Donderdag 12 augustus
We doen rustig aan vanmorgen, maar toch staan we om 9.15 uur al kant en klaar om richting Zwitserland te reizen. Maar eerst even naar het industrieterrein, want we willen de camper met inhoud wegen met het nieuwe apparaat dat we onlangs gekocht hebben. Alles bij elkaar opgeteld komen we op 3504 kg. Dat lijkt netjes, maar Erik zit er niet bij in, en de dieseltank is maar voor een kwart vol. Oei, dat is dus teveel. Nu heeft een vriend van ons hetzelfde weegapparaat en hij is er niet content mee. Hij heeft 3x gewogen en 3x een ander gewicht als uitslag. We besluiten om naar de weegbrug in Enschede te rijden, daar komen we toch praktisch langs. En hier worden we op 3500 kg gewogen. Dat is dus maar een geringe afwijking, maar toch blijven we te zwaar. De auto kan het technisch wel aan, maar ja onze regering vindt dat je met een B rijbewijs niet zwaarder mag zijn dan 3500 kg. Nou wij gokken het erop. Elke dag wordt er iets uit de voorraad gegeten en de cadeautjes die we voor de campings meenemen zijn er ook snel uit. We rijden verder, maar tegen 11.00 uur stoppen we alweer voor een kop koffie. Voor Keulen is er aan de andere kant van de snelweg vast iets gebeurd, we zien een file van zeker 10 km. Aan onze kant rijdt het met een vaartje van 60, maar wij rijden tenminste. We rijden door tot 13.00 uur. We komen veel parkeerplaatsen tegen die gesloten zijn vanwege wegwerkzaamheden. Er is nergens oponthoud, ondanks de versmalling van de rijbanen. Fijn hoor om zo door te kunnen rijden. Het plekje dat we vinden voor de lunch is niet heel mooi, maar we hebben een plekje. Na een sanitaire stop en een boterham eten rijden we snel verder. Om 15.15 uur komen we aan in Münzenberg. Natuurlijk eerst bij de verkeerde camperplek: aan de Sporthalle. Deze ligt aan de doorgaande weg. Wij willen naar: aan de Sportplatz. Deze is 4 km terug. Als we aan komen rijden staat er al één camper. Maar er is ruimte genoeg en we zoeken ons een fijn plekje.
Het is bewolkt, maar wel erg warm, het tikt zomaar 27 graden aan. We drinken een kop koffie en dan gaat Erik camper poetsen. Hij wil nu eenmaal met een schone camper rijden.
Vrijdag 13 augustus
We lagen al om 22.30 uur in bed. Heerlijk in slaap vallen met het geruis van de snelweg op de achtergrond. Om 3.00 uur worden we wakker door het meermalen geklap van autoportieren. Het blijkt dat de camper die naast ons staat een kwartier later vertrekt. Waarom dan een portier wel 10 keer open en dicht moet blijft ons verbazen. Gelukkig vallen we daarna snel weer in slaap. We zijn vroeg wakker en om 7.00 uur gaat Erik al een rondje hardlopen. Het is een prachtig gebied hier waar hij loopt. Na het ontbijt rijden we tegen 8.30 uur verder. Eerst even langs de bakker en tanken, de diesel kost € 131,9 dat scheelt 8 cent met Borne, maar in vergelijk met de snelweg scheelt het wel 38 cent. De reis gaat voorspoedig, we zien heel veel files op de A5, ons allemaal tegemoet komend. Wij kunnen echter goed doorrijden en al voor 13.00 uur zijn we in Lahr/Schwarzwald.
Er zijn van de 13 plekken nog maar 4 leeg. En om 14.00 uur staat de camperplek vol. Er komen nog wel wat campers bij, die parkeren op de plekken voor de auto's. Het lijkt allemaal te mogen. We doen de rest van de middag niets, het is boven de 30 graden en erg broeierig. We wilden het centrum in en een hapje eten ergens, maar we zijn te loom om iets te doen. We kopen heerlijke zoete aardbeien en pruimen bij een mannetje die langs komt rijden met allerlei fruit. Erg lekker. We luieren voor de camper in de schaduw en koken zelf ons potje. We gaan, ondanks de hangende warmte, toch redelijk vroeg naar binnen want er zijn erg veel muggen.
Zaterdag 14 augustus
We zijn weer mooi vroeg wakker. We tanken, halen broodjes voor de lunch en gaan dan richting snelweg. We hebben de oprit nog maar net verlaten of we stuiten al op langzaam rijdend verkeer. En onderweg hebben we regelmatig stukken met langzaam rijdend verkeer. Het is erg druk. Voor Bern staan we bijna een uur in de file. Vandaag gaat de reis dus niet zo voorspoedig. Maar uiteindelijk zijn we om 14.00 uur bij de camping. We worden hartelijk verwelkomd door Madlen Eschler. Na enige uitleg en het krijgen van 2 flesjes ice tea gaan we naar onze vipplaats, heel groot met zicht op het meer.
Helaas moeten we de camper met de neus naar het pad zetten, anders zouden we bij onze buren op het bord kijken. Aan de andere kant naast ons komt een stel, waarvan de man op grote handpannen een soort van klankschalen muziek maakt. Rond 15.00 uur komt Bettina om met ons het draaiboek door te nemen. Ze neem voor een een zelfgebakken Zopf mee. Een gevlochten, zoet witbrood. Dit eten de Zwitsers als ontbijt. Wij nemen een plakje bij de koffie. Het is erg lekker. We eten er een stuk van bij de soep die we als warme maaltijd nemen. Het is te warm om binnen te koken. Het is weer 30+ en benauwd. We gaan na het eten een poging doen om te zwemmen in het meer, maar de stenen doen wel heel erg zeer aan de voeten. Het is erg ondiep, je moet wel 50 meter lopen om tot je middel in het water te staan. Erik gaat wel over de stenen en zowaar al hurkend even tot de schouders in het water. We zitten iets langer buiten totdat de muggen ons gevonden hebben. Dan gaan we douchen, nog even lezen en dan slapen. Althans dat proberen we, want het mooie plekje overdag is nu een ramp. Er zit aan de rand van het meer een aantal groepen mensen die het heel gezellig hebben tot ongeveer 2.00 uur vannacht. Tel daarbij de bassen van de plaatselijke disco en je weet wel hoe laat het is.
Zondag 15 augustus
We worden tegen 8.00 uur wakker, toch nog een aantal uren geslapen. Na het ontbijt maken we een wandeling langs het meer. We filmen wat en gaan dan weer terug. Wilma maakt de lunch en dan pakken we de bus naar Thun. De chauffeur heeft onze Swisspas nog nooit gezien, maar we mogen we doorlopen. We wandelen wat door de Altstadt en gaan het kasteel bezoeken.
Daarbinnen is het heerlijk koel. We kijken een tijdje bij jongelui en een enkele oudere, die in de rivier springen vanaf een hoge brug en zich met de stroom een heel eind laten meevoeren. Cool hoor, je moet het maar durven. We zagen hele groepen mensen in badkleding over straat lopen en wisten eerst niet wat daar de bedoeling van was, maar toen we ze zagen springen dus wel.
Ook de chauffeur op de terugweg kent de pas niet, loop maar door zei hij, het is jullie risico. We hebben Bettina een berichtje gestuurd want we reizen de komende 2 weken met deze pas. Het begint wat te waaien, benieuwd of het weer slechter gaat worden. Erik neemt nog snel een duik in het meer. We eten al vroeg en zitten dan lekker buiten, Erik speelt wat op de ukelele en Wilma surft wat over internet.
Maandag 16 augustus
Vannacht een beetje onweer en wat meer regen gehad. Het is afgelopen met het warme weer. Wel gunstig voor onze nachtrust. Er zat weer een hele groep achter ons, maar toen het tegen 23.00 uur begon te onweren braken ze hun tentjes af en waren nog wel een keer vertrokken. We reisden vanmorgen met de bus en de trein naar Erlenbach in S. Natuurlijk moesten we van treinstel veranderen, want het deel waar wij in zaten reed ergens anders naar toe. Maar dat ging allemaal goed verder. In Erlenbach aangekomen moesten we een kwartiertje lopen om bij de kassa van de Stockhornbaan te komen. Onze kaartjes lagen al klaar en een attentie voor in de rugzak. Na ongeveer een kwartiertje kwam de cabine om ons te vervoeren naar het overstappunt. Daar kun je een mooie wandeling rond de Hinterstockensee maken.
Hier boven is het weer niet zo goed. Het regende. Gelukkig was er een soort van schuilhut, waar spelletjes op de tafelbladen ingebouwd waren. Zoals bijvoorbeeld: mens erger je niet of het Molenspel. We hebben hier onze boterhammen opgegeten. Erik heeft er een presentatie gedaan en toen het nog niet droog was, hebben we de regencapes aangetrokken. Overal liepen koeien met de typische Zwitserse bel om. Van alle kanten hoorde je het getingel. Langzamerhand werd het droger, maar het bleef bewolkt. Toch zijn we na de wandeling verder omhoog gegaan naar de Stockhorn. Vanaf het eindstation kun je naar de top lopen in ongeveer 5 minuten, dat hebben we gedaan met gevaar voor eigen leven 😏. Heel stijl en behoorlijk glad. En boven gekomen was niets te zien vanwege de bewolking.
We zijn met de cabines terug naar beneden gegaan en weer op weg naar het station. We zagen een pad dat korter was en deze namen we. Inderdaad korter maar ook zeer steil. Er stond een waarschuwingsbord met daling 5% en rustig afdalen. Terug op het station duurde het maar even of de trein was er en ook de bus die we daarna namen, stond al klaar. We hebben nog even buiten gezeten, maar de wind was nogal koud. Dan maar opruimen, morgen gaan we tenslotte ook weer verder.
Dinsdag 17 augustus
We nemen afscheid van camping TCS Camping Gwatt-Thunersee, van Madlen Eschler. Wij krijgen elk nog een flesje ijsthee mee. We rijden naar de volgende camping, Hobby, Unterseen.
We worden hartelijk welkom geheten door Heidi Blatter. Ze legt uit hoe de gastenkaart werkt, hoe de bussen rijden en ze geeft op kaarten aan waar we kunnen wandelen. We bakken broodjes voor de lunch om mee te nemen. Dan lopen we in ongeveer 5 minuten naar de bushalte, voor ons bezoek aan de St. Beateshölen. We gaan ondergronds, zien heel veel water door de berg stromen, zien stalagmieten en stalactieten. Het is heel druk in de grotten en we zijn blij als we er weer uit zijn. Dan komt Erik erachter dat hij zijn tas van de fotocamera kwijt is. Dat is balen. Waarschijnlijk met filmen van zijn schouder gegleden en dit niet gemerkt. We eten ons broodje en gaan dan terug naar de camping. We hadden nog een wandeling gepland, maar we zijn moe, hebben zere voeten en heupen, dus we blijven lekker op de camping. We staan tegenover een kruispunt van wegen, dus is het heel druk voor de camper. We zien heel veel paragliders, prachtig om te zien. We filmen een beetje op de camping. Komen in gesprek met een gezin, waarvan de man dezelfde camera heeft als Erik. We staan een tijdje gezellig te praten en het gesprek komt op drones. Heidi komt naar ons toe met 2 punten gebak, die had haar moeder gebakken. Het lijkt op käsekuchen, maar dat is het volgens haar niet. Als we later proeven, vinden we het naar ......käsekuchen smaken. Vroeg in de avond laat Erik de man en zijn zoon met de drone vliegen.
Woensdag 18 augustus
We willen vandaag naar de Niederhorn. We gaan niet rechtstreeks, maar eerst met de bus naar Interlaken-west. Daar stappen we over op de boot naar Beatenberg.
Het is prachtig weer. Alleen op de boot is het wat winderig en hebben we onze vesten even aan. We zitten helemaal voorin buiten op het dek. Prachtige uitzichten over het meer en de rotswanden waar je langs vaart. Bij de kassa van de Niederhorn worden we heel enthousiast ontvangen, we krijgen zelfs een geschreven welkomstboodschap. Heel erg leuk. Het is een tocht omhoog in 2 verschillende banen. Eerst met Standseilbahn (kabelspoortreintje) vanaf Beatenbucht naar Beatenberg. Hier stappen we over op de Gondelbahn,3 gekoppelde cabines.
Onderweg is nog een tussenstation Vorsass, maar die slaan we op de heenweg over. We wandelen op de top over de Gradweg en, omdat het helder is, kunnen we heel ver kijken.
We gaan weer terug tot het tussenstation Vorsass. Hier stappen we uit om de wandeling naar de Beatenberg te maken. Deze is ongeveer 1 1/2 uur. We nemen de normale wandelroute. Je kunt ook via het hiking pad gaan, maar deze is voor de meer geoefende wandelaar. De route die wij lopen kun je ook met een Trotti-bike (een soort van step met een voorrem) rijden, Erik lijkt het heel leuk, maar uiteindelijk wandelt hij toch mee naar beneden. Onderweg zien we enorm veel bosbessen en er zijn er al veel rijp. We plukken en smullen ze direct op. De wandeling is prachtig maar we zijn toch wel blij als we weer bij de Beatenberg aankomen. We beginnen onze schenen te voelen. We dalen het laatste stukje met de trein en pakken dan de bus terug naar de camping.
Daar kijken we nog een tijdje naar de landingen van de paragliders. We zijn ruim na 17.00 uur terug. We drinken wat en beginnen dan direct aan de warme maaltijd. Een makkelijke deze keer, Erik warmt een blik bami op en bakt er een eitje bij. We zijn moe, maar voldaan na deze leuke dag. We liggen er vroeg in.
Donderdag 19 augustus
Van slapen kwam eerst nog niets, gisteravond. We hadden maar liefst 3 muggen en een motvlinder. Voordat we deze allemaal te pakken hadden waren we een uur verder. Vanmorgen redelijk kalm aan gedaan. We gaan naar Interlaken, de Harder Kulm gaan we een bezoekje brengen.
Erik zit een beetje te drijven, zodat we de bus nog kunnen halen met als resultaat dat Wilma met de verkeerde korte broek op pad gaat. Gelukkig is het warm en dat is het ook op de berg, dus pakte het wel goed uit. We gaan opnieuw met een Standseilbahn omhoog, erg steil met een percentage van 65. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht op de meren en op Interlaken. De weg van het station naar het uitzichtpunt is getooid met een aantal houtsnijwerken. Erg mooi. We eten ons broodje en komen in gesprek met een stel Amerikanen. Als we weer terug zijn slenteren we door Interlaken en draaien een paar rondjes in het reuzenrad.
We kijken een tijdje naar de duospringers paragliders en pakken dan de bus weer terug. Erik fietst naar de campings in de buurt om er een kijkje te nemen en naar de Lidl voor een paar boodschappen. Blikjes groente, broodjes en bananen zijn ongeveer hetzelfde geprijsd als in Nederland, maar een bak met Griekse yoghurt kost bijna € 4,00. Dat is wel flink duurder dan in Nederland. Op de camping naast ons staat het testteam van de ACSI Freelife. We lopen er even heen, maar uit de testers komt nauwelijks een woord en Timo en Sander zijn druk. We maken een foto en lopen dan weer terug naar onze camping. Tijdens het eten komt Bettina nog even praten en wat uitleg geven. Ze heeft voor Erik 2 flesjes alcoholvrij bier van de brouwer waar we later deze week nog naar toe gaan. Erg attent, nu ze weet dat wij geen alcohol drinken. We douchen vroeg (om 22.00 uur gaat de ruimte op slot) en liggen er weer vroeg in.
Vrijdag 20 augustus
We staan vroeg op, want vandaag gaan we naar de Jungfraujoch. Dat is nogal een eind met het openbaar vervoer. Eerst bakken we nog even wat broodjes die we mee kunnen nemen en dan stappen we op 8.45 uur in de bus naar Interlaken-Ost, stappen daar over op de trein naar Grindelwald terminal. Daar liggen onze tickets klaar om verder te reizen. We stappen op de Eiger Express,
een cabine met 26 zitplaatsen die ons in 15 minuten naar de Eigergletcher brengt, waar we overstappen op een trein die door de rotsen rijdt en ons naar onze bestemming brengt. We kleden ons eerst om in wat warmere kleding, want onderweg was het ruim 23 graden, maar op de Joch is het maar 2 graden. We lopen de Tour, van de 360 graden bioscoop, naar de Sphinx. Met een snelle lift ga je naar een platform, met uitzicht op de omliggende bergen.
We zien mensen lopen op de Aletschgletcher, naar de hut die op 45 minuten lopen ligt. Wij slaan dit over. Dan gaan we de Alpine sensatie in en het ijspaleis. Daar is het ook heel koud, maar er zijn prachtige sculpturen te bewonderen. Als we daar door zijn eten we onze broodjes op en gaan dan het plateau op, wandelen in de sneeuw. De Tour brengt ons nog langs de restaurants en de souvenir winkel. Dan zijn we rond. We gaan terug via een andere route. Wel eerst weer met de trein door de rotsen naar de Eigergletcher, dit treintje komt dan weer bovengronds tot Kleine Scheidegg. Dan pakken we een boemeltje naar Lauterbrunnen. Dat boemeltje rijdt niet zo snel en dat is maar goed ook, want plotseling staat er een koe op de rails. In Lauterbrunnen stappen we weer over op de gewone trein. Dit keer stappen we uit in Wilderswil om de bus terug te pakken. Dit doen we omdat we nog wat opnames willen maken bij Hoflädeli Feuz, deze ligt praktisch op de weg terug naar de camping. Om 17.00 uur zijn we dan eindelijk weer terug. We hebben ontzettend veel indrukken opgedaan. Boven op de Jungfraujoch, maar ook in de diverse treinen en cabines. Prachtige vergezichten, het was bijna onbewolkt. Het was nergens extreem druk, wel zien we, net zoals eigenlijk de hele week al, heel veel Indiërs met meestal hun vrouwen gesluierd. En ook Arabieren, de vrouwen van hen lopen allemaal in het zwart, met hun burka slepend over de grond. En geen mondkapjes op. Zij worden er niet op aangesproken, terwijl Erik, tijdens het drinken van een flesje water door de conducteur direct aangesproken werd, het was een kwestie van respect om je mondkapje op te hebben.
Na het eten ruimt Erik alvast het zonnescherm en de luifel op, morgen rijden we naar de volgende camping. We douchen vroeg, zodat ik eens een keer niet met nat haar naar bed ga en er 's morgens als een vogelverschrikker uitzie.
Zaterdag 21 augustus
Na 4 nachten op deze camping, komen we tot de conclusie dat Heidi heel aardig is en dat het hier super schoon en netjes is. Als we weer deze kant op gaan, komen we hier zeker terug. We willen dan wel een andere plaats. We stonden nu 4 nachten bijna op de kruising. De weg die voorlangs loopt wordt gebruikt als sluipweg en bedient nog 2 andere campings. Er rijdt erg veel verkeer langs, waaronder ook veel grote landbouwvoertuigen. Tot laat in de avond rijden er auto's met de nodige radioherrie langs en om 6.30 uur begint het sluipverkeer al weer te rijden of lopen er al wandelaars luid pratend langs. Vlak voor we weggaan krijgen we van Heidi nog een cadeautje voor de rugtas. En dan nemen we hartelijk afscheid. We hoeven maar 6 km naar de volgende camping, Oberei in Wilderswil. We rijden om Interlaken heen en bij de afslag van de snelweg staan we in de file. We denken dat het zo druk is omdat er een een halve marathon en een thriatlon georganiseerd is op de Schilthorn. Als we op de camping aankomen, worden we door een gestreste Kathrin Roth ontvangen.
Ze was vanmorgen om 5 uur al begonnen met iemand die vertrok en om 7.30 uur kwam de eerste al weer aan. Haar moeder schreef ons in, zelf gaf ze een vuilniszak en de fietsroute kaart. Die gaven we terug omdat we die al hebben. Toen we vroegen hoe gaat het met douchen, kregen we de mededeling dat dit betaalt moet worden. Ze gaf ons hiervoor muntjes, die ze op de rekening voor Bettina zette. Met het muntje kun je 4 minuten douchen en dan moet je maar klaar zijn, was de boodschap erbij. We konden kiezen uit 2 plaatsen, één een stukje onder bomen en smalle plek tussen 2 tenten in. De vrije plekken die ze nog heeft, mooie grote, zijn volgens haar gereserveerd. We gaan maar half onder de bomen staan. We hebben wel een mooi uitzicht op de Eiger, Mönch en Jungfrau.
Verder kregen we geen uitleg. Wat een verschil met Heidi. We zouden vanmiddag naar een brouwerij, maar het weer is zo goed dat we het programma wat omgooien. We gaan na de lunch een fietsroute naar Lauterbrunnen en naar de Trümmelbachwasserfälle maken. We doen dit aan de hand van de fietskaart van de regio Interlaken. Daar staan 16 routes op van licht naar zwaar. Wij rijden de lichte route 7: Tour ins imposante Tal des Wasserfälle. Volgens Bettina is dit een route goed te doen met de e-bikes. Qua stijging heeft ze gelijk, maar qua ondergrond kun je dit beter met een mountainbike rijden. Ongeveer 70% van de route gaat over grof grind. Sommige stukken gaan wel heel dicht langs het water en soms is het wel heel smal. Maar het is een heel erg leuke route om te fietsen. Het is ook erg goed aangegeven. Onderweg stoppen we bij een helikopter platform. Van hieruit kun je rondvluchten maken naar de 3 bekende bergtoppen, Mönch, Eiger en de Jungfrau. We staan geruime tijd te kijken naar het opstijgen en landen van de helikopters. Volgens de kaart moeten er in het dal bij Lauterbrunnen 72 watervallen zijn. Wij zien er echter geen, het is erg druk vanwege de marathon, met veel auto's, fietsers, hardlopers en toeristen zodat wij maar direct doorfietsen naar de Trümmelbachwasserfälle. Je wordt met een lift naar waterval 6 getransporteerd, vandaar uit kun je naar de hogere lopen. Het is een geweldig spektakel, en wat maakt dat water een geluid. We lopen het pad naar beneden terug en zien de rest van de watervallen. Dan is het tijd om terug te fietsen. We zijn aan de late kant en in de schaduw fietsen is nog net te doen in ons blote shirt. Bijna de hele weg gaat naar beneden, we hebben op de heenweg niet zo in de gaten gehad dat het erg omhoog ging. We zitten nog tot 21.30 uur buiten, heerlijk geen enkele laat van muggen dit keer.
Zondag 22 augustus
Vannacht om 1.15 uur begon het te onweren, heel eventjes maar. Dus de bovenluiken moesten maar dicht. En om 5.15 uur begon het heel hard te regenen. Bij het opstaan vanmorgen was het erg bewolkt, maar tijdens het ontbijt begon toch de zon er al weer voorzichtig door te komen. We maken ons op om naar de Schilthorn te gaan. Eerst met de trein naar Lauterbrunnen, dan met de bus naar Stechelberg. Deze bus is maar liefst 23 meter lang. Aan de gewone bus is een aanhanger gekoppeld waar ook passagiers in vervoerd worden. De lucht trekt steeds meer open. We gaan vlot met 4 cabines - dus 3 x overstappen - helemaal naar boven, naar de Piz Gloria. Ook hier krijgen we een presentje voor de rugtas.
Hier werd in 1969 een James Bond film opgenomen. Er is een grote overzichtstentoonstelling en je kunt er actief bezig zijn zoals helikopter besturen of in de bobslee. Er is een 360 graden restaurant, de 007 Walk of Fame, je kunt er in de sneeuw staan en nog veel meer. Ondanks dat het al zolang geleden is dat deze film is gemaakt, is het erg leuk om te zien.
We wilden op de terugweg nog naar het autovrije dorp Mürren, maar het begint steeds verder dicht te trekken en het is koud, zodat we maar terug gaan naar de camping. We zitten nog even buiten, maar al snel begint het te regenen, zodat we maar naar binnen gaan. We koken ook binnen, het is af en toe wel droog, maar we nemen de gok maar niet.
Maandag 23 augustus
Ons verblijf op deze camping zit erop. 's Avonds en 's nachts is het een rustige camping, maar hier zullen we toch niet gauw terug komen. Het sanitair is wel heel erg verouderd, er hangt zelfs nog een douchegordijn in de 4 douches. Er is nergens een haak waar je je handdoek of kleren aan kunt hangen, maar ook geen bankje waar je iets op kunt leggen. De camping staat vol en dan zijn 4 douches ook veel te weinig. Verder staan we erg dicht op elkaar, de tv van de rustige buren hoor je. We lozen ons grijze water, de goot ligt voor de receptie. Er kan derhalve geen mens in of uit. We zeggen gedag en dan komt toch nog het cadeau voor de rugtas er nog aan. We danken Kathrin hartelijk en gaan dan 20 km verder naar camping Aaregg in Brienz.
Als we de camping oprijden, komt Marcel Zysset ons al tegemoet. Hij reageert enthousiast op de dropjes die we ook voor hem meenamen. Hij laat ons de camping zien, wijst onze plek aan en nodigt ons uit voor een kop koffie.
En hij nodigt ons uit voor het diner op woensdagavond. Tjonge wat een geweldige ontvangst. We maken voor 's middags de afspraak om samen naar de Axalp te gaan om de Schnitzelweg te lopen. (een tocht door het bos, waar in 1999 zo'n zware storm was, dat er diverse bomen zijn omgewaaid. Er is toen besloten om van de afgebroken stompen iets moois te maken en er zijn allerlei houtsnijwerken, zoals vogels, vossen, jagers en gezichten gemaakt. Elk jaar komen er een paar bij). Marcel haalt ons op om 13.00 uur, samen met zijn vrouw Suzanna en hun 2 honden. We rijden via een slingerde weg naar het begin van de route. Het is een behoorlijke pittige wandeling, onderweg lopen we ook nog naar de Hinterburgersee en naar het restaurant Hinti, waar we wat drinken. Je moet echt wel een geoefende loper zijn wil je dit kunnen en aangezien Wilma dat niet is houdt ze de anderen af en toe wel op. Maar uiteindelijk lukt het wel, alleen komt ze niet zo snel omhoog.
Naar beneden gaat stukken beter. In totaal lopen we maar liefst 8 kilometer. We zijn om 17.15 uur weer terug bij de auto. Het was een prachtige wandeling. Dit is iets wat je echt van de lokale bevolking te horen moet krijgen, want veel bekendheid heeft deze wandeling niet. Het was een verrassende, vermoeiende maar geweldig mooie ervaring. We hebben geen puf meer om te koken en trekken een blik soep open. Met een broodje erbij is dit prima.
Dinsdag 24 augustus
We zijn vaak wakker geweest vannacht. Vooral Wilma heeft de wandeling nog een keer gelopen. We gaan opnieuw een bergtop op, dit keer de Rothorn. Dit keer met een door een stoomlocomotief aangedreven treintje.
Vanuit Brienz in 50 minuten omhoog van 644 meter naar 2351 meter. De afstand die de trein aflegt is echter maar 7.6 kilometer en dat is inclusief de vele bochten die hij maakt. Het uitzicht vanuit de trein is adembenemend mooi. Het is zonnig en we kunnen ver kijken, maar toch hanger er wolken boven ons en daar rijden we doorheen. Echter boven aangekomen is het weer zonnig, daardoor hebben we weer uitzicht op de Eiger, Mönch en Jungfrau.
We kunnen in een kwartier nog een stuk hoger lopen en dat doen we natuurlijk. Ook hier weer een geweldig uitzicht. Het waait wel heel hard, daarom is het boven wel behoorlijk koud. Als we uitgekeken zijn, drinken we nog een kop koffie en dan gaan we ongeveer 5 kwartier na aankomst weer terug. Opnieuw genieten we van het uitzicht, het slingeren van de rails en de koeien - met bellen - die je op sommige plekken bijna kunt aanraken zo dicht staan ze op het spoor. Weer beneden aangekomen halen we een paar boodschappen en stappen dan op de fiets terug naar de camping. We drinken buiten koffie, maar ook hier waait het erg hard. Erik draait de luifel maar in, het is gewoon griezelig hoe deze heen en weer zwaait. Wilma trekt wat warmers aan en Erik loopt nog wat te filmen over de camping. Tegen 16.30 uur wordt het echt te koud om buiten te zitten en gaan we helaas naar binnen. We koken en eten ook in de camper. Dan gaan we gezellig samen afwassen. 's Avonds begint Erik alvast wat te monteren, Wilma leest en nog later kijken we televisie. Dat is eigenlijk voor het eerst deze vakantie.
Woensdag 25 augustus
We gaan op de fiets naar het openlucht Ballenbergmuseum, ruim 3 kilometer fietsen. Sinds 1978 worden hier afgebroken oude boerderijen, stallen, bakhuisjes en schuren steen voor steen herbouwd. Deze historische gebouwen met hun keukens, kamers en salons laten zien hoe het alledaagse leven er op het platteland van Zwitserland er uitziet. Het hele museum is 66 ha groot, dat zijn ongeveer 90 voetbalvelden. Jaarlijks komen er 210.000 duizend bezoekers, waarvan 80% Zwitsers. Er worden wat oude ambachten getoond en er is een hele expositie met 100 weetjes over de koe. Hier kun je de hele dag rondlopen. Als wij genoeg gezien hebben, fietsen we weer terug naar de camping. Dit was tevens het laatste project dat we in beeld hebben gebracht. Ter afsluiting gaan we 's avonds in het restaurant van de camping, op uitnodiging van Marcel eten. Erik neemt "geschnetseltes met rösti
en Wilma de kaasfondue.
Typisch Zwitsers eten. Als toetje neemt Erik gewoon ijs, maar Wilma wil dit ook in de stijl van Zwitsers eten afsluiten en neemt meringue met ijs en slagroom. Heerlijk allemaal. Als we later bij de camper zitten komt er een Duits echtpaar ons vragen waarom we ons eten in beeld hebben gebracht. We leggen uit dat we dit ook vloggen. We waren al opgevallen omdat we vaak met de camera over de camping lopen. Hij vertelt dat ze 3 weken op deze camping staan en dat ze een boot hebben meegenomen. Ze nodigen ons uit voor een boottochtje morgen, zodat we vanaf het water ook kunnen filmen. Heel erg aardig.
Donderdag 26 augustus
Om 10.30 uur halen Gaby en Giselher ons op en we varen een uurtje over het meer. We varen naar de waterval, Giesbach, waar een aanlegsteiger naast ligt. Hier komt een aantal keren per dag een boot die gasten brengt voor het hotel dat halverwege de berg ligt. De gasten worden met een treintje van de waterkant naar het hotel gebracht. Heel decadent. We drinken samen koffie en worden uitgenodigd om zeker bij hen aan te komen in Bielefeld waar ze wonen. Ze hebben daar een vaarschool en plaats genoeg om de camper neer te zetten. Het zijn heel hartelijke mensen. In de loop van de middag interviewen we Marcel en maken nog wat opnamen van de camping. Dan gaan we ook nog wandelen naar Brienz. Om 18.00 uit komt Bettina bij ons om het project af te sluiten en gezellig te kletsen. Haar vader ligt in het ziekenhuis op de ic en daar praten we ook nog even over door. Er komt geregeld een straaljager over, pokke wat maken die een herrie. Het waait erg hard, we hebben vanmiddag de luifel al ingedraaid en het kleed opgeruimd. De voorspellingen zijn war minder daarom hebben we de beslissing genomen om vrijdag al richting huis te gaan in plaats van zaterdag.
Vrijdag 27 augustus
We zijn al vroeg wakker en na alle bezigheden die bij het vertrek horen klaar te hebben, zeggen we Gaby en Giselher en Marcel gedag en voor 9.00 uur rijden we al. We gaan dit keer via Bazel. Het is eigenlijk voor het eerst dat we met deze camper bergen rijden. We klimmen slingerend van 600 meter naar boven de 1000. Maar het gaat prima. We rijden door heel veel tunnels. De reis gaat voorspoedig. We hebben nergens oponthoud en zijn om 13.30 uur al weer in Lahr.
We kiezen voor dezelfde camperplaats als op de heenweg. We weten hoe we hier staan en er is verder zo dicht bij de snelweg geen camperplek die ons aanstaat te vinden. We lunchen en luieren dan tot een uur of 16.00 en gaan dan wandelend naar het centrum, ruim 2,5 km. Hier eten we bij een restaurant dat bekend staat om alleen maar Duitse gerechten en het noemt zich Kitchen. Ik vind het raar dat de naam dan in het Engels is. En als we bediend worden, blijken de uitbaters Turken te zijn. Maar dat doet er allemaal niet toe, we eten er lekker. In het restaurantje naast ons is een besloten feest, met buiten een zanger die zichzelf begeleid op gitaar. Af en toe zingt hij een valse noot, maar gezellig is het wel. We kopen ons ons een ijsje en dan lopen we met een omweg weer terug naar de camper. Erik heeft last van zijn maag, waarschijnlijk was het eten te gekruid voor hem, want dit gebeurt wel vaker als we buiten de deur eten. We liggen redelijk op tijd in bed, maar hij ligt nog lang te woelen. Om 1.00 uur vliegt er met veel geraas een helikopter over.
Zaterdag 28 augustus
We zijn vroeg wakker en rijden om 8.30 uur al weer verder. Even tanken, en naar de Lidl voor een paar boodschappen en dan gaan we de snelweg weer op. We stoppen een keer voor koffie en een keer om te lunchen. We hebben een keer een file van langzaam rijdend verkeer over 4 km en bij de afslag voor onze overnachtingsplaats staat ook een kleine file. Ook nu gaan we weer naar een voor ons bekende plaats, Münzenberg.
We zijn moe en duiken een uurtje ons bed in. Het is niet zo warm als de vorige keer. We zitten binnen met de deur open. Erik kijkt fietsen en Wilma leest. We kregen van Bettina een raclette apparaat en een doosje raclette kaas. Dat eten we vandaag met een stokbroodje en tomaat. Het smaakt ons heerlijk.
Na het eten wandelen we nog een rondje van 3,5 km. We zien hier alleen nog maar heuvels, maar ook die zijn behoorlijk steil om te beklimmen. We liggen alweer vroeg in bed.
zondag 29 augustus
We maken ons op voor het laatste stuk naar huis. We hebben heerlijk geslapen, dit is echt een fijne overnachtingsplaats op weg naar het zuiden of weer terug. We stonden met 8 campers en hadden alle ruimte. Opnieuw gaat de reis heel voorspoedig. Onderweg stoppen we 2 x. Een keer voor koffie en toiletbezoek en een keer om te lunchen. Het is geen weer om buiten te zitten, het regent geregeld. Om 15.00 uur zijn we weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten