ze snapte het hekje van de hoogslaper niet en wij hielpen haar.
Toen ze eerder wilde uitchecken vond ze het maar vreemd dat wij dat moeten plannen in ons dagschema. Bij haar vertrek hebben we helaas niet goed genoeg gecontroleerd, want later bleek er een vouwstoel te missen. Een dag later stond ze op de voicemail met demededeling dat ze de reservesleutels van haar auto in de caravan had laten liggen en of we even wilden zoeken, wat we natuurlijk direct hebben gedaan. Ze zou een dag later nog terugbellen. Samen met de nieuwe bewoner en toen die vertrokken was later met zijn tweeen de hele caravan op de kop gezet om de sleutels te zoeken zonder resultaat. Mevrouw heeft nooit meer teruggebeld, maar vond het plaatsen van de beoordeling op de website kennelijk belangrijker.
Van deze mindere beoordelingen slapen we gelukkig geen seconde slecht en het doet ons helemaal niets, de leuke beoordelingen hebben veel meer effect op ons. Wat opvalt is dat alle personen die een mindere beoordeling over ons gaven het niet schoon hadden opgeleverd en veel aandacht hebben gevraagd (en gekregen).
Wij houden vast aan onze koers en gaan met iedereen op dezelfde, gastvrije manier om. Dat betaalt zich terug in de vele positieve reacties die wij ter plekke al ontvangen van gasten, en dat is erg fijn. Je weet dan waar je het voor doet.
Woensdag 13 augustus.
Alsof er nog niet genoeg water is gevallen, regende het vandaag weer eens flink. Niet van die kleine buien, maar echte plensregen, 20 mm in korte tijd.
We hadden 3 vertrekken en 2 extra vertrekken van gasten die het niet meer zagen zitten in de regen, en 4 aankomsten.
Een van de reserveringen bestond uit een gezelschap van 6 volwassenen. We hadden de 6 bedden al keurig neergezet en we vroegen ons al af hoe dit gezelschap zou zijn samengesteld. Het bleek een vriendengroep van drie jonge stellen te zijn die voor het eerst samen op vakantie gingen. Na het drankje en het welkomstpraatje bracht Erik de dames en heren naar hun plekje en ze waren enthousiast. Een half uurtje later kwamen twee heren bij ons vragen hoe dat zat met de slaapcabines. Ze hadden voor hun vakantie nog voor de zekerheid bij de organisatie per mail nagevraagd of er drie slaapcabines in de tent waren en naar hun zeggen "ja" als antwoord gekregen. Ze gingen er dus helemaal van uit dat ze per stel apart konden liggen met hun eigen privacy.
De indeling van de twee slaapcabines (met optionele scheidingswandjes) bleek voor hun een grote tegenvaller. Begrijpelijk, want wat wil je als jong verliefd stel? Juist ja, lekker knus met zijn tweeen bij elkaar liggen. In de ene slaapcabine staat nu een tweepersoons bed met daarnaast een eenpersoons bed, en in de andere drie eenpersoons bedden. Het scheidingswandje heeft hier geen zin, want dan liggen twee stellen samen en het andere stel van elkaar gescheiden in aparte slaapcabines. Ook de drie heren in de ene slaapcabine en de drie dames in de andere slaapcabine is zeer waarschijnlijk niet de indeling die de dames en heren voor ogen hadden. Op ons advies hebben ze contact opgenomen met de touroperator, omdat wij hun helaas ook geen passende oplossing kunnen bieden.
Donderdag 14 augustus.
Vanmorgen in de stromende regen een uitcheck gedaan van een mevrouw met twee kinderen.
Gisterenavond hadden we al gezien dat ze alles netjes binnen had gezet en de stofzuiger gehaald.
Op de afgesproken tijd stond ze al keurig klaar, kinderen in de auto en mevrouw half in de auto; de tent was klaar voor oplevering. Het zag er allemaal perfect uit, tapijt als nieuw, binnentent gedweild, lade onder gascomfoor schoon, stoelen schoon, alles keurig op de plek. Zo kan het dus ook en ben je binnen 5 minuten klaar.
Zaterdag 16 augustus.
De laatste topdag wat betreft vertrekken(10) en aankomsten (10). De uitchecken gingen redelijk vlot, met uitzondering van de mevrouw en meneer waarvan we al verwachtten dat het problemen zou gaan opleveren, nl de mevrouw die zo onbeschoft was tegen Wilma bij aankomst. Het verbaasde ons niet dat deze mensen het niet schoon genoeg hadden opgeleverd. Toen we mevrouw vroegen om de stoelen en het tapijt nog wat beter schoon te maken, was het weer helemaal mis. we hebben niet gereageerd op haar uitlatingen en zijn omgekeerd met de mededeling dat we over een kwartier terug zouden komen. Toen was het wel schoon (dus het kan wel). mevrouw gaf ons nog even mee dat wij door zowel de ontvangst als haar vertrek haar vakantie hadden verpest en dat ze een klacht in zal dienen, het zal wel. Ook hier hebben we verder niet op gereageerd en haar een goede reis gewenst en tot ziens (hoewel dat laatste niet echt gemeend was).
De aankomsten vanmiddag gingen vlotjes.
En o ja, het was een bijna droge dag vandaag, op een paar buitjes na dan.
Omdat we op de laatste dag (30 augustus) veel vertrekkers hebben (ca 20) passen we onze werkwijze iets aan. Het is onmogelijk om tussen 8 en 10 uur al deze vertrekkers te doen (we splitsen ons bewust niet op en doen elke uitcheck gezamenlijk). Daarom hebben we op deze laatste seizoensdag de vertrektijden aangepast tussen 8 en 12 uur. We hebben een intakelijst gemaakt waarop de gasten zelf een voorkeurstijd aan kunnen geven. Hiervoor geldt dat wie het eerst komt die het eerst maalt, wel zo eerlijk vinden wij.
De tentverwarming.
De tentverwarming, oftewel de kacheltjes, is ook een onderwerp waard. Bij de aankomsten informeren we gasten dat het kacheltje op een vlakke ondergrond moet staan in verband met de veiligheidsschakelaar aan de onderkant. Deze voorkomt dat het kacheltje blijft branden als hij omvalt. Hoe vaak komen gasten niet de volgende dag klagen dat de kachel het niet doet; in de meeste gevallen is de veilgheidspal de oorzaak en hebben ze toch niet goed geluisterd.
Als alternatief ontsteken ze dan maar de 3 pitten van het gasfornuis. Als we vertellen dat dit niet de bedoeling is omdat het gascomfoor er is om te koken, en we geen reserve flessen voor de tenten hebben, levert dat boze reacties op. "Ik heb betaald voor verwarming", en als het kacheltje het niet doet (gebruikersfout!) zoeken ze een alternatieve warmtebron.
Een andere veel gehoorde klacht is dat de lampjes op de knoppen niet gaan branden. We leggen dan uit dat dit geen lampjes zijn, maar rode stippen verf die markeren wanneer het kacheltje aan of uit staat. We vertellen dit er nu ook maar direct bij. Toen Erik dit onlangs aan een gast wilde demonstreren in zijn tent, had hij toevallig een kacheltje te pakken waar wel lampjes in de aan/uit knoppen zitten. zucht.
Nu het 's avonds kouder begint te worden (ca 6 graden) komen er ook meer klachten over de kacheltjes. Regelmatig blijkt er maar 1 gloeispiraal te werken. Als we de gasten erop wijzen (conform het handboek) maar 1 spiraal te gebruiken in verband met overbelasting van het stroomnet op de camping, willen ze hier niets van weten. Er zitten 2 standen op en ze willen ook 2 spiralen aan het gloeien hebben, want daar hebben ze recht op. (Als je een auto hebt die 250 km per uur kan rijden wil dat toch ook niet zeggen dat je dat er mee moet rijden?).
Erik heeft inmiddels al heel wat spiralen weer aan het gloeien gekregen. Door slijtage of stoten of omvallen van de kacheltjes breekt de spiraal meestal aan het einde bij het contactpunt af. Als we de defecte kacheltjes hadden weggegooid, hadden er nu zeker 10 tenten zonder kacheltje gezeten (met alle klachten vandien).
Reparatie is even een prutswerkje, maar het levert wel voldoening op om het weer aan de praat te krijgen en tevreden gasten. De stroomvoorziening op onze camping kan de twee standen overigens met gemak aan; mensen nemen sowieso van alles mee, zoals electrische barbecue's, steengrillen, haarfohnen, ventilatoren, Senseo's en het draait er allemaal even vrolijk op los.
Ik.
Het woordje "ik" is ons dit seizoen bijzonder opgevallen. Veel van de zinnen van gasten beginnen met dit kleine woordje.
"Ik wil", "ik eis", "ik heb recht op", "ik vind dat", "Ik kom wanneer mij dat uitkomt", "ik ga wanneer mij dat uitkomt", "ik overleg niets", "ik moet", "ik verlang", "ik pak", "ik neem", "ik heb", etc, etc.
Maar niet alleen het gebruik in zinnen, maar ook de algemene houding is bij veel mensen volledig gericht op zichzelf. Als ik het maar voor elkaar heb, de rest kan mij niet schelen.
Het is net of de samenleving steeds meer "ik gericht" wordt.
Kinderen.
Hierover zouden we een apart blog kunnen schrijven. Als de gasten aankomen, vragen we o.a. eerst of de kinderen een lollie lusten. Sommige kinderen pakker er direct 2. Een dank je wel hoor je niet. Het papiertje en later het stokje worden gewoon op de grond gegooid. Dan vragen we de ouders of ze iets willen drinken. De kinderen scheeuwen dan al ik wil een cola, of ice tea, voordat de ouders iets hebben kunnen zeggen. Als Wilma dan klaar is met inschenken, zitten de kinderen op de stoelen, wij als beheerdersechtpaar moeten dan staan.
Sommige kinderen openen in de receptietent alle kastjes of gaan de voorraadcabine in. Tijdens ons welkomstwoordje kletsen kinderen constant tussendoor en luisteren ouders niet meer naar ons.
Als we dan de gasten begeleiden naar de tent, hebben we nog maar 1 rits van de tent open of de kinderen zijn al op modderschoenen binnen en hebben zich meester gemaakt van de slaaptent. De rits wordt met 2 handen "opengescheurd" i.p.v. met het lipje.
En dit zijn dan nog maar enkele voorbeelden van het gedrag van de kinderen van onze gasten.
Wij waken ervoor om de prinsjes en prinsesjes te corrigeren. Dat heeft Wilma 1 x gedaan toen er een meisje van het toilet kwam en bleek dat ze haar grote boodschap niet had doorgespoeld. Toen ze zei dat er nog even doorgespoeld moest worden kreeg ze van de moeder, die iets verderop stond te wachten, te horen waar bemoei je je mee. Ze maakt zelf wel uit of ze doorspoelt of niet en meer van die verwijten.
Geluiden.
De hele dag horen we kinderen huilen, krijsen, jengelen en schreeuwen. En als je eens geen kind hoort, dan is het wel de draaimolen, stuiterende ballen, een campinggast met luide radio, dronken gelal of de entertainment waar we tegenover staan of het bandje dat muziek maakt in het restaurant.
Ook de in deze periode overvoerde eenden, kippen en ganzen maken een herrie alsof ze erg gestresst zijn.
En aangezien we naast het vuilnis staan, hoor je elke zak die in de container wordt gegooid en elke fles die in de glasbak gaat. Tel daarbij de auto's, campers en motoren op die langs rijden, ook midden in de nacht. We verlangen zo langzamerhand naar stilte.
Kan ook niet anders dan op een camping met 3000 gasten.
Zondag 17 augustus.
Het begint nu echt op te schieten. Het stapeltje in het voren geschreven borgformulieren wordt steeds dunner, we hebben nog 25 aankomsten te gaan. We verwachten zondag 24 augustus onze laatste nieuwe gasten, tenzij er nog een last minute binnen komt. Vanaf maandag 25 augustus hopen we dat we kunnen beginnen met het opruimen van tenten die niet meer verhuurd gaan worden.
Komende week zal Erik alvast een start maken met het schoonmaken van de dakgoten van de stacaravans.
Maandag 18 augustus.
Vandaag 4 aankomsten.
Terwijl wij zeer geamuseerd aan het praten waren met de eerste gasten stond er op de achtergrond al een vrouw met papieren in de hand wat opdringerig heen en weer te ijsberen. Als er meerdere aankomsten zijn, dan moet je soms even op je beurt wachten. (Bij Vacans Soleil staan soms wel 15 gezinnen te wachten). Natuurlijk houden we er wel rekening mee dat als er mensen staan te wachten wij doorstoming creeeren, maar iedereen krijgt de aandacht die hij nodig heeft. Erik wilde het 1e gezin naar hun plek brengen, toen de ongeduldige dame hem aanschoot en zei dat ze wilde inchecken. Erik vertelde de mevrouw dat hij even de gasten ging wegbrengen en dat ze zich alvast bij Wilma (die bij de tafel zat) kon melden voor de incheck. Ze keek een beetje vreemd. De man en kinderen bleven met lopende motor in de auto zitten. Wilma stelde zich ook voor en nodigde haar uit om samen met haar gezelschap te komen zitten. Dat vond mevouw maar raar, ze had zich al gemeld bij de receptie van de camping en wist niet waarom ze nu bij ons moest zijn. Wilma vertelde haar dat we de gasten van Rent a Tent ontvangen met een drankje en een praatje, de borg afrekenen en dat we wat uitleg geven over de tent en eventueel wat over de omgeving e.d. Toen begon ze te mopperen dat ze het belachelijk vond dat ze op haar beurt moest wachten, we waren met z'n 2-en en 1 van ons had haar moeten helpen en ze bleef maar doorgaan. Ik wil, ik vind, ik heb recht op enz. Tja, hadden we hieraan moeten voldoen? Wellicht was dan de gast waarmee we in gesprek waren not amused. We proberen elke gast onze volledige aandacht te geven, ook als ze soms even op hun beurt moeten wachten. Het was wel een anticlimax na de bijzonder leuke ontvangst daarvoor.
Dinsdag 19 augustus.
Vandaag is onze wekelijkse boodschappendag. We gaan naar de Super-U in Champagnole om een deal proberen te sluiten met de wasserij om 150 hoeslakens te wassen. Het is niet te doen om dit met de 7 wasmaschines (die meestal bezet zijn) op de camping te doen. Daarnaast moeten ze ook nog in de droger of worden opgehangen en uiteindelijk opgevouwen. We proberen een haal/droog/opvouw/terugbreng afspraak te maken voor een mooie prijs.
Het is nu ook tijd voor wat adminsratieve zaken, zoals: camper kenteken weer activeren, internet thuis regelen, voorschot energie thuis weer ophogen enzoort. De thuisreis komt nu echt dichtbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten