Essaouira 25 maart

Dinsdag 25 maart 

Al voor 5 uur wakker. Het lijkt of iemand de airco aanzet en deze in onze slaapkamer staat. Dan de oproep voor het gebed en verbouwing van de kamer boven ons maakt dat we niet meer goed slapen. We gaan ontbijten. Dat was bijna niet doorgegaan, Wilma mocht maar 1 bekertje yoghurt van 70 gram. Toen ze zei dat ze meer wilde omdat ze daarmee de ochtend niet doorkwam, bleef de opzichter volhouden dat ze er maar 1 mocht. Wilma smeet die ene beker terug met de opmerking, eet hem lekker zelf en ging de eetzaal uit. Daarop kwam de manager vragen wat er aan de hand was. Ze vertelde dat ze enkel met yoghurt ontbijt en 1 beker te weinig is. Daarop mocht ze in een keer 3. Het ontbijtbuffet heeft eieren, spek, tomaat, komkommer en zoete broodjes zoals croissantjes, chocolade broodjes of stukken niet te eten stokbrood. Na het ontbijt koffer inpakken en op weg naar het volgende hotel. Onderweg een koffie stop waar wij een vers geperst sapje van gemengd fruit nemen. We rijden over de N8 en onderweg zien we veel dorpen en een afwisselend landschap van kale vlaktes met kuddes geiten, arganbomen, olijfgaarden en cactussen. 

  

De auto's die in Europa afgedankt worden zie je hier rondrijden. 

In de dorpen zie vaak groepjes bij elkaar zitten te niksen. 

Zij wachten echter op de bus. Er is niet een echte dienstregeling, vandaar dat ze er maar gaan zitten dan zien ze het vervoer aankomen. Ook zien we heel veel karren met een ezel ervoor. 

 

De argan- of geitenbomen staan alleen tussen Agadier en Essauouira. We zien inderdaad een kudde geiten een boom plunderen, als we foto’s willen maken komt de geitenhoudster direct naar ons toe en vraagt om geld. 

  

We rijden stukje verder naar een coöperatie van vrouwen die arganolie maken. We krijgen opnieuw uitleg en zien ook de vrouwen die de noten kraken. Ze zitten op  de grond met een grote kei tussen hun benen en spijten met een kleine steen de noot. 

En weer verder. 

 

Onderweg maken we nog verschillende stops voor mooie uitzichten, op één parkeerplaats staan dromedarissen, foto's maken kost geld, en je mag ook tegen betaling van 10 euro op een gaan zitten. Van onze groep is er maar een genegen dit te doen. 

 

We rijden verder, lunchen eerst nog gezamenlijk, geregeld door de reisleider en de chauffeur, in een strandtent in Essaouira, op 500 meter van ons hotel. Ook hier bekruipt me weer het gevoel dat we getild worden. Opnieuw betalen we veel te veel voor het eten. Het hotel is alleen maar gevuld met onze groep, daar hadden we naar toe gebracht kunnen worden en dan zelf iets uitzoeken om te eten. De kamer die we krijgen en waar we 3 nachten zijn is heel erg klein. 50 centimeter aan elke kant van het bed, geen gelegenheid om te zitten. Wilma gaat naar de receptie en vraagt een andere kamer. We mogen op de eerste etage een kamer uitzoeken, dan moeten we wel met de trap, want een lift is er niet. We nemen deze toch, hij is groter, er is een zitje en een balkonnetje. 

  

Marrakesh 24 maart

Maandag 24 maart

We gaan met de reisleider Marrakesh in. Eerst naar de moskee die een scheve toren heeft dan naar het paleis en dan de Melah in. 

 

Het Bahiapaleis was boordevol toeristen als we er na een half uurtje uitgaan. 

 

We gaan verder de medina in, bezoeken een kruidenwinkel waar we uitleg krijgen over de werking van de verschillende kruiden en het maken van arganolie. 

We krijgen een kopje thee waar we een ijskristal in krijgen. Het effect ervan slaat ons op de ogen zo krachtig is het. We kopen een potje, wan het is ook goed tegen een verstopte neus. 

We nemen afscheid van de reisleider, de overige dagen brengen we zonder hem door. 

We snuffelen lekker verder, over het bekende en beruchte plein waar we in de middag als aapjes aan een touw zien, slangen en heel veel zonnebrillen verkopers.

We bekijken dit allemaal aan de rand van het plein op een terrasje met een kop koffie. Er komen veel verkopers langs met hun artikelen, van tekeningen van kinderen, met papieren zakdoekjes tot telefoons. We slenteren verder, zien en kopen leuke bakjes van aardewerk en eten bij een klein restaurantje. 

Een tajine met gehaktballetjes en een gebakken ei en de kosten zijn 50 Dirham. Onvoorstelbaar, voor hetzelfde gerecht betaalden we onderweg met de gezamenlijke lunch 3 x zoveel. Als we willen afrekenen zegt de ober dat we nog niet weg mogen, we krijgen nog thee. En dan ook nog eens 2 glazen. Heerlijke gezoete muntthee. Zo lekker hebben we het nog niet eerder gehad. Er liggen ook nog eens 2 zoete koekjes bij. Opnieuw slenteren we wat rond, kopen ter vervanging van het kapotte horlogebandje een andere en op een bankje genieten we van de reuring om ons heen. Als afsluiting kopen we nog een vers geperst sapje. we gaan met de taxi terug naar het hotel. Onze reisleider had verteld dat overdag vanaf het plein een kleine taxi naar het hotel niet meer dan 3 euro hoeft te kosten en na 20.00 uur 5 euro. Erik schiet een taxi aan, die wil het niet doen voor 3 euro. Er stopt een busje waarvan de bestuurder ons aanbiedt om ons voor 7 euro te brengen. We slaan het aanbod af. De volgende taxi gaat ook niet akkoord maar als we weglopen toetert hij net zolang dat we terug lopen en zegt dat hij ons toch voor het bedrag wil brengen. Hij wringt zich overal tussen, wordt zelfs een keer aangetikt door een auto achter ons. Hij scheldt op de overige weggebruikers maar zet ons gelukkig zonder verdere ongelukken af. De taxi’s rijden op gas dmv een gasfles achterin. Het eten is dit keer iets beter, maar nog steeds niet warm en veel ziet er ook niet appetijtelijk uit. We voelen ons nog steeds beroerd en besluiten om niet naar het plein te gaan. Het is jammer, maar gelukkig hebben we 's middags al een klein beetje ervaren hoe het daar is. 

Marrakech 23 maart

Zondag 23 maart

We rijden langs de Atlasstudios waar we 30 seconden krijgen voor een foto momentje. 

We rijden verder naar Ksar Aït Ben Haddou. 

 

Er zijn hier heel veel bekende films opgenomen. Pas nog Gladiator 2, waarvan de Arena nu wordt afgebroken. 

Ook deze plaats is vergeven van de winkeltjes waar je iets kunt kopen, maar ook een jongen die tekeningen maakt, die je kunt kopen. De tekeningen zijn heel apart, er wordt iets getekend met saffraan, thee, suikerwater en indigo. Als de tekening klaar is wordt het geheel verwarmd aan de onderkant en dan verschijnt een prachtig schilderij. 

Vroeger brandmerkte men op deze manier ook de dieren. Als het opgedroogd was zag je niets meer. We zien amandelen en vijgen en komijn in Iflilt als we verder rijden via de N9. 

Een belangrijk bergdorp met een ziekenhuis en een administratie post van de politie is Ighrem N’Ougdal. Tevens is het een vakantieadres van ambtenaren en onderwijspersoneel. Ze hebben allen hun eigen complex. 

We hebben prachtige vergezichten met S-bochten en rijden over de Tizi N’tichka pas op 2260 meter hoogte. Het waait verschrikkelijk en het is maar 4 graden. 

 

Er is 4 jaar gewerkt om de N9 te vernieuwen. En nog wordt er sommige stukken nog steeds gewerkt. Op weg naar beneden zien we honing verkopers, de honing is gemaakt van tijm en amandelen. Deze streek is ook bekend van arganolie. De laaghangende bewolking geeft aan dat het gaat sneeuwen volgens de reisleider. We worden regelmatig door motoren ingehaald, die kun je huren net als campers. Werkelijk elke inham waar je kunt stoppen om een foto te maken staat ook een kraam met prullaria. 

Het is koud de verkoper zitten onder dekens met muts en handschoenen aan. Na de lunch zakken we steeds verder af richting Marrakesh en wordt de omgeving steeds groener. We zien veel geiten. 

Zij zijn belangrijk voor de arganolie. We rijden Marrakesh binnen en de vele bloemen vallen op de toegangsweg RN 8. Maar ook de hoeveelheid mensen, hele families winkelen of recreëren langs de weg. Er liggen zowel mannen als vrouwen in de berm te slapen. Maar ook de vele brommers met bellende bestuurders met of zonder helm. Voorop gevulde zakken en achter op nog een passagier. En weer overal politie, die soms drukker lijkt met hun mobiel dan met wat anders. We krijgen vrij vlot de sleutel. Dit keer hebben we één bed. 

 

We waren de eerste dag ook in dit hotel en herinneren ons dat het diner toen matig was, het is nu ronduit slecht. Zo ziek als Wilma zich gisteren voelde, nu heeft Erik het te pakken. We mogen om 19.30 uur al aan tafel en we eten nog slechter dan de vorige keer. Om 21.00 uur gaat we slapen. 

Ouarzazate 22 maart

Zaterdag 22 maart

Om 9.00 uur rijden we met een paar landrovers naar de oase Fint. De chauffeur rijdt over onverharde paden in ongeveer een uur er naartoe. 

We worden opgewacht door een gids die met ons langs een riviertje loopt. We hebben zicht op de bergen en het water. 

Het zonlicht is hier heel bijzonder, de Amerikaanse filmindustrie is er verzot op en heeft hier meerdere films geschoten. We zien en horen onderweg veel kikkers en 1 schildpad. 

 

Na een wandeling van een half uur komen we aan op in het Berberdorp, waar we thee drinken en brood proeven. 

Daarna wordt er muziek gemaakt op trommels waarbij gezongen en gedanst wordt. Er wordt gevraagd wie ook even wil spelen op de djembe's en Erik laat zich deze kans niet ontnemen. 

Dan gaan we terug, we zien was te drogen hangen, die door de vrouwen in de rivier is gewassen 

 
en dit keer rijden we over de gewone weg terug. Op verzoek van enkele medereizigers lunchen we niet gezamenlijk, dus lopen we nadat we ons even opgefrist hebben naar een supermarkt en kopen daar iets te eten. De rest van de dag zitten we heerlijk buiten op ons balkonnetje. Het diner is om 20.00 uur en al snel daarna gaan we slapen.

Ouarzazate 21 maart

Vrijdag 21 maart

Militaire basis in Boumalne Dades, je ziet ook veel militairen op straat, ze mogen niet op de foto gezet worden, de architectuur is nog steeds kasbah. 

Er wordt gestopt bij een uitzichtpunt op de hoge atlas waar nog sneeuw op ligt. Ook hier veel straathandelaren. 

Wilma ziet een prachtige sjaal met vele kleuren. Op de vraag wat die moet kosten krijg je als antwoord: for you special price. Dan wordt je er helemaal mee ingepakt en dan pas krijg je te horen 40 euro. De reisleider bemoeit zich er ook mee, volgen hem is dat zo’n koopje. Volgens mij krijgt hij de helft mee, want tot nu toe vonden we in tegenstelling tot wat anderen vertellen, niets een koopje. Maar overal bemoeit de reisleider zich ermee, met het eten, als we iets willen kopen. Het begint echt op te vallen. Bij deze sjaal zegt hij ja maar het is ook goede kwaliteit dat moet betaald worden. Afdingen is er niet bij. Tja dan gaat het over. In de voorbereiding lazen we dat je ongeveer de helft moet bieden maar daar werd alleen maar op gereageerd met nee het is 40 euro. We rijden via de N10 ongeveer 40 km door heel veel dorpen met dezelfde kasbah architectuur. Het is prachtig rijden. Wel een nadeel is dat tijdens de ramadan heel veel winkeltjes dicht zijn. Achter de groene metalen deuren zijn allemaal lokale winkeltjes. 

We komen aan in de rozenwater stad Kalaat M’Gouma. De taxi’s zijn er roze, helaas stopten we niet voor een foto. Er zijn verschillende winkeltjes open die het opschrift Rosa hebben. 

We zien opnieuw olijfgaarden maar ook de amandelbomen die in bloei staan. 

We drinken koffie bij een winkeltje dat zich ook gespecialiseerd heeft in allerlei cremetjes met als hoofdbestanddeel rozen, maar ook cactus en amandel. 

Bij het toiletbezoek valt de roze rubberen wc-bril op. 

  

Tijdens de ramadan gaan 8 van de 10 naar de moskee, daarbuiten 2 van de 10. We lunchen in hotel Les Jardins de Ouarzazate. 

  

We eten een soep en spaghetti en hebben een halve sinaasappel met een paar stukjes banaan na. Het was niet bijzonder. Een van de reisgenoten beklaagt zich over de lunch. Waarom moeten we allemaal hetzelfde eten? Daarop besluit de reisleider eenzijdig dat we ons morgen maar zelf moeten redden. We komen om 15.00 uur aan in het hotel en hebben de rest van de middag vrij. 

We lummelen wat rond, zitten op ons balkonnetje, 

wandelen door de hoteltuinen en langs het zwembad. Dineren om 20.00 uur, een buffet, en gaan vroeg naar bed.